-
1 δοιός
δοιός, zwiefach, doppelt; Wurzel δFι-, verwandt δίς, δισσός, δύο; δοιός entstanden aus δFιός, das F übergegangen in ο, wie δοάν für δFάν; vgl. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 204. 2, 146. Bei Homer öfters im plural., = zwei, δοιοί, δοιούς, δοιαί, δοιά, δοιοῖς, δοιοῖσι (ν), öfters auch in der Dualform δοιώ, welche Iliad. 24, 648 neutrum ist, στόρεσαν δοιὼ λέχε' ἐγκονέουσαι; singular nur einmal, das fem. δοιή substantivirt = der Zweifel, Iliad. 9, 230 ἐν δοιῇ δὲ σαωσέμεν ἢ ἀπολέσϑαι νῆας, Scholl. Herodian. ἐν δοιῇ: περισπαστέον· δοτικὴ γὰρ ἀκόλουϑος εὐϑείᾳ τῇ δοιός, οὗ τὸ ϑηλυκὸν δοιή. Das neutr. plural. δοιά steht adverbial = »auf zwiefache Art«, »in doppelter Hinsicht« Odyss. 2, 46, ἀλλ' ἐμὸν αύτοῠ χρεῖος, ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ, δοιά· τὸ μέν, – νῠν δ' αὖ καὶ πολὺ μεῖζον, Scholl. H. Ἀρίσταρχος τὸ δοιά ἀντὶ τοῦ διχῶς, Scholl. E ὁ μὲν Ἀριστοφάνης κακά πληϑυντικῶς γράφει, ὁ δὲ Ἀρίσταρχος τὸ δοιά ἀντὶ τοῠ διχῶς ἀκούει, Sckoll. B H M ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν: Ἀριστοφάνης ὅ μοι κακὰ ἔμπεσε· τὸ δὲ ὅ μοι ἀντὶ τοῠ ὅτι μοι, Scholl. M. ἐπειδὴ εἶπε κακὸν ἑνικῶς, ὡς λαμβανόμενος ἑαυτοῦ ἐπάγει οὐχ ἓν κακόν, ἀλλὰ δαο. – Folgende: Ant. Th. 41 (IX, 46) δοιῆς εὐτυχίης; Simm. 1 (VI, 113) δοιόν; – Call. Iov. 5 ἐν δοιῇ μάλα ϑυμός; Antagor. bei Diog. Laert. 4, 26 ἐν δοιῇ μοι ϑυμός; – Hes. O. 432 δοιὰ ἄροτρα; Pind. P. 4, 172 δοιοὶ ἀνέρες; N. 1, 44 δοιοὺς ὄφιας.
-
2 δοιος
31) двоякий, двойной(εὐτυχία Anth.)
2) dual. и pl. двое, два, оба(δοιὼ κοσμήτορε λαῶν Hom.; δοιὰ ἄροτρα Hes.; δοιοὴ ἀνέρες Pind.)
-
3 δοιός
-
4 δοιοί
-
5 δοιή
-
6 द्वय
dvayá
(- ye m. pl. Ṡis. III, 57);
(ī) f. couple, pair Naish. Rājat. ;
n. id.;
two things, both (e.g.. tejo-, the 2 luminaries Ṡak. IV, 2) Yājñ. MBh. Kāv. etc.
(ifc. ā R. I, 29, 14);
twofold nature, falsehood RV. I, 147, 4 etc.. ;
the masc. andﾠ fem. gender Gr.;
(am) ind. between Ṡiṡ. III, 3. ;
+ Cf. Zd. dvaya;
Gk. δοιός
- द्वयद्वयसमापत्ति
- द्वयभारती
- द्वयवादिन्
- द्वयसत
- द्वयहीन
-
7 δοιοί
-
8 d(ъ)vojь
d(ъ)vojь Grammatical information: num.Page in Trubačev: V 192Old Church Slavic:Russian:dvóe `two, two pairs' [num jo]Czech:dvojí `double, twofold' [adj jo]Polish:Serbo-Croatian:dvȍji `two, double, twofold' [adj jo]Slovene:dvọ̑j `two, double, twofold' [adj jo]Proto-Balto-Slavic reconstruction: duoiósLithuanian:dvejì `two' [num]Indo-European reconstruction: duo-ió-Page in Pokorny: 228Other cognates:Skt. dvayá- `double' [adj]; -
9 δοιοι
δοιοίGrammatical information: pl.Meaning: `two, both' (Il.),Other forms: δοιώ du.Derivatives: δοιός sg. `double' (Emp.). δοιάς f. `group of two' (gloss.; after μονάς etc.) and denomin. δοιάζω, - ομαι, aor. δοιάξαι, also δοάσσαι (through blending with δοάσσατο) `linger, deliberate', also (after δοάσσατο) `imagine, believe' (B.).Origin: IE [Indo-European] [228] *du̯oi- `twofold, double'Etymology: ἐν δοιῃ̃ `in dubio, in hesitation' (Ι 230), from where ἐνδοιάζω `hesitate' (Th.) with ἐνδοιαστός, - ῶς `doubtful' (Ion., Th.) and late ἐνδοίασις, - άσιμος, - ασμός, - αστής, - αστικός. - Old formation to δύο, identical with Skt. dvayá-, OCS dъvojь `twofold', Germ., e. g. OHG zweiio, Goth. twaddje, ONord. tveggja gen. pl., IE *du̯o(i)i̯ó-; beside -du̯ei̯o- in Lith. dvejì `(each) two', OHG zwī `twig'; so to *du̯i- (s. δίς). - The maintenance of the intervocalic ι in Greek and the Germanic geminate (or "Verschärfung" to) Goth. ddj, ONord. ggj points to double i. Acc. to Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 119f. (with Fraenkel Glotta 32, 19) (ἐν) δοιῃ̃ must be compared with Skt. dat. f. dvayyái. - S. also Gonda Reflexions on the numerals "one" and "two" 44 und 47f.Page in Frisk: 1,404Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δοιοι
См. также в других словарях:
ПАРМЕНИД — • Parmenĭdes, Παρμενίδης, происходивший из знатного и богатого рода в Элее, процветал ок. 500 г. до Р. X., ученик и друг Ксенофана, а по другим, также слушатель Анаксимандра. Полагают, что он вместе с Зеноном, который был немного… … Реальный словарь классических древностей
δοιοί — δοιοί, αί, ά (Α) 1. δύο 2. (το ουδ. πληθ. ως επίρρ.) δοιά με δύο τρόπους 3. (ο εν. αρ.) δοιός, ή, όν διπλός, δύο ειδών. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για αρχαίο σχηματισμό που προήλθε από το δύο* (< ΙΕ *dwō (u)) και συνδέεται με αρχ. ινδ. dvaya , αρχ. σλ … Dictionary of Greek
