-
1 ἄνεως
ἄνεως, wird als att. Form von einem ungebräuchlichen, von αὔω »schreien« abgeleiteten ἄναυος, ἄν-ᾱος betrachtet; hierzu passen sehr gutsieben Homerische Stellen: ἄνεῳ ἐγένεσϑε Iliad. 2, 323, ἄνεῳ ἐγένοντο Iliad. 3. 84 Od. 7, 144. 10, 71, ἄνεῳ ἦσαν Iliad. 9, 30. 695, ἄνεῳ ἧσϑε Od. 2, 240; dagegen Od. 23, 93 ἡ δ' ἄνεω δὴν ἧστο will nicht passend erscheinen, da ἄνεωschwerlich nom. fem. sing. sein kann, was es nach Analogie der andern Stellen doch sein müßte. Buttmann Lexil. 2, 1 ff nimmt es überall als adverb., indem er an allen Stellen ἄνεω ohne das ι schreibt; vgl. ἀκέων u. ἀκήν. Die Sache ist sehr zweifelhaft. Bekker hat (in der Ausgabe von 1843 u. inder von 1858) Od. 2, 240, 7, 144. 10, 71 ἄνεῳ mit dem ι, in den andern Stellen ἄνεω ohne das ι. Doch ist die Bedeutung sicher: still, stumm, schweigend, ruhig. Bei Her. 5, 28 ist für ἄνεως κακῶν gewiß richtig ἄνεσις aufgenommen. Sonst noch Lp. Ep., wie Ap. Rh.
-
2 ἄνεως
ἄνεως, still, stumm, schweigend, ruhig -
3 ἐνεός
ἐνεός (vgl. ἄνεως), auch ἐννεός geschr, sprachlos, stumm; neben κωφός Plat. Theaet. 206 d, wie Arist. sens. 1 probl. 33, 1; vgl. H. A. 4, 9 ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς, πάντες καὶ ἐννεοὶ γίνονται, also taubstumm, wie Xen. An. 4, 5, 33. – Auch = dumm, εὐήϑεις – ἄκακοι καὶ ἄπειροι καὶ ἐνεοί Plat. Alc. II, 140 d; B. A. 251 ἐνεὸς ὁ διὰ μωρίαν λήϑαργος καὶ ἀμνήμων. – Adv., Orac. Polyaen. 6, 53.
-
4 ἄναυος
-
5 ἄνεω
ἄνεω, Adv. -
6 ἐμπλήσσω
I intr., strike against, fall upon or into, c. dat.,ὡς ὅτ' ἂν ἢ κίχλαι.. ἠὲ πέλειαι ἕρκει ἐνιπλήξωσι Od.22.469
;τάφρῳ Il.12.72
; νηῒ ἐ. fall upon it, of a storm, Arat. 423: abs., dash, A.R.1.1203, 2.602.II c. acc. pers., attack, Id.3.1297.3 [tense] pf. part. [voice] Pass. ἐμπεπληγμένος, = ἄνεως, Gal.Lex.Hipp.s.h.v.; cf. ἔμπληκτος.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμπλήσσω
-
7 ἄνεῳ
ἄνεῳ, ἄνεωGrammatical information: adv.Other forms: Recent ἄνεως· ἄφωνος (Gal. Lex. Hp.)Compounds: ἀνεοστασίη θάμβος H.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Eust. ad Ψ 93takes the form as adv. (so perhaps Aristarch, s. Buttmann Lexilogus 2, 2); the notation with -ι could be due to the interpretation as adj. with plural subjects. Prob. an instr. in -ω; see Chantr. Gramm. hom. 1, 249. - No etym. Bechtel Lex., WP. 1, 114).Page in Frisk: 1,106Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄνεῳ
-
8 ἄνεω
ἄνεῳ, ἄνεωGrammatical information: adv.Other forms: Recent ἄνεως· ἄφωνος (Gal. Lex. Hp.)Compounds: ἀνεοστασίη θάμβος H.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Eust. ad Ψ 93takes the form as adv. (so perhaps Aristarch, s. Buttmann Lexilogus 2, 2); the notation with -ι could be due to the interpretation as adj. with plural subjects. Prob. an instr. in -ω; see Chantr. Gramm. hom. 1, 249. - No etym. Bechtel Lex., WP. 1, 114).Page in Frisk: 1,106Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄνεω
См. также в других словарях:
παραπρύτανις — άνεως, ὁ, Α αντικαταστάτης ή βοηθός τού πρύτανη, αντιπρύτανης … Dictionary of Greek
πρότανις — άνεως, ὁ, Α (αιολ. τ.) βλ. πρύτανης … Dictionary of Greek
συμπρύτανις — άνεως, ὁ, Α πρύτανις επίσης, όπως και άλλος … Dictionary of Greek
τίτανις — άνεως, ἡ, Α βλ. τίτανος … Dictionary of Greek
υποπρύτανις — άνεως, ὁ, Α αντιπρύτανης. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο) * + πρύτανις] … Dictionary of Greek
άνεω — ἄνεω και ἄνεῳ επίρρ. (Α) σιωπηρά, χωρίς φωνές. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολογίας. Ο τ. θεωρείται γενικά από τους αρχαίους (Ηρωδιανός) ως ονομαστική πληθ. του άνεως. Η άποψη αυτή ενισχύεται από τη συνήθη γραφή του τ. με ι υπογεγραμμένο, μολονότι… … Dictionary of Greek
παμπρύτανις — παμπρύτανις, άνεως, ὁ (Α) κύριος τών πάντων, εξουσιαστής όλων. [ΕΤΥΜΟΛ. < παν * + πρύτανις] … Dictionary of Greek
πρύτανης — ο / πρύτανις, άνεως, ΝΑ, και αιολ. τ. πρότανις Α (στην αρχ. Αθήνα) καθένας από τους 50 βουλευτές τής φυλής η οποία προήδρευε στη βουλή για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, που ισοδυναμούσε με το 1/10 τού έτους νεοελλ. 1. αιρετός και με ορισμένη… … Dictionary of Greek
τίτανος — η, ΝΑ, και τίτανις, άνεως, και κατά τον Ησύχ. τέτανος, Α (λόγιος τ.) ασβέστης («λαβὼν τίτανον θερμὴν φύρασον ὄξει», πάπ.) αρχ. 1. γύψος («τιτάνῳ λευκῷ τ ἐλέφαντι», Ησίοδ.) 2. μαρμαρόσκονη («τιτάνου καταγέμουσα οἷος ἧν ὁ θεῑος, οπότε ξέοι τοὺς… … Dictionary of Greek
