Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

īco

  • 1 ico

    ico ico(icio), ici, ictum, ere ударять, ушибить

    Латинско-русский словарь > ico

  • 2 ico

    ico ico(icio), ici, ictum, ere бить

    Латинско-русский словарь > ico

  • 3 ico

    ico ico(icio), ici, ictum, ere поражать, бить

    Латинско-русский словарь > ico

  • 4 (īcō)

       (īcō) īcī, īctus, ere (in class. prose only perf. system)    [1 IC-], to strike, hit, smite, stab, sting: in proelio telo ictus: lapide ictus, Cs.: in turbā ictus cecidit, L.: icta securibus ilex, V.: vix icto aëre, hardly stirred, O.: e caelo ictus, by lightning.— Fig., of the feelings, only P. perf., struck, smitten: Desideriis icta fidelibus, tormented, H.: novā re consules icti, disturbed, L.: pestifero sidere icti pavebant, panic-stricken, L.: domestico volnere, family affliction, Ta.: icto Accessit fervor capiti, i. e. tipsy, H.—With foedus, to make a covenant, enter into a league: foedus, quod meo sanguine iceras: consul nobiscum foedus icit, L.: ictum iam foedus, V.

    Latin-English dictionary > (īcō)

  • 5 ico

    īcĭo (īco), ĕre, īci, ictum - tr. - frapper, battre; conclure (un traité).    - foedus icere cum aliquo: conclure un traité avec qqn (quand on faisait un traité, on avait coutume d'immoler un porc).    - foedus quod iceras cum..., Cic.: le traité que tu avais conclu avec...    - laurus fulmine non icitur, Plin. 15, 30, 40, § 134: la foudre ne frappe pas le laurier.    - colaphum icere, Plaut.: donner une gifle.    - voir ictus.
    * * *
    īcĭo (īco), ĕre, īci, ictum - tr. - frapper, battre; conclure (un traité).    - foedus icere cum aliquo: conclure un traité avec qqn (quand on faisait un traité, on avait coutume d'immoler un porc).    - foedus quod iceras cum..., Cic.: le traité que tu avais conclu avec...    - laurus fulmine non icitur, Plin. 15, 30, 40, § 134: la foudre ne frappe pas le laurier.    - colaphum icere, Plaut.: donner une gifle.    - voir ictus.
    * * *
        Ico, icis, ictum, icere. Plaut. Frapper, Toucher, Ferir.
    \
        Icere foedus. Cic. Faire alliance.

    Dictionarium latinogallicum > ico

  • 6 ico

    icere, ici, ictus V
    hit, strike; smite, stab, sting;)

    foedus ico -- conclude/make a treaty, league

    Latin-English dictionary > ico

  • 7 ico

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > ico

  • 8 ico

    (īcio), īci, ictum, ere (употребительные формы: praes. icit, iciunt; inf. icere; pf. icit; ppf. iceram, iceras; fut. icero; inf. pf. icisse; praes. pass. icitur, icimur; pf. pass. ictus est; part. pf. ictus)
    а) бить, разить, ударять, поражать
    fulmine L ( или e caelo C) ictus — поражённый молнией
    б) перен.

    Латинско-русский словарь > ico

  • 9 Ico

    to strike, hit, wound / strike a bargain, make a deal.

    Latin-English dictionary of medieval > Ico

  • 10 icio

    (ico), ici, ictum, icere 3
      ударять, бить, поражать, ранить

    Dictionary Latin-Russian new > icio

  • 11 icio

    īcio od. īco, īcī, ictum, ere, mit einem Stoße od. Schlage erreichen = treffen, I) eig. u. meton.: I) eig.: ic. femur, Plaut.: fuscinā ici vidulum, Plaut. fr.: lapide ictus, Caes.: pugno (von einem Faustschlag) ictus, Liv.: sagittā ictum esse, Treb. Poll.: fundā graviter ictum esse, Liv.: adversum femur (vorn an dem Sch.) tragulā graviter ictus, Liv.: ictus fragmento subsellii, Liv. epit. u. Val. Max.: quod e tabulato eius noctu lapide ictus esset, Gell.: gravi vulnere ictus, Liv.: ab apro ictus et occisus est, Lact.: Gallum umbone ictum deturbat, Liv.: corruit icta, sie stürzte getroffen zusammen, Liv. – Victoria (Statue der V.) vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: bes. vom Einschlagen des Blitzes, fulmen lauri fruticem non icit, Plin.: laurus sola fulmine non icitur, Plin.: cum fulmine icta sunt (animalia), Sen.: fulmine ictus, Liv., od. e caelo ictus, Cic.: so ictae (fulgure) dapes, Tac.: dah. poet. ictum caput, ein vom Wein betäubter, ein benebelter Kopf, Hor. sat. 2, 1, 24 sq. (vgl. Archiloch. fr. 38 ed. Lieb. ›οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας‹; u. Ov. rem. 146 multo tempora quassa mero). – ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant, wie vom Pesthauche eines bösen Gestirns getroffen = in panischen Schrecken versetzt, Liv. 8, 9, 12. – im Bilde, im allg., domestico vulnere ictus, durch häusliches Leiden tief verwundet, Tac. Agr. 29. – u. das Bild vom Einschlagen des Blitzstrahls, haec enim certe petebantur, cum in me... illa flamma illorum temporum coniciebatur. Excepi, et pro patria solus exarsi, sic tamen, ut vos isdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis, Cic. de har. resp. 45: nec vellent ictae (des vom Blitzstrahl des Verderbens getroffenen) limen adire domus, Ov. trist. 5, 4, 34. – 2) meton. (von dem dazu nötigen Bestätigungsopfer), icere foedus, ein Bündnis machen, -schließen, Cic. u. Liv. – II) übtr., Partic. ictus (wie βεβλημένος), von irgend einem äußern Umstand od. einem heftigen Gemütszustand unangenehm berührt, aufgeregt, beunruhigt, betroffen, ictus novā re, Liv.: ictus rebellione, Liv.: metu icta, Liv.: conscientiā ictus, Liv.: desideriis icta, tief durchdrungen von Sehnsuchtsschmerzen, Hor. – / Gebräuchliche Formen sind nur icit, iciunt, icere, Perf. icit, iceram, iceras, icero, icisse, Passiv Präs. icitur, icimur, Perf. ictus est u. Partiz. ictus; vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 330 u. 331 u. (für Plautus) Brix Plaut. mil. 28. – Die Form ico führt Prisc. 10, 17 an, die Form icio aber (analog dem iacio) nehmen Gell. 4, 17, 8 u. Prisc. 10, 3 an; beide Formen Anecd. Helv. 220, 23. – Nach Caper bei Prisc. 10, 17 ist eigentl. ĭco zu messen, Lukrez aber mißt auch im Präs. īcit.

    lateinisch-deutsches > icio

  • 12 icio

    īcio od. īco, īcī, ictum, ere, mit einem Stoße od. Schlage erreichen = treffen, I) eig. u. meton.: I) eig.: ic. femur, Plaut.: fuscinā ici vidulum, Plaut. fr.: lapide ictus, Caes.: pugno (von einem Faustschlag) ictus, Liv.: sagittā ictum esse, Treb. Poll.: fundā graviter ictum esse, Liv.: adversum femur (vorn an dem Sch.) tragulā graviter ictus, Liv.: ictus fragmento subsellii, Liv. epit. u. Val. Max.: quod e tabulato eius noctu lapide ictus esset, Gell.: gravi vulnere ictus, Liv.: ab apro ictus et occisus est, Lact.: Gallum umbone ictum deturbat, Liv.: corruit icta, sie stürzte getroffen zusammen, Liv. – Victoria (Statue der V.) vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: bes. vom Einschlagen des Blitzes, fulmen lauri fruticem non icit, Plin.: laurus sola fulmine non icitur, Plin.: cum fulmine icta sunt (animalia), Sen.: fulmine ictus, Liv., od. e caelo ictus, Cic.: so ictae (fulgure) dapes, Tac.: dah. poet. ictum caput, ein vom Wein betäubter, ein benebelter Kopf, Hor. sat. 2, 1, 24 sq. (vgl. Archiloch. fr. 38 ed. Lieb. ›οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας‹; u. Ov. rem. 146 multo tempora quassa mero). – ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant, wie vom Pesthauche eines bösen Gestirns getroffen = in panischen Schrecken versetzt, Liv. 8, 9, 12. – im Bilde, im allg., domestico vulnere ictus, durch häusliches Leiden tief verwundet, Tac. Agr.
    ————
    29. – u. das Bild vom Einschlagen des Blitzstrahls, haec enim certe petebantur, cum in me... illa flamma illorum temporum coniciebatur. Excepi, et pro patria solus exarsi, sic tamen, ut vos isdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis, Cic. de har. resp. 45: nec vellent ictae (des vom Blitzstrahl des Verderbens getroffenen) limen adire domus, Ov. trist. 5, 4, 34. – 2) meton. (von dem dazu nötigen Bestätigungsopfer), icere foedus, ein Bündnis machen, -schließen, Cic. u. Liv. – II) übtr., Partic. ictus (wie βεβλημένος), von irgend einem äußern Umstand od. einem heftigen Gemütszustand unangenehm berührt, aufgeregt, beunruhigt, betroffen, ictus novā re, Liv.: ictus rebellione, Liv.: metu icta, Liv.: conscientiā ictus, Liv.: desideriis icta, tief durchdrungen von Sehnsuchtsschmerzen, Hor. – Gebräuchliche Formen sind nur icit, iciunt, icere, Perf. icit, iceram, iceras, icero, icisse, Passiv Präs. icitur, icimur, Perf. ictus est u. Partiz. ictus; vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 330 u. 331 u. (für Plautus) Brix Plaut. mil. 28. – Die Form ico führt Prisc. 10, 17 an, die Form icio aber (analog dem iacio) nehmen Gell. 4, 17, 8 u. Prisc. 10, 3 an; beide Formen Anecd. Helv. 220, 23. – Nach Caper bei Prisc. 10, 17 ist eigentl. ĭco zu messen, Lukrez aber mißt auch im Präs. īcit.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > icio

  • 13 percutio

    per-cŭtĭo, cussi, cussum, 3 ( perf. contr. percusti for percussisti, Hor. S. 2, 3, 273), v. a. [quatio].
    I.
    (With the notion of the per predominating.) To strike through and through, to thrust or pierce through (syn.: percello, transfigo).
    A.
    Lit.:

    percussus cultello,

    Varr. R. R. 1, 69, 2:

    gladio percussus,

    Cic. Mil. 24, 65:

    Mamilio pectus percussum,

    Liv. 2, 19, 8:

    coxam Aeneae,

    Juv. 15, 66:

    vena percutitur,

    a vein is opened, blood is let, Sen. Ep. 70, 13:

    fossam,

    to cut through, dig a trench, Front. Strat. 3, 17; Plin. Ep. 10, 50, 4.—
    B.
    Transf., to slay, kill (class.; cf.:

    neco, perimo, ico, ferio): aliquem securi,

    to behead, Cic. Pis. 34, 84; id. Fin. 1, 7, 23:

    collum percussa securi Victima,

    Ov. Tr. 4, 2, 5; Liv. 39, 43:

    aliquem veneno,

    App. M. 10, p. 252, 21:

    hostem,

    Suet. Calig. 3; Ov. H. 4, 94.—Hence, percutere foedus, to make a league, conclude a treaty (because an animal was slaughtered on the occasion;

    only post-Aug. for ferio, ico), Auct. B. Alex. 44: cum Albanis foedus percussit,

    Just. 42, 3, 4; 43, 5, 10; Vulg. 3 Reg. 5, 12.—
    II.
    (With the idea of the verb predominating.) To strike, beat, hit, smite, shoot, etc. (cf.: ico, pulso, ferio).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (class.):

    ceu lapidem si Percutiat lapis aut ferrum,

    Lucr. 6, 162:

    cum Cato percussus esset ab eo, qui arcam ferebat,

    had been struck, Cic. de Or. 2, 69, 279:

    januam manu,

    Tib. 1, 5, 68; 1, 6, 3:

    turres de caelo percussae,

    struck with lightning, Cic. Cat. 3, 8, 19; cf.:

    hunc nec Juppiter fulmine percussit,

    id. N. D. 3, 35, 84:

    percussus ab aspide calcatā,

    stung, bitten, Plin. 23, 1, 27, § 56; cf.: PERCVSSVS A VIPERA, Inscr. Vermigl. Iscriz. Perug. p. 319; Plin. 28, 3, 6, § 30; 28, 4, 10, § 44:

    color percussus luce refulgit,

    struck, Lucr. 2, 799; cf. Ov. M. 6, 63; Val. Fl. 1, 495:

    auriculae (voce) percussae,

    Prop. 1, 16, 28:

    percussus vocibus circus,

    Sil. 16, 398.— Neutr.:

    sol percussit super caput,

    Vulg. Jonae, 4, 8.—
    2.
    In partic.
    a.
    To strike, stamp, coin money (post-Aug.):

    ut nummum argenteum notā sideris Capricorni percusserit,

    Suet. Aug. 94; id. Ner. 25. —
    b.
    To strike, play a musical instrument ( poet.):

    lyram,

    Ov. Am. 3, 12, 40; Val. Fl. 5, 100.—
    c.
    As t. t. in weaving, to throw the shuttle with the woof: (lacernae) male percussae textoris pectine Galli, badly or coarsely woven, Juv. 9, 30.—
    d.
    Haec meraclo se percussit flore Libyco (=vino Mareotico), to get drunk, Plaut. Cas. 3, 5, 16 (cf.: sauciare se flore Liberi, Enn. ap. Fulg. 562, 25).—
    B.
    Trop.
    1.
    To smite, strike, visit with calamity of any kind (class.):

    percussus calamitate,

    Cic. Mur. 24, 49:

    percussus fortunae vulnere,

    id. Ac. 1, 3, 11:

    ruina,

    Vulg. Zach. 14, 18: anathemate. id. Mal. 4, 6:

    plaga,

    id. 1 Macc. 1, 32:

    in stuporem,

    id. Zach. 12, 4.—
    2.
    To strike, shock, make an impression upon, affect deeply, move, astound (class.):

    percussisti me de oratione prolatā,

    Cic. Att. 3, 12, 3; id. Mil. 29, 79: audivi ex Gavio, Romae esse hominem, et fuisse assiduum: percussit animum, it struck me, made me suspicious, id. Att. 4, 8, b, 3:

    animos probabilitate,

    id. Tusc. 5, 11, 33:

    percussus atrocissimis litteris,

    id. Fam. 9, 25, 3:

    fragor aurem percutit,

    Juv. 11, 98.—
    3.
    To cheat, deceive, impose upon one (class.):

    aliquem probe,

    Plaut. Ps. 2, 2, 9:

    hominem eruditum,

    Cic. Fl. 20, 46:

    hominem strategemate,

    id. Att. 5, 2, 2:

    aliquem palpo,

    to flatter, Plaut. Am. 1, 3, 28.—
    4.
    (Acc. to II. A. 2. a.) To strike, stamp (post-Aug.):

    facta dictaque tua unā formā percussa sunt,

    Sen. Ep. 34, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > percutio

  • 14 ictus

    I ūs m. [ ico= icio]
    1) удар, толчок, ушиб, тж. порез, рана (certus T; ambiguus, contrarius C, L; irritus T)
    i. serpentis PMукус змеи
    i. scorpiōnis CC, Csужаление скорпиона
    i. sanguĭnis AV — кровоизлияние, апоплексический удар
    i. calamitatis C — бедствие, удар судьбы
    2) нападение, натиск, набег, атака
    3) удар такта, ударение H
    5)
    II ictus, a, um part. pf. к ico = icio

    Латинско-русский словарь > ictus

  • 15 ictus

    1.
    ictus, a, um, Part., from ico.
    2.
    ictus, ūs ( gen. sing. icti, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17), m. [ico], a blow, stroke, stab, thrust, bite, sting (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    a bestiis ictus, morsus, impetus,

    Cic. Off. 2, 6, 19:

    pro ictu gladiatoris,

    id. Mil. 24, 65:

    neque ictu comminus neque conjectione telorum,

    id. Caecin. 15, 43:

    scutis uno ictu pilorum transfixis et colligatis,

    Caes. B. G. 1, 25:

    non caecis ictibus procul ex improviso vulnerabantur,

    Liv. 34, 14, 11:

    ictu scorpionis exanimato altero,

    Caes. B. G. 7, 25, 3:

    prope funeratus Arboris ictu,

    Hor. C. 3, 8, 8:

    ictus moenium cum terribili sonitu editi,

    Liv. 38, 5, 3:

    apri,

    Ov. M. 8, 362; Hor. C. 3, 22, 7:

    serpentum,

    Plin. 23, 1, 11, § 14:

    Lesbium servate pedem meique Pollicis ictum,

    a striking, playing on the lyre, Hor. C. 4, 6, 36:

    alae,

    the stroke of a wing, Plin. 10, 3, 3, § 9:

    pennarum,

    id. 6, 12, 13, § 32:

    Phaethon ictu fulminis deflagravit,

    a stroke of lightning, lightning, Cic. Off. 3, 25, 94:

    fulmineus,

    Hor. C. 3, 16, 11; Ov. M. 14, 618.— Poet., of the beating rays of the sun:

    tum spissa ramis laurea fervidos Excludet ictus,

    Hor. C. 2, 15, 10:

    solis,

    Ov. M. 3, 183; 6, 49:

    Phoebei,

    id. ib. 5, 389 (al. ignes):

    Phoebi,

    Luc. 7, 214:

    longe Ejaculatur aquas atque ictibus aëra rumpit,

    with jets of water, Ov. M. 4, 124: saxaque cum saxis et habentem semina flammae Materiem jactant, ea concipit ictibus ignem, by their blows, i. e. collision, id. ib. 15, 348.—
    B.
    In partic.
    1.
    In prosody or in music, a beating time, a beat:

    et pedum et digitorum ictu intervalla signant,

    Quint. 9, 4, 51:

    modulantium pedum,

    Plin. 2, 95, 96, § 209:

    unde etiam trimetris accrescere jussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus Primus ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 253.—
    2.
    A beat of the pulse:

    ictus creber aut languidus,

    Plin. 11, 37, 88, § 219.—
    3.
    In mal. part.:

    multorum,

    Juv. 6, 126.—
    II.
    Trop., a stroke, blow, attack, shot, etc.:

    sublata erat de foro fides, non ictu aliquo novae calamitatis, sed suspicione, etc.,

    Cic. Agr. 2, 3, 8:

    nec illum habet ictum, quo pellat animum,

    id. Fin. 2, 10, 32:

    sub ictu nostro positum,

    i. e. in our power, Sen. Ben. 2, 29; cf.:

    stare sub ictu Fortunae,

    Luc. 5, 729:

    tua innocentia sub ictu est,

    i. e. in imminent danger, Sen. Cons. ad Marc. 9 fin.; cf. the opposite: Deum extra ictum sua divinitas posuit, beyond shot, i. e. out of danger, id. Ben. 1, 7:

    eodem ictu temporis,

    i. e. moment, Gell. 14, 1, 27; cf.:

    singulis veluti ictibus bella transigere,

    by separate attacks, Tac. H. 2, 38:

    quae (legiones) si amnem Araxen ponte transgrederentur, sub ictum dabantur,

    would have come to close quarters, id. A. 13, 39 fin.; cf.:

    laetis ostentat ad Urbem Per campos superesse vim, Romamque sub ictu,

    near at hand, before the eyes, Sil. 4, 42.—
    B.
    (Cf. icio, II. A.) Ictus foederis, the conclusion of a treaty, Luc. 5, 372; Val. Max. 2, 7, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ictus

  • 16 multicius

    multīcius, a, um [ multus + ico ]
    плотно сбитый, т. е. тонкий, тонкой работы, по др. пестротканый ( tunica Vop)

    Латинско-русский словарь > multicius

  • 17 frutico

    frutico, āvī, ātum, āre, u. fruticor, ārī (frutex), Zweige hervortreiben, staudig-, buschig werden, sich bestauden, ausschlagen, α) Form -ico: seges fruticat, Col.: salix fruticat e trunco, Col.: fruticat brassica, Plin. – β) Form -icor: quam fruticetur (arbor), vides, Cic. ad Att. 15, 4, 2.

    lateinisch-deutsches > frutico

  • 18 multicius

    multīcius, a, um (multus u. ico) = πολυσπαθής, λεπτοσπαθής, viel geschlagen, dicht geschlagen, dicht-, fein gewebt, als allgem. Bezeichnung der feinen Zeugstoffe, weil diese mit dem Instrumente zum Zusammenrücken der Fäden (pecten, σπάθη gen.) dicht geschlagen wurden (im Ggstz. zu male percussus textoris pectine, Iuven. 9, 30), tunica, Valer. bei Vopisc. Aur. 12. § 1: synthesis, Tert. de pall. 4. – subst., multīcia, ōrum, n., fein gewebte Gewänder, Iuven. 2, 66 u. 11, 180.

    lateinisch-deutsches > multicius

  • 19 quatio

    quatio (quassī), quassum, ere, schütteln, I) eig.: 1) im allg.: caput, Liv. u. Ov.: alas, Verg.: catenas, Plin. ep.: hastam, schwingen, Verg. (u. so quassae faces, geschwungene, hin u. her geschüttelte, damit sie besser brennen, Ov.): pennas, regen, schwingen, Hor.: aquas (v. Winde), Ov.: quercum huc illuc, Ov.: se (v. einer Schildkröte), Sen.: labra (irati) quatiuntur (zittern), Sen. – 2) insbes.: a) erschüttern, terras, Ov.: Olympum gravi curru, Hor.: risu populum, das V. tüchtig lachen lassen, Hor. – b) schlagen, stoßen, jagen, treiben, cymbala, Verg.: telis clypeos, Aur. Vict.: sontes flagello, Verg.: fenestras, an die F. schlagen, Hor.: campum, campos, zerstampfen, Verg.: alqm foras, Ter. eun. 358: prae se, vor sich her treiben, Cic. poët. – c) zerstoßen, zerschlagen, zerschmettern, muros, Verg.: muros arietibus, Liv. – bes. Partiz. quassus, zB. quassae naves, leck gewordene, Liv.: rates, Hor.: muri, Liv.: tibiae, geborsten, Quint.: aula, zerbrochener, Plaut.: u. so vas, Sen.: quassa cinnama, zerbrochener Z., Stücke von Zimtrinde, Ov.: u. so qu. nux, Stück Nußschale, Hor. sat. 2, 5, 36 (al. cassa): poet. übtr., tempora quassa mero, betäubt, umnebelt (vgl. ico no. I, 1), Ov. – II) übtr.: 1) im allg.: igitur movere et quatere, quidquid usquam aegrum foret, adgrediuntur, man schickte sich an, an dem, was sich irgend krank zeigte, zu rütteln und zu schütteln, Tac. hist. 2, 86. – 2) insbes.: a) erschüttern, erzittern-, erbeben lassen, innig rühren, animum, Gell.: quod aegritudine quatiatur, Cic.: mentem, Hor.: Mytilenas contentis scholasticorum clamoribus, Tac. dial.: quatiunt oracula Colchos, Val. Flacc. – b) plagen, oppida bello, heimsuchen, Verg.: equum cursu, tüchtig herumtreiben, ermüden, Verg.: creber anhelitus artus quatit, ermüdet, ermattet, Verg.

    lateinisch-deutsches > quatio

  • 20 frutico

    frutico, āvī, ātum, āre, u. fruticor, ārī (frutex), Zweige hervortreiben, staudig-, buschig werden, sich bestauden, ausschlagen, α) Form -ico: seges fruticat, Col.: salix fruticat e trunco, Col.: fruticat brassica, Plin. – β) Form -icor: quam fruticetur (arbor), vides, Cic. ad Att. 15, 4, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frutico

См. также в других словарях:

  • Ico — Обложка европейского издания Разработчик Team Ico Издатель Sony Computer Entertainment …   Википедия

  • ico — ico·nog·ra·pher; ico·nog·ra·phy; ico·nol·a·ter; ico·nol·a·try; ico·nol·o·gist; ico·nol·o·gy; ico·nom·e·ter; ico·nom·e·try; ico·nos·ta·sis; ico·type; ico·ni·an; ico·nic·i·ty; ico·no·stas; …   English syllables

  • .ico — (format de fichier) Pour les articles homonymes, voir ICO. ICO Extension de fichier .ico Type MIME image/vnd.microsoft.icon …   Wikipédia en Français

  • ICO — steht für: ICO (Dateiformat), ein Format für Dateisymbole (Icons) International Commission for Optics Internationale Kaffeeorganisation (International Coffee Organization) ICO G1, ein Satellitenkommunikationssystem Industrie Center Obernburg,… …   Deutsch Wikipedia

  • ICO — ICO, Windows icon Расширение файла: .ico Тип [1] Разработчик: Тип формата: растровая графика ICO (Windows icon)  формат хранения значков файлов в Microsoft Windows. Формат ICO аналогичен формату CUR (Windows cursors), предназначенному для… …   Википедия

  • ICO — is a PlayStation 2 action adventure gameICO or Ico may also refer to: * ICO (icon image file format), a file format used for icon images in Microsoft Windows * ICO Satellite Management, formerly ICO Global Communications * Illinois College of… …   Wikipedia

  • Ico — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Ico — steht für: ICO (Dateiformat), ein Format für Dateisymbole (Icons) Initiative Christlicher Orient, eine österreichische Hilfsorganisation für Christen im Orient International Commission for Optics Internationale Kaffeeorganisation (International… …   Deutsch Wikipedia

  • -ico — ico, ca o cico, ca o ecico, ca sufijo 1. Forma sustantivos con valor diminutivo o afectivo a partir de sustantivos y a su vez adjetivos con valor diminutivo o afectivo a partir de adjetivos: rato ratico, sol solecico, malo malico. ico, ca sufijo …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Ico — Ico, 1) Indianerstamm in der brasilianischen Provinz Rio Grande do Norte; 2) Stadt in der brasilianischen Provinz Ceara, am Salgado, Knotenpunkt mehrerer Verkehrsstraßen; Handel mit Manioc, Zucker, Salz etc …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ‒ico — ‒ico, ca. (Del lat. ĭcus, y este del gr. ικός). suf. Aparece en adjetivos. Indica relación con la base derivativa. Periodístico, humorístico, alcohólico. A veces toma la forma ‒tico. Sifilítico. || 2. En química, terminación genérica de numerosos …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»