как+ты

Раст ахæм кары федтон иухатт дæу. – Как раз в том возрасте однажды увидел я тебя. (Мæргъиты Къоста)

Институт каст куы фæдæн, уæдæй нырмæ ам цæрын. – С тех пор, как я закончил институт, я живу здесь. (Малиты В., Гуйман)

Уынджы-иу фисыныл кæрæдзийæн хæрзæхсæв, кæнæ хæрзбон загътой, æмæ та-иу зæронд лæг кафемæ баздæхт сырх сæны агуывзæ баназынмæ. – На углу старичок прощался с хозяином и заходил в кафе выпить красного вина. (Гæздæнты Гайто, Доны ахæстон)

Грекъаг студент лæппуйы уаты раздæрау граммафон бæстæ йæ сæрыл иста йæ фырхъæрæй, раздæрау ме ’ндæр сыхаг, æрыгон лæппулæг Венæйæ, уыд сабыр æмæ расыг, фарон-иу куыддæриддæр уыд, афтæ; раздæрау фысымуаты хицау, æввахсдæр сæм цы кафе ис, уым хъазыд къамæй, æнæрхъæцæй сæ рацæгъд-бацæгъдгæнгæйæ, æмæ-иу ын йæ ус цы ’хцайы муртæ радта, уыдон æмбулын кодта. – По-прежнему гремел граммофон в комнате студента-грека, по-прежнему другой мой сосед, молодой человек из Вены, был тих и пьян, как в прошлом году, по-прежнему хозяин гостиницы играл в ближайшем кафе, поспешно тасуя карты и ежедневно проигрывая то небольшое количество денег, которое ему давала жена. (Гæздæнты Гайто, Доны ахæстон)

Цы хорз зары уыцы куырттатаг! – Как хорошо поет этот куртатинец! (Брытъиаты Елбыздыхъо, Хазби)

Æз базыдтон, 1905 азы фæстæ Ирыстонæй Харбинмæ <…> куыстагур чи ацыд, ахæм ирон лæджы. – Я узнал того осетина, который в 1905 году в поисках работы уехал из Осетии в Харбин. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Иу заман фыд æмæ фырт араст сты куыстагур. – Как-то раз отец и сын отправились на поиски работы. (Мæрзойты С., Зæронд лæг æмæ йæ чындз)

Нæ тæккæ комкоммæ æрцæйтахт, йæ иунæг цæст æдæрсгæ æмæ сабыргай радзагъул-бадзагъул кодта йæ къуырфы мидæг. – Он бежал прямо навстречу нам, его единственный глаз спокойно и медленно поворачивался в орбите. (Гæздæнты Г., Повесть о трех неудачах)

Йæ уадулты бæсты ма цæсгомыл уыд дыууæ къуырфы æмæ дыууæ цыргъ къуыппы, цæсгомæн йæ хуыз – фæлурс бурбын мыдадзын цырагъау. – Вместо щек на его лице были две впадины и два острых холмика, а цвет лица был бледно-желтоватым, как у восковой свечи. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Кæддæры хуызæн нал дæн. – Я уже не такой как прежде. («Мах дуг», 2007, №3)

Ныссуйтæ сты йæ кæддæры фæндтæ. – Спутались его давнишние помыслы. («Мах дуг», 2004, №11)