-
1 λῡμα
λῡμα, τό (mit λύω u. λούω zshgd, vgl. lues), die Besudelung, Verunreinigung, der Schmutz, ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς – λύματα πάντα κάϑηρεν, Il. 14, 171; auch der abgewaschene Schmutz, den man wegwirft, οἱ δ' ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματ' ἔβαλλον, 1, 314; τόκου, die Reinigung der Wöchnerinnen, Callim. Iov. 15; vgl. Paus. 8, 41, 2; – δόμων, Kehricht, An. Rh. 4, 710; πόλεως, Strab. V p. 235 u. A. – Soph. Ai. 655, εἶμι πρός τε λουτρά – ὡς ἂν λύμαϑ' ἁγνίσας ἐμὰ μῆνιν βαρεῖαν ἐξαλύξωμαι ϑεᾶς, bildet den Uebergang zur sittlichen Befleckung, Schmach, λῦμα τῷ γήρᾳ τρέφει, O. C. 809. – Auch = λυμη, Verderben, wie Aesch. Prom. 694 πήματα, λύματα, δείματα vrbdt, Eur. Troad. 608. – Bei Suid. auch das Einzulösende, das Pfand.
-
2 λῡμα
λῡμα, τό, die Besudelung, Verunreinigung, der Schmutz; auch der abgewaschene Schmutz, den man wegwirft; τόκου, die Reinigung der Wöchnerinnen; δόμων, Kehricht; εἶμι πρός τε λουτρά ὡς ἂν λύμαϑ' ἁγνίσας ἐμὰ μῆνιν βαρεῖαν ἐξαλύξωμαι ϑεᾶς, bildet den Übergang zur sittlichen Befleckung, Schmach. Auch = λυμη, Verderben; auch das Einzulösende, das Pfand -
3 κατά-λυμα
κατά-λυμα, τό, Ort, wo man einkehrt, Wirthshaus, Herberge, nach Moeris hellenistisch für das alte καταγώγιον, N. T. u. a. Sp.; Wohnung, Zimmer übh., Pol. 2, 36, I; LXX.
-
4 λύμη
λύμη, ἡ, schmähliche Behandlung in Worten und Werken, Beschimpfung, Schmach, Mißhandlung, auch übh. Schaden, Verderben; ταῖςδ' ἀδαμαντοδέτοισι λύμαις Aesch. Prom. 148, wie 425; δόμων ἐπὶ λύμῃ Spt. 861; καὶ χερσὶ καὶ λύμαισι Soph. El. 1187; λύμας ἀντίποιν' ἐμᾶς Eur. Hec. 1074, vgl. Heracl. 471; λύμαις ἐχϑίσταις φϑείρειν τι, Ar. Av. 1068; ἐπὶ λύμῃ, um Einem zu beschimpfen, Her. 2, 121, 4, wie σἄνδρα οὕτο αἰσχρῶς λύμῃ διακείμενον, von einem Menschen, dem Nasen u. Ohren abgeschnitten sind, 2, 162; vgl. auch λυμαίνομαι; – ὧν διαφϑειρομένων οὐκ ἂν γίγνοιτο μεγάλη λύμη τῇ πόλει, es dürfte der Stadt kein großer Nachtheil daraus erwachsen, Plat. Legg. XI, 919 c; αἱ κύνες τὰ ϑηρία ἀπερύκουσιν ἀπὸ λύμης καρπῶν καὶ προβάτων Xen. Oec. 5, 6; Sp., wie Pol. 6, 10, 3. – Auch = λῦμα, Besudelung, Unreinigkeit, ποταμὸς πάσας ὑποδεχόμενος τὰς ἀνϑρωπείας λύμδς Pol. 5, 59, 11
-
5 λύθρον
λύθρον, τό, En. ad. 294 ( Plan. 112), u. λύθρος ὁ, = λῦμα, Besudelung, Verunreinigung; λύϑρῳ παλάσσετο χεῖρας, mit Mordblut, Il. 20, 503, u. αἵματι καὶ λύϑρῳ πεπαλαγμένος, Od. 22, 402, mit blutgemischtem Staube, Schol. τὸ μετὰ κονιορτοῦ καὶ ἱδρῶτος αἷμα, vgl. Phot.; sp. D., wie Lycophr. 491; Man. 1, 55; auch in Prosa, λύϑρου ἐμπεπλησμένος Luc. Tyrannicid. 17. Bei Poll. 1, 46 vom Saft der Purpurschnecke. – Bei Hippocr. unreines Blut, auch Plut.
-
6 λοιμός
λοιμός, ὁ, Pest, Seuche, jede ansteckende, schnell um sich greifende, tödtliche Krankheit; IL. 1, 61. 97; λιμὸν ὁμοῦ καὶ λοιμόν Hes. O. 241; λοιμοῦ τις ἦλϑε σκηπτός; Aesch. Pers. 701; Suppl. 645; λοιμὸς ἔχϑιστος Soph. O. R. 28; Her. 7, 171. 8, 115; οἱ λοιμοὶ φιλοῠσι γίγνεσϑαι ἐκ τῶν τοιούτων Plat. Conv. 188 b; λοιμῶν ἐμπιπτόντων Legg. IV, 709 a; Sp., λοιμῷ προςβάλλειν, Plut. Coriol. 13. – Uebh. Verderben, im plur., Pol. 38, 2. – Auch von einem Menschen, ein verderblicher, schändlicher Mensch, Dem. 25, 80. – Entweder mit λιμός oder mit λῦμα zusammenhangend.
-
7 λῡμαίνω
λῡμαίνω, reinigen, erst Sp., wie Liban. or. IV, 350, 19, τὰ λυμήναντα τοῖς πράγμασιν. Gew. med. λυμαίνομαι, 1) sich reinigen, Hesych., vgl. ἀπολυμαίνομαι. – 2) Einen schimpflich, schändlich, wie einen Verworfenen ( λῦμα) behandeln, verhöhnen, mißhandeln, u. gew. übh. schaden, beschädigen, verletzen, zerstören; c. acc., ὀργῇ χάριν δοὺς ἥ σ' ἀεὶ λυμαίνεται, der Zorn, der dir immer schadet, Soph. O. C. 859; ὃς λέχη λυμαίνεται, Eur. Bacch. 354; ἅλις λύμης ἣν ἐλυμήνω πάρος, Mel. 1105; τοιαῦτα Σοφοκλῆς λυμαίνεται ἐμέ, so beschimpft er mich, Ar. Av. 100; γλῶτταν, Equ. 1281; oft bei Her., λύμῃσι λυμαίνεσϑαι, 6, 12, τἄλλα πάντα, 3, 16, τὴν ἵππον ἀνηκέστως, 8, 28; Thuc. 5, 103; Lys. 13, 64 ( Plat. hat das Wort nicht); λελυμασμένος καὶ ἐφϑαρκὼς τὴν πόλεως εὐδαιμονίαν, Din. 1, 64; ὡς λελυμασμένοι εἰσὶ τὰ δῶρα, Dem. 59, 89; ᾡ λυμαινόμεϑα τὴν πρᾶξιν, Xen. An. 1, 3, 16; γαστέρα, Mem. 1, 3, 6, öfter; ὅσα λυμανεῖται πάντα, neben χεῖρον ἔχειν τὰ κοινὰ ποιήσει, Dem. 24, 1, wie ἐλυμήνατο τὰ πράγματα 19, 17; Sp., wie Pol. τὴν χάριτά τινος, 18, 26, 4, καὶ φϑείρειν, 14, 15, 8. – Auch pass., περὶ αὐτοῦ δεδεμένου καὶ λυμαινομένου, Antiph. 5, 63, u. Aesch. χαλκηλάτῳ πλάστιγγι λυμανϑὲν δέμας, Ch. 288; οὔτε κατασήπεται, οὔτε λυμαίνεται, Xen. Cyr. 8, 2, 22; ὑπὸ τοιούτων λυμαίνεσϑαι, Lys. 28, 14; λελύμασμαι ist pass. Paus. 10, 15, 3, s. oben. – Auch mit dem dat., τοῖς μειρακίοις, Ar. Nubb. 916, wo der Schol. diese Construction vorzieht; νεκρῷ, Her. 9, 79; Xen. Hell. 2, 3, 26. 7, 5, 18; τοῖς κοινοῖς, Isocr. 3, 18.
-
8 λῦμαρ
λῦμαρ, τό, = λῦμα, sp. D.
-
9 ἀπο-λῡμαίνομαι
ἀπο-λῡμαίνομαι ( λῡμα), dep. med., sich reinigen, bes. durch sühnende Bäder eine Befleckung abwaschen, Il. 1, 313. 314; Ap. Rh. 4, 702.
-
10 κατάλυμα
κατά-λυμα, τό, Ort, wo man einkehrt, Wirtshaus, Herberge; Wohnung, Zimmer übh. -
11 λῡμαίνω
λῡμαίνω, reinigen, (1) sich reinigen. (2) einen schimpflich, schändlich, wie einen Verworfenen ( λῦμα) behandeln, verhöhnen, mißhandeln, u. gew. übh. schaden, beschädigen, verletzen, zerstören; c. acc., ὀργῇ χάριν δοὺς ἥ σ' ἀεὶ λυμαίνεται, der Zorn, der dir immer schadet; τοιαῦτα Σοφοκλῆς λυμαίνεται ἐμέ, so beschimpft er mich -
12 λύμη
λύμη, ἡ, schmähliche Behandlung in Worten und Werken, Beschimpfung, Schmach, Mißhandlung, auch übh. Schaden, Verderben; ἐπὶ λύμῃ, um einem zu beschimpfen; wie σἄνδρα οὕτο αἰσχρῶς λύμῃ διακείμενον, von einem Menschen, dem Nasen u. Ohren abgeschnitten sind; ὧν διαφϑειρομένων οὐκ ἂν γίγνοιτο μεγάλη λύμη τῇ πόλει, es dürfte der Stadt kein großer Nachteil daraus erwachsen. Auch = λῦμα, Besudelung, Unreinigkeit
См. также в других словарях:
λῦμα — water used in washing neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λύμα — (I) το (AM λῡμα) συν. στον πληθ. 1. ακαθαρσία τού σώματος, ρύπος που ξεπλύθηκε, ξέπλυμα, απόπλυμα 2. τα ακάθαρτα νερά που απομένουν από το πλύσιμο («ἔκλυζεν ποταμῷ λύματα», Καλλ.) 3. οι περιττωματικές ουσίες μιας πόλης ή οικοδομής οι οποίες… … Dictionary of Greek
λύμα — λύ̱μᾱ , λύμη outrage fem nom/voc/acc dual λύ̱μᾱ , λύμη outrage fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λύμᾳ — λύ̱μᾱͅ , λύμη outrage fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λύμη — λύμη, ἡ (Α) 1. άσχημη, προσβλητική μεταχείριση, κακοποίηση με λόγια και με έργα 2. βλάβη, φθορά, καταστροφή, όλεθρος («ὧν διαφθειρομένων οὐκ ἂν γίγτοιτο μεγάλη λύμη τῇ πόλει», Πλάτ.) 3. ρύπος, ακαθαρσία, λύμα («καθάπερ γὰρ σιδήρῳ μὲν ἰός, ξύλοις… … Dictionary of Greek
λύμαθ' — λύ̱ματα , λῦμα water used in washing neut nom/voc/acc pl λύ̱ματι , λῦμα water used in washing neut dat sg λύ̱ματε , λῦμα water used in washing neut nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λύματ' — λύ̱ματα , λῦμα water used in washing neut nom/voc/acc pl λύ̱ματι , λῦμα water used in washing neut dat sg λύ̱ματε , λῦμα water used in washing neut nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λυμαίνομαι — (I) λυμαίνομαι (Α) [λύμα (I)] καθαρίζω κάτι από λύμα, από βρομιά, αφαιρώ τον ρύπο, κάνω κάτι καθαρό («πολλοὺς οἶδα ἰητρούς, οἳ πολλὰ ἤδη ἐλυμήναντο», Ιπποκρ.). (II) (AM λυμαίνομαι) βλ. λυμαίνω … Dictionary of Greek
λύμαρ — λῡμαρ, τὸ (Α) (ποιητ. τ.) λύμα*, λύμη*. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταγενέστερος αρχαϊκός τ. τού λῦμα (I)] … Dictionary of Greek
λῦμ' — λῦμαι , λύμη outrage fem nom/voc pl λῦμα , λῦμα water used in washing neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
СОХА — • Arātrum, αροτρον, или плуг, орудие для разрыхления пахотной земли или для вспашки поля, изобретенное будто бы Бузигом или Триптолемом. Plin. 7, 56, 199. Гесиод изображает два вида греческого плуга (op. et. d. 431 слл.): 1.… … Реальный словарь классических древностей