Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

ōris

  • 101 adamator

    adamātor, ōris, m. (adamo), der Liebende, Tert. de cult. fem. 2.

    lateinisch-deutsches > adamator

  • 102 adauctor

    adauctor, ōris, m. (adaugeo), der Erhöher, Tert. de test. anim. 2.

    lateinisch-deutsches > adauctor

  • 103 addensator

    addēnsātor, ōris, m. (addenso), Gloss. II, 564, 34 ›acutus in ambulando‹.

    lateinisch-deutsches > addensator

  • 104 addictor

    addictor, ōris, m. (addico), der Verurteiler, innocentium, Augustin, op. imperf. c. Iul. 1, 48.

    lateinisch-deutsches > addictor

  • 105 adductor

    adductor, ōris, m. (adduco) = προςαγωγεύς, der Zuführer, Iren. 1, 13, 6: dah. der Verkuppler, coniugis tuae, Anthol. Lat. 127, 2 R.

    lateinisch-deutsches > adductor

  • 106 ademptor

    ademptor, ōris, m. (adimo), der (Weg-) Nehmer, vitae (Ggstz. dator), Augustin. tract. in euang. Ioann. 116, 1.

    lateinisch-deutsches > ademptor

  • 107 adhortator

    adhortātor, ōris, m. (adhortor), der Aufmunterer, Mahner, Liv.: operis (zur Arbeit), Liv.: suus cuique animus adhortator aderat, Liv.

    lateinisch-deutsches > adhortator

  • 108 adimpletor

    adimplētor, ōris, m. (adimpleo), der Erfüller (durch Inspiration), der Begeisterer, prophetarum, Augustin. serm. 232, 3.

    lateinisch-deutsches > adimpletor

  • 109 adinventor

    adinventor, ōris, f. (adinvenio), der Erfinder (für εφευρετής), Plur., adinventores sententiae, Iren. 1, 28, 1.

    lateinisch-deutsches > adinventor

  • 110 adiunctor

    adiūnctor, ōris, m. (adiungo), der etwas hinzufügt, ille ulterioris Galliae, der das j.G. zu Cäsars Provinz schlug, Cic. ad Att. 8, 3, 3.

    lateinisch-deutsches > adiunctor

  • 111 adiurator

    adiūrātor, ōris, m. (adiuro), der Beschwörer, der Schlangen, Alcim. Avit. 2, 312.

    lateinisch-deutsches > adiurator

  • 112 adiutor [2]

    2. adiūtor, ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer, a) übh. = der unterstützende, fördernde Gehilfe, Beistand, der Förderer, Beförderer, im üblen Sinne = der Helfershelfer (Synon. minister, administer), duc adiutores tecum ad navim qui ferant, Plaut.: non mihi, sed tibi hic venit adiutor, Cic.: quibus adiutoribus regem aggressus, unter deren Beistand, Sall.: u. so paucos homines hoc adiutore Q. Opimium omnibus bonis evertisse, Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus nunc adiutor Bruti, nunc proditor, Vell. – adiutor iracundiae, Ter.: victoriae populi Romani, Cic.: sententiae, Cic.: consiliorum periculorumque, Cic.: harum omnium rerum L. ille Torquatus auctor, adiutor, particeps exstitit, Cic. – m. Dat., deos adiutores incepto invocantes, Dict. 2, 10: cuius ipse honori et dignitati semper faverit atque adiutor fuerit, Caes. b.c. 1, 7, 1: m. in u. Abl., ille absentis in onmibus adiutor, Cic.: in psaltria hac emunda hic adiutor fui, Ter.: his se tribus adiutoribus in re gerenda esse usurum dicebat, Cic.: in quo adiutores Stoicos optimos habemus, Cic.: m. ad od. contra u. Akk. (s. Seyff. zu Cic. Lael. 10, 35. p. 252), ut aut libidinis ministri aut adiutores essent ad iniuriam, Cic.: his adiutor contra patriam inventus est nemo, Cic. – b) der regelmäßige Gehilfe, Beistand, Handlanger, als Tagelöhner, Cato r.r. – als Gehilfe des Hauptschauspielers auf der Bühne (Spieler einer Nebenrolle, mit der Flöte od. mit Gesang Begleitender usw.), Phaedr. 5, 5, 14; übtr., Hor. sat. 1, 9, 46. – als Gehilfe eines Rhetors, Hilfslehrer, Unterlehrer (ὑποδιδάσκαλος), Quint. u. Suet. – als Gehilfe bei literar. Arbeiten, in litteris studiorum alcis, Gell. – bes. der öffentl. bestellte Gehilfe eines Staatsbeamten, wie unser Adjunkt, Adjutant, adiutores triumviris quinqueviri, Liv.: quos tibi comites et adiutores negotiorum publicorum dedit ipsa natura, Cic.: P. Manlius in Hispaniam citeriorem adiutor consuli datus, Liv.: M. Iunius Silanus propraetor adiutor ad res gerendas datus est, Liv.: publice ab Atheniensibus Evagorae adiutor datus, Nep.: huic (quaestori) Fulvium Postumium adiutorem submiserat, Caes.: in qua regione adiutore legatoque fratre meo usus est, Vell.: impetratis a senatu decem adiutoribus, Suet.: die Freunde u. Minister des Kaisers, Vell. u. Suet.: u.a. Hofstellen mit ab, wie adi. ab epistulis, ab actis u. dgl., Inscr.

    lateinisch-deutsches > adiutor [2]

  • 113 adminiculator

    adminiculātor, ōris, m. (adminiculo), der Unterstützer, eo adminiculatore et quasi administro in studiis litterarum Cicero usus est, Gell. 6, 3, 8.

    lateinisch-deutsches > adminiculator

  • 114 administrator

    administrātor, ōris, m. (administro), der Verwalter, Leiter, adm. quidam belli gerendi, Cic. de or. 1, 210: rerum civitatis, Paul. dig. 3, 4, 10: insbes., der Statthalter, administratores Maximini, Capit. Maximin. 15, 4.

    lateinisch-deutsches > administrator

  • 115 admirator

    admīrātor, ōris, m. (admiror), der Bewunderer, Anstauner, omnis doctrinae et auctor et admirator fuit, Vell. 1, 13, 3: Simonidis, Phaedr.: auri, Sen.; nimius antiquitatis, Quint.: antiquorum admiratores, Tac.

    lateinisch-deutsches > admirator

  • 116 admissor

    admissor, ōris, m. (admitto), I) der eintreten läßt, seminis, Augustin. de civ. dei 7, 3. – II) der Verschulder eines Vergehens, der Täter, Lact. epit. 58, 4.

    lateinisch-deutsches > admissor

  • 117 admonitor

    admonitor, ōris, m. (admoneo), der Erinnerer, Mahner an od. zu etw., quattuor admonitores non nimis verecundi, Cic. ep. 9, 8, 1: admonitor operum, Ov. met. 4, 664: admonitore non egere, Cic. top. 5.

    lateinisch-deutsches > admonitor

  • 118 adoptator

    adoptātor, ōris, m. (adopto), der an Kindesstatt annimmt, der Adoptivvater. Gell. u. ICt.

    lateinisch-deutsches > adoptator

  • 119 ador

    ador, ōris, n. (v. griech. ἀθήρ, Hachel an der Ähre, überh. Spitze), eine Art Getreide, Dinkel, Spelt (Triticum Spelta, L.), Plin., Hor. u.a. – / Genet. adŏris, Auson. Technop. (XXVII) 8, 5. p. 136, 1 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > ador

  • 120 adorator

    adōrātor, ōris, m. (adoro), der Anbeter, Eccl.

    lateinisch-deutsches > adorator

См. также в других словарях:

  • Oris — Meistertaucher Die Oris SA ist ein Schweizer Hersteller von mechanischen Uhren der gehobenen Preisklasse mit Sitz in Hölstein. Die Firma des Unternehmens ist vom Orisbach abgeleitet, der bei Liestal in die Ergolz mündet. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Oris — SA Тип Частная компания Год основания 1904 Основатели Поль Катен Георг Кристи …   Википедия

  • Orís — Escudo …   Wikipedia Español

  • Orís —   Municipality   Coat of arms …   Wikipedia

  • Orís — Château …   Wikipédia en Français

  • Oris — may refer to: Oris (magazine), a Croatian architecture magazine Oris (watches), a Swiss brand of watches This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link led you here, you may w …   Wikipedia

  • oris — oris·mo·log·i·cal; oris·mo·log·ic; …   English syllables

  • òris — m obris, kontura …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • oris — òris m DEFINICIJA obris, kontura ETIMOLOGIJA o (b) + v. risati …   Hrvatski jezični portal

  • oris — obs. form of orris …   Useful english dictionary

  • Oris — Logo de Oris Création 1904 Forme juridique société anonyme …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»