-
1 σείειν
σείωshake: fut inf act (attic epic)σείωshake: pres inf act (attic epic) -
2 σείω
σείω, im pass. perf. u. aor. σέσεισμαι, ἐσείσϑην, – 1) schütteln, schwingen, hin- u. herbewegen; Hom., bes. in der Il.; σείων ἐγχείην, 5, 563; μελίην, 22, 133, u. sonst, Speere, Lanzen schwingen; σανίδας, die Thürflügel durch Anpochen erschüttern, 9, 583; von laufenden Pferden heißt es σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες, Od. 3, 486. 15, 184; πόλιν σεῖσαι, Pind. P. 4, 272; τρεῖς κατασκίους λόφους σείει, Aesch. Spt. 367; κρυφῇ κάρα σείοντες, Soph. Ant. 291; ἡνίας χεροῖν ἔσεισαν, El. 703 (vgl. auch σάλος); ϑύελλα σείει δῶμα, Eur. Herc. Fur. 905; χαίταν, Cycl. 75; Med. 1191; auch ἀντίπρωρα βέλη, El. 846; πυϑικὴν σείσας δάφνην, Ar. Plut. 213; u. bes. vom Erdbeben, ὁ Ποσειδῶν σείσας ἐμβάλοι οἰκίας, Ar. Ach. 484; ὁ ϑεὸς σείων, sc. τὴν γῆν, Lys. 1142; σείει ὁ ϑεός, Xen. Hell. 4, 7, 4; u. absolut, τοῠ αὐτοῠ μηνὸς ἱσταμένου ἔσεισε, Thuc. 4, 52, die Erde schütterte, es war ein Erdbeben. – Uebertr., Einen aufrütteln, anregen wozu, εἴς τι, Plut. Phoc. 23; vgl. Jac. Philostr. imagg. p. 574. – Intr. sagt Xen. Cyn. 3, 4 τῇ οὐρᾷ σείειν. – Pass. u. med. erschüttert werden, schwanken, erbeben, sich hin- u. herbewegen, ἐσσείοντο πόδες Ἴδης, Il. 20, 59; ἔγχεα σειόμενα, 13, 135. 558; ἀμ φὶ δέ οἱ κροτάφοισι φαεινὴ σείετ ο πήληξ, 13, 805; σείσατο δ' εἰνὶ ϑρόνῳ, 8, 199; ὄρχος σειόμενος φύλλοισιν, eigtl. am Laube bewegter Garten, in dem sich das Laub bewegt, Hes. Sc. 298; ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον, Pind. P. 8, 94; οἷς γὰρ ἂν σεισϑῇ ϑεόϑεν δόμος, Soph. Ant. 580; σεισϑῆναι σάλῳ, Eur. I. T. 46; τὸν ἐγκέφαλον σεσεῖσϑαι, Ar. Nubb. 1258. – 2) übertr., καὶ ταράττειν, Ar. Equ. 837; Plat. Eryx. 897 d. Bei Sp. wie συκοφαντεῖν, eine falsche Anklage wider Einen erheben, um ihn durch Furcht vor dem Processe zum Geldzahlen zu zwingen, wie Antiph. 6, 43 σείειν u. συκοφαντεῖν vrbdt; vgl. noch Alciphr. 3, 70.
-
3 σείω
Aσεῖον Od.3.486
; [dialect] Ion. σείασκον ([etym.] ἀνας-) h.Ap. 403 (v.l. ἀνασσείσασκε): [tense] fut. , ([etym.] δια-) Hdt.6.109, ([etym.] ἐπι-) E.Or. 613: [tense] aor. , Ar.Ach.12, etc.; [dialect] Ep.σεῖσα Il.15.321
: [tense] pf. σέσεικα ([etym.] κατα-) Philem.84, ([etym.] ἐν-) Luc.Merc.Cond.30:—[voice] Med., [tense] aor. ἐσεισάμην ([etym.] ἀπ-) Thgn.348, Hdt.7.88, Ar.Nu. 287, Pl.Grg. 484a; [dialect] Ep.σείσατο Il.8.199
,ἐσείσατο Call.Ap.1
, etc.:—[voice] Pass., [tense] aor.ἐσείσθην Hdt.6.98
, etc.: [tense] pf.σέσεισμαι Pi.P.8.94
, Ar.Nu. 1276:—shake, move to and fro, Hom. (esp. in Il.); σ. ἐγχείας, ἔγχεα, μελίην, shake the poised spear, Il.3.345, 13.135 ([voice] Pass.), 22.133, etc.;αἰγίδα 15.321
; σανίδας ς. shake the door, 9.583; of chariot horses,σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες Od.3.486
; σ. λόφον, of a warrior, Alc.22, A.Th. 385; ἡνίας χεροῖν ς. S.El. 713; (anap.); σ. χαίτην, etc., Anacr.49, E.Cyc.75 (lyr.), Med. 1191;εὔπτερον δέμας Id. Ion 1204
; κάρα ς., as sign of discontent, S.Ant. 291; but of one dancing, E.Ba. 185; ἄκρᾳ τῇ οὐρᾷ ς. X.Cyn. 3.4.2 of earthquakes, which were attributed to Poseidon (cf. Pl.Cra. 403a),ὅστις νομίζει Ποσειδέωνα τὴν γῆν σείειν Hdt.7.129
; withoutτὴν γῆν, αὐτοῖς ὁ Ποσειδῶν σείσας ἐμβάλοι οἰκίας Ar.Ach. 511
, cf. Lys. 1142; βρονταῖς χθόνα ς. Id.Av. 1752;ἔσεισεν ὁ θεός X.HG4.7.4
: also impers., ἔσεισεν there was an earthquake, Th.4.52.3 metaph., agitate, disturb,πόλιν Pi.P.4.272
;τὰ πόλεος.. θεοὶ πολλῷ σάλῳ σείσαντες ὤρθωσαν πάλιν S.Ant. 163
; σ. τὴν καρδίαν turn the stomach, Ar.Ach.12; σ. τὴν κεφαλήν cause a concussion of.., Hp. Prorrh.1.143, v. infr. 11.2:—[voice] Pass.,ἐσείσθη τὴν καρδίαν Philostr.VS2.1.11
.4 in [dialect] Att., accuse falsely or spitefully, so as to extort hushmoney, blackmail,σ. καὶ ταράττων Ar.Eq. 840
, cf. Telecl.2; ; ἑτέρους τῶν ὑπευθύνων ἔσειεκαὶ ἐσυκοφάντει Antipho 6.43
, cf. BGU428.9 (ii A.D.); so perh.σείειν κατ' ἀγοράν Alciphr.3.70
(s. v.l.):—[voice] Pass., to be extorted, POxy. 1252r.37 (iii A.D.).II [voice] Pass., shake, heave, quake, of the earth,ἐσσείοντο πόδες Ἴδης Il.20.59
;Δῆλος.. πρῶτα καὶ ὕστατα.. σεισθεῖσα Hdt.6.98
: metaph., to be shaken to its foundation,τὸ τερπνὸν πιτνεῖ.. σεσεισμένον Pi.P.8.94
;οἷς.. ἂν σεισθῇ θεόθεν δόμος S.Ant. 584
(lyr.).2 generally, move to and fro, Il.14.285;φαεινὴ σείετο πήληξ 13.805
;κόμαι σείονται Ar.Lys. 1312
; ὄρχος σειόμενος φύλλοισι an orchard waving with foliage, Hes.Sc.[299]; ὀδόντων οἱ πλεῦνες ἐσείοντο his teeth were loose, Hdt.6.107;σεισθῆναι σάλῳ E.IT46
;τὸν ἐγκέφαλον σεσεῖσθαι Ar.Nu. 1276
;ὁκόσων ἂν σεισθῇ ὁ ἐγκέφαλος Hp.Aph.7.58
;σείεσθαι τὴν ὄψιν Thphr.Vert.8
.III [voice] Med., shake something of one's own, from oneself, etc.,σεισαμένας πτερὰ ματρός Theoc.13.13
;σ. γυίων ἄπο νήχυτον ἅλμην A.R.4.1367
;σ. πλοκαμῖδας AP5.272
(Agath.). -
4 παιπάλη
Grammatical information: f.Meaning: 1. `fine flour, flour dust' (Ar. Nu. 262, Apollon. Med.), 2. `shrewd person, crafty person' (Ar. Nu. 260).Compounds: Compp.: 1. δυσ-παίπαλος adjunct of βῆσσα (Archil.), κύματα (B.), Ὄθρυς (Nic.) a.o.; 2. δυσοδο-παίπαλα n. pl. (A. Eu. 387, reading uncertain; after sch. δυσπαράβατα καὶ τραχέα; 3. πολυ-παίπαλος, of Φοίνικες (ο 419), of αἰθήρ (Call. Fr. anon. 225).Derivatives: Beside it several formally close, but semantically doubtful fomations. Adj. 1. παιπαλ-όεις of islands, mountains, roads (ep. Il.); 2. - ιμος `artful, shrewd' (Theognost., sch.); 3. - ώδης `id.' (EM, Suid.); 4. - εος of πιπώ `woodpecker' (Antim.), meaning unknown. Verbs. 1. παιπαλᾶν περισκοπεῖν, ἐρευνᾶν H., with formally παιπάλημα n. (Ar., Aeschin.) = 2. παιπάλη; prob just enlargement of it; 2. παιπάλλειν σείειν H.; 3. παιπαλώσσω τὸ παίζω καὶ τὸ παροινῶ (Theognost.). παίπαλά τε κρημνούς τε (Call. Dian. 194), prob. backformation.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The adj. παιπαλόεις, of which the orig. meaning was apparently early forgotten and which was used by the ep. poets as epith. ornans without specific meaning, is mostly explained as ' τραχύς, σκολιώδης', i.e. `raw, steep' or `twisted'; so δυσ-παίπαλος `with dangerous παίπαλα'. Starting from `winding' Fick KZ 44, 148 f. (agreeing Bechtel Lex. s.v.) wanted to connect a supposed root pele- `wind' [impossible root form], also `fold'; παιπαλόεις thus `rich in turns or folds' (cf. πολύ-πτυχος), πολυ-παίπαλος = πολύ-τροπος (in antiquity). Positing a root pele- meaning `turn' however, is based on a wrong analysis of πόλος, πάλιν (s. rather πέλομαι); so only the meaning `fold' remains (s. ἁπλόος). Similarly Worms Herm. 81, 31 n. 2: prop. `geschwungen, gewunden', to πάλλω, from where `zackig, sich schlangelnd, zerklüftet'(?). With this interpretation of παιπαλόεις one separates παιπάλη from it and connects it as a separate word to πάλη `flour' (s.v.) and πόλτος etc. -- Others connect παιπαλόεις as `floury, dusty' (first of roads) with παιπάλη; s. Leumann Hom. Wörter 236 ff. with extensive argumentation and rich lit. He considers παιπάλη `subtle talker' not as metapher of παιπάλη `fine flour' but explains it from πολυ-παίπαλος. -- Still diff. Palmer Glotta 27, 134 ff. (by Leumann rightly rejected). The origin of παιπάλη L. sees in παιπάλλειν = σείειν ('shake' = `sieve flour'); also πάλη `flour' from πάλλω. Cf. πασπάλη. -- On the reduplication cf. Skoda, Redoublement 33 etc.Page in Frisk: 2,461-462Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παιπάλη
-
5 Shake
v. trans.Affect, overcome: P. and V. νικᾶν, P. κατακλᾶν.The trident that shakes the earth: V. γῆς τινάκτειρα τρίαινα, ἡ.Shake down: P. κατασείειν.Shake in front of one: P. and V. προσείειν.Shake out: Ar. ἐκσείειν (in pass.).V. intrans. P. and V. σείεσθαι.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Shake
-
6 Toss
v. trans.Rock: P. and V. σείειν, V. σαλεύειν.Swing: V. σφενδονᾶν, διαφέρειν, Ar. and V. κυκλεῖν, P. αἰωρεῖν.Toss the head: Ar. κερουτιᾶν (Eq. 1344).Toss to and fro: V. διασφαιρίζειν. Ar. and V. στροβεῖν.Toss off: see Quaff.Extemporise: P. αὐτοσχεδιάζειν.V. intrans.Turn over and over: Ar. στρέφεσθαι (Nub. 36), ῥιπτάζεσθαι (Lys. 27).Be disturbed: Ar. and V. στροβεῖσθαι.Toss about at sea: P. ἀποσαλεύειν.Rock to and fro: P. and V. σαλεύειν.Wave: P. and V. αἰωρεῖσθαι.Tossed on the sea: V. θαλασσόπλαγκτος, θαλάσσῃ ἐναιωρούμενος (Eur., Cycl. 700).——————subs.Throw: P. ῥῖψις, ἡ.Range: P. and V. βολή, ἡ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Toss
-
7 Wave
v. trans.Wave in front of one: P. and V. προσείειν.They waved their hands in the air: P. τὰς χεῖρας ἀνέσεισαν (Thuc. 4, 38).V. intrans.Give direction by signs: P. ἐπινεύειν, Ar. and V. νεύειν.This man is no longer the same, he waves me back: V. ἀνὴρ ὅδʼ οὐκέθʼ αὑτός, ἐκνεύει πάλιν (Eur., Phoen. 920).Swing: P. and V. αἰωρεῖσθαι.Be hung up: P. and V. κρέμασθαι.Toss up and down: P. and V. σαλεύειν.Stream, float in air: P. and V. φέρεσθαι, V. ᾄσσεσθαι, ἀΐσσειν, ᾄσσειν.——————subs.Wavy motion: P. αἰώρησις, ἡ.Motion: P. φορά, ἡ.Swell: Ar. and V. οἶδμα, τό, σάλος, ὁ.Shore washed by waves: V. ἀκτὴ κυμοδέγμων, ἡ (Eur., Hipp. 1173).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Wave
-
8 πέλτη
πέλτη, ἡ (πάλλω?), 1) ein kleiner, leichter Schild, ohne Schildrand, ἴτυς, nach Tim. lex. Plat. u. Schol. Plat. Legg. VII (51, 21), der aus Arist. erkl. ἥτις ἴτυν οὐκ ἔχει οὐδ' ἔστιν ἐπίχαλκος οὐδὲ βοὸς ἀλλ' αἰγὸς δέρματι περιτεταμένη, Letzteres wohl zu eng; vgl. übrigens Phot.; zuerst führten ihn die Thracier, ζαχρύσου Θρᾳκίας πέλτης ἄναξ, Eur. Alc. 501, u. öfter im Rhes.; πέλτας ὅσοι πάλλουσιν, Bacch. 782; unter den Griechen führte ihn Iphikrates zuerst ein, vgl. Xen. Hell. 4, 4, 16 u. 5, 12, wie Lennep Phalar. p. 204; πέλτην σείειν, Ar. Lys. 563; Plat. Prot. 350 a Legg. VIII, 834 a u. Folgende, wie Plut. Artax. 24. – Eine Schaar leichtbewaffneter Krieger, Eur. Rhes. 410. – 2) Bei Xen. An. 1, 10, 12, τὸ βασίλειον σημεῖον, ἀετόν τινα χρυσοῠν ἐπὶ πέλτης ἀνατεταμένον, ist es eine Stange, Lanze, wie es auch in VLL. λόγχη, δόρυ erkl. wird; vgl. Philostr. imagg. 2, 32. – 3) ein Pferdeschmuck soll es Eur. Rhes. 305 sein.
-
9 σίλουρος
σίλουρος, ὁ, ein Flußfisch, wahrscheinl. der Wels, lat. silurus; Sopat. bei Ath. VI, 230 e, Diod. Sinop. ib. 239 e u. Sp. Nach Ath. VII, 287 b ἀπὸ τοῠ σείειν συνεχῶς τὴν οὐράν, eigtl. σείουρος.
-
10 σίλλος
σίλλος (gew. falsch σιλλός betont), ὁ, Hohn, Spott; bes. ein Spottgedicht, in welchem Sinne Timon der Phliasier es zuerst gebraucht zu haben scheint, der um die 127. Olympiade drei Bücher σίλλοι in Hexametern schrieb, in denen er alle griechischen Philosophen, mit Ausnahme des Pyrrhon und der Skeptiker, denen er selbst anhing, nicht ohne viel Geist und Witz verspottet haben soll, vgl. D. L. 9, 109 u. Fr. Paul De Sillis graecorum, Berol. 1821. – Sp. nannten σίλλος alles Spottende, was in einem Gedichte vorkam. – Die Ableitung ist dunkel; Einige leiten es von εἴλω, ἰλλός ab, höhnisch spottend das Auge verdrehen, wobei man nur nicht an eine Zusammensetzung σείειν τοὺς ἴλλους denken muß; Schneid. hält es für eine Nebenform von σιμός, weil eine aufgeworfene, gerümpfte Nase Zeichen des Spottes sei; vielleicht hängt es mit Σειληνός zusammen. – Bei Luc. Lexiph. 5 steht σίλλος für ἰλλός, schielend.
-
11 βρομος
ὅ1) треск, шум(πυρὸς αἰθομένοιο Hom.; βρόμοι καὴ ὀλολυγμοί Plut.)
2) грохот, рокот, гул(κεραυνού Pind.; βροντῆς Eur.; σείειν τέν γῆν μετὰ βρόμου Arst.; ἐκ τῶν χασμάτων Diod.)
3) гудение, звуки(αὐλῶν HH.; τυμπάνων Anth.)
4) свист, вой(ἀνέμων Anth.)
5) рев(ἱππικῶν φρυαγμάτων Aesch.)
-
12 δρασείειν
δρᾱσείειν, δρασείωhave a mind to do: pres inf act (attic epic) -
13 κνιπεῖν
κνιπεῖν· σείειν, ξύειν μέλαθρα καὶ δοκούς, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κνιπεῖν
-
14 κνίψ
κνίψ, κνῑπόςGrammatical information: m.Meaning: name of unknown insects (acc. to Arist. Sens. 444b 12 small ants), that infest several trees and plants (Ar., Arist., Thphr., LXX).Compounds: As 1. member in κνιπο-λόγος m. name of a woodpecker, σκνιπο-φάγος `eating σκνῖπες' (Arist.).Derivatives: κνίπειος `belonging to a κνίψ' (Zos. Alch.). In remote or doubtful connection to κνίψ, σκνίψ there are several expressive, but in the literature only rarely found words, that indicate esp. niggardliness or different eye-diseases: κνιπός (AP), σκνιπός (Anon. in EN, H.), σκνιφός (Phryn.) `niggard'; with κνιπεύω `be niggardly' and κνιπεία (Doroth. Astrol.); further in the meaning `feeble-midedness etc.': κνιπός (Semon.), σκνιφός H., ὑπό-σκνιπος, - σκνιφος, - σχνιφος `slightly short-sighted' (pap.), κνιπά πτίλη H.; with κνιπότης `eye-inflammation' (Hp. Loc. Hom. 13, Erot.), κνιπόομαι `be inflamed, of the eyes' (H. in κεκνιπωμένοι), also `be infested with mildew, fire, of fruits' (H. ib.). Beside the names for eye-diseases etc. there are expressions for `dark': σκνιφαῖος (v. l. - παῖος) adjunt of ὁδίτης `who walks in the darkness ' (Theoc. 16, 93; after κνεφαῖος?), σκνῖφος τὸ σκότος H. - Further there are two denomin.: κνιπεῖν σείειν, ξύειν μέλαθρα καὶ δοκούς H. (prop. of the κνῖπες?), σκνίπτειν νύσσειν H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: With κνίψ, σκνίψ rhyme θρίψ and ἴψ (s. vv.). Both ( σ)κνίψ and the words for `niggard' could go back to the idea of pinching and stinging (cf. σκνίπτω). Perh. the terms for weak-sight etc. might come from closing the eyes; or perh. from plant-diseases (caused by κνῖπες; s. κνιπόομαι). - One compares words for `pinching etc.' in Baltic and Germanic, e. g. Latv. kniêbt, knīpêt, MLDu. nipen; Pok. 562, Fraenkel Lit. et. Wb. s. kneĩbti. Wether they are real cognates, remains uncertain with these popular words. Cf. on - κναίω, κνίζω, κνύω. - Though the σ- could be an IE s-movable, the hole rather suggests a Pre-Greek word: very small animals, the long ῑ, the variation π\/φ; cf. the words cited.Page in Frisk: 1,885-886Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κνίψ
-
15 κνῑπός
κνίψ, κνῑπόςGrammatical information: m.Meaning: name of unknown insects (acc. to Arist. Sens. 444b 12 small ants), that infest several trees and plants (Ar., Arist., Thphr., LXX).Compounds: As 1. member in κνιπο-λόγος m. name of a woodpecker, σκνιπο-φάγος `eating σκνῖπες' (Arist.).Derivatives: κνίπειος `belonging to a κνίψ' (Zos. Alch.). In remote or doubtful connection to κνίψ, σκνίψ there are several expressive, but in the literature only rarely found words, that indicate esp. niggardliness or different eye-diseases: κνιπός (AP), σκνιπός (Anon. in EN, H.), σκνιφός (Phryn.) `niggard'; with κνιπεύω `be niggardly' and κνιπεία (Doroth. Astrol.); further in the meaning `feeble-midedness etc.': κνιπός (Semon.), σκνιφός H., ὑπό-σκνιπος, - σκνιφος, - σχνιφος `slightly short-sighted' (pap.), κνιπά πτίλη H.; with κνιπότης `eye-inflammation' (Hp. Loc. Hom. 13, Erot.), κνιπόομαι `be inflamed, of the eyes' (H. in κεκνιπωμένοι), also `be infested with mildew, fire, of fruits' (H. ib.). Beside the names for eye-diseases etc. there are expressions for `dark': σκνιφαῖος (v. l. - παῖος) adjunt of ὁδίτης `who walks in the darkness ' (Theoc. 16, 93; after κνεφαῖος?), σκνῖφος τὸ σκότος H. - Further there are two denomin.: κνιπεῖν σείειν, ξύειν μέλαθρα καὶ δοκούς H. (prop. of the κνῖπες?), σκνίπτειν νύσσειν H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: With κνίψ, σκνίψ rhyme θρίψ and ἴψ (s. vv.). Both ( σ)κνίψ and the words for `niggard' could go back to the idea of pinching and stinging (cf. σκνίπτω). Perh. the terms for weak-sight etc. might come from closing the eyes; or perh. from plant-diseases (caused by κνῖπες; s. κνιπόομαι). - One compares words for `pinching etc.' in Baltic and Germanic, e. g. Latv. kniêbt, knīpêt, MLDu. nipen; Pok. 562, Fraenkel Lit. et. Wb. s. kneĩbti. Wether they are real cognates, remains uncertain with these popular words. Cf. on - κναίω, κνίζω, κνύω. - Though the σ- could be an IE s-movable, the hole rather suggests a Pre-Greek word: very small animals, the long ῑ, the variation π\/φ; cf. the words cited.Page in Frisk: 1,885-886Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κνῑπός
-
16 παλλω
παλλω, - ομαιGrammatical information: v.Meaning: `to sway, to rock, to shake lots, to draw lots', midd. `to swing oneself', also `to jump, to hop'.Other forms: Aor. πῆλαι (Il.), midd. πήλασθαι (Call.), πάλτο ( ἀν-, κατ-έπαλτο s. bel.), redupl. ἀμ-πεπαλών (Hom.; also πεπάλ-εσθε, - έσθαι for - ασθε, - άσθαι resp. - αχθε, - άχθαι? s.bel.), aor. pass. ἀνα-παλείς (Str.), perf. midd. πέπαλμαι (A.).Compounds: Also w. prefix, late ἀνα- ( ἀμ-). -- As 2. member in ἐγχέσ-, σακέσ-παλος `swaying the spear, shield' (ep. Il.; Trümpy Fachausdrücke 28).Derivatives: 1. πάλος m. `(shaken) lot' (Sapph., Hdt., trag.), ἄμπαλ-ος m. `fresh casting' (of the lot, Pi.); ἀναπάλ-η f. name of a dance (Ath.); 2. παλτόν n. `javelin' (A., X.) with ἐπάλταξα παλτῳ̃ ἔβαλον H., - ός adj. (S.); 3. παλμός m. `vibration, pulsation' (Hp., Arist., Epicur.) with - ώδης `full of vibrations' (Hp.); παλματίας σεισμός `heavy earthquake' (Arist.; cf. βρασματίας s. βράσσω); 4. πάλσις ( ἀνά-, ἀπό- παλλω) f. `pulsation etc.' (Arist., Epicur.). -- Intensive παι-πάλλειν σείειν H. On a velar enlargement seem to go back *παλ-άσσομαι, πεπάλ-αχθε, - άχθαι (H 171, ι 331); for these difficult perfects perh. redupl. aor. - εσθε, - έσθαι must be posited (Chantraine Gramm. hom. 1, 396 with Döderlein; diff. Bechtel Lex. 266).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: As common basis of all forms served παλ- (*πάλ-ι̯ω, *πάλ-σαι); through false analysis of the compounds κατ-επ-αλτο, ἀν-επ-αλτο (to ἅλλομαι `jump, hop') in κατ-, ἀν-έπαλτο one had an apparently augmented ἔ-παλτο, from where πάλτο and backformed πάλλομαι = ἅλλομαι arose (Geiss Münch. Stud. 11, 62ff. with Leumann Hom. Wörter 60 ff., with lit. a. further details). -- No cognates outside Greek. The connection with Lat. pellō, pe-pul-ī `set in movement with a push' (Curtius 268 with Fick, Ernout-Meillet) seems possible in spite of Solmsen Wortforsch. 18 f., Bq and WP. 2, 57; cf. παλμός = pulsus; further s. πελάζω (not ἀπελλαι)}. Here also Slav., e.g. Russ. polóch `revolt, commotion, confusion' (Solmsen PBBeitr. 27, 364, WP. 2, 52; further lit. in Vasmer s.v.)? Not with Fraenkel Mél. Bq 1, 358 and Pok. 801 to pel- `flow, swim' (cf. πολύς, πλέω, πίμπλημι); diff., also to be rejected, Palmer Glotta 27, 134ff., Richardson Trans. Phil. Soc. 1936, 101 ff. -- Hardly here πελεμίζω, πόλεμος, s. vv. - The analysis given is of course quite uncertain.Page in Frisk: 2,469Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παλλω
-
17 σκηνίπτω
Grammatical information: v.Meaning: only ἐσκήνιψε διέφθειρε, διεσκέδασεν and διασκηνῖψαι διαφορῆσαι, διασπεῖραι. διεσκηνίφθη δε διεσωματίσθη H.; to this γαίῃ... διεσκήνιψε `shattered to the floor' (Nic. Th. 193).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Popular expressive contamination of σκήπτω and the words discussed s. κνίψ, esp. κνιπεῖν σείειν and σκνίπτειν νύσσειν H.; Chantr. objects that the word quoted do not fit the sense. Cf. Kretschmer Glotta 24, 87 (against Specht KZ 61, 142 ff.). -- Cf. σκηρίπτομαι.Page in Frisk: 2,728Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκηνίπτω
-
18 Agitate
v. trans.Move, shake: P. and V. κινεῖν, σείειν.met., Disturb: P. and V. ταράσσειν, συνταράσσειν, ἐκπλήσσειν, θράσσειν (Plat. but rare P.), Ar. and V. στροβεῖν; see Disturb.Excite: P. and V. ἐπαίρειν, ἐξαίρειν (Plat.), ἀναπτεροῦν (Plat.).Agitated: V. πεπαλμένος; see Excited.Agitate ( politically): P. νεωτερίζειν.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Agitate
-
19 Brandish
v. trans.Swing: V. σφενδονᾶν, διαφέρειν, Ar. and V. κυκλεῖν, P. αἰωρεῖν.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Brandish
-
20 Convulse
v. trans.met., P. and V. κυκᾶν (Plat. and Ar.), συγχεῖν, θράσσειν (Plat. but rare P.).Be convulsed: P. and V. σφαδάζειν (Xen.), V. σπᾶσθαι.Be convulsed with laughter: use v. laugh.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Convulse
- 1
- 2
См. также в других словарях:
σείειν — σείω shake fut inf act (attic epic) σείω shake pres inf act (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
дрожь — ж., род. п. дрожи (см. также дрогнуть), укр. дрож, дрижа ж. дрожь . Родственно лит. drugỹs лихорадка; бабочка , лтш. drudzis перемежающаяся лихорадка , др. прусск. drogis тростник ; см. И. Шмидт, Vok. 2, 35; Фик 1, 468; Эндзелин, СБЭ 197;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
колотить — колочу, итер. колачивать, укр. колотити мешать, трясти, мутить, подстрекать , блр. колоцiць, ст. слав. клатити σείειν (Супр.), болг. клатя двигаю, трясу , сербохорв. клатити сотрясать, качать , словен. klatiti сгонять , чеш. klatiti трясти,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
трясу — трясти, укр. трясти, трясу, блр. тресць, тресу, др. русск. трясти, трясу, ст. слав. трѩсти, трѩсѫ σείειν (Супр.), болг. треса, сербохорв. трести, тресе̑м, словен. tresti, tresem, чеш. třasti, třesu (třasu), слвц. triаst᾽, польск. trząsc,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Sieb, das — Das Sieb, des es, plur. die e, eine löcherige gepochtene Fläche mit einem Kranze oder einer Einfassung, trockne, feine Körper damit durch rütteln oder hin und her bewegen von gröbern abzusondern. Ein Haarsieb, Drahtsieb, Kornsieb, Erzsieb u.s.f.… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
CLYPEUM vibrare — seu quatere ac iactare scutum, militum olim exercitium erat, qui in Armaturae exercitatione hoc primum discebant, quomodo tractandum iactandumque esset scutum. Graeci σείειν ἀπίδα et ἀπίδα νωμᾷν et δίνειν ἀπιδα dicebant. Vide quae supra de… … Hofmann J. Lexicon universale
OSANNA — acclamatum DOMINO nostro Hierosolymam adventanti, Ω᾿σαννὰ τῷ ὑιῷ Δαβὶδ, Osanna, filio David, ex Hebraeo Hoschahana, compendiô sermonis dici, apud Hebraeos, consuevit, in acclamationibus, pro Hoschiah na, Ναὶ σῶσον, Serva obsecro. Id enim moris in … Hofmann J. Lexicon universale
SCUTI Jactatio — non Principum solum exercitium fuit, sed militum omnium, qui in armaturae exercitio hoc primum discebant, quomodo tractandum et iactandum esset scutum. Graeci σείειν ἀσπίδα et ἀσπίδα νωμᾶν, item δινεῖν dicebant, uti patet ex Aeschylo Trag. ἑπτὰ… … Hofmann J. Lexicon universale
SILLUS — Graece Σίλλος, Hesychio ἔμμετρον σκῶμμα: Aeliano l. 3. Var. Hist. c. 40. ψόγος κατὰ παιδιᾶς δυϚαρέςτου, contumelia um ioci acerbitate, unde σιλλαινειν, irridere, quam vocem Pollux l. 2. c. 4. interpretatur, ἐπὶ χλευασμῷ σέιειν τοὺς ὀφθαλμοὺς:… … Hofmann J. Lexicon universale
SISTRUM — Instrumentum fuit Musicum, in Isidis sacris percuti solitum, oblongum, manubriatum in ima parte, cancellatum traiectis virgulis, et ut verbô dicatur, laminae ac praeterea nihil, definiente Pignoriô Comm. de Servis, qui proin virum doctum cum… … Hofmann J. Lexicon universale
πυγή — η, ΝΑ 1. Ο πρωκτός μαζί με τους γλουτούς, ο πισινός, τα πισινά, ο κώλος (α. «ἐγὼ δὲ σ ἐξελῶ σε τῆς πυγῆς θύραζε κύβδα», Αριστοφ. β. «παίων καὶ παιόμενον νάρθηκι εἰς τὰς πυγάς», Λουκ.) 2. η ουρά («σεισοπυγίς... παρὰ τὸ σείειν τὴν πυγήν, ὅ ἐστι τὴν … Dictionary of Greek
