-
1 ευνάτειρα
-
2 εὐνάτειρα
-
3 ζεύκτειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ζεύκτειρα
-
4 θρέπτειρα
AΔίκη θ. πολήων Opp.H.2.680
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θρέπτειρα
-
5 καύστειρα
καύσ-τειρᾰ, fem. of καυστήρ,A burning hot, raging, only as Adj.in gen.,μάχης καυστείρης Il.4.342
, 12.316;καυ στείρης.. καμίνου Nic.Th. 924
: accented καυστειρῆς in good codd. of Hom. and Nic.:—later in the form [full] καυστηρός, Opp.H.2.509, v.l. in Nic.l.c., cf. EM493.44, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καύστειρα
-
6 κράντειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κράντειρα
-
7 λεάντειρα
λεάν-τειρα, ἡ, fem. ofAλεαντήρ, κίσηρις AP6.295
(Phan.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λεάντειρα
-
8 πλάστειρα
Aφύσις APl.4.310
(Damoch.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πλάστειρα
-
9 σκάπτειρα
σκάπ-τειρα, ἡ, fem. ofAσκαπτήρ, σ. δίκελλα AP6.21
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκάπτειρα
-
10 συμπλέκτειρα
συμπλέκ-τειρα, ἡ,A f.l. for συμπαίκτειρα (q.v.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συμπλέκτειρα
-
11 τινάκτειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τινάκτειρα
-
12 ἀμύντειρα
A cultrix, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμύντειρα
-
13 ἁρπάκτειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἁρπάκτειρα
-
14 ἰάτειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἰάτειρα
-
15 ἰθύντειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἰθύντειρα
-
16 ὑπολάμπτειρα
ὑπολάμπ-τειρα· Ἑκάτη ἐν Μιλήτῳ, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπολάμπτειρα
-
17 ῥέκτειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ῥέκτειρα
-
18 ῥύπτειρα
A f.l. for ἀρυτήρ in Dsc. 2.74), that cleanses from dirt, ῥ. κονίη soap, lye, v.l. for θρύπτειρα in Nic. Al. 370.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ῥύπτειρα
-
19 ὄλλυμι
ὄλλυμι, - μαιGrammatical information: v.Meaning: `to wreck, to destroy, to lose', midd. intr. `to go to waste, to be ruined, to be lost' (Il.).Other forms: - ύω, - ύομαι (Archil.), ὀλέκω, - ομαι (Il.), aor. ὀλέσαι, ὀλέσθαι (Il.), pass. ὀλεσθῆναι (LXX), fut. ὀλέσ(σ)ω (ep.), ὀλέω (Ion.), ὀλῶ (Att.), ὀλέομαι, ὀλοῦμαι (Il.), perf. ὀλώλεκα (Att.), intr. ὄλωλα (Il.); as simplex only ep.;Compounds: Very often w. prefix, esp. ἀπ- (in Att. prose monopol.), with ἐξαπ-, συναπ-, προσαπ- etc., also with δι-, ἐξ- a.o.Derivatives: 1. ὄλεθρος m. `destruction, ruin, loss, death' (Il.) with ὀλέθρ-ιος `baneful' (Il.), - ιάω `to be dying' (Archig; after the verbs of disease in - ιάω, Schwyzer 732), ( ἐξ-ὀλεθρ-εύω, assim. ( ἐξ-)ὀλοθρ-εύω `to destroy' (LXX) with - ευσις, - ευμα, - εία (beside - ία; Scheller Oxytonierung 39), - ευτής; NGr. ξολοθρεύω. 2. ἀπόλε-σις f. `loss' (Hippod. ap. Stob.); as 1. member e.g. in ὀλεσ-ήνωρ `destroying men' (Thgn. [?], Nonn.; Sommer Nominalkomp. 183), ὠλεσί-καρπος `losing fruit' (κ 510 a.o.; ὠ- metr. condit.). 3. ὀλε-τήρ, - ῆρος m. `destroyer, killer' (Σ 114 a.o.; on the meaning Benveniste Noms d'agent 35 a. 43), - τειρα f. (Batr.; ἀνδρ-ολέτειρα Hes., A.), - της m. ( Epigr. Gr.; ἀνδρ-ολέτης poet. inscr.), - τις f. (AP), παιδ-ολέτωρ, - ορος m. f. `child killer' (A. in lyr.); details in Fraenkel Nom. ag. 1, 127 n. 1. -- On the PN Όλετᾶς (Hali- carn. etc.; Carian?) Masson Beitr. z. Namenforsch. 10, 163f.Etymology: The disyll. full grade in ὄλε-θρος, ὀλέ-σαι a.o. has beside it a monosyll. zero grade in ὄλλυμι from *ὄλ-νυ-μι (from an older *h₃l̥-n-eh₁-mi \> *ολνημι); thus e. g. στορέ-σαι: στόρ-νυ-μι. Orig. disyll. also in ὀλέ-σθαι (if athematic), to which with thematic transfomation ὀλόμην etc.? On ὀλέ-κ-ω cf. ἐρύ-κ-ω a.o., on the ptc. aor. ὀλόμενος Kretschmer Glotta 27, 236 f. (against Specht KZ 63, 219 f.). Details on the morphology in Schwyzer 363, 696, 702 a. 747, Chantraine Gramm. hom. 1, 302 f., 329 a. 391; on the vocalism also Sánchez Ruiperez Erner. 17, 107 f. -- From Greek here also ὀλοός `pernicious, fatal'; further isolated. On wrong hypotheses s. W.-Hofmann s. aboleō, dēleō and volnus; also WP. 1, 159 f. and Pok. 306 (w. lit.).Page in Frisk: 2,378-379Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄλλυμι
-
20 ὁμοκλή
Grammatical information: f.Meaning: `loud (threatening, scolding) acclamation, command' (Hom., Hes. Sc.; also Emp. [- έων], Pi. [- αῖς], A. Fr. 57,5 = 71,5 [άν]); `attack, onset' (hell.; false duced from Π 147?).Other forms: (ὀ-?, s.below).Derivatives: Besides, prob. as denominative, the more usual ὁμοκλ-άω, - έω (ὀ-) in ipf. 3. sg. ὁμόκλα (Σ 156, Ω 248), 3 pl. ὁμόκλ-εον, 1 pl. - έομεν (Ο 658 a.o., ω 173), aor. ὁμοκλῆσαι (Hom., S. El. 712), iter. ipf. ὁμοκλήσασκε (Β 199) `to shout (threateningly), to call, to exhort, to warn'; from there ὁμοκλη-τήρ, - ῆρος m. `shouter, warner' (Μ 273, Ψ 452), f. - τειρα (Lyc. 1337).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: As the elided ὑπ' ὀμοκλῆς (e.g. Hes. Sc. 341), κέκλετ' ὀμοκλήσας (v. l. Υ 365) point to orig. lenis (Wackernagel Unt. 47 A. 1), one doubted clearly already in antiquity the hard to understand connection with ὁμός etc. In ὀμο- Jacobsohn Phil. 67, 509ff., KZ 42, 160 n. 1, Χάριτες F. Leo (1911) 443 f. wanted to find a counterpart of Skt. áma- m. `violence, pressure, turbulence', Av. ama- m. `power (to attack), strength'; so ὀμο-κλή prop. as determinative comp. "(attack)-, cry" (?). The 2. member, in any case to καλέω, can be a root-noun (Brugmann Grundr.2 II: 1,140, Risch $ 72b); but it can also be explained as an ā-abstract ὀμο-κλ-ά̄ (: *ὀμο-κλ-ός like νεο-γν-ός; cf. on μεσόδμη) (Fraenkel Nom. ag. 1, 8 n. 2 with Jacobsohn l.c.), in which case the laryngeal must have been lost. For the latter interpretation pleads ὁμοκλάν in A. (s. above), as Greek as monosyll. zero grade only knows κλη- (s. on καλέω); an artificial Dorism (Jacobsohn as alternative) is however not excluded. -- On the variation - άω: - έω in the verb, which can be phonetic, s. Schwyzer 242, Chantraine Gramm. hom. 1, 361.Page in Frisk: 2,389Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὁμοκλή
- 1
- 2
См. также в других словарях:
να(έ)τειρα — να(έ)τειρα, ἡ (Α) βλ. νάερρα … Dictionary of Greek
-τήρας — τήρ, ΝΜΑ παραγωγική κατάλ. ονομάτων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, η οποία, όπως και η κατάλ. τωρ, χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον δράστη ενέργειας. Οι δύο αυτές καταλήξεις ανάγονται στην ΙΕ κατάληξη * ter (πρβλ. και αρχ. ινδ. pi tā, λατ. pa … Dictionary of Greek
μήτειρα — μήτειρα, ἡ (Α) μητέρα. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μη τού μήτηρ + επίθημα τειρα (πρβλ. αυτοκρά τειρα, σώ τειρα)] … Dictionary of Greek
οπτήτειρα — ὀπτήτειρα, ἡ (Α) (σχετικά με κάμινο) αυτή που ψήνει («ὀπτήτειρα κάμινος», Καλλίμ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπτῶ «ψήνω» + επίθημα τειρα, θηλ. τού τήρ (πρβλ. κοσμή τειρα, ορμή τειρα)] … Dictionary of Greek
σωτήρας — Όνομα τεσσάρων οικισμών. 1. Ημιορεινός οικισμός (63 κάτ., υψόμ. 330), στην επαρχία Θάσου του νομού Καβάλας. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (10 τ.χλμ., 401 κάτ.), στην οποία ανήκει και άλλος ένας μικρότερος οικισμός, η Σκάλα Σωτήρα (338 κάτ.,… … Dictionary of Greek
οινοδότειρα — οἰνοδότειρα, ἡ (Α) αυτή που παρέχει οίνο. [ΕΤΥΜΟΛ. < οἰνοδότης + επίθημα τειρα (πρβλ. θηρά τειρα] … Dictionary of Greek
ουτήτειρα — οὐτήτειρα, ἡ (Α) αυτή που πληγώνει. [ΕΤΥΜΟΛ. < οὐτάω «πληγώνω» + επίθημα τειρα (πρβλ. γενέ τειρα)] … Dictionary of Greek
σκαπτήρ — ῆρος, ὁ, θηλ. σκάπτειρα, Α αυτός που σκάβει, σκαφέας, σκαφτιάς. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαπ τού σκάπτω (βλ. λ. σκάβω) + επίθημα τήρ / τειρα (πρβλ. θρεπ τήρ / θρέπ τειρα)] … Dictionary of Greek
συλήτειρα — ἡ, Α αυτή που διαπράττει σύληση ξένων αντικειμένων. [ΕΤΥΜΟΛ. < συλῶ + επίθημα τειρα (πρβλ. υμνή τειρα)] … Dictionary of Greek
συνδρήστειρα — ἡ, Α ιων. τ. συνεργός, βοηθός. [ΕΤΥΜΟΛ. Ιων. τ. αντί *συνδράστειρα < συνδρῶ (πρβλ. αόρ. συν έ δρασ α) + επίθημα τειρα (πρβλ. κολάσ τειρα)] … Dictionary of Greek
συνευνάτειρα — ἡ, Α αυτή που κοιμάται μαζί με κάποιον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συνευνάζω + επίθημα τειρα (πρβλ. γενέ τειρα)] … Dictionary of Greek
