-
1 ουκων
-
2 ουκών
-
3 οὐκῶν
-
4 ούκων
-
5 οὔκων
-
6 οὔκ-ουν
οὔκ-ουν, ion. οὔκων, 1) also nicht, von den alten Grammatikern zum Unterschiede von dem Folgdn ἀποφατικόν genannt (vgl. B. A. p. 57), ausdrückend, daß eine Negation in nothwendiger Verbindung mit dem Voranstehenden zu denken ist u. daraus folgt, in welcher Bedeutung nach Einigen richtiger getrennt οὐκ οὖν zu schreiben wäre; häufig ergiebt sich aber die Schlußfolge nur aus dem Zusammenhange; οὔκουν ἂν ἐκφύγοι γε τὴν πεπρωμένην, Aesch. Prom. 516, vgl. 322; οὔκουν πατρός γ' ἂν φονεὺς ἦλϑον, Soph. O. R. 1357; O. C. 657. 852; οὔκουν ἐπιχώριόν γε πρᾶγμ' ἐργάζεται, Ar. Plut. 342; auch οὔκουν δῆτα, Thesm. 226; οὔκων δὴ ἔπειϑεν, er überredete ihn nun nicht, Her. 1, 11. 24. 2, 139 u. öfter; οὔκουν εἰκός γε, ἐξ ὧν σὺ λέγεις, Plat. Phaedr. 258 c; οὔκουν ἀδικίᾳ γε ἕξετε, ὅ τι ἂν ἔχητε, ἀλλὰ φιλανϑρωπίᾳ οὐκ ἀφαιρήσεσϑε, Xen. Cyr. 7, 5, 73. – 2) bes. in Fragesätzen, also nicht? nun nicht? wenn man eine Folgerung in die Form einer Frage kleidet, auf welche man eine bejahende Antwort erwartet, οὔκουν πόροις ἂν τήνδε δωρεὰν ἐμοί; Aesch. Prom. 619; οὔκουν δίκαιον τὸν σέβοντ' εὐεργετεῖν; Eum. 695, d. h. es ist doch Recht; οὔκουν τάδ', ὦ παῖ, δεινά; Soph. Phil. 624; οὔκουν ἐγώ σοι ταῦτα προὔλεγον πάλαι; sagt' ich's dir nun nicht lange vorher? O. R. 937; El. 620 u. öfter; οὔκουν ἐρεῖς; Ar. Plut. 71; u. in Prosa, οὔκουν τῶν γε ἱππέων πολὺ ἡμεῖς ἐπ' ἀσφαλεστέρου ὀχήματός ἐσμεν; Xen. An. 3, 2, 19, vgl. 1, 6, 7; Sp.
-
7 μὴ οὐ
μὴ οὐ, vgl. Herm. zu Soph. O. R. 13, Reisig comm. crit. de Soph. O. C. 350, Buttm. exc. zur Dem. Mid. p. 146 ff. Beide Verneinungswörter behalten – 1) ihre ursprüngliche Bedeutung, so daß jedes Wort für sich zu nehmen ist, nach den verbis timendi (s. unter μή); φοβοῠμαι, μὴ αὔριον οὐκέτι ᾖ ἀνϑρώπων οὐδεὶς ἀξίως οἷός τε ποιεῖν, daß keiner mehr im Stande sei, Plat. Phaed. 76 b; ἀπιστεῖς, μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ ἡ ἀρετή, du zweifelst, daß die Tugend nicht Erkenntniß sei, Men. 89 d, ἐφοβεῖτο, μὴ οὐ δύναιτο ἐξελϑεῖν, Xen. An. 3, 1, 12, öfter. – Oft auch mit Auslassung von solchen Verbis, wie μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον, Il. 1, 28; ἀλλὰ μᾶλλον μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ χρηστήριον, Her. 5, 79; μὴ καϑαρῷ γὰρ καϑαροῦ ἐφάπτεσϑαι μὴ οὐ ϑεμιτὸν ᾖ, Plat. Phaed. 67 b, vgl. Gorg. 462 e, öfter. – Auffallend ist Xen. Mem. 1, 2, 7, φοβοῖτο, μὴ ὁ γενόμενος καλὸς κἀγαϑὸς τῷ τὰ μέγιστα εὐεργετήσαντι μὴ τὴν με, γίστην χάριν ἕξοι, das doppelte μή für μὴ οὐ; vgl. Thuc. 2, 13, ὑποτοπήσας – μὴ πολλάκις ἢ αὐτὸς – τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ παραλίπῃ καὶ μη δῃώσῃ, ἢ καί –, wo man auch καὶ οὐ erwartet, vgl. Herm. zu Vig. p. 797, dessen Unterscheidung schwerlich richtig ist; – Andoc. 1, 103 sagt auch ὁρᾶτε, μὴ οὐκ ἐμοὶ μάλιστα προςήκει. – 2) eine Negation erscheint uns überflüssig, so daß μὴ οὐ durch nicht übersetzt wird, nach den Verbis, auf welche der inf. mit μή folgt, wenn sie selbst negirt sind; wie es heißt τοῦτον οὖν πειρώμεϑα πείϑειν μὴ δεδιέναι τὸν ϑάνατον, laßt uns vesuchen, ihn zu überreden, den Tod nicht zu fürchten, Plat. Phaed. 77 e, so sagt Ar. Ran. 68 κοὐδείς γέ μ' ἂν πείσειεν ἀνϑρώπων τὸ μὴ οὐκ ἐλϑεῖν ἐπ' ἐκεῖνον, keiner wird mich überreden, nicht zu jenem zu gehen; οὐκ ἔπειϑε τὸ μὴ οὐ κακοπράγμων εἶναι, er überzeugte die Richter nicht, daß er nicht ein Uebelthärer sei, Xen. Hell. 5, 2, 36, wie Plat. Apol. 37 a sagt πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνϑρώπων, ich bin überzeugt, daß ich mit Willen keinem Menschen Unrecht thuc; οὐκ ἂν πιϑοίμην μὴ οὐ τάδ' ἐκμαϑεῖν σαφῶς, Soph. O. R. 1065; εἴ τις ἐκεῖνο μὴ ξυγχωροίη, μὴ οὐ πονεῖν τὴν ψυχὴν ἐν ταῖς ἄλλαις γενέσεσιν, Plat. Phaed. 88 a, wie συγκεχώρηται τὸ μὴ δεῖν ἐλέγχειν, Phil. 15 a; vgl. Gorg. 461 b mit Prot. 336 a; ἀντέλεγεν ὅτι οὐκ ἐγχωροίη μὴ οὐκ ἐμποδὼν ποιεῖσϑαι, Xen. Hell. 2, 3, 16. – So auch bei andern Verbis declarandi, οὐ τὰ ὑμέτερα αἰτιασόμεϑα μἡ οὐχ ἕτοιμα εἶναι καὶ συμβουλεύειν καὶ συσκοπεῖν, Plat. Lach. 189 c; τοῖς ϑεοῖς οὐδὲν ἂν ἔχοιμεν μέμψασϑαι τὸ μὴ οὐχὶ μέχρι τοῦδε πάντα ὅσα εὐχόμεϑα καταπεπραχέναι, Xen. Cyr. 7, 5, 42; – οὐδεμίαν ἔχω ἐλπίδα μὴ οὐ δώσειν ὑμέας δίκην, Her. 6, 11. In manchen Vrbdgn findet sich μή u. μὴ οὐ, τίς πρὸς τοσοῦτον στρατηγὸν Ὅμηρον δύναιτο ἀμφισβητήσας μὴ οὐ καταγέλαστος γενέοϑαι; wer wäre im Stande, sich nicht lächerlich zu machen, Plat. Theaet. 153 a, u. ἐλεγον, ὅτι οὐ δυνήσοιντο μὴ πείϑεσϑαι, sie würden nicht im Stande sein, nicht zu gehorchen, Xen. Hell. 6, 1, 1; vgl. οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι, Plat. Gorg. 509 a, u. ἔφη οὐχ οἷόν τε εἶναι τὸ μὴ ἀποκτεῖναί με, Apol. 29 c, wie nach ἀδύνατον, οὐ μή, Her. 3, 82, Xen. Cyn. 5, 31, μή, Hell. 5, 4, 32; ἔστι τοι οὐδεμία μηχανὴ μὴ οὐκ ἀπολωλέναι κάκιστα γυναικέων πασέων, Her. 2, 181, u. οὕκων ἐστὶ μηχανὴ ἀπὸ τῆς ὄψιος ταύτης οὐδεμία, τὸ μὴ κεῖνον ἐπιβουλεύειν ἐμοί, 1, 209, wie τίς μηχανὴ μὴ οὐχὶ πάντα καταναλωϑῆναι, Plat. Phaed. 72 d; – οὐκ ἀμφισβητεῖν, μὴ ἐχειν, Dem. 27, 15, u. μὴ οὐκ, Plat. Hipp. min. 269 d; Xen. Apol. 34 vrbdt οὔτε μὴ μεμνῆσϑαι δύναμαι αὐτοῦ, οὔτε μεμνημένος μὴ οὐκ ἐπαινεῖν; – οὐκ οἰκός ἐστι Ἀϑηναίὁυς μὴ οὐ δοῦναι δίκην τῶν ἐποίησαν, Her. 7, 5. – 3) so auch nach ὥςτε; πείσομαι γὰρ οὐ τοσοῦτον, ὥςτε μὴ οὐ καλῶς ϑανεῖν, ich werde nichts so Schweres leiden, daß ich nicht rühmlich sterben sollte, Soph. Ant. 496; οὐδὲν ἐλύπησεν, ὥςτε μὴ οὐχὶ τἡν ἐκείνου τοῦ στοιχείου φύσιν δηλῶσαι, Plat. Crat. 393 e, vgl. Legg. IX, 880 b; – ähnl. ohne ὥςτε, zum Ausdruck der Folge, μή τοι, κασιγνήτη, μ' ἀτιμάσῃς, τὸ μὴ οὐ ϑανεῖν τε σὺν σοί, Soph. Ant. 540; τί φειδόμεσϑα τῶν λίϑων, μὴ οὐ καταξαίνειν τὸν ἄνδρα, Ar. Ach. 319; οὐκ ἂν ἐκπεπληγμένος καταφανὴς γένοιτο, μὴ οὐχὶ προσκοπεῖν, er würde sich nicht so bestürzt zeigen, daß er nicht betrachten könnte, Xen. Cyr. 5, 2, 17. – 4) Nach den Verbis des Verhinderns, sich Weigerns u. ä., die oben unter μή angeführt sind, als solche, welche μή für uns scheinbar pleonastisch haben, tritt, wenn sie negirt sind, noch οὐ zu dem μή, so daß μὴ οὐ im Deutschen pleonastisch erscheint, μὴ παρῇς τὸ μὴ οὐ φράσαι, unterlasse nicht, es zu sagen, eigtl. unterlasse es nicht, so daß du es etwa nicht sagst, Soph. O. R. 283; οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ' ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ πεσεῖν ἀτίμως, Aesch. Prom. 926; so steht Her. 9, 12 neben einander Μαρδονίῳ ὑποδεξάμενοι σχήσειν τὸν Σπαρτιάτην μὴ ἐξιέναι (sie würden ihn verhindern auszuziehen), – ἔπεμψαν φράσοντα, ὅτι ἐκ Λακεδαίμονος ἐξελήλυϑε ἡ νεότης καὶ ὡς οὐ δυνατοὶ αὐτὴν ἴσχειν εἰσὶ Ἀργεῖοι, μὴ οὐκ ἐξιέναι, und daß sie nicht im Stande wären, sie zu verhindern, auszuziehen; οὐκ ἀνεβάλλοντο μὴ οὐ τὸ πᾶν μηχανήσασϑαι, 6, 88; οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλϑεῖν, Plat. Rep. I, 354 d; τί ἐμποδὼν μὴ οὐχὶ δεινότατα παϑόντας ἀποϑανεῖν; Xen. An. 3, 1, 13, vgl. 4, 8, 14; τίνα οἴει ἀπαρνήσεσϑαι μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασϑαι τὰ δίκαια; Plat. Gorg. 461 c; οὐκ ἀνατί. ϑεμαι, μὴ οὐ καλῶς λέγεσϑαι, Men. 89 d; Phaed. 87 a; τὰ μὲν μὴ οὐχ ἡδέα εἶναι τὰ ἡδέα λόγος οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ, Plat. Phil. 13 b; ταῦτα μὲν δὴ οὐδεὶς ἂν ἀντιγνωμονήσειε μὴ οὐχὶ τὸ πᾶν διαφέρειν, Xen. Cyr. 4, 3, 8. So auch τί δῆτα μέλλεις μὴ οὐ γεγωνίσκειν τὸ πᾶν, Aesch. Prom. 630; vgl. Soph. Ai. 540; die verschiedenen Coustructionen, welche solche Verba haben können, s. unter den eiuzelnen Artikeln. – 5) verschieden hiervon finden sich auch einige nicht negirte Ausdrücke; nach αἰσχρόν ἐστι, worin ein Hinderniß liegt; Plat. sagt sowohl αἰσχρὸν δὴ γίγνεται ἐμέ γε μὴ ἐϑέλειν, es ist schimpflich für mich, nicht zu wollen, Gorg. 458 d (vgl. Isocr. 4, 160), als auch αἰσχρόν ἐστι καἱ ἐμοὶ μὴ οὐχὶ φάναι, Prot. 352 d, es ist mir schimpflich, nicht zu sagen; vgl. Theaet. 151 d; Xen. Lac. 6, 2; ähnl. αἰσχρὸν τὸ ἀντιλέγειν μὴ οὐχί, Cyr. 2, 2, 20; αἰσχύνομαι, μὴ οὐ, 8, 4, 5 (wo in einigen mss. οὐ fehlt); αἰσχύνη ἐστὶ μὴ οὐ συσπουδάζειν, An. 2, 3, 11; ähnl. τὸ τὰ λεγόμενα περὶ αὐτῶν μὴ οὐχὶ παντὶ τρόπῳ ἐλέγχειν, μαλϑακοῦ εἶναι ἀνδρός, Plat. Phaed. 85 a. So auch πολλοῦ δέω μὴ οὐ δύο γε φεύγειν, ich bin weit entfernt, nicht zu fliehen, Plat. Euthyd. 297 b, wo gewähnlicher der bloße inf. steht, vgl. Lys. 204 e Men. 71 a; τίνος ἐδέομεν μὴ οὐ πανσυδίᾳ χωρεῖν ὀλέϑρου διὰ παντός, Eur. Tread. 792; – πολλὴ ἄνοια μὴ οὐχ ἕν τε καὶ ταὐτὸν ἡγεῖσϑαι, Plat. Conv. 210 b; – δεινὸν ποιεῖσϑαι, μὴ οὐ, Her. 1, 187. – 6) auch beim Particip steht nach solchen negirten Ausdrücken μὴ οὐ; so Her. εἰνάτῃ δὲ οὐκ ἐξελεύσεσϑαι ἔφασαν, μὴ οὐ πλήρεος ἐόντος τοῠ κύκλου, wenn nicht Vollmond wire, 6, 106, wie οὔκων δίκαιον εἶναι ἱστάναι ἔμπροσϑεν τῶν ἐκείνου ἀναϑημάτων μὴ οὐκ ὑπερβαλλόμενον τοῖσι ἔργοισι, 2, 110, wie im Lat. quin, ohne daß er, wenn er nicht überträfe; vgl. Soph. δυςάλγητος (denn hierin liegt eine Negation) γὰρ ἂν εἴην, μὴ οὐ κατοικτείρων ἔδραν, O. R. 12; οὐ γὰρ ἂν μακρὰν ἴχνευον αὐτός, μὴ οὐκ ἔχων τε σύμβουλον, 221, vgl. O. C. 361.
-
8 οὔκω
A v. οὔκουν and οὐκοῦν. [full] οὔκως, [dialect] Ion. for οὔπως. [full] οὐλᾰδώνῠμος, ον, v. οὐλαμώνυμος. -
9 μὴ οὐ
μὴ οὐ is used of an apprehended neg.:I with finite forms of the Verb, after Verbs expressing fear or apprehension (cf.μή B. 8
):a mostly with subj., , cf. Hdt.6.9, Th.3.53,57, Pl.Men. 89d, etc.: after hist. tenses, with opt.,ἠθύμησάν τινες ἐννοούμενοι μὴ οὐκ ἔχοιεν ὁπόθεν λαμβάνοιεν X.An. 3.5.3
, etc.: with [tense] fut. opt. representing [tense] fut. ind. in orat. obliq.,μὴ οὐκ ὀρθῶς αὐτὸ ποιήσοις Pl.Euthphr. 15d
.b with ind., , cf. Pl.La. 196c, Alc.2.139d.2 without introductory Verb, with subj.,μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ Il.1.28
, cf. 566, E.Tr. 982; also to suggest hesitation, perhaps (cf.μή B. 9
),μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ χρηστήριον Hdt.5.79
, cf. Pl.Phd. 67b, Smp. 194c, 214c, etc.: also with ind., μὴ τοῦτο οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν Id.Men. 89c.3 μή is sts. doubled, irregularly, forμὴ οὐ, ἐθαύμαζε δ' εἴτις.. φοβοῖτο, μὴ ὁ γενόμενος καλὸς κἀγαθὸς.. μὴ τὴν μεγίστην χάριν ἔχοι X.Mem.1.2.7
, cf. Th.2.13.II after a neg. expressed or implied:1 c. inf.,a after Verbs of hindering, denying, avoiding, needing, when these Verbs are themselves negatived or questioned, οὐκέτι ἀνεβάλλοντο μὴ οὐ τὸ πᾶν μηχανήσασθαι they no longer hesitated to try every expedient, Hdt.6.88, cf. 8.100, 119; τί δῆτα μέλλεις μὴ οὐ γεγωνίσκειν; A.Pr. 627, cf. S.Aj. 540, Ar.Ach. 320, X.Cyr.1.4.2, 4.3.8, Pl.Euthd. 304c, D.24.24;οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι Pl. Men. 89d
, cf. Phd. 87a;πολλοῦ δέω μὴ οὐ δύο γε φεύγειν Id.Euthd. 297b
; τίνος ἐνδέομεν μὴ οὐ πανσυδίᾳ χωρεῖν; E.Tr. 797 (anap.); after ὥστε, Hdt.8.57: with the Art., , cf. 918, S.OT 283, E.Ph. 1176;αὐτὴν οὐ μισοῦντ' ἐκείνην τὴν πόλιν τὸ μὴ οὐ μεγάλην εἶναι Ar.Av.37
; τοῖς θεοῖς οὐδὲν ἂν ἔχοιμεν μέμψασθαι τὸ μὴ οὐχί .. X.Cyr.7.5.42, cf. Pl.Phlb. 13a, etc.; cf.μή B. 5b
.b after Verbs and phrases signifying impossibility, impropriety, reluctance, when not negatived,ἄνδρα δ' οὐκ ἔστι μὴ οὐ κακὸν ἔμμεναι Simon.5.10
;δεινὸν ἐδόκεε εἶναι μὴ οὐ λαβεῖν Hdt.1.187
; , cf. 3.51, 7.5; , cf. Th.8.60;αἰσχύνη ἦν μὴ οὐ συσπουδάζειν X.An.2.3.11
;αἰσχρόν ἐστι μὴ οὐκ ἄλλας πληγὰς ἐμβάλλειν τῷ υἱεῖ Id.Lac.6.2
; οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ ( nemo potest non)καταγέλαστος εἶναι Pl.Grg. 509a
: after an implied neg.,μὴ οὐχὶ παντὶ τρόπῳ ἐλέγχειν μαλθακοῦ εἶναι ἀνδρός Id.Phd. 85c
;μόνῃ τῇ μορφῇ μὴ οὐχὶ πρόβατα εἶναι διαφερόντων Luc.Alex.15
; after ὥστε, E.Fr. 1068, X.Ath.3.8; μή and μὴ οὐκ in consecutive clauses, Id.Ap.34: with the Art.,οὐκ ἀνέξομαι τὸ μὴ οὐ.. τιμᾶν A.Eu. 914
; οὐδείς γέ μ' ἂν πείσειεν.. τὸ μὴ οὐ .. Ar.Ra.68, cf. X.HG5.2.36.2 less freq. c. part. after a neg. expressed or implied,οὔκων δίκαιον [ἀνδριάντα] ἱστάναι.. μὴ οὐκ ὑπερβαλλόμενον τοῖσι ἔργοισι Hdt.2.110
, cf. 6.9, 106;δυσάλγητος γὰρ ἂν εἴην τοιάνδε μὴ οὐ κατοικτείρων ἕδραν S.OT13
, cf. 221, OC 360, Isoc.10.47 (dub. l.), Pl.Ly. 212d, Philem. 213.5: hence3 = εἰ μή, except,πόλεις.. χαλεπαὶ λαβεῖν, μὴ οὐ χρόνῳ καὶ πολιορκίᾳ D.19.123
. -
10 οὐκοῦν
A like οὔκουν, of οὐκ and οὖν, but differing in meaning and accent, cf. A.D. Conj.257.18sqq., Hdn.Gr.1.516, Phryn.PSp.98B.I in questions, inviting assent to an inference, or to an addition to what has already received assent, οὐκοῦν δοκεῖ σοι .. ; you think then, do you not, that.. ? X.Cyr.2.4.15, Mem.1.4.5, cf. 4.2.20, Pl.Prt. 332b, 360b-d, Cra. 416c, etc.: with hortatory subj., οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν (sc. ῥήτορας ἀγαθούς) ; Id.Grg. 449b: folld. by οὐ when a neg. answer is invited, ;Id.
Phlb. 43d, cf. Phd. 105e; ;D.
16.4.II in affirm. sentences, surely then,οὐκοῦν, εἰ ταῦτα ἀληθῆ, πολλὴ ἐλπὶς ἀφικομένῳ οἷ ἐγὼ πορεύομαι Pl.Phd. 67b
: with subj. or imper., οὐκοῦν διδάσκωμεν αὐτόν, ἀλλὰ μὴ λοιδορῶμεν let us teach him, then, Id.La. 195a; οὐκοῦν.. ἱκανῶς ἐχέτω let this then suffice, Id.Phdr. 274b, cf. 278b, Luc.DMort.23.3;οὐκοῦν ἂν ἤδη.. λέγοι Ar. Pax43
: with a prohibition,οὐκοῦν μὴ.. αὐτομολήσῃς Aeschin.1.159
; οὐκοῦν ὑπόλοιπον δουλεύειν slavery, then, is the only alternative, D.8.59.2 in replies, very well, yes, ἴωμεν .. Answ.οὐκοῦν ἐπειδὰν πνεῦμα τοὐκ πρῴρας ἀνῇ, τότε στελοῦμεν S.Ph. 639
; ἀμηχάνων ἐρᾷς. Answ.οὐκοῦν, ὅταν δὴ μὴ σθένω, πεπαύσομαι Id.Ant.91
; ἥξει γὰρ αὐτά, κἂν ἐγὼ σιγῇ στέγω. Answ. ; ἀπόλωλας, ὦ κακόδαιμον. Answ. ; ἴθι δὴ σκεψώμεθα .. Answ. οὐκοῦν χρή yes, let us do so, Pl.Plt. 289d, cf. 287c, Sph. 254d; surely, ;οὐκοῦν κλεινὴ καὶ ἔπαινον ἔχουσ'.. ἀπέρχῃ S.Ant. 817
(anap.). -
11 οὔκουν
I in direct negation, certainly not, at any rate.. not, freq. with stress on the word which follows οὖν, οὔκουν Ἀτρεῖδαι τοῦτ' ἔτλησαν εὐφόρως οὕτως ἐνεγκεῖν the Atridae (emphat.) certainly did not consent.., S.Ph. 872; ; οὔκουν.. γε is the neg. ofγοῦν, οὔκουν ἔμοιγε χρώμενος διδασκάλῳ A.Pr. 324
, cf. S.Ant. 321, 993, Ph. 907, 1389, E.IA9, IT 516, Th.2.43, Pl.Sph. 241c, Phdr. 258c, X. Mem.4.2.10; οὔκουν ἀπολείψομαί γέ σου.., εὶ τοῦτο λέγεις I will not desert (emphat.) you, if that is what you mean, Id.Cyr.4.1.23; οὔκουν γ' ἂν οἶμαι.. εἰπεῖν τινα .. Pl.Phd. 70b; ἐγὼ τοίνυν κινδυνεύω ἐκτὸς τῶν πάντων εἶναι· οὔκουν ἱκανῶς γε ἔχω.. συμβαλέσθαι at any rate I can- not guess.., Id.R. 398c, cf. Lg. 807a, 810e.2 where οὖν has a resumptive force, οὔκουν ἀπιστεῖν εἰκός accordingly, it is unreasonable to disbelieve.., Th.1.10 (referring back to οὐκ ἄν τις ἀπιστοίη ibid.); so οὐκ ἂν οὖν νήσων ἐκράτει.. εἰ μὴ ναυτικὸν εἶχε ib.9;οὔκουν χρή Id.2.11
; with inferential force, οὔκουν τοῦτο δεῖ δεικνύναι, ὅτι.., ἀλλ' ὅτι .. therefore one ought to prove not that.., but that.., Arist.Ph. 213a31, cf. Ar.Ra. 1065; οὔκουν οἶδα so I don't know, Pl.Cra. 384b.II in impassioned questions, almost = οὐ alone, οὔκουν, Προμηθεῦ, τοῦτο γιγνώσκεις, ὅτι .. ; A.Pr. 379, cf. Eu. 725; ;S.
OT 973;οὔκουν τάδ', ὦ παῖ, δεινά
;Id.
Ph. 628, cf. E.IT 1190, 1196, Ar.Eq. 820, Lys.10.12,13, Is.5.34, 11.13, Aeschin.1.85, 2.87, al. (sts., but prob. wrongly, written οὐκοῦν or οὐκ οὖν): sts. separately, οὐ δεινὸν οὖν δῆτ' .. ; Ar.Eq. 875: freq. with [ per.] 2sg. [tense] fut., to express an urgent or impatient imper., ;A.
Pr.52; ;S.
OT 676, cf. Ant. 244, Ar.Ra. 200, Pl.71, Pl.Smp. 175a: also with τις and [ per.] 3sg. [tense] fut., οὔκουν τις ὡς τάχιστα.. ἀναγκάσει .. ; S.OC 897; or opt. with ἄν, οὔκουν ἂν εἴποις .. ; Id.Aj. 1051: with neg. repeated, ;Id.
El. 630.2 in replies, where the speaker seizes an opening offered by the previous speaker, οὔκουν ὅμαιμος χὠ καταντίον θανών; well, and is not he who died facing him your brother too? Id.Ant. 512; οὔκουν γέλως ἥδιστος εἰς ἐχθροὺς γελᾶν; well, and is not the sweetest laughter to laugh over one's enemies? Id.Aj.79; ἴτ' ἐγκονεῖτε, σπεύδεθ', ὡς ὁ καιρὸς οὐχὶ μέλλειν. Answ. ;Ar.
Pl. 257, cf. 916, 1031, Ra.27, 89, 1139, V. 171. -
12 οὔκουν
οὔκ-ουν, (1) also nicht, ausdrückend, daß eine Negation in notwendiger Verbindung mit dem Voranstehenden zu denken ist u. daraus folgt; οὔκων δὴ ἔπειϑεν, er überredete ihn nun nicht; (2) bes. in Fragesätzen: also nicht? nun nicht? wenn man eine Folgerung in die Form einer Frage kleidet, auf welche man eine bejahende Antwort erwartet; οὔκουν ἐγώ σοι ταῦτα προὔλεγον πάλαι; sagt' ich's dir nun nicht lange vorher?
См. также в других словарях:
ουκών — οὐκῶν (Α) (δωρ. τ.) βλ. οὐκοῡν … Dictionary of Greek
οὐκῶν — οὐκοῦν doric (indeclform adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οὔκων — οὔκουν certainly not ionic (indeclform adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ουκούν — οὐκοῡν, δωρ. τ. οὐκῶν (Α) επίρρ. 1. (σε ερωτήσεις στις οποίες αναμένεται κατάνευση σε κάποιο συμπέρασμα ή προσθήκη σε κάτι που έχει ήδη γίνει παραδεκτό) λοιπόν δεν, άρα δεν («οὐκοῡν δοκεῑ σοι... συμφέρον εἶναι...;», Ξεν.) 2. (όταν αναμένεται… … Dictionary of Greek