шайнау

См. также в других словарях:

• әщі шайнау — (Өзб., Ташк.) қиналса да шыдау, төзу, біреудің қажетін өтеу …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қарпу — ет. Басқан киізді жақсылап пісіру, ширату, кіріктіру үшін қағу, ұру; аяқпен тебу. ет. Ауызды толтыра шайнау, молынан асау …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• тіс — зат. Тамақты шайнауға немесе тістеп үзуге бейімделген, ауыз қуысындағы қатар түзілген сүйек мүше …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• шалу — 1 (Маң.: Маңғ., Шевч.) домбыра, қобыз, сырнай тарту. Бұл етістік көбіне домбыра шал, күй шал деген сияқты тіркес түрінде қолданылады. Домбыраға күй ш а л а білу үлкен өнер ғой (Маң., Маңғ.). Домбыраны жақсы ш а л а т ы н көрінесің, енді бір… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• кәрез — зат. кәс. Балауыз ұяшықтары (сотка). Балды омартадағы балауыз ұяшықтардан (к ә р е з) алатыны да баршамызға белгілі (Ол кім? Бұл не? 1, 174). Сондықтан ол балы бар к ә р е з д е р д і ашып, араларды азықтандырып отырады (Қазақст. ауыл шаруаш., №5 …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• нымсағыз — зат. жерг. Ауада қатып қалатын, қара түсті жабысқақ май; смола. Қолынан келер өнері – жерсағыз бен н ы м с а ғ ы з шайнау (Д. Бейсенбекұлы, Әулиеағаш., 3) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі