шалғындық

См. также в других словарях:

• шалғыншы — зат. зоол. Далалы, шалғынды жерде тіршілік ететін үлкендігі торғайдай ғана, аяқтары мен тұмсығы тым қысқа, құйрығы ұзын құс. Олар – балшықшы, бізтұмсық, қызғыш, шүрегей, ш а л ғ ы н ш ы, қаншыр, шүрілдек, т.б. (Қорғалжын, 67, 74, 80) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• шалғай — Қ орда., Арал) етек. Ш а л ғ ай ы ң д ы жина Қ орда., Арал). Сағындықов оны барып ш а л ғ а й ы н а н ұстап алды (Ә. Нұрп., Күт. күн., 171) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• өсімдік жамылғылары — (топогр.) (Растительный покров) орман, жекелеген тоғайлар, аласа және сирек ормандар, жеке ағаштар, орманның жас көшеттері, орманның енсіз жолақтары және бұталар (тұтастай бұталықтар топтары және жеке бұталар), жартылай бұталар, мүкті қыналы,… …   Казахский толковый терминологический словарь по военному делу

• бие бау — Бие байлауға лайықты, жайылымы мол, шалғынды, шүйгінді жер …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• биебау — зат. Көкорай шалғынды, шөбі шүйгін әдемі қоныс. Желіде тұрған сауын бие жайылып семіреді …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қазтандай — зат. бот. Жапырағы қаздың таңдайына ұқсас, шалғынды жерде өсетін шөп …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қорық — зат. сөйл. Дуал. зат. Малдың жайылуына уақытша тыйым салынған шалғынды, шүйгін шөпті жер, шабыс …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• сармаса — (Қост.: Жітіқ., Жанг., Аман.) масаның түрі. Шалғынды жердің с а р м а с а с ы а қ маза бермейді (Қост., Жанг.). Желсіз, тыншу... азынаған с а р м а с а, әлдеқайда көк жиегінде бәсеңдеу болып күле жалтылдап тұр (Б. Майл., Шығ., ІВ, 77) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• айдаргүл — зат. бот. Құлқайырлар тұқымдасына жататын екі немесе көпжылдық шөптесін өсімдік. А й д а р г ү л Қазақстанда далалық, шалғындық, тасты, құмды жерлерде өседі (Қаз. табиғ., 1, 62) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• ақсырғақ — зат. бот. Орман арасында, шалғынды жерлерде өсетін көпжылдық шөп. Жапырақтары ірі, тамыр сабағы жуан. Ақ түсті шашақбас гүлі болады (Аймақ. сөзд., 41) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• қаратамақ — зат. зоол. Тамағы қара ала торғай. Қ а р а т а м а қ т а р д ы үркіту үшін атыз атыздың басына қарақшылар да іліне бастаған (Т.Нұрмағамбетов, Жер иісі, 89). Шалғынды жерлерді қызғыш, шәукілдек, қ а р а т а м а қ мекендейді (Қаратамақ, 23). Қ а р… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі