Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

ōris

  • 81 abolitor

    abolitor, ōris, m. (aboleo), der etw. wegnimmt, etw. vergessen macht, Tertull. de cult. fem. 1, 3. Auson. grat. act. (VIII) 1, 4. p. 20 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > abolitor

  • 82 abrogator

    abrogātor, ōris, m. (abrogo), der Entzieher, Arnob. 1, 50.

    lateinisch-deutsches > abrogator

  • 83 absconditor

    absconditor, ōris, m. (abscondo), der Verhehler, Verberger, Tert. adv. Marc. 4, 25. Firm. math. 5, 15.

    lateinisch-deutsches > absconditor

  • 84 absconsor

    abscōnsor, ōris, m. (abscondo), der Verberger, pecuniarum absconsores, Firm. math. 3, 11 in.: auri, ibid. 3, 8.

    lateinisch-deutsches > absconsor

  • 85 absolutor

    absolūtōr, ōris, m. (absolvo), der Freisprecher, alieni, Cassiod. var. 11. praef. 3.

    lateinisch-deutsches > absolutor

  • 86 abusor

    abūsor, ōris, m. (abutor), der etw. mißbraucht, ut (adulescentes) abusores rerum suarum esse dicantur, Salv. de gub. dei 8, 4.

    lateinisch-deutsches > abusor

  • 87 accensor

    accēnsor, ōris, m. (accendo), der Anzünder, lucernae, Augustin. in euang. Ioann. tract. 23, 3.

    lateinisch-deutsches > accensor

  • 88 accentor

    accentor, ōris, m. (cantor), der mit andern die gleiche Stimme singt, Isid. 6, 19, 13 (neben succentor u. incentor).

    lateinisch-deutsches > accentor

  • 89 acceptator

    acceptātor, ōris, m. (accepto), I) einer der annimmt, genehmigt, würdigt, Tert. de pat. 4; de paenit. 2. – II) übtr., der Einlasser des Volks = der Eingang, Corp. inscr. Lat. 14, 16, 6.

    lateinisch-deutsches > acceptator

  • 90 acceptor

    acceptor, ōris, m. (accipio), I) der Empfänger, (Ggstz. donator), Cod. Iust. 8, 56, 10. – insbes., der Einnehmer, Zolleinnehmer, Corp. inscr. Lat. 14, 2 u. 150. – Übtr.: a) im allg., acc. iniuriae (Ggstz. illator), Boëth. cons. in phil. 4, 4. – b) der Billiger, Plaut. trin. 204. Vgl. Rönsch Sem. p. 5. – c) acceptor personae, der die Person ansieht, parteiisch, Eccl. – II) = accipiter, Lucil. sat. fr. 123. (bei Charis. 98, 11). Cypr. ep. 60, 2. – III) der Vogelsteller, Gloss.

    lateinisch-deutsches > acceptor

  • 91 accommodator

    accommodātor, ōris, m., ein Handwerker, dessen Geschäft unbekannt ist, Corp. inscr. Lat. 6, 9105.

    lateinisch-deutsches > accommodator

  • 92 accubitor

    accubitor, ōris, m. (accumbo), der Tischnachbar, Porphyr. Hor. ep. 1, 18, 10. Aldh. de laud. virg. 452.

    lateinisch-deutsches > accubitor

  • 93 accumulator

    accumulātor, ōris, m. (accumulo), der Anhäufer, opum, Tac. ann. 3, 30.

    lateinisch-deutsches > accumulator

  • 94 accusator

    accūsātor, ōris, m. (accuso), der Anschuldiger, Beschuldiger, I) im allg., Nep. Lys. 4, 3. – II) insbes. a) der öffentliche Kläger, Ankläger, selten in Zivilsachen, wie Cic. part. or. 110; gew. in Kriminalsachen (Ggstz. reus od. defensor od. patronus od. petitor [der Kläger in Zivilsachen]), acc. sat bonus, Cic.: alqm accusatorem apponere, Cic.: accusatorem parare, alci od. in alqm comparare, Cic.: accusatorem constituere (aufstellen), Cic.: accusatorem instituere, Cic.: accusatores instruere et subornare, Cic.: crimina et accusatorem moliri, Tac.: accusatorem subdere, Tac.: eundem accusatorem capitis sui ac iudicem esse, Liv. – b) der heimliche Ankläger, der Angeber, Denunziant (delator), Iuven. 1, 161. Suet. Aug. 66, 2. – III) übh., der Ankläger = Tadler, Socrates morum vitiorumque publicorum accusator acerrimus fuit, Lact. 5, 9, 19.

    lateinisch-deutsches > accusator

  • 95 achor

    achōr, ōris, m. u. achōra, ae, f. (ἀχώρ), der Schorf, Grind am Kopfe der Kinder, Spät.

    lateinisch-deutsches > achor

  • 96 acor

    acor, ōris, m. (v. aceo), die Säure, I) die Säure für den Geschmack, der saure Geschmack, des Weins, der Milch, Col., des Sauerteigs, Plin.: der Speisen, Quint.: in acorem corrumpi (v. Wein), Macr.: in acorem transire (v. der Speise), Cael. Aur. – Plur. im Bilde, iucundissimum genus vitae nonnullis interdum quasi acoribus condire, Plin. ep. 7, 3, 5. – II) die Säure für den Geruch, der saure Geruch, ne quem redoleat (cella) foetorem acoremve, Col. 12, 18, 3.

    lateinisch-deutsches > acor

  • 97 acquisitor

    acquīsītor, ōris, m., der Erwerber, Augustin. serm. 302, 7 extr.

    lateinisch-deutsches > acquisitor

  • 98 acror

    ācror, ōris, m. = acritudo, Fulg. contin. Virg. p. 85, 3 Helm. Isid. quaest. in exod. 17, 3.

    lateinisch-deutsches > acror

  • 99 actor [1]

    1. āctor, ōris, m. (ago), I) der In-Bewegung-Getzer, Treiber, pecoris, der Hirte, Ov. her. 1, 95: habenae, Schleuderer, Stat. Ach. 1, 419. – II) der theatralisch Darstellende, der Darsteller, Spieler, Vertreter einer Rolle, suorum carminum, Liv.: secundarum et tertiarum partium, Cic.: alienae personae, Cic. – dah. absol., der Schauspieler, Akteur übh., Cic. – III) der eine Verrichtung übernimmt: 1) im allg., der Verrichter, Vollzieher, Besorger, Vermittler u. dgl., rerum, Cic.: actor auctorque, Besorger u. Berater, Nep.: dux, auctor, actor illarum rerum, Cic. – 2) insbes., a) der etw. öffentl. verhandelt, -beantragt usw., der öffentliche Redner, Cic. de legg. 3, 40 u.ö. – b) als gerichtl. t.t., der einen Prozeß betreibt, jmd. vor Gericht belangt, der Kläger, Cic. partit. or. 110: und da gew. die Prozesse von Rechtsgelehrten geleitet wurden, der Sachwalter vor Gericht, Ter. heaut. prol. 12 u. 13. Cic. div. in Caecil. 1: causarum, Cic. Brut. 307. – c) in spät. Zeit jeder Verwalter des Vermögens, der Güter eines Privatmannes, einer Gemeinde, der Geschäftsführer, Rechnungsführer, Hausverwalter, Schatzmeister, Plin. ep., ICt. u.a.: actor summarum, Kassenrendant, Suet.: actor publicus, der die Staatsgüter verwaltete, die Einkünfte berechnete usw., Staatsbeamter, Plin. ep. u. Tac.: actor praedii, Cod. Iust. u. Inscr.: actor equitii, Gestütsverwalter, Col.

    lateinisch-deutsches > actor [1]

  • 100 Actor [2]

    2. Actōr, oris, m. (Ἄκτωρ), I) Vater des Menötius, Großvater des Patroklus. – Dav. Actoridēs, ae, Akk. ēn, m. (Ἀκτορίδης), der Aktoride (= Nachkomme Aktors), wie Menötius, Aktors Sohn, Ov. fast. 2, 39 u. (als Argonaute) Val. Flacc. 1, 407: Patroklus, Aktors Enkel, Ov. trist. 1, 9, 29. – II) König von Elis. – Dav. Actoridae, ārum, m., die Aktoriden = Aktors Zwillingssöhne Eurytis u. Kleatus, Ov. met. 8, 308.

    lateinisch-deutsches > Actor [2]

См. также в других словарях:

  • Oris — Meistertaucher Die Oris SA ist ein Schweizer Hersteller von mechanischen Uhren der gehobenen Preisklasse mit Sitz in Hölstein. Die Firma des Unternehmens ist vom Orisbach abgeleitet, der bei Liestal in die Ergolz mündet. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Oris — SA Тип Частная компания Год основания 1904 Основатели Поль Катен Георг Кристи …   Википедия

  • Orís — Escudo …   Wikipedia Español

  • Orís —   Municipality   Coat of arms …   Wikipedia

  • Orís — Château …   Wikipédia en Français

  • Oris — may refer to: Oris (magazine), a Croatian architecture magazine Oris (watches), a Swiss brand of watches This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link led you here, you may w …   Wikipedia

  • oris — oris·mo·log·i·cal; oris·mo·log·ic; …   English syllables

  • òris — m obris, kontura …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • oris — òris m DEFINICIJA obris, kontura ETIMOLOGIJA o (b) + v. risati …   Hrvatski jezični portal

  • oris — obs. form of orris …   Useful english dictionary

  • Oris — Logo de Oris Création 1904 Forme juridique société anonyme …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»