-
1 πτολίεθρον
πτολίεθρον: town, city, but often in a more restricted sense than πόλις, hence w. gen., Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον, Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον, α 2, Od. 3.485.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > πτολίεθρον
-
2 πτολίεθρον
1 citadel κλειναὶ Ἀθᾶναι, δαιμόνιον πτολίεθρον fr. 76. 3. -
3 πτολίεθρον
πτολίεθρον, τό, eigtl. dim. von πόλις, πτόλις, aber ohne verkleinernde Bedeutung, also = πόλις, Stadt; oft von Troja, Il. 1, 164, u. sonst auch von andern Städten; auch Hes. u. sp. D., vgl. Wern. Tryphiod. p. 38.
-
4 πτολιεθρον
τό укрепленный город Hom., Hes., Pind. -
5 πτολίεθρον
πτολίεθρονneut nom /voc /acc sg -
6 πτολίεθρον
πτολίεθρον [ῐ], τό, [dialect] Ep. lengthd. form for πόλις ([etym.] πτόλις), Il.2.133, Od.1.2, Hes.Sc.81, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πτολίεθρον
-
7 πτολίεθρον
πτολίεθρον, τό, = πόλις, Stadt; oft von Troja, auch von anderen Städten -
8 πτολίεθρον
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πτολίεθρον
-
9 πτολιέθροις
πτολίεθρονneut dat pl -
10 πτολιέθρου
πτολίεθρονneut gen sg -
11 πτολίεθρα
πτολίεθρονneut nom /voc /acc pl -
12 επει
conj.1) ( время):αὐτίκ΄ ἐ., ἐ. τάχιστα, ἐ. εὐθέως, ἐ. τὰ πρῶτα, ἐ. τὸ πρῶτον — как только, как скоро:
- (с ind., преимущ. aor. при прошлом недлит. действии и impf. при прошлом длит. действии)ἐ. ὑπητίαζεν ἥ φάλαγξ καὴ ἥ σάλπιγξ ἐφθέγξατο Xen. — после того, как фаланга стала двигаться и зазвучала труба
- (с conjct. + ἄν, поэт. κε при обозначении предстоящей возможности; иногда ἐ. + ἄν переходят в ἐπάν, ἐπήν, у Her. ἐπεάν)ἐμὲ δ΄ ἄξει ἀνέρ ὅδε, ἐ. κε πυρὸς θερέω Hom. — меня же проводит этот человек, когда согреюсь у огня;
— (с оттенком повторности или привычности, иногда без ἄν или κε):ἐ. ἁμάρτῃ Soph. — всякий раз как (кто-л.) ошибетсяοἱ ὄνοι, ἐ. τις διώκοι, προδραμόντες ἕστασαν Xen. — ослы, когда их кто-л. преследовал, пробежав вперед, останавливались
- (в косв. речи)αὐτὸς δὲ ἐ. διαβαίης, ἀπιέναι ἔφησθα Xen. — ты сам сказал, что как только совершишь переход, уйдешь
- (с inf. по attractio modi)ἐ. οἱ γενομένους τοὺς παῖδας ἀνδρωθῆναι Her. — когда родившиеся у нее мальчики возмужали
(2) (с aor., impf. или praes.) с тех пор какἐ. Τροίης πτολίεθρον ἔπερσεν Hom. — с тех пор как (Одиссей) разрушил город Трою
2) ( причинность) ибо, так как, потому что:(1) (с ind.)ἐ. καὴ τοῖς θηρίοις πόθος τις ἐγγίγνεται Xen. — так как и у животных зарождается некая привязанность
ἐ. οὔποτ΄ ἂν στόλον ἐπλεύσατ΄ ἂν τόνδε Soph. — ибо вы не предприняли бы этого путешествия;
ἐ. ἂν μάλα τοι σχεδὸν ἔλθοι Hom. — так как (Гектор) совсем вплотную к тебе подойдет;(в обращении, — с подразумеваемым - (по)слушай (же);):ξεῖν΄, ἐ. ἂρ δέ ταῦτά μ΄ ἀνείρεαι Hom. — (послушай же), чужеземец, поскольку ты уж спрашиваешь об этом;(в — отриц. предложении иногда):— потому что иначе, ибо в противном случае:ἐ. ὑμεῖς γε οὐδ΄ ἂν νέμεσθαι δύναισθε Xen. — ибо иначе вы не могли бы пастись3) ( следствие) поэтому, следовательно; перед imper.— же, а, ну:
ἐ. δίδαξον Soph. — (так) скажи же;ἐ. ἔρου τινὰ τουτωνί Plat. — а ну спроси кого-л. из этих4) (в уступительном знач.) хотя, однако, все жеἐ. καὴ τοῦτό γέ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι, εἴ τις οἷός τ΄ εἴη παιοεύειν ἀνθρώπους Plat. — впрочем, мне кажется, что хорошо, когда кто-л. в состоянии воспитывать людей
-
13 πολίεθρον
πολίεθρον, τό, = πόλις, nur in poet. Form πτολίεϑρον, w. m. s.
-
14 ΑἸΠύς
ΑἸΠύς, εῖα, ύ, hoch, tief, jäh, steil; Hom. oft, z. B. ὄρος Il. 2, 603, κολώνη 2, 811, πέτρη Od. 3, 293, Ὄλυμπος Il. 5, 367, Σκῠρος 9, 668, Ἴλιον 15, 71, πτολίεϑρον 2, 538, τεῖχος 6, 327; βρόχος Od. 1 l, 278; – ὄλεϑρος Il. 6, 57 u. oft, φόνος Od. 4, 843, χόλος Il. 15, 223, πόνος Il, 1 6, 651; αἰπύ οἱ ἐσσεῖται – νῆας ἐνιπρῆσαι Il. 13, 317 vgl. Scholl. Aristonic. Zenodot schrieb Iliad. 3, 364. 15, 192 οὐρανὸν αἰπύν, Aristarch εὐρύν, s. Scholl. Aristonic., Lehrs Aristarch. p. 168; – οὐρανὸς αἰπύς Soph. Ai. 832; – ἀκρέμων Antiph. 8 (IX, 256); – Hes. Th. 682 ἰωή, 589 δόλος; – Pind. Ol. 11, 44 ϑάνατος, frgm. 252 σκότος; – Agath. 70 (XI, 354) αἰπυτάτη σοφίη, sehr tiefe Weisheit.
-
15 εὐ-ναιόμενος
εὐ-ναιόμενος, gut zu bewohnen, oft in der Il., mit πόλις u. πτολίεϑρον u. mit Eigennamen, Βούδειον 16, 572; Σιδονίη Od. 13, 285.
-
16 μενεαίνω
μενεαίνω ( μένος, vgl. μενοινάω), 1) heftig wünschen, verlangen, begehren; absolut, Il. 22, 10, μενεήναμεν Od. 4, 282, wo der inf. leicht zu ergänzen, οὐ μὲν δή σε καταφϑίσει μάλα περ μενεαίνων 5, 341; gew. c. inf., praes., μηδὲ ϑεοῖς μενεαινέμεν ἶφι μάχεσϑαι Il. 5, 606, häufiger aor., ἀσπερχὲς μενεαίνεις Ἰλίου ἐξαλαπάξαι πτολίεϑρον 4, 32, νῆας ἐνιπρῆσαι 15, 507 u. öfter; auch fut., ἐρύσσεσϑαι μενεαίνων Od. 21, 125; Il. 21, 178; cum gen., μάχης, Hes. Sc. 361; auch ἐμοὶ μενέαινον ὄλεϑρον, sie ersannen mir Verderben, Qu. Sm. 12, 380. – Auch vom Pfeile, ἐπιπτέσϑαι μενεαίνων, Il. 4, 126. – 2) zürnen; absolut, Il. 19, 68. 24, 22. 59; ἔριδι μενεῆναι, 19, 58; – τινί, gegen Einen, Il. 15, 104. 19, 367 Od. 1, 20. 6, 330; – Il. 16, 491 κτεινόμενος μενέαινε erklärten die Alten durch λειποψυχέω, es heißt aber auch hier »erzürnte noch, da er den Todesstreich empfing«. – Einzeln noch bei sp. D., wie Ap. Rh. 3, 369.
-
17 δαίομαι
δαίομαι, theilen; verwandt δαΐζω, δατέομαι, δαιτρός, δαίνυμι, δαιτυμών, δαίς, δαίτη, δαιτύς; δαίομαι ist entstanden aus ΔΑ-Ί-ΟΜΑΙ, Wurzel ΔΑ; also dem Ursprunge nach durchaus verschieden von δαίω »brennen«, dessen Wurzel ΔΑF ist. Das activ. von δαίομαι »theilen« ist nicht gebräuchlich; δαίομαι findet sich: – 1) als medium, = theilen, vertheilen: Odyss. 17, 332 δίφρον, ἔνϑα τε δαιτρὸς ἐφίζεσκε κρέα πολλὰ δαιόμενος μνηστῆρσι; 15, 140 πὰρ δὲ Βοηϑοίδης κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας. – Dazu futur. δάσομαι (δάσσομαι), entstanden aus ΔΑ'ΤΣΟΜΑΙ, von ΔΑ'ΤΟΜΑΙ = δατέομαι, ΔΑ-ΤΟ'Σ; aorist. ἐδασάμην (ἐδασσάμην); Odyss. 2, 368 τάδε δ' αὐτοὶ πάντα δάσονται; 6, 10 ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει, καὶ ἐδείματο οἴκους, καὶ νηοὺς ποίησε ϑεῶν, καὶ ἐδάσσατ' ἀρούρας; 9, 42 ἐκ πόλιος δ' ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες δασσάμεϑ', ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης; 19, 423 ὤπτησάν τε περιφραδέως, δάσσαντό τε μοίρας; 17, 30 εἴ κεν ἐμὲ μνηστῆρες ἀγήνορες ἐν μεγάροισιν λάϑρῃ κτείναντες πατρώια πάντα δάσωνται; 2, 335 κτήματα γάρ κεν πάντα δασαίμεϑα; Iliad. 18, 511 δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή, ἠὲ διαπραϑέειν ἢ ἄνδιχα πάντα δάσασϑαι, κτῆσιν ὅσην πτολίεϑρον ἐπήρατον ἐντὸς ἐέργοι; Odyss. 20, 216 μεμάασι γὰρ ἤδη κτήματα δάσσασϑαι δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος; 3, 66 μοίρας δασσάμενοι δαίνυντ' ἐρικυδέα δαῐτα; Pind. P. 4, 148 οὐ πρέπει νὼ χαλκοτόροις ξίφεσιν οὐδ' ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τιμὰν δάσασϑαι; Xen. Cyr. 4, 2, 43 τὸ νεῖμαι τὰ χρήματα Μήδοις – ἐπιτρέψαι, καί, ἤν τι μεῖον ἡμῖν δάσωνται, κέρδος ἡγεῐσϑαι. – Auch = zerfleischen, verzehren: Iliad. 23, 21 Ἕκτορα δεῠρ' ἐρύσας δώσειν κυσὶν ὠμὰ δάσασϑαι; Odyss. 18, 87; Eur. Troad. 450; ἀμβροσίη, ὲν δαίονται ϑεοί, essen, Matro bei Athen. 4, 136 b. Vgl. δατέομαι, δαίνυμαι. – 2) als passivum, = getheilt werden: Odyss. 9, 551 ἀρνειὸν δ' ἐμοὶ οἴῳ ἐυκνήμιδες ἑταῖροι μήλων δαιομένων δόσαν ἔξοχα; – Odyss. 1, 48 ἀλλά μοι ἀμφ' Ὀδυσῆι δαΐφρονι δαίεται ἦτορ, δυσμόρῳ, das Herz wird mir zerrissen, Scholl. δαίεται: διακόπτεται. τὸ γὰρ καίεται ἐπὶ ἐρώσης, vgl. Sengebusch Aristonic. p. 30; Apoll. Rh. 3, 661 ἡ δ' ἔνδοϑι δαιομένη περ σῖγα μάλα κλαίει χῆρον λέχος εἰσορόωσα; Opp. Hal. 4, 200. – Dazu perfectum; Iliad. 1, 125 ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπ ράϑομεν, τὰ δέδασται, ist vertheilt; Odyss. 15, 412 ἔνϑα δύω πόλιες, δίχα δέ σφισι πάντα δέδασται; Iliad. 15, 189 τριχϑὰ δὲ πάντα δέδασται ; Odyss. 1, 23 Αἰϑίοπας τοὶ διχϑὰ δεδαίαται, sie sind getheilt; Herodot. 2, 84 ἡ ἰητρικὴ κατὰ τάδε σφι δέδασται; Eur. Herc. fur. 1329 πανταχοῠ δέ μοι χϑονὸς τεμένη δέδασται.
-
18 δούλη
δούλη, ἡ, die Sklavin, femin. von δοῦλος. Bei Homer kommt δούλη zweimal vor, in verdächtigen Stellen: Odyss. 4, 12 υἱέι δὲ Σπάρτηϑεν Ἀλέκτορος ἤγετο κούρην, ὅς οἱ τηλύγετος γένετο κρατερὸς Μεγαπένϑης ἐκ δούλης, Ἑλένῃ δὲ ϑεοὶ γόνον οὐκέτ' ἔφαινον; es kann wohl keinem Zweifel unterliegen, daß die ganze Stelle Odyss. 3, 486 οἱ δὲ πανήμεριοι – 4, 19 μὸλπῆς ἐξάρχοντος unächt und von den Ordnern des Pisistratus eingeschoben ist, um zwei Lieder zu verbinden, von deren erstem wir den ursprünglichen Schluß in 3, 485 ἐς πεδίον, λιπέτην δὲ Πύλου αἰπὺ πτολίεϑρον vor uns haben, während 4, 20 τὼ δ' αὖτ' ἐν προϑύροισι δόμων αὐτώ τε καὶ ἵππω den ursprünglichen Anfang des zweiten bildet. Die Alten dursten die ganze hier als unächt bezeichnete Stelle nicht für unächt halten, wenn sie nicht den Zusammenhang der Odyssee aufgeben wollten, was sie unter allen Umständen vermieden, s. Sengebusch Recens. von Lauers Gesch. d. Homer. Poesie in, Jahns, Jahrbb. 1853 Bd. 67 Heft 6 S. 625 ff Aber das Hauptstück vom Anfange des 4. Buches der Odyssee, die γαμοποιία, in welcher eben das δούλης vs. 12 erscheint, wurde von Diodorus, einem Schüler des Aristophanes Byz. für unächt erklärt, s. Athen. 5, 180 sect. 9 Eustath. p. 1480, 24. Außerdem aber gab es im Alterthum auch eine Ansicht, nach welcher das δούλης Odyss. 4, 12 Eigenname war, wie Einige z. B. auch das δέκτῃ Odyss. 4, 248 für einen Eigennamen hielten, s. Scholl., u. wie man zweifelte, ob Odyss. 4, 797 ἰφϑίμῃ Eigenname oder Adjectivum sei, s. Scholl. So ward nach den Scholl. u. Eustath. p. 1479, 63 das δούλης für einen Eigennamen gehalten; denn Homer nenne die Sklavinnen nicht δούλας, sondern δμωάς; deshalb werde auch Iliad. 3, 409, εἰς ὅ κέ σ' ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ ὅ γε δούλην, die einzige andere Homerische Stelle, in der das Wort δούλη erscheint, für unächt erklärt. Allerdings erklärte nach Scholl. Aristonic. Iliad. 3, 395 Aristarch die ganze Stelle Iliad. 3, 396–418 für unächt; allein das δούλην vs. 409 führt Aristonicus unter den Beweisen der Unächtheit nicht mit an. Es würde auch nicht ganz unbedenklich sein, dies Wort als Beweis der Unächtheit gebrauchen zu wollen. Das masculin. δοῦλος hat Homer nirgends, aber es kommen folgende andere Wörter desselben Stammes in folgenden Stellen vor: δούλιος Iliad. 6, 463 Odyss. 14, 340. 17, 323, δούλειος Odyss, 24, 252, δουλοσύνη Odyss. 22, 423. Das 24. Buch der Odyss. ist schon von den Alexandrinern als unächt erkannt, und die Verse Iliad. 6, 463 Odyss. 14, 339. 340. 17, 322. 323. 22, 423 können ohne Störung des Zusammenhanges gestrichen werden; möglich also ist die Annahme, daß auch diese Verse unächt seien, und daß also von der ganzen Familie des Wortes δοῠλος in ächten Homerischen Stellen keine Spur vorkomme. Aber von der Möglichkeit bis zur Gewißheit ist ein großer Sprung, und daraus, daß etwas ohne Störung des Zusammenhanges wegbleiben kann, folgt noch nicht, daß es wegbleiben muß. – Bei Hesiod. scheint aber in der That von der ganzen Familie des Wortes δοῦλος weder in unächten noch in ächten Stellen etwas vorzukommen. – Bei den Attikern ist δούλη wie δοῦλος sehr gebräuchlich; s. z. B. Aesch. Ag. 1326 Soph. Trach. 63 Eur. Iph. T. 132 Aristoph. Lys. 330 Plat. Rep. 3, 395 e ( δοαλας τε καὶ δούλους) Xen. Cyr. 5, 1, 4. – Vgl. δοῦλος.
-
19 αἰπεινός
αἰπεινός, = αἰπύς, hoch, Hom. Μυκάλης (ὀρέων) αἰπεινὰ κάρηνα Versende Il. 2, 869. 20, 58 Od. 6, 123, αἰπεινὸν πτολίεϑρον Il. 15, 257; sonst nur sing. fem., z. B. Ἴλιος αἰπεινή Il. 13, 773, Ἰλίου αἰπεινῆς 9, 419, αἰπεινῇ Καλυδῶνι 13, 217, Πήδασον αἰπεινήν 6, 35; – Ἴλιον Eur. Andr. 103 Theocr. 15, 101; Οἰχαλία Soph. Tr. 855, βάϑρον Phil. 988; πυραμίδες Antp. Sid. 52 (IX, 58), u. oft sp. D. Uebertr. λόγοι, hochfahrende Reden, Pind. N. 5, 32, σοφία, tiefe W., Ol. 9, 116.
-
20 ἁλι-στέφανος
ἁλι-στέφανος, meerumkränzt, H. h. 1. 410 πτολίεϑρον; Nonn. νῆσος 40, 521.
См. также в других словарях:
πτολίεθρον — neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πτολίεθρον — και πολίεθρον, τὸ, Α η πόλη («Ἴλιον κάτοικος ἐκπέρσαι, ἐϋ ναιόμενον πτολίεθρον», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πτόλις / πόλις + επίθημα εθρον (βλ. λ. θρον), εφόσον δεν πρόκειται περί προελληνικού τύπου που προσαρμόστηκε μορφολογικά στην ελλ. γλώσσα… … Dictionary of Greek
πτολιέθροις — πτολίεθρον neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πτολιέθρου — πτολίεθρον neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πτολιέθρῳ — πτολίεθρον neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πτολίεθρα — πτολίεθρον neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Autos epha — Alpha Inhaltsverzeichnis 1 Ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω 2 Άγιον Όρος … Deutsch Wikipedia
Odyssee — Odysseus reicht dem Kyklopen Polyphem eine Schale mit starkem Wein. Die Odyssee (griechisch : ἡ Ὀδύσσεια hē Odýsseia) ist neben der Ilias das zweite dem griechischen Dic … Deutsch Wikipedia
Telemachie — Odysseus reicht dem Kyklopen Polyphem eine Schale mit starkem Wein. Die Odyssee (griechisch Oδύσσεια, Odýsseia) ist neben der Ilias das zweite dem griechischen Dichter Homer zugeschriebene Epos. Im späten 8. Jahrhundert v. Chr. ni … Deutsch Wikipedia
Hexametre dactylique — Hexamètre dactylique L hexamètre dactylique est un mètre surtout utilisé en grec ancien et en latin. Des poètes s y sont essayé en allemand, en italien, en russe et, rarement, en anglais. La Renaissance a connu une très importante floraison de… … Wikipédia en Français
Hexamètre — dactylique L hexamètre dactylique est un mètre surtout utilisé en grec ancien et en latin. Des poètes s y sont essayé en allemand, en italien, en russe et, rarement, en anglais. La Renaissance a connu une très importante floraison de vers mesurés … Wikipédia en Français