-
81 масса
масса ж 1) в разн. знач. η μάζα· народные \массаы οι λαϊκές μάζες 2) (множество) το πλήθος* \масса народу πολύς κόσμος, τα πλήθη* * *ж1) в разн. знач. η μάζαнаро́дные ма́ссы — οι λαϊκές μάζες
2) ( множество) πλήθοςма́сса наро́ду — πολύς κόσμος, τα πλήθη
-
82 мир
I мир Ι м (вселенная) о κόσμος, το σύμπαν, η οικουμένη· во всём \мире σ' όλο τον κόσμο II мир II м (согласие) η ειρήνη' \мир во всём \мир οη ειρήνη σ' όλο τον κόσμο· прочный \мир η σταθερή ειρήνη· борьба за \мир ο αγώνας για την ειρήνη· защита \мира η υπεράσπιση της ειρήνης* жить в \мире ζούμε αγαπημένα" заключить \мир συνάπτω ειρήνη* * *I м( вселенная) ο κόσμος, το σύμπαν, η οικουμένηII м( согласие) η ειρήνηпро́чный мир — η σταθερή ειρήνη
борьба́ за мир — ο αγώνας για την ειρήνη
защи́та мира — η υπεράσπιση της ειρήνης
заключи́ть мир — συνάπτω ειρήνη
-
83 много
много πολύ* \много лет πολλά χρόνια· очень \много πάρα πολύ·\много знать ξέρω πολλά; здесь \много народу εδώ είναι πολύς κόσμος* * *мно́го лет — πολλά χρόνια
о́чень мно́го — πάρα πολύ
мно́го знать — ξέρω πολλά
здесь мно́го наро́ду — εδώ είναι πολύς κόσμος
-
84 народ
-
85 публика
-
86 свет
-
87 люди
люд||имн. (ед. человек м) οἱ ἀνθρωποι, ὁ κόσμος:\люди доброй воли οἱ ἀνθρωποι καλής θελήσεως· \люди говорят ὁ κόσμος λέγει· ◊ на \людиях разг μπροστά στον κόσμο, μπροστά σέ ξένους. -
88 χαλώ
χαλάω1) см. χαλνώ; 2) см. χαλαρώνω; 3) мор. спускать (паруса, сигнал); спускать на воду (лодку);§ χαλ τον κόσμο — а) кричать, поднимать шум; — шумно протестовать; — б) делать всё, лезть из кожи (для достижения цели);
χαλάει ο κόσμος — мир рушится; — наступило светопреставле- ние;
δεν χάλασε ο κόσμος! свет не перевернётся от (чего-л.); свет не клином сошёлся; неважно!, ничего! -
89 mundus
1. mundus, a, um, schmuck, sauber, reinlich, nett, I) im engeren Sinne: supellex, Hor.: cena, Hor.: ager, Gell.: nil videtur mundius, Ter.: cubile mundissimum, Colum. – subst., instrumenta in mundum recepta, ins reine geschriebene, spät. ICt. – in mundo esse od. habere, bereit sein od. haben, in Bereitschaft sein, - haben (sowohl v. etwas Schlimmem, das einem bevorsteht, als von etwas Angenehmem, das man zu erwarten hat), Enn. fr. u. Komik.; vgl. Gronov Plaut. asin. 2, 1, 16. Lorenz Plaut. Pseud. 478 (499 G.) u. dazu noch krit. Anh. S. 265 f. – II) im weiteren Sinne: 1) dem Äußeren, der Lebensart nach schmuck, geschmückt, geputzt, nett, fein (schon einen höheren Grad von Vornehmheit, bes. in der Pflege des Körpers bezeichnend), griech. καθάριος, homo, Cic.: Menander, Prop.: cultus iusto mundior, zu feine Kleidung, Liv. – poet., loca navibus munda, geziert, Enn. fr. – 2) der Beschaffenheit nach: a) fein, annona, panis, Lampr. Alex. Sev. 37, 3 u. 42, 3. – b) (wie merus) rein, echt, scabies famesque mundae, Catull. 47, 2 B. (nach Büchelers Herstellung): laurus, Mart. 3, 58, 46. – 3) dem Ausdrucke nach, nett, zierlich, fein, verba, Ov. art. am. 3, 479: versus, quibus mundius nihil reperiri puto, Gell. 19, 9, 10.————————2. mundus, ī, m. (1. mundus), wie das griechische κόσμος, I) das zur Sauberkeit des Körpers beitragende Toilettengerät, der Putz der Frauen (im engeren Sinne, wie franz. les nippes, versch. von ornatus, dem Schmuck κατ᾽ εξ, den Kostbarkeiten, Prachtgewändern u. dgl., les bijoux), A) eig., gew. m. muliebris, Liv. u.a.: m. nuptialis, Apul.: auro, veste, gemmis omnique cetero mundo exornata mulier, Apul. – B) übtr., das Gerät übh., falces et operae messoriae mundus omnis, Werkzeug zur Ernte, Apul.: m. Cereris, die mystischen Cereskästchen (ἡ τῶν ἀποῤῥήτων σκευή), Apul. – II) die Weltordnung, das Weltall, die Welt (vgl. Plin. 2, 8), u. die einzelnen Weltkörper, A) im allg.: hic ornatus (schöne Harmonie) mundi, Cic.: clarissima mundi lumina, Verg.: mundus immensus, Ov. – patuli super aequora mundi, Lucr.: mundi innumerabiles, Cic.: in illa plaga mundus statas temporum vices mutat, Curt.: mundus brevis = μικρόκοσμος, die Welt im Kleinen, Chalcid. Tim. 202. Vgl. Taubm. Verg. georg. 1, 5. Heinsius Ov. met. 2, 157. Drak. Sil. 12, 336. Castal. Rutil. itin. 1, 117. die Auslgg. zu Val. Flacc. 1, 563. Burm. Anthol. Lat. 1. p. 51. Gronov. observ. 1, 9. – B) insbes.: 1) die Himmelskörper, der Himmel (wie κόσμος), lucens, Cic.: arduus, Verg.: concussit sidera micantia mundus, Catull. – 2) wie Welt = Erdball, Erdkreis, Erde,————a) eig.: quicumque mundo terminus obstitit, Hor.: fervidis pars inclusa caloribus mundi, Hor. – u. poet. v. röm. Reich, die »römische Welt«, Lucan. – b) meton., die Welt = die Gesamtheit der Menschen, m. miser, Lucan.: fastos evolvere mundi, Hor.: quem mundus et superi timent, Sen. poët. – 3) euphemist. = die Unterwelt. Der Eingang zu diesem mundus befand sich auf dem Komitium, eig. eine runde Grube od. eine Art von Gewölbe (viell. ein umgekehrtes, das seine Kuppel nach unten kehrte), immer nach oben mit einem Steine (lapis manalis) bedeckt, nur dreimal des Jahres, am 24. August, 6. Okt. u. 8. Nov., als an den den unterirdischen Göttern geweihten Tagen, geöffnet, wo dann die Erstlinge von allem, dessen Genuß das Gesetz empfiehlt u. die Natur zum Bedürfnis macht, hineingeworfen wurden, s. Varro bei Macr. sat. 1, 16, 18. Atei. Capito u. Cato bei Fest. 154 (b) u. 157 (a): cum Mundus patet, Macr. sat. 1, 16, 16. – ⇒ Nbf. mundum, ī, n., Lucil. 519 u. 520; vgl. Gell. 4, 1, 3. Non. 214, 16. -
90 κτιστός
κτιστός, -ή, -όтварный, сотворенный:ο κτιστός κόσμος — тварный мир (в противопоставление нетварному, духовному миру (ο άκτιστος κόσμος))
-
91 надзвёздный
κ. παλ. надзвздныйεπ.αιθέριος, μετακόσμιος, υπερκόσμιος, ουράνιος•надзвёздный мир ο κόσμος των αιθέρων•
надзвёздный свод το στερέωμα, ο αιθέριος θόλος.
|| μτφ. αρνησί-κοσμος• φιλέρημος• απόκοσμος. -
92 народ
-а α.1. λαός•советский народ σοβιετικός λαός•
греческий народ ελληνικός λαός•
все -ы мира όλοι οι λαοί της γης•
трудовой народ ο λαός της δουλειάς (οι εργαζόμενοι).
2. άνθρωποι•там был разный народ εκεί ήταν διάφοροι άνθρωποι.
|| κόσμος•собралось много -у μαζεύτηκε πολύς κόσμος.
εκφρ.простой народ – ο απλός λαός, λαοτζίκος, κοσμάκης, πόπολο•чрный (подлый) народ – (στην ταζική κοινωνία) οι απόκληροι της γης, η φτωχολογιά•на -е – στην κοινωνία, στον κόσμο, με τον κόσμο•на весь народ – μεγαλώφωνα, στην διαπασών, με τυρρηνική σάλπιγγα. -
93 общественность
-и θ.1. η κοινωνία, το κοινόν, ο κόσμος•научная общественность ο επιστημονικός κόσμος•
греческая общественность το ελληνικό κοινό.
|| οι κοινωνικές οργανώσεις.2. παλ. η κοινωνική ζωή. || κοινωνικότητα. -
94 κομμόομαι
κομμόομαι, - όωGrammatical information: v.Derivatives: κόμμωμα `ornament' (Luc.), - ωσις `ornamentation' (Ath., H.); backformation κομμός περίεργος κόσμησις (Suid.); - ωτής `dresser' (Arr., Luc., Plu.) with κομμωτίζω ἐπιμελοῦμαι (Suid.), - ώτρια f. `servant-girl' (Ar., Plat.), - ώτριον `cleaning thing' (Ar.), - ωτικός `belonging to cleaning, polishing', - ωτική ( τέχνη) `art of cleaning' (Pl., hell.); κομμώ ἡ κοσμοῦσα τὸ ἕδος τῆς Άθηνᾶς ἱέρεια (AB).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: As typical culture word κομμόω is suspected to be a fashionable innovation or loan. The similarity with κόσμος resp. κομψός led to attempts, to connect them: *κομμος dialectal for κόσμος (L. Meyer 2, 342); from *κομπ-μ-ος beside κομπ-σ-ος (= κομψός) as IE. variants (?; Brugmann IF 28, 359 A. 2); both not very convincing. Better was the idea of Solmsen, RhMus. 56, 501f., to find an innovation, from κομμώ, which would have hypocoristic gemination in *κομώ (: κομεῖν).Page in Frisk: 1,909Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κομμόομαι
-
95 Array
v. trans.——————subs.P. and V. τάξις, ἡ, P. διατάξις, ἡ.Close array, press: P. and V. στῖφος, τό.Full array, full armour: V. παντευχία, ἡ, Ar. and P. πανοπλία, ἡ.In full array: P. πανοπλίᾳ, V. σὺν παντευχίᾳ, or use adj., V. πάνοπλος.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Array
-
96 System
subs.Method: P. μέθοδος, ἡ; see Method.Bodily constitution: use P. and V. τὸ σῶμα.Policy: P. προαίρεσις, ἡ.Order: P. and V. κόσμος, ὁ.Anything that forms an organised whole: P. κόσμος, ὁ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > System
-
97 κοσμέω
κοσμέω impf. ἐκόσμουν; fut. κοσμήσω LXX; 1 aor. ἐκόσμησα. Pass.: aor. ἐκοσμήθην LXX; pf. 3 sg. κεκόσμηται, ptc. κεκοσμημένος; plpf. 3 sg. ἐκεκόσμητο (s. κόσμος; Hom.+).① to put in order so as to appear neat or well organized, make neat/tidy (Od. 7, 13; X., Cyr. 8, 2, 6; 6, 11; SIG 1038, 11 τράπεζαν; PThéad 14, 18; Sir 29:26; 50:14; Just., A II, 5, 2 al; Tat. 12, 1; τὸν κόσμον Mel., P. 82, 616) trim, of lamps Mt 25:7. In imagery of a person as a house from which a possessive spirit has departed tidied, fixed up, put in order Mt 12:44; Lk 11:25 (for another nuance s. 2aβ below).② to cause someth. to have an attractive appearance through decoration, adorn, decorate (Hes. et al.; LXX; SibOr 3, 426)ⓐ lit.α. of pers. τινὰ ἔν τινι someone w. someth. (Diod S 17, 53, 3 ἐν ὅπλοις=with [splendid] weapons; TestJud 13:5 ἐν χρυσίῳ καὶ μαργαρίταις) 1 Ti 2:9. Pass. (Xenophon Eph. 1, 2, 2 παρθένοι κεκοσμημέναι; TestSol 7:4 D; JosAs 4:2; Jos., Bell. 2, 444) νύμφη κεκοσμημένη a bride adorned for her husband (Achilles Tat. 3, 7, 5; s. TestJud 12:1) Rv 21:2; cp. Hv 4, 2, 1. Of women (POxy 1467, 5 γυναῖκες κεκοσμημέναι) κοσμηθεῖσαι πρὸς μοιχείαν beautified for adultery ApcPt 9:24 (cp. TestReub 5:5 κ. πρὸς ἀπάτην διανοίας; TestJos 9:5).β. of things τὶ someth. pass. the temple in Jerusalem λίθοις καλοῖς καὶ ἀναθήμασιν κεκόσμηται is adorned w. beautiful stones and votive offerings (SIG 725, 2f τὸ ἱερὸν ἀναθέμασι κεκόσμηται; 1100, 21f; 1050, 6; 2 Macc 9:16; TestSol 10:5; 25:9; Philo, Det. Pot. Ins. 20) Lk 21:5; cp. Rv 21:19. κ. τὰ μνημεῖα (cp. X., Mem. 2, 2, 13; Jos., Ant. 14, 284 κ. τάφον) Mt 23:29. δένδρα καρποῖς κεκοσμημένα trees adorned w. fruit Hs 9, 1, 10; 9, 28, 1. This interpretation has also been assigned by some to οἶκος κεκοσμημένος a decorated house Mt 12:44; Lk 11:25 (ins ZPE 29, ’78, 213–28, ln. 67 [I A.D.]; Philo, Deus Imm. 150; SIG 326, 15 κεκοσμημένην τὴν πόλιν; Ath. 26, 2).ⓑ fig.α. make beautiful or attractive inwardly, morally (of exceptional persons Pind., N. 6, 46 [78]; Thu. 2, 42, 2 αἱ ἀρεταὶ ἐκόσμησαν; X., Cyr. 8, 1, 21; IGR IV, 288, 9 κεκόσμηκε τὸν αὑτοῦ βίον τῇ καλλίστῃ παρρησία; IPriene 105, 36; TestAbr B 13 p. 117, 14 [Stone p. 82] ἐν πολλῇ ὡραιότητι) κ. ἑαυτόν adorn oneself 1 Pt 3:5 (cp. Epict. 3, 1, 26; Just., A I, 12, 2); 1 Ti 2:9.—Pass., w. dat. of the thing that adorns (Diod S 16, 65, 2 ἀρεταῖς κεκοσμημένος; IK 30, 14, 4f; 3 Macc 6:1; Philo, Op. M. 139; Just., A II, 11, 4 κεκοσμημένον τῷ … κόσμῳ) παντὶ καλῷ ἐκεκόσμητο he was adorned w. every good thing MPol 13:2. καρποῖς Dg 12:1. τ. παναρέτῳ πολιτείᾳ 1 Cl 2:8. τῷ ἐνδόξῳ ὀνόματι 43:2. Also ἔν τινι (Sir 48:11 B, S, A οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι; TestAbr A 11 p. 89, 19f [Stone p. 26] ὁ ἐν τοιαύτῃ δόξῃ κοσμούμενος) ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς 1 Cl 33:7. ἐν τ. ἐντολαῖς Ἰησοῦ Χριστοῦ with the commandments of Jesus Christ IEph 9:2.β. adorn, do credit to (Theognis 947 Diehl πατρίδα κοσμήσω) ἵνα τὴν διδασκαλίαν κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν that they may do credit to the teaching in all respects Tit 2:10.—DELG s.v. κόσμος. M-M. TW. Spicq. Sv. -
98 κοσμικός
κοσμικός, ή, όν (s. κόσμος; Aristot., Phys. 2, 4 p. 196a, 25 τοὐρανοῦ τοῦδε καὶ τῶν κοσμικῶν πάντων; Vett. Val. Index II; Lucian, Paras. 11 [opp. ἀνθρώπινος]; Ps.-Plutarch, Consol. ad Apoll. 34, Mor. 119e κοσμικὴ διάταξις; ins; PGM 4, 2533 τὰ κοσμικὰ πάντα; TestAbr A 7 p. 84, 25 [Stone p. 16] τὸν κοσμικὸν βίον; TestJos 17:8 κ. … δόξαν; Philo, Aet. M. 53; Jos., Bell. 4, 324; Tat. 12, 5 κ. καταλήψεως; Ath. 24, 5 κ. σοφίας; loanw. in rabb.).① pert. to the earth as a physical phenomenon, earthly (TestJos. 17:8) τὸ ἅγιον κ. the earthly sanctuary (opp. heavenly) Hb 9:1. τὸ κ. μυστήριον ἐκκλησίας the earthly mystery of the church D 11:11. κοσμικαὶ βάσανοι earthly tortures MPol 2:3.—Subst. τὰ κ. ταῦτα these earthly things 2 Cl 5:6 (cp. Did., Gen. 149, 11).② pert. to interests prevailing on earth, worldly, w. the implication of that which is at enmity w. God or morally reprehensible: αἱ κοσμικαὶ ἐπιθυμίαι worldly desires Tit 2:12; 2 Cl 17:3 (cp. Iren.1, 16, 3 [Harv. I 164, 5]).—DELG s.v. κόσμος. TW. Sv. -
99 κόσμιος
κόσμιος, (ία), ον (s. κόσμος; Aristoph., Pla. et al.; ins, pap; Eccl 12:9, Just., 12, 5)① pert. to having characteristics or qualities that evoke admiration or delight, an expression of high regard for pers., respectable, honorable pers. (Nicophon Com. [V/IV B.C.] 16; OGI 485, 3 ἄνδρα κόσμιον; Philo, Spec. Leg. 3, 89; Just.) w. σώφρων (IG IV2/1, 82, 27 [40/42 A.D.] honorary ins for a man) 1 Ti 3:2.② pert. to being appropriate for winning approval, appropriate, used w. an impers. noun, yet w. ref. to a pers., whose special status is prob. signalled thereby (cp. IMagnMai 165, 6 κ. ἀναστροφή; 179, 4) ἐν καταστολῇ κ. in modest apparel (of women, as Epict., Ench. 40; Dio Chrys. 5, 14; PSI 97, 1) 1 Ti 2:9.—Subst. pl. τὰ κόσμια adornment AcPl Ha 2, 21: κοσμί[ων]; s. ed. CSchmidt’s remarks p. 125.—DELG s.v. κόσμος. M-M. TW. Spicq. Sv. -
100 κοσμοκράτωρ
κοσμοκράτωρ, ορος, ὁ (s. κόσμος, κρατέω) world-ruler (used of world-ruling gods [Orphica: Hymns 8, 11 Helios; 11, 11 Pan; Vett. Val. 170, 36 κ. Ζεύς; 171, 6; 314, 16 κ. Ἥλιος; PGM 4, 1599; 2198; 5, 400 and 17b, 1 Ἑρμῆς; 13, 619 Σάραπις] and of the emperor Caracalla [Egypt. ins APF 2, 1903, 449 no. 83]. Then gener. of spirit beings, who have parts of the cosmos under their control: Vett. Val. 278, 2; 360, 7; Iambl., Myst. 2, 9; 3, 10; TestSol; Iren. 1, 5, 4 [Harv. I 48, 2]; τὸν διάβολον …, ὸ̔ν καὶ κοσμοκράτωρα καλοῦσι 1, 5, 4 [Harv. I 47, 4].—FCumont, Compt. rend. Acad. des ins 1919, 313f; EPeterson, Εἷς θεός 1926, 238, 3. Also loanw. in rabb., e.g. of the angel of death) of evil spirits (w. ἀρχαί and ἐξουσίαι) οἱ κ. τοῦ σκότους τούτου the world-rulers of this darkness i.e. the rulers of this sinful world Eph 6:12 (s. TestSol [18, 2] in Dibelius, Geisterwelt 230: spirits come to Sol. and call themselves οἱ κοσμοκράτορες τ. σκότους τούτου. On the subject s. Hdb. on J 12:31 and FDölger, D. Sonne d. Gerechtigkeit 1918, 49ff; GMacgregor, Principalities and Powers: ACPurdy Festschr. ’60, 88–104).—DELG s.v. κόσμος. M-M. TW.
См. также в других словарях:
Κόσμος νοερός — (kosmos noeros) (греч.) космос мыслящий (интеллектуальный). В неоплатонизме бытие, жизнь и мышление, воспроизводящие мир идей. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл … Философская энциклопедия
Κόσμος νοητός — (kosmos noetos) (греч.) космос мыслимый (интеллигибельный). В неоплатонизме мир самодовлеющих идей, прообразов. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв … Философская энциклопедия
κόσμος — order masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόσμος — I Τίτλος διαφόρων εφημερίδων και περιοδικών. 1. Περιοδικό που εκδόθηκε στην Αθήνα από τον Κ. Σταθόπουλο το 1861. 2. Περιοδικό που εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τους Μ. Καλλέργη και Ι. Τανταλίδη το 1882. 3. Περιοδικό που εκδόθηκε στην Αθήνα… … Dictionary of Greek
κόσμος — ο 1. το σύμπαν, η οικουμένη, η γη: Όλον τον κόσμο γύρισα να βρω γλυκό σταφύλι (δημ. τραγ.). 2. η ανθρωπότητα, η κοινωνία: Δε με μέλει τι θα πει ο κόσμος. 3. ορισμένη επαγγελματική ή κοινωνική τάξη: Ο υπαλληλικός κόσμος κατέβηκε σε απεργία. 4.… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ὁ κόσμος ἐποντίζετο καὶ ἡ ἑμὴ γυνὴ ἐστολίζετο. — ὁ κόσμος ἐποντίζετο καὶ ἡ ἑμὴ γυνὴ ἐστολίζετο. См. По мне хоть трава не расти … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
νυδιάστατος κόσμος — Ορολογία στη μαθηματική επιστήμη με προεκτάσεις στη φιλοσοφία. Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα η ευκλείδια γεωμετρία που περιγράφει τρισδιάστατα συστήματα έπαψε να αποτελεί το κύριο εργαλείο στα χέρια των μαθηματικών. Σε αυτό συντέλεσαν οι… … Dictionary of Greek
Ελεύθερος Κόσμος — Καθημερινή αθηναϊκή εφημερίδα που κυκλοφόρησε στο διάστημα 1966 82. Ιδρύθηκε από τον Σ. Κωνσταντόπουλο … Dictionary of Greek
Νέος Κόσμος — Τίτλος εφημερίδων και περιοδικών. 1. Αθηναϊκή καθημερινή εφημερίδα (1849 54). 2. Εβδομαδιαίο φιλολογικό και πολιτικό περιοδικό. Ιδρύθηκε το 1893 με έδρα τη Βοστόνη. 3. Εβδομαδιαία εφημερίδα (1920 24). Ιδρύθηκε από τον Γ. Α. Γιαννικόπουλο με έδρα… … Dictionary of Greek
κόσμω — κόσμος order masc nom/voc/acc dual κόσμος order masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Космос — (Κόσμος) первоначально синоним порядка, гармонии, красоты , со временем стало обозначать мир или вселенную . По преданию, впервые назвал мир этим именем Пифагор, ввиду пропорциональности и гармонии его частей. Согласно с этим, у всех греческих… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
