-
1 κερατίας
-
2 κερατίας
-
3 κέρας
κέρας, gen. κέρατος, ep. κέραος, ion. κέρεος, att. κέρως, Thuc. 2, 90, u. s. w., dat. κέρατι, κέραϊ, κέρᾳ, so Il. 11, 385; plur. κέρατα, B. A. 104, gew. κέρᾱ, z. B. Hosch. 2, 87; gen. κεράτων, κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, ep. κεράεσσι; [in den dreisylbigen casus ist α lang bei Tragg. u. sp. D., die sogar nach Analogie von κράατα κεράατα sagen, Nic. Th. 291, u. κεράατος, Arat. 174; bei Hom. aber ist α stets kurz; vgl. Herm. Soph. Trach. 516 Mehlhorn Anacr. p. 102]; – das Horn; – 1) Horn, Geweih, gew. von Rindern; κόψας ἐξόπιϑεν κεράων βοός Il. 17, 521; βοῦν δ' ἀγέτην κεράων Od. 3, 439, öfter; ὀφϑαλμοὶ δ' ὡσεὶ κέρα ἕστασαν, fest u. starr wie Hörner, Od. 19, 211; ταυρείων κεράτων Soph. Trach. 516; ταῦρος εἰς κέρας ϑυμούμενος Eur. Bacch. 742; κέρᾱτε 919; κέρεα, κερέων, Her. 4, 29. 183; κόλοβον κεράτων Plat. Polit. 265 d; κυρίττοντες ἀλλήλους σιδηροῖς κέρασι Rep. IX, 586 b. – Auch das Horn am Hufe der Thiere, Long. 2, 28. – 2) das Horn als Material zu künstlicher Verarbeitung; αἱ μὲν γὰρ (ύλαι) κεράεσσι τετεύχαται Od. 19, 563, worauf Plat. Charmid. 173 a mit ὄναρ διὰ κεράτων anspielt; u. so Alles aus Horn Gemachte, – a) der Bogen; κέρᾳ ἀγλαέ, durch den Bogen berühmt, Il. 11, 385, wiewohl einige alte Erkl. es hier für Haar erkl., vgl. Apoll. Lex. u. Schol.; μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21, 395; Theocr. 25, 216 u. a. Sp. – b) das Horn an der Angelschnur, welches den Fisch verhindert, die Angelschnur zu durchbeißen; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od. 12, 253, vgl. Il. 24, 81; Qu. Haec. 5 (VI, 230). Einige Alte wollten es in dieser Vbdg auf Ochsenhaare deuten, was Plut. de sol. anim. 24 widerlegt. – c) Steg an der Lyra, Soph. frg. 232; vgl. Poll. 4, 62. – d) Trinkhorn, wozu man ursprünglich die Hörner des Ochsen nahm, später auch von Metall, Ath. XI, 7, 476 b; κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα οἴνου προὔπινον Xen. An. 7, 2, 23; ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν Pind. frg. 147; ἀργυρήλατα Aesch. frg. 170; Soph. frg. 429 u. A. bei Ath. a. a. O. – 3) Horn als musikalisches Instrument; ἐπειδὰν σημήνῃ τῷ κέρατι Xen. An. 2, 2, 4; Τυῤῥηνῶν δ' ἐστὶν εὕρημα κέρατά τε καὶ σάλπιγγες Ath. IV, 184 a; αὐλεῖ τῷ κέρατι Luc. D. D. 12, 1. – 4) der Arm eines Stromes; κέρας Ὠκεανοῦ Hes. Th. 789; Νείλου Pind. frg. 215; Μενδήσιον Thuc. 1, 110. – 5) der Flügel eines Heeres, einer Flotte; Aesch. Pers. 391; δεξιόν, λαιόν, Eur. Suppl. 658. 704. Sehr gewöhnlich bei Her., τοῦ δεξιοῦ κέρεος ἡγέετο 5, 111; Thuc. u. folgde Geschichtschreiber; τὸ κέρας ἀναπτύσσειν Xen. An. 1, 10, 9; κατὰ κέρας συμπίπτειν, προςβάλλειν τοῖς πολεμίοις, in den Flanken angreifen, Thuc. 3, 78 Xen. Cyr. 7, 1, 26 Pol. 1, 40, 14. 2, 30, 9 u. öfter; – ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νῆας, in langer Reihe, so daß ein Schiff dem andern folgt, Her. 6, 12; κατὰ κέρας ἄγων Xen. An. 4, 6, 6, wie κατὰ κέρας ἅτε καϑ' ὁδὸν πορευόμενοι Hell. 7, 4, 22, wo vorhergeht εἰς δύο ἄγων; u. so ist auch wohl Thuc. 2, 90 κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντες zu nehmen; so auch 6, 32; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι, aus der cotonnenförmigen Marschordnung in die gedrängte Phalanx aufmarschieren lassen, Xen. Cyr. 8, 5, 8, vgl. 2, 4, 29 An. 6, 3, 5. – Aber ἐπὶ κέρως = auf der Flanke, Ggstz ἐπὶ μετώπου, Luc. hist. conscr. 37. – 6) τοῦ ὄρους, Bergspitze, Xen. An. 5, 6, 7 u. Sp.; von andern Hervorragungen, Spitzen, Enden, κάλαμον (Schreibrohr) εὖ μὲν ἐϋσχίστοισι διάγλυπτον κεράεσσιν Crinag. 4 (VI, 227). – 7) = κεραία, Segelstange, Raa; Att. Seew.; Luc. Amor. 6; Mel. 77 (V, 204). – 8) = πόσϑη; Archil. bei Eust. 851, 53; Mel. 5 (XII, 95). – 9) κέρατα ποιεῖν τινι, Einem Hörner aufsetzen, ihn zum Hahnrei machen, Artemid. 2, 11; vgl. κερατίας. – 10) ein sophistischer Trugschluß; Luc. D. Hort. 1, 2; Sext. Emp. pyrrh. 2, 241.
См. также в других словарях:
κερατίας — κερατίᾱς , κερατέα fem acc pl κερατίᾱς , κερατέα fem gen sg (attic doric aeolic) κερατίᾱς , κερατία fruit of the carob tree fem acc pl κερατίᾱς , κερατία fruit of the carob tree fem gen sg (attic doric aeolic) κερατίᾱς , κερατίας comet masc… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κερατίας — ο (ΑΜ κερατίας) νεοελλ. ζωολ. γένος λοφιόμορφων τελεόστεων οστεϊχθύων τής οικογένειας ceratiidae μσν. ο κερατάς αρχ. 1. αυτός που έχει κέρατα, ο κερασφόρος 2. είδος κομήτη. [ΕΤΥΜΟΛ. < κέρας, τος + κατάλ. ίας (πρβλ. αισθηματ ίας, εγκληματ ίας) … Dictionary of Greek
κερατία — κερατίᾱ , κερατέα fem nom/voc/acc dual κερατίᾱ , κερατέα fem nom/voc sg (attic doric aeolic) κερατίᾱ , κερατία fruit of the carob tree fem nom/voc/acc dual κερατίᾱ , κερατία fruit of the carob tree fem nom/voc sg (attic doric aeolic) κερατίᾱ … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κερατίαν — κερατίᾱν , κερατέα fem acc sg (attic doric aeolic) κερατίᾱν , κερατία fruit of the carob tree fem acc sg (attic doric aeolic) κερατίᾱν , κερατίας comet masc acc sg (attic epic doric aeolic) κερατίας comet masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κερατίᾳ — κερατίαι , κερατέα fem nom/voc pl κερατίᾱͅ , κερατέα fem dat sg (attic doric aeolic) κερατίᾱͅ , κερατία fruit of the carob tree fem dat sg (attic doric aeolic) κερατίαι , κερατίας comet masc nom/voc pl κερατίᾱͅ , κερατίας comet masc dat sg (attic … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ceratias — (Del gr. keratias.) ► sustantivo masculino ASTRONOMÍA Cometa, astro del sistema solar, de dos colas. IRREG. plural ceratias * * * ceratias (del lat. «ceratĭas», del gr. «keratías») m. Astron. *Cometa de dos colas. * * * ceratias. (Del lat.… … Enciclopedia Universal
κέρας — Οστεοειδής έκφυση στο κεφάλι διαφόρων θηλαστικών. Βλ. λ. κέρατα.(Γεωλ.) Κομμάτι του στερεού φλοιού του εδάφους, το οποίο απέμεινε ως προεξοχή όταν τα γύρω κομμάτια καταβυθίστηκαν. Τυπικό παράδειγμα γεωλογικού κ. είναι ο Ακροκόρινθος. Αν μόνο μία… … Dictionary of Greek
κερατιίδες ή κερατιίνες — Οικογένεια ψαριών της τάξης των λοφιομόρφων. Απαντώνται σε μεγάλα βάθη, σε όλες τις θάλασσες. Το σώμα τους είναι νωτοκοιλιακά πεπιεσμένο, γυμνό και αρκετά μαλακό. Το στόμα τους είναι σχεδόν κατακόρυφο, τα δόντια τους πολύ δυνατά και τα μάτια τους … Dictionary of Greek
κερατίου — κερᾱτίου , κεράτιον small horn neut gen sg κερατίας comet masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ceratias — (Del lat. ceratĭas, y este del gr. κερατίας). m. Astr. Cometa de dos colas … Diccionario de la lengua española