ścierpieć

См. также в других словарях:

• ścierpieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}cierpieć I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ścierpieć — dk VIIa, ścierpiećpię, ścierpiećpisz, ścierp, ścierpiećpiał, ścierpiećpieli, ścierpiećpiany «cierpliwie coś znieść, wytrzymać, przystać na coś bez buntu, bez sprzeciwu (używane częściej z przeczeniem)» Ścierpieć afront. Nie ścierpię… …   Słownik języka polskiego

• obraza — ż IV, CMs. obrazazie zwykle blm 1. «obelżywe wyrażenie się o kimś, zachowanie się względem kogoś, uchybienie czyjejś godności osobistej; zniewaga» Obraza czynna, słowna. Śmiertelna obraza. Darować komuś obrazę. Ścierpieć obrazę, nie ścierpieć… …   Słownik języka polskiego

• znieść — dk XI, zniosę, zniesiesz, znieś, zniósł, zniosła, znieśli, zniesiony, zniósłszy znosić ndk VIa, znoszę, znieśćsisz, znoś, znieśćsił, znoszony 1. «zdjąwszy przenieść gdzieś; zestawić, zsadzić» Znieść dziecko ze schodów. Znieść rzeczy ze strychu.… …   Słownik języka polskiego

• cierpieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, cierpiećpię, cierpiećpi, cierpiećpiał, cierpiećpieli {{/stl 8}}– ścierpieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 7}} znosić cierpliwie, pokornie coś lub kogoś przykrego, uciążliwego; wytrzymywać coś bez… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• strawić — pot. Nie móc strawić kogoś, czegoś «nie móc ścierpieć, znieść czegoś»: Nie lubił też adiutanta za jego afektowaną mowę. Nie, nie mógł go strawić! J. Wittlin, Sól. (...) tak daleko idącej demokracji nie mógł strawić (...). W. Gombrowicz,… …   Słownik frazeologiczny

• afront — m IV, D. u, Ms. afrontncie; lm M. y «obraźliwe, lekceważące zachowanie się wobec kogoś; postępek mający na celu uchybienie, ubliżenie komuś; zniewaga» Afront towarzyski. Robić komuś afronty. Ścierpieć, znieść afront. Afront kogoś spotkał. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• połknąć — dk Va, połknąćnę, połknąćniesz, połknąćnij, połknąćnął, połknąćnęła, połknąćnęli, połknąćnięty, połknąćnąwszy połykać ndk I, połknąćam, połknąćasz, połknąćają, połknąćaj, połknąćał, połknąćany «za pomocą ruchów mięśni krtani i przełyku przesunąć… …   Słownik języka polskiego

• strawić — dk VIa, strawićwię, strawićwisz, straw, strawićwił, strawićwiony 1. «o organizmie ludzkim lub zwierzęcym: rozłożyć pobrane substancje pokarmowe na prostsze związki, które mogą być wchłaniane i przyswajane przez organizm oraz wykorzystywane w… …   Słownik języka polskiego

• trawić — ndk VIa, trawićwię, trawićwisz, traw, trawićwił, trawićwiony 1. «o organizmie (ludzkim i zwierzęcym) i jego narządach: wchłaniać, przyswajać substancje pokarmowe; przetrawiać» Trawić (pokarm) źle, dobrze. ◊ Nie trawić czegoś «nie znosić, nie móc… …   Słownik języka polskiego