жерқойма

См. также в других словарях:

• оққойма — зат. Мылтық ұңғысының оқ (жез) салынатын жері. Жез кіретін о қ қ о й м а ғ а бесатардың оққойма ұңғысын салып, оны бесатардың оғымен оқтауға болатын (К.Сегізбаев, Жап жасыл., 6). Мерген бір оқты мылтықтың о қ қ о й м а с ы н а қондырып, қалған… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• сардоба — ир. зат. көне 1. Жаз аптабы кезінде салқын су сақтау үшін жер астынан жасаған құрылыс, қар сақтайтын қойма. 2. Су сақтау мақсатымен тұрғызылатын күмбезді құдық. ир. зат. көне Жаз апталары кезінде салқын су ұстау үшін жер астынан жасалған құрылыс …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қамба — 1 (Гур., Маңғ.) бүршіксіз шөптердің жалпы аты. Қ а м б а шөпте дән болмайды (Гур., Маңғ.). Жері тұнып тұрған қ а м б а екен (Гур., Маңғ.) 2 1. (Орал, Чап.) шөмеле етіп үйгенге дейін бөлек бөлек етіп тырмамен жиып қойған шөп. 2. (Орал: Жән., Орда) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• адыра — зат. с ө й л . «А д ы ра қалған» жер д.м. Туған жерім, к і н д і к қ а н ы м т а м ғ а н т о п ы р а ғ ы м еді деп, бұл а д ы р а н ы ң анасын бір, мынасын бір қимай жүріп, ақырында көшкен елдің жұртында қалып қойма! (Ә.Нұрпейісов, Соңғы., 96) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• аран — 1 (Көкш., Қ ту; Қар.) шөп, қиқоқырдан жасалған ашық қора. Қыста а р а н малға суық болады (Көкш., Қ ту). Оңтүстіктен солтүстікке қарай созылған биік, ұзын кірпіш а р а н н ы ң ішіндегі жоңышқасы аралас көк бидайық, қоян жон мая таудай, қанша жесе …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• оқтық — зат. Мылтық ұңғысының оқ салатын жері; оққойма. Жездің бірін мылтықтың о қ т ы ғ ы н а қондырып, шүріппені қайырған (К.Сегізбаев, Жапжасыл., 10) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі