-
1 ανυμι
-
2 ἄνυμι
Grammatical information: v.Meaning: `effect, accomplish' (Il).Other forms: themat. ἀνύω, ἁνύω; *ἄνϜω \> ἄ̄νω; with dental ἀνύτω, Att. ἁνύτω (Schwyzer 704: 1), aor. ἤνυσα (sec., s. below), ἤνεσα (Strunk below). Glosses κασάνεις· ἀνύεις, Λάκωνες H. (= καθανεις); ἀανές· οὐ τελεσθησόμενον H.Compounds: ἀν-ήνυ(σ)τος `unrealisable, endless' (Od.);Etymology: ἄνυμι is identical with Skt. sanóti `win' (*sn̥-n-eu-). The aorist ἤνεσα is old and corresponds to Skt. asāniṣam (* senh₁-s-); Schwyzer 696 n. 10, 752; Strunk Nasalpr. 116. Hitt. šanḫ-zi `seek, strive' cannot represent * senh₁- - Cf. αὑθέντης, ἐντεσίεργος.Page in Frisk: 1,115Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄνυμι
-
3 ἄνυμι
ἄνυμι, = ἀνύω, κοὐπω τὰν μεσάταν ὁδὸν ἄνυμες Theocr. 7, 10; pass., ἤνυτο ἔργον, die Arbeit ward vollendet, Od. 5, 243; ἄνυτο χρόνος Theocr. 2, 92.
-
4 ἄνῦμι
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἄνῦμι
-
5 ἄνυμι
ἄνυμι, pass., ἤνυτο ἔργον, die Arbeit ward vollendet -
6 ανυτο
-
7 ἀνύω
ἀνύω, att. ἀνύτω (ἄνω, vgl. ἄνυμι), fut. ἀνύσω, 1) eigtl. nach oben vollenden, von einer Mauer, Thuc. 2, 75; übh. vollenden, die Arbeit fertigen, οὐδὲν ἤνυε Her. 9, 66; ἤνυον Xen. Cyr. 5, 5, 22. 7, 3, 14; εἰκόνα, das Bild vollenden, Mel. 11 (XII, 56); – γαστρὶ φορβάν, dem Leibe Nahrung verschaffen, Soph. Phil. 703; ἀρωγάν τινι, beistehen, 1130; vgl. O. C. 1755; οἷον ἤνυσεν κακόν Aesch. Pers. 712; πικρὸν ἔρωτα Theocr. 1, 93; βραδεῖς μῠϑοι πλεῖστον ἀνύουσι σοφόν Eur. Phoen. 456. Bes. κέλευϑον, ὁδόν, einen Weg zurücklegen, Aesch. Pers. 734; Leon. Al. 38 (VII, 547). So ὅσσον ἤνυσε νηῠς, so viel ein Schiff zurücklegt, sc. ὁδοῠ Od. 4, 357; ὄφρα τάχιστα νηῠς ἀνύσειε ϑέουσα ϑαλάσσης ὰλμυρὸν ὕδωρ Od. 15, 294. Dah. ἀνύειν εἴς τι, πρός τινα, wohin gelangen; πρὸς πόλιν Soph. Tr. 654; ἐπί τι Eur. Hipp. 743; εἴς τι Opp. Hal. 3, 135; öfter bei den sp. D. Auch mit dem bloßen acc., Tragg., ϑάλαμον, das Brautgemach erreichen, Soph. Ant. 805; vgl. Eur. Suppl. 1141 Troad. 595; Ἅιδαν Soph. Ai. 608; ζυγὰ δούλια ἀνύσαι, ins Sklavenjoch gelangen, Eur. Tr. 595; σοφὸν γῆρας Ep. ad. 458 (IX, 145), das Alter erreichen. – 2) ein Ende machen, zerstören, φλόξ σε ἤνυσεν Od. 24, 71; Pind. P. 12, 11. – 3) mit dem partic., οὐκ ἀνύω φϑονέουσα, ich richte durch Beneiden nichts aus, Il. 4, 56; oft bei Att., bes. schnell zu Stande bringen, ἀνύσατε πετόμενα, flieget schnell, Ar. Av. 241; ἄνυσον ὑποδησάμενος, mach schnell fertig, Vesp. 1168, u. öfter; nach häufiger ἀνύσας ἄνοιγε, τρέχε, öffne schnell u. s. w., Ach. 545 Nubb. 182 u. öfter; vgl. Luc. Pisc. 47; auch ohne Zusatz, ἀνύετον, macht schnell, Ar. Ran. 606; οὐκ ἀνύσεις; 649. – 4) Auch mit dem inf., στρατὸς ἤνυσε περᾶν, das Heer bewerkstelligte es überzusetzen, Aesch. Pers. 707; mit einem adj., Soph. Phil. 711 ἀνύσει εὐδαίμων, d. i. γενήσεται. – Med., für sich, zu seinem Vortheil zu Stande bringen; ἀνύσσεσϑαι τάδε ἔργα Od. 16, 373 ist pass.; erlangen, τάλαντα Ar. Plut. 196; vgl. Theocr. 5, 144; παρά τινος Aesch. Prom. 701; τὰ Μοιρέων Leon. Tar. 95 (VII, 506); πῶς ἴσον εἰποῠσ' ἀνύσωμαι; wie soll ich entsprechende Worte finden? Aesch. Ch. 845. Die Vorschrift der Atticisten, bei Att. ἁνύω, ἁνύτω zu schreiben, findet sich in den Handschriften nicht bestätigt.
-
8 ανυω
ἀνύω, ἁνύωатт. тж. ἀνύτω и ἁνύτω, эп. тж. ἄνυμι (impf. ἤνυον и ἤνυτον, fut. ἀνύσω - эп. тж. ἀνύω, aor. ἠνῠσα, pf. ἤνῠκα; pass.: aor. ἠνύσθην, pf. ἤνυσμαι) реже med.1) завершать, заканчивать, исполнять(ἔργον Hom.; εἰκονα Anth.)
ἀνύσαι θάνατον Soph. — совершить убийство;ἀνύσαι ἀρωγὰν ἔς τινα Soph. — оказать помощь кому-л.;ἀπαγορεύων οὐδὲν ἤνυε Her. — своими попытками разубедить он ничего не добился;ἤνυσε περᾶν Aesch. — ему удалось пройти;ἀνύσασθαί τι παρά τινος Aesch. — добиться чего-л. от кого-л.;ἀνύσαι ἐκτόπιόν τι Soph. — удалить что-л. прочь;ἀνύσει εὐδαίμων ἐκ κείνων Soph. — он выйдет счастливым из этих обстоятельств;Ἀπόλλων οὐκ ἐκεῖνον ἤνυσεν φονέα γενέσθαι Soph. — не оправдалось предсказание Аполлона, что он (Эдип) станет убийцей;εἴ τι ἠνυσάμην Plat. — если я в чем-л. преуспел2) проделывать, совершать, проходить(πολλέν κέλευθον Aesch.; χιλίους σταδίους Plut.)
3) прибывать, приходить, достигать(πρὸς πόλιν Soph.; ἐπὴ ἀκτάν Eur.)
ποτανοὴ ἤνυσαν τὸν Ἅιδαν Eur. — они улетели в Аид;ζυγὰ δούλια ἀνύσαι Eur. — попасть в рабство;πῶς ἴσον εἰπὼν ἀνύσωμαι ; Aesch. — как найти мне (нужные) слова?;ἀμφὴ σὰς ἀϊόνας ἠνυτόμαν τροφαῖς Aesch. — я вырос(ла) на твоих берегах;γῆρας ἀνύσαι Anth. — дожить до старости4) торопиться, спешить(οὐ μέλλειν, ἀλλ΄ ἀνύτειν Arph.)
ἄνυε πράττων Arph. — поспеши, поскорее;δὸς ἀνύσας Luc. — давай поскорее5) претерпевать, переносить(ἐς τέλος μοίρας Theocr.)
6) приводить, доставлять(γαστρὴ φορβάν Soph.; med. τὰν ἀμνόν Theocr.)
ἁ. κράναν Theocr. — заставить забить источник;εἰς πομπέν καὴ ῥημάτων ἀγλαϊσμὸν ἀνύτει Plat. — это ведет к пышному пустословию7) уничтожать, истреблять(φλὸξ ἤνυσέν τινα Hom.; τρίτον μέρος τινός Pind.)
ὅ χρόνος ἄνυτο φεύγων Theocr. — время быстро уходило -
9 ανυω...
ἁνύω...ἀνύω, ἁνύωатт. тж. ἀνύτω и ἁνύτω, эп. тж. ἄνυμι (impf. ἤνυον и ἤνυτον, fut. ἀνύσω - эп. тж. ἀνύω, aor. ἠνῠσα, pf. ἤνῠκα; pass.: aor. ἠνύσθην, pf. ἤνυσμαι) реже med.1) завершать, заканчивать, исполнять(ἔργον Hom.; εἰκονα Anth.)
ἀνύσαι θάνατον Soph. — совершить убийство;ἀνύσαι ἀρωγὰν ἔς τινα Soph. — оказать помощь кому-л.;ἀπαγορεύων οὐδὲν ἤνυε Her. — своими попытками разубедить он ничего не добился;ἤνυσε περᾶν Aesch. — ему удалось пройти;ἀνύσασθαί τι παρά τινος Aesch. — добиться чего-л. от кого-л.;ἀνύσαι ἐκτόπιόν τι Soph. — удалить что-л. прочь;ἀνύσει εὐδαίμων ἐκ κείνων Soph. — он выйдет счастливым из этих обстоятельств;Ἀπόλλων οὐκ ἐκεῖνον ἤνυσεν φονέα γενέσθαι Soph. — не оправдалось предсказание Аполлона, что он (Эдип) станет убийцей;εἴ τι ἠνυσάμην Plat. — если я в чем-л. преуспел2) проделывать, совершать, проходить(πολλέν κέλευθον Aesch.; χιλίους σταδίους Plut.)
3) прибывать, приходить, достигать(πρὸς πόλιν Soph.; ἐπὴ ἀκτάν Eur.)
ποτανοὴ ἤνυσαν τὸν Ἅιδαν Eur. — они улетели в Аид;ζυγὰ δούλια ἀνύσαι Eur. — попасть в рабство;πῶς ἴσον εἰπὼν ἀνύσωμαι ; Aesch. — как найти мне (нужные) слова?;ἀμφὴ σὰς ἀϊόνας ἠνυτόμαν τροφαῖς Aesch. — я вырос(ла) на твоих берегах;γῆρας ἀνύσαι Anth. — дожить до старости4) торопиться, спешить(οὐ μέλλειν, ἀλλ΄ ἀνύτειν Arph.)
ἄνυε πράττων Arph. — поспеши, поскорее;δὸς ἀνύσας Luc. — давай поскорее5) претерпевать, переносить(ἐς τέλος μοίρας Theocr.)
6) приводить, доставлять(γαστρὴ φορβάν Soph.; med. τὰν ἀμνόν Theocr.)
ἁ. κράναν Theocr. — заставить забить источник;εἰς πομπέν καὴ ῥημάτων ἀγλαϊσμὸν ἀνύτει Plat. — это ведет к пышному пустословию7) уничтожать, истреблять(φλὸξ ἤνυσέν τινα Hom.; τρίτον μέρος τινός Pind.)
ὅ χρόνος ἄνυτο φεύγων Theocr. — время быстро уходило -
10 αυθεντης
-
11 ἀνύω
ἀνύω, ἄνῦμι ( ἄνω), aor. ἤνυσε, opt. ἀνύσειε, pass. ipf. ἤνυτο, mid. fut. inf. ἀνύσσεσθαι: bring to an end, accomplish; θοῶς δέ οἱ ἤνυτο ἔργον, Od. 5.243, abs. Il. 4.56, mid. Od. 16.373 ; ἐπεὶ δή σε φλὸξ ἤνυσεν, had ‘consumed,’ Od. 24.71; of ‘traversing’ space (as we say, a ship ‘makes’ so many knots), ὅσσον τε πανημερίη γλαφυρὴ νηῦς | ἤνυσεν, δ 3, Od. 15.294.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἀνύω
-
12 ἔναρα
Grammatical information: n. pl.Meaning: `the weapons of a fallen opponent' (Il., Hes. Sc. 367).Compounds: As 1. member in ἐναρο-κτάντας, of death (A. Fr. 151 [lyr.]), ἐναρη-φόρος `carrying the ἔ.' ( APl.); also ἐναρσ-φόρος surname of Ares (Hes. Sc. 192), also name of a hero (Alcm.) with σ in the compound after ἐγχεσπάλος (Leumann Glotta 15, 155f., Schwyzer 336).Derivatives: Denomin. verbs: ἐναίρω, aor. ἐναρεῖν ( ἐξ- Hes. Sc. 329) `take away the ἔ.', euphemistic for `kill' (Il.); also ἐναρί-μβροτος `killing men' (Pi.; after φθεισί-μβροτος); (younger) ἐναρίζω, aor. ἐναρίξαι (Il.; in Hom. often ἐξ-; also ἀπ-, ἐπ-, κατ-) `id.'.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Unknown. Schwyzer IF 30, 440f. compared Skt. sánara-, ἅπ. λεγ. (RV. 1, 96, 8) of uncertain meaning. Connection with Skt. sanóti `win' (cf. ἄνυμι) would give for ἔναρα the original meaning `gain, booty'; one would have to accept psilosis. - Hardly an r-n-stem with Schwyzer 518. On the meaning Trümpy Fachausdrücke 86ff. S. also ἔντεα.Page in Frisk: 1,509-510Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔναρα
-
13 ἔντεα
Grammatical information: n. pl.Other forms: ( ἔντος sg. Archil. 6)Compounds: As 1. member in ἐντεσι-μήστωρ (also ἐντεο-) ἔμπειρος ὅπλων H., further in ἐντεσι-εργούς `working in harness'(?), of ἡμιόνους (acc. pl. Ω 277), by Schulze Q. 158f. after Nauck, who reminds of ἀνυσιεργός in Theoc. 28, 14, changed into ἐννεσι-εργούς `performing work' (s. also Knecht Τερψίμβροτος 35; objections by Trümpy 81; s. also Patzer Hermes 80, 321); his connection with the aorist ἤνεσα, which is only attested since IIa (innovation after ἐτέλεσα?) does not convince. S. Bechtel Lex. s. v.Derivatives: None.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Beside ἔντεα there is ἐντύνω, - ομαι, ἐντύω, aor. ἐντῦναι `equip, prepare, ' (Il.). As it recalls ἀρτύ(ν)ω, it may have been created after it (Porzig Satzinhalte 338). A basic noun *ἐντύς could be assumed. - If - τος (resp. - τυ-) was a suffix, ἔντεα could be connected with ἄνυμι, ἀνύω (s. v.) (Lobeck Rhematicon 121), and further to ἔναρα and αὑθέντης (s. v.; on the psilosis Chantraine Gramm. hom. 1, 186).Page in Frisk: 1,523-524Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔντεα
-
14 διανύω
διανύω 1 aor. διήνυσα (ἀνύω ‘effect, accomplish’; Hom. et al.)① to carry out an activity, complete w. acc. (Hom. Hymns et al.; Vett. Val. 81, 27; 109, 4; 330, 9; POxy 1469, 4; 2407, 7; Jos., Bell. 5, 51, Ant. 10, 36) τὸν πλοῦν the voyage (Achilles Tat. 5, 17, 1) Ac 21:7; but continue is also probable here (as Xenophon Eph. 3, 2, 12 διενύετο εὐτυχῶς ὁ πλοῦς [Erotici, ed. RHercher, I 361, 29f]; 1, 11, 2 τ. πλοῦν; 5, 1, 1; 5, 10, 3; 5, 11, 1. S. Field, Notes 134f w. emphasis on Xenophon Eph.; Beginn. IV ad loc.; s. also Eur., Or. 1663). Either aspect is poss. for δρόμον δ. 1 Cl 20:2 (cp. Mel., Fgm. 8 b, 3 Goodsp. w. cod. Ambr. [διανοίσας cod. Vat.; in Perler’s text p. 230 ln. 21 διανοίξας]).② arrive (at), intr., travel (to) (Polyb. 3, 53, 9; Diod S 17, 39, 1 εἰς Βαβυλῶνα; 2 Macc 12:17, also w. εἰς) 1 Cl 25:3.—DELG s.v. ἄνυμι. M-M.
См. также в других словарях:
ανύω — ἀνύω κ. ἀνύτω ή ἁνύτω κ. ἄνυμι (Α) 1. εκτελώ, φέρνω σ ένα τέλος, επιτελώ («ἤνυτο δ ἔργον», Όμηρος «οὐδὲν ἤνυε», Ηρόδοτος) 2. κατορθώνω κάτι, πετυχαίνω κάτι που με συμφέρει 3. τελειώνω, καταναλίσκω, εξαφανίζω («ἐπεὶ δή σε φλὸξ ἤνυσεν» αφού σ… … Dictionary of Greek
υπάνυμαι — Α (κατά τον Ησύχ.) «ὑπανύσθαι ὑπουργεῑν». [ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο) * + ἀνυμι / ἀνύω «εκτελώ»] … Dictionary of Greek
φθίνω — ΝΜΑ, και φθίω και κρητ. τ. τ. ψίνω Α 1. τείνω προς το τέλος, ελαττώνομαι συνεχώς, εκλείπω σταδιακά (α. «φθίνουσα πορεία» β. «φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα», Ομ. Οδ.) 2. διέρχομαι το στάδιο τής παρακμής, παρακμάζω (α. «από τον 2ο μ.Χ. αιώνα η… … Dictionary of Greek
