Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ănĭmōsē

  • 1 animose

    ănĭmōsē, adv. [st2]1 [-] avec courage, avec énergie, courageusement, hardiment. [st2]2 [-] avec passion, avec ardeur.    - quae vehementer acriter animose fiunt, Cic. Tusc. 4: ce que l'on fait avec ardeur, avec élan, avec énergie.    - tabulas operis antiqui animosissime comparare, Suet. Caes. 47: rechercher avec une incroyable avidité les tableaux anciens.    - errores suos animosius defendere, quam... Aug.: défendre ses erreurs avec trop d'ardeur plutôt que de...    - quanto animosius, Sen.: avec combien plus de courage.    - Germanis quid est animosius? Sen. Ir. 1: quoi de plus brave que les Germains?    - animosius a mercatore quam a vectore solvitur votum, Sen. Ep. 8, 73: le marchand met plus d'empressement que le passager à acquitter son voeu.
    * * *
    ănĭmōsē, adv. [st2]1 [-] avec courage, avec énergie, courageusement, hardiment. [st2]2 [-] avec passion, avec ardeur.    - quae vehementer acriter animose fiunt, Cic. Tusc. 4: ce que l'on fait avec ardeur, avec élan, avec énergie.    - tabulas operis antiqui animosissime comparare, Suet. Caes. 47: rechercher avec une incroyable avidité les tableaux anciens.    - errores suos animosius defendere, quam... Aug.: défendre ses erreurs avec trop d'ardeur plutôt que de...    - quanto animosius, Sen.: avec combien plus de courage.    - Germanis quid est animosius? Sen. Ir. 1: quoi de plus brave que les Germains?    - animosius a mercatore quam a vectore solvitur votum, Sen. Ep. 8, 73: le marchand met plus d'empressement que le passager à acquitter son voeu.
    * * *
        Animose, Aduerbium. Cic. Courageusement, de grand courage, Magnanimement.

    Dictionarium latinogallicum > animose

  • 2 animose

    animose animose храбро

    Латинско-русский словарь > animose

  • 3 animose

    animose animose смело, мужественно

    Латинско-русский словарь > animose

  • 4 animose

    animōsē [ animosus ]
    1) мужественно, храбро, отважно, смело (facere, vivere C)
    a. ferre aliquid Sen — стоически, терпеливо переносить что-л.
    2) ревностно ( votum solvere Sen); рьяно, страстно ( gemmas comparare Su); упорно ( errores suos defendere Aug)

    Латинско-русский словарь > animose

  • 5 animose

    animōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (animosus), mutvoll, mutig, herzhaft, beherzt (Ggstz. timide), I) im allg.: an. et fortiter facere alqd, Cic.: an. vivere, mit Selbstvertrauen, Cic.: an. paupertatem ferre, humiliter infamiam, Sen.: vulnera sua animosius retractare, Sen. – II) insbes., eifrig, hitzig, leidenschaftlich, liceri, ICt.: multo animosius C. Marius se gessit, Val. Max.: animosius solvitur votum, Sen.: errores suos animosius defendere, Augustin.: animosissime comparare gemmas, Suet.

    lateinisch-deutsches > animose

  • 6 animose

    animōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (animosus), mutvoll, mutig, herzhaft, beherzt (Ggstz. timide), I) im allg.: an. et fortiter facere alqd, Cic.: an. vivere, mit Selbstvertrauen, Cic.: an. paupertatem ferre, humiliter infamiam, Sen.: vulnera sua animosius retractare, Sen. – II) insbes., eifrig, hitzig, leidenschaftlich, liceri, ICt.: multo animosius C. Marius se gessit, Val. Max.: animosius solvitur votum, Sen.: errores suos animosius defendere, Augustin.: animosissime comparare gemmas, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > animose

  • 7 animōsē

        animōsē adv.    [animosus], spiritedly, courageously, eagerly: id fecerunt: vivere, independently.
    * * *
    animosius, animosissime ADV
    courageously, boldly, nobly, ardently, energetically; in high minded manner

    Latin-English dictionary > animōsē

  • 8 animose

    ănĭmōsē, adv., v. 2. animosus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > animose

  • 9 animosus

    1.
    ănĭmōsus, a, um, adj. [anima].
    I.
    Full of air, airy (cf. anima, I. and II. A.):

    guttura,

    through which the breath passes, Ov. M. 6, 134.—Of the wind. blowing violently:

    Eurus,

    Verg. G. 2, 441:

    ventus,

    Ov. Am. 1, 6, 51.—
    II.
    Full of life, living, animate, of pictures, etc. (cf. anima, II. C.):

    Gloria Lysippost animosa effingere signa,

    Prop. 4, 8, 9.— Comp., sup., and adv. of 1. animosus not used.
    2.
    ănĭmōsus, a, um, adj. [animus].
    I.
    Full of courage, bold, spirited, undaunted (cf. animus, II. B. 2. a.):

    mancipia neque formidolosa neque animosa,

    Varr. R. R. 1, 17, 3:

    in gladiatoriis pugnis timidos odisse solemus, fortes et animosos servari cupimus,

    Cic. Mil. 34:

    ex quo fit, ut animosior etiam senectus sit quam adulescentia et fortior,

    shows more courage and valor, id. Sen. 20 equus, Ov. M. 2, 84; id. Tr. 4, 6, 3:

    animosum (equorum) pectus,

    Verg. G. 3, 81:

    bella,

    Ov. F. 5, 59:

    Parthus,

    Hor. C. 1, 19, 11:

    Hector,

    id. S. 1, 7, 12:

    rebus angustis animosus atque Fortis appare,

    id. C. 2, 10, 21:

    frigus animosum,

    fear coupled with courage, Stat. Th. 6, 395.—
    II.
    Proud on account of something:

    En ego (Latona) vestra parens, vobis animosa creatis,

    proud to have borne you, Ov. M. 6, 206:

    spoliis,

    id. ib. 11, 552.—
    III.
    Adeo animosus corruptor, that fears or avoids no expense or danger in bribery, * Tac. H. 1, 24.—So, also, emptor animosus, sparing or fearing no expense, Dig. 17, 1, 36 (cf. Suet. Caes. 47: gemmas semper animosissime comparāsse prodiderunt).— Adv. ănĭmōsē, in a spirited manner, courageously, eagerly:

    animose et fortiter aliquid facere,

    Cic. Phil. 4, 2:

    magnifice, graviter animoseque vivere,

    independently, id. Off. 1, 26, 92; id. Tusc. 4, 23, 51:

    animose liceri,

    to bid eagerly, Dig. 10, 2, 29.— Comp.:

    animosius dicere,

    Sen. Ben. 6, 37:

    animosius se gerere,

    Val. Max. 8, 2 fin.—Sup.:

    gemmas animosissime comparare,

    Suet. Caes. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > animosus

  • 10 tapfer

    tapfer, fortis (Ggstz. ignavus). – animosus (mutig, herzhaft, Ggstz. timidus); verb. fortis et animosus od. animosus et fortis. – strenuus (entschlossen, Ggstz. ignavus); verb. fortis atque strenuus od. strenuus et fortis. acer (feurig, Ggstz. lentus): verb. acer et fortis. – expertae od. spectatae virtutis (von erprobter Tapferkeit). – tapfer mit der Faust, persönlich tapfer, manu fortis od. promptus. Adv.fortiter; animose; verb. animose et fortiter; strenue; acriter; bene (gehörig). – sich t. halten, se fortem praebere od. praestare (im allg); fortiter od. acriter pugnare (im Kampf); acriter od. bene potare (beim Trinken): tapferer sein als jmd., virtute praecedere alqm od. praestare alci.

    deutsch-lateinisches > tapfer

  • 11 animosus

    (adi.) animose (adv.) ничего не щадящий, emtor rei anim., предлагающий высокую цену (1. 36 § 1. D. 17, 1); также animose liceri (1. 29. D. 10, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > animosus

  • 12 beherzt

    beherzt, animosus (mutigen Herzens). – fidens (zuversichtlich). – impavidus (unerschrocken). – audax (etwas wagend, kühn). – Adv.animose; fidenter; animo fidenti od. praesenti; impavide; audacter. – b. sein, animo esse fidenti od. praesenti: nicht so b. sein wie ein anderer, animo esse inferiorem: er wurde b., accessit ei animus: b. machen, animum alci facere od. addere; alqm od. animum alcis erigere od. confirmare (in seinem Mute aufrichten oder bestärken). – Beherztheit, animus fidens (Zuversichtlichkeit, Ggstz. animus timidus). – audacia (Kühnheit, Ggstz. timiditas, timor). – animus praesens. animi praesentia (Unerschrockenheit). – mit der größten B., animo fidentissimo, praesentissimo: B. zeigen, animo praesenti uti.

    deutsch-lateinisches > beherzt

  • 13 mutig

    mutig, animosus (mutvoll, herzhaft). – fidens animo u. bl. fidens (beherzt, dreist). – fortis (tüchtig, tapfer); verb. fortis et animosus [1729] (d. i. tapfer u. herzhaft). – ferox (voll wilden, unbändigen Mutes). – animo promptus, auch bl. promptus (bereitwillig zum Handeln, da, wo es gilt, bei der Hand; speziell promptus ad pericula, mutig zur Bestehung von Gefahren). – alacer (voll freudigen Mutes). – audax (immer zum Wagen bereit, kühn). – jmd. mutiger machen zu allem, alqm audaciorem facere ad omnes conatus: dieser Umstand machte sein Heer von Tag zu Tag mutiger, quae res in dies confirmatiorem eius exercitum efficiebat. Adv.animose; fortiter; forti animo; alacri animo; audacter. – m. sterben, fortiter mori.

    deutsch-lateinisches > mutig

  • 14 vehementer

    vĕhĕmentĕr, adv. [st2]1 [-] violemment, avec ardeur, ardemment. [st2]2 [-] durement, sévèrement, rigoureusement. [st2]3 [-] fortement, beaucoup.    - compar. vehementius; superl. vehementissime.    - vehementer displicere, Cic. Att. 13, 21, 3: déplaire vivement.    - vehementer id retinebatur, Cic. Rep. 2, 56: c'était maintenu fortement, énergiquement.    - se vehementissime exercere in aliqua re, Cic. de Or. 1, 152: s'exercer dans une chose avec la plus grande énergie.    - vehementer errare, Cic. Fin. 2, 9: se tromper lourdement.    - haec tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44, ces choses si contradictoires.    - vehementer utilis, Cic. Balb. 60: fortement utile.    - erit mihi vehementissime gratum, Cic.: cela me sera très agréable.
    * * *
    vĕhĕmentĕr, adv. [st2]1 [-] violemment, avec ardeur, ardemment. [st2]2 [-] durement, sévèrement, rigoureusement. [st2]3 [-] fortement, beaucoup.    - compar. vehementius; superl. vehementissime.    - vehementer displicere, Cic. Att. 13, 21, 3: déplaire vivement.    - vehementer id retinebatur, Cic. Rep. 2, 56: c'était maintenu fortement, énergiquement.    - se vehementissime exercere in aliqua re, Cic. de Or. 1, 152: s'exercer dans une chose avec la plus grande énergie.    - vehementer errare, Cic. Fin. 2, 9: se tromper lourdement.    - haec tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44, ces choses si contradictoires.    - vehementer utilis, Cic. Balb. 60: fortement utile.    - erit mihi vehementissime gratum, Cic.: cela me sera très agréable.
    * * *
        Vehementer, Aduerbium. Cic. Avec grande vehemence, Grandement, Vehementement.
    \
        Quae vehementer, acriter, animose fiunt. Cic. Avec vehemence, Impetueusement.
    \
        Admirari vehementer. Cic. S'esmerveiller grandement.
    \
        Displicet vehementissime. Cic. Me desplaist grandement.
    \
        Exercere se vehementer in aliqua re. Cic. De grande affection.
    \
        Inuehi vehementer. Cic. Aigrement, Impetueusement.
    \
        Vos credere hoc mihi vehementer velim. Terent. Je vouldroye fort que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > vehementer

  • 15 Храбро

    - forti pectore; fortiter; animose; acriter;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Храбро

  • 16 fortis

    fortis (archaic form FORCTIS, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. s. v. sanates, p. 348 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 84; and perh. also in the form FORCTUS; v. id. s. v. horctum, p. 102; cf. Müll. ad Fest. p. 320, b), e, adj. [Sanscr. dhar-; v. forma, firmus], strong, powerful.
    I.
    Physically (rare;

    syn.: firmus, strenuus, incolumis, animosus): ecquid fortis visa est (mulier),

    powerful, Plaut. Mil. 4, 3, 13:

    set Bacchis etiam fortis tibi vissast?

    id. Bacch. 2, 2, 38: sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, nunc senio confectus quiescit, a powerful horse, Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14 (Ann. v. 441 ed. Vahl.); so,

    equus,

    Lucr. 3, 8; 764; 4, 987; Verg. A. 11, 705.— Poet. transf.:

    aquarum,

    Lucr. 6, 530:

    terrae pingue solum... Fortes invortant tauri,

    Verg. G. 1, 65:

    contingat modo te filiamque tuam fortes invenire,

    i. e. hearty, well, Plin. Ep. 4, 1 fin.; 4, 21, 4; 6, 4, 3:

    antecedebat testudo pedum LX., facta item ex fortissimis lignis,

    Caes. B. C. 2, 2, 4; so,

    ligna fortissima,

    Veg. 1, 24 fin.:

    invalidissimum urso caput, quod leoni fortissimum,

    Plin. 8, 36, 54, § 130:

    fortiores stomachi,

    id. 32, 7, 26, § 80:

    plantae fortiores fient,

    Pall. Febr. 24, 7:

    fortiorem illum (pontem) tueri, Auct. B. Alex. 19, 2: castra,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    aratra,

    Plin. Ep. 5, 6, 10:

    fortiora remedia,

    Tac. A. 1, 29:

    humeri,

    Val. Fl. 1, 434:

    vincula,

    Sen. Hippol. 34: sol (with medius), powerful, i. e. fierce, hot, id. Med. 588:

    fortiora ad hiemes frumenta, legumina in cibo,

    Plin. 18, 7, 10, § 60:

    (vites) contra pruinas fortissimae,

    id. 14, 2, 4, § 23.—
    II.
    Mentally, strong, powerful, vigorous, firm, steadfast, stout, courageous, brave, manly, etc., answering to the Gr. andreios (very freq. in all periods and sorts of composition).
    A.
    Of human beings: fortis et constantis est, non perturbari in rebus asperis nec tumultuantem de gradu deici, ut dicitur;

    sed praesenti animo uti et consilio, nec a ratione discedere,

    Cic. Off. 1, 23, 80:

    temperantia libidinem (aspernatur), ignaviam fortitudo: itaque videas rebus injustis justos maxime dolere, imbellibus fortes,

    id. Lael. 13, 47:

    gladiatores fortes et animosos et se acriter ipsos morti offerentes servare cupimus,

    id. Mil. 34, 92:

    rebus angustis animosus atque Fortis appare,

    Hor. C. 2, 10, 22:

    viri fortes et magnanimi,

    Cic. Off. 1, 19, 63:

    vir fortis et acris animi magnique,

    id. Sest. 20, 45:

    boni et fortes et magno animo praediti,

    id. Rep. 1, 5; 1, 3:

    sapientissimi et fortissimi,

    id. ib. 2, 34:

    vir liber ac fortis,

    id. ib. 2, 19:

    horum omnium fortissimi sunt Belgae,

    Caes. B. G. 1, 1, 3:

    fortissimus vir,

    id. ib. 2, 25, 1; 2, 33, 4;

    3, 20, 2: hunc liberta securi Divisit medium, fortissima Tyndaridarum,

    Hor. S. 1, 1, 100:

    vis recte vivere? quis non? Si virtus hoc una potest dare, fortis omissis Hoc age deliciis,

    id. Ep 1, 6, 30:

    seu quis capit acria fortis Pocula,

    id. S. 2, 6, 69: cavit, ne umquam infamiae ea res sibi esset, ut virum fortem decet, an honorable or worthy man, Ter. And. 2, 6, 13; cf.: FORCTIS frugi et bonus, sive validus, Paul. ex Fest. p. 84 Müll.; and:

    HORCTUM et FORCTUM pro bono dicebant,

    id. p. 102:

    ego hoc nequeo mirari satis, Eum sororem despondisse suam in tam fortem familiam... Familiam optimam occupavit,

    so respectable, honorable a family, Plaut. Trin. 5, 2, 9;

    (cf. bonus): vir ad pericula fortis,

    Cic. Font. 15, 33:

    nondum erant tam fortes ad sanguinem civilem,

    Liv. 7, 40, 2:

    vir contra audaciam fortissimus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85: vidi in dolore podagrae hospitem meum fortiorem, id. Fragm. ap. Non. 527, 33:

    imperator in proeliis strenuus et fortis,

    Quint. 12, 3, 5:

    virum fortem ac strenuum scio dixisse, etc.,

    Sall. C. 51, 16:

    si fortes fueritis in eo, quem nemo sit ausus defendere,

    if you had proceeded with vigor, energy, Cic. Verr. 2, 1, 1, § 3.— Poet., with dat.:

    fugacibus,

    Ov. M. 10, 543; and with inf.:

    fortis et asperas Tractare serpentes,

    Hor. C. 1, 37, 26:

    contemnere honores,

    id. S. 2, 7, 86:

    aurum spernere fortior Quam cogere,

    id. C. 3, 3, 50; Stat. Th. 10, 906.—Prov.:

    fortes fortuna adjuvat,

    fortune favors the brave, Ter. Phorm. 1, 4, 26; cf.:

    fortes enim non modo fortuna adjuvat, ut est in vetere proverbio, sed multo magis ratio,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11: audendum est;

    fortes adjuvat ipsa Venus,

    Tib. 1, 2, 16: fortibus est fortuna viris data, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 262 ed. Vahl.;

    for which: audentes fortuna iuvat,

    Verg. A. 10, 284; and:

    audentes deus ipse juvat,

    Ov. M. 10, 586); cf. also elliptically: sedulo, inquam, faciam: sed fortuna fortes;

    quare conare, quaeso,

    Cic. Fin. 3, 4, 16; id. Fam. 7, 25.—
    B.
    Of animals (rare):

    fortes ad opera boves,

    Col. 6, 1, 2:

    bestiae et fortiora animalia,

    Lact. 6, 10, 13.—
    C.
    Of inanim. and abstr. things:

    ex quo fit, ut animosior senectus sit quam adolescentia et fortior,

    Cic. de Sen. 22, 72:

    fortibus oculis,

    with eyes sparkling with courage, id. Att. 15, 11, 1:

    fortissimo et maximo animo ferre,

    id. Fam. 6, 13 fin.:

    animus,

    Hor. S. 2, 5, 20:

    pectus,

    id. Epod. 1, 14; id. S. 2, 2, 136:

    fortissimo quodam animi impetu,

    Cic. de Or. 3, 8, 31:

    acerrima et fortissima populi Romani libertatis recuperandae cupiditas,

    id. Phil. 12, 3, 7:

    in re publica forte factum,

    id. Att. 8, 14, 2:

    ut nullum paulo fortius factum latere posset,

    Caes. B. G. 3, 14, 8:

    fortia facta,

    Sall. C. 59, 6; id. J. 53, 8; Liv. 26, 39, 3; Curt. 7, 2, 38:

    opera,

    service, Liv. 40, 36, 11:

    consilia,

    id. 9, 11, 4; 25, 31, 6; Cic. Sest. 23, 57; Tac. H. 3, 67:

    solatia,

    id. A. 4, 8:

    nulla poterat esse fortior contra dolorem et mortem disciplina,

    Cic. Tusc. 2, 17, 41:

    acerrimae ac fortissimae sententiae,

    id. Cat. 3, 6, 13:

    oratio fortis et virilis,

    id. de Or. 1, 54, 231; cf.:

    genus dicendi forte, vehemens,

    id. ib. 3, 9, 32:

    non semper fortis oratio quaeritur, sed saepe placida, summissa, lenis,

    id. ib. 2, 43, 183:

    placidis miscentem fortia dictis,

    Ov. M. 4, 652:

    verba,

    Prop. 1, 5, 14.—Hence, adv.: fortĭter.
    1.
    (Acc. to I.) Strongly, powerfully, vigorously (rare):

    astringere,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 25:

    verberare virgis uvas,

    Pall. Oct. 19.— Comp.:

    sublatis fortius manibus,

    Petr. 9:

    fortius attrahere lora,

    Ov. R. Am. 398:

    ardere,

    id. M. 6, 708.— Sup.:

    fortissime urgentes,

    Plin. 9, 8, 9, § 32:

    rigorem fortissime servat ulmus,

    id. 16, 40, 77, § 210. —
    2.
    (Acc. to II.) Strongly, powerfully, boldly, intrepidly, valiantly, bravely, manfully (very freq. in all periods and kinds of composition):

    quae (vincla, verbera, etc.) tulisse illum fortiter et patienter ferunt,

    Cic. Phil. 11, 3, 7; cf.:

    fortiter et sapienter ferre,

    id. Att. 14, 13, 3:

    fortiter excellenterque gesta,

    id. Off. 1, 18, 61:

    facere quippiam (with animose),

    id. Phil. 4, 2, 6:

    repudiare aliquid (with constanter),

    id. Prov. Cons. 17, 41:

    bellum gerere,

    id. Fl. 39, 98; cf.:

    sustinere impetum hostium,

    Caes. B. G. 2, 11, 4:

    perire,

    Hor. S. 2, 3, 42:

    absumptis rebus maternis atque paternis,

    manfully made away with, id. Ep. 1, 15, 27.— Comp.:

    pugnare,

    Caes. B. G. 2, 26, 2:

    evellere spinas animo an agro,

    Hor. Ep. 1, 14, 4:

    et melius secat res,

    id. S. 1, 10, 15.— Sup.:

    Dolabella injuriam facere fortissime perseverat,

    Cic. Quint. 8, 31:

    restitit hosti,

    Caes. B. G. 4, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > fortis

  • 17 humile

    hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:

    turrim humilem parvamque fecerant,

    Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:

    humilior munitio,

    id. ib. 3, 63, 2:

    (naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,

    id. B. G. 5, 1, 2:

    humiles habitare casas,

    Verg. E. 2, 29:

    domus,

    Hor. C. 3, 1, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    arcus,

    id. ib. 3, 30:

    arae,

    Val. Fl. 3, 426:

    virgas humilis mordere salicti,

    Juv. 11, 67:

    Forentum,

    low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,

    Myconos,

    Ov. M. 7, 463:

    Italia,

    Verg. A. 3, 522:

    humillimo solo aqua diutissime immorata,

    Just. 2, 1 med.:

    avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,

    flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:

    decisis humilis pennis,

    Hor. Ep. 2, 2, 50:

    potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,

    small, diminutive, Sen. Ep. 66:

    brevi atque humili corpore homines,

    Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:

    humiles Cleonae,

    little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):

    Troja,

    id. ib. 15, 424:

    ipse humili designat moenia fossa,

    i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,

    fossa,

    Tac. A. 1, 61; cf.

    radix,

    Plin. Ep. 8, 20, 5.
    II.
    Trop.
    A.
    As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:

    supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,

    Cic. Lael. 17, 90:

    humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),

    Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:

    humillimus homo de plebe,

    Liv. 3, 19, 9; cf.:

    humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,

    Plin. 7, 36, 36, § 121:

    ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,

    Caes. B. G. 6, 22, 3:

    humiliores, opp. opulentiores,

    Hirt. B. G. 8, 51 fin.:

    hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,

    Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:

    satis superque humilis est, qui, etc.,

    Liv. 3, 53, 9:

    junge tuis humiles, ambitiose, manus,

    of the servants, Ov. A. A. 2, 254:

    civitas ignobilis atque humilis,

    Caes. B. G. 5, 28, 1:

    humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,

    Cic. Lael. 9, 29:

    Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,

    Caes. B. G. 7, 39, 1:

    qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,

    Cic. Lael. 9, 32; cf.:

    nihil abjectum, nihil humile cogitant,

    id. Fin. 5, 20, 57:

    aut nulla aut humili aliqua arte praediti,

    id. Arch. 5, 10:

    humiles et sordidae curae,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    rei pictor,

    Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;

    Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,

    Nep. Ages. 8:

    agna,

    poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:

    fortuna,

    Juv. 6, 287:

    domus,

    id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:

    ex humili potens,

    Hor. C. 3, 30, 12:

    quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,

    Juv. 3, 39.—

    Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,

    Phaedr. 1, 30, 1.—
    2.
    Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:

    sermo,

    Hor. A. P. 229; cf.:

    neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,

    Cic. Or. 57, 192:

    verbum,

    id. Brut. 79, 274:

    humilia et vulgaria verba,

    Quint. 10, 1, 9:

    translatio,

    id. 8, 6, 5:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60:

    quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,

    id. 8, 3, 18:

    humile et quotidianum sermonis genus,

    id. 11, 1, 6:

    of the author himself: Macer... humilis,

    i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:

    nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,

    Hor. C. 3, 25, 17.—
    B.
    Of mind or character, low, mean, base, abject:

    qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?

    Cic. Phil. 2, 32, 82:

    ut ille tum humilis, ut demissus erat!

    id. Att. 2, 21, 3:

    humillimus assentator,

    Vell. 2, 83, 1:

    neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,

    Quint. 11, 1, 13:

    privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 32:

    succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    animi,

    Lucr. 6, 52:

    si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,

    Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:

    fracto animo, atque humili aliquem supplicare,

    id. Planc. 20, 50:

    humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,

    Verg. G. 1, 331; cf.

    metus,

    Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.
    1.
    Lit. (so post-Aug. and very rare):

    in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,

    Pall. 3, 13, 3:

    eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,

    very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —
    2.
    Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):

    non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,

    Cic. Tusc. 5, 9, 24:

    aut servit humiliter, aut superbe dominatur,

    Liv. 24, 25, 8:

    servire alicui,

    id. 45, 32, 5:

    audacter territas, humiliter placas,

    Auct. Her. 4, 20, 28:

    animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,

    Sen. Ep. 120 med.

    Lewis & Short latin dictionary > humile

  • 18 humilis

    hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:

    turrim humilem parvamque fecerant,

    Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:

    humilior munitio,

    id. ib. 3, 63, 2:

    (naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,

    id. B. G. 5, 1, 2:

    humiles habitare casas,

    Verg. E. 2, 29:

    domus,

    Hor. C. 3, 1, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    arcus,

    id. ib. 3, 30:

    arae,

    Val. Fl. 3, 426:

    virgas humilis mordere salicti,

    Juv. 11, 67:

    Forentum,

    low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,

    Myconos,

    Ov. M. 7, 463:

    Italia,

    Verg. A. 3, 522:

    humillimo solo aqua diutissime immorata,

    Just. 2, 1 med.:

    avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,

    flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:

    decisis humilis pennis,

    Hor. Ep. 2, 2, 50:

    potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,

    small, diminutive, Sen. Ep. 66:

    brevi atque humili corpore homines,

    Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:

    humiles Cleonae,

    little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):

    Troja,

    id. ib. 15, 424:

    ipse humili designat moenia fossa,

    i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,

    fossa,

    Tac. A. 1, 61; cf.

    radix,

    Plin. Ep. 8, 20, 5.
    II.
    Trop.
    A.
    As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:

    supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,

    Cic. Lael. 17, 90:

    humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),

    Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:

    humillimus homo de plebe,

    Liv. 3, 19, 9; cf.:

    humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,

    Plin. 7, 36, 36, § 121:

    ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,

    Caes. B. G. 6, 22, 3:

    humiliores, opp. opulentiores,

    Hirt. B. G. 8, 51 fin.:

    hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,

    Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:

    satis superque humilis est, qui, etc.,

    Liv. 3, 53, 9:

    junge tuis humiles, ambitiose, manus,

    of the servants, Ov. A. A. 2, 254:

    civitas ignobilis atque humilis,

    Caes. B. G. 5, 28, 1:

    humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,

    Cic. Lael. 9, 29:

    Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,

    Caes. B. G. 7, 39, 1:

    qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,

    Cic. Lael. 9, 32; cf.:

    nihil abjectum, nihil humile cogitant,

    id. Fin. 5, 20, 57:

    aut nulla aut humili aliqua arte praediti,

    id. Arch. 5, 10:

    humiles et sordidae curae,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    rei pictor,

    Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;

    Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,

    Nep. Ages. 8:

    agna,

    poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:

    fortuna,

    Juv. 6, 287:

    domus,

    id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:

    ex humili potens,

    Hor. C. 3, 30, 12:

    quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,

    Juv. 3, 39.—

    Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,

    Phaedr. 1, 30, 1.—
    2.
    Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:

    sermo,

    Hor. A. P. 229; cf.:

    neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,

    Cic. Or. 57, 192:

    verbum,

    id. Brut. 79, 274:

    humilia et vulgaria verba,

    Quint. 10, 1, 9:

    translatio,

    id. 8, 6, 5:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60:

    quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,

    id. 8, 3, 18:

    humile et quotidianum sermonis genus,

    id. 11, 1, 6:

    of the author himself: Macer... humilis,

    i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:

    nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,

    Hor. C. 3, 25, 17.—
    B.
    Of mind or character, low, mean, base, abject:

    qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?

    Cic. Phil. 2, 32, 82:

    ut ille tum humilis, ut demissus erat!

    id. Att. 2, 21, 3:

    humillimus assentator,

    Vell. 2, 83, 1:

    neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,

    Quint. 11, 1, 13:

    privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 32:

    succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    animi,

    Lucr. 6, 52:

    si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,

    Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:

    fracto animo, atque humili aliquem supplicare,

    id. Planc. 20, 50:

    humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,

    Verg. G. 1, 331; cf.

    metus,

    Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.
    1.
    Lit. (so post-Aug. and very rare):

    in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,

    Pall. 3, 13, 3:

    eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,

    very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —
    2.
    Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):

    non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,

    Cic. Tusc. 5, 9, 24:

    aut servit humiliter, aut superbe dominatur,

    Liv. 24, 25, 8:

    servire alicui,

    id. 45, 32, 5:

    audacter territas, humiliter placas,

    Auct. Her. 4, 20, 28:

    animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,

    Sen. Ep. 120 med.

    Lewis & Short latin dictionary > humilis

  • 19 vehementer

    vĕhĕmenter ( vēmenter), adv. [vehemens].
    I.
    (Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:

    vehementer irata,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:

    vos credere hoc mihi vehementer velim,

    Ter. Eun. 5, 8, 39:

    se agere,

    Cic. Phil. 8, 5, 16:

    quae vehementer, acriter, animose fiunt,

    id. Tusc. 4, 23, 51:

    vehementer eos incusavit,

    Caes. B. G. 1, 40:

    commotus,

    id. ib. 1, 37.— Comp.:

    insectari aliquem vehementius,

    Cic. Lael. 16, 57:

    nisi alicui vehementius minari,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 149:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:

    vehementissime contendere,

    Caes. B. C. 3, 17:

    proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,

    Sall. J. 4, 5. —
    II.
    (Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:

    fluctuare video vehementer mare,

    Plaut. Rud. 4, 1, 12:

    astringere manus,

    id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:

    vehementer id retinebatur,

    Cic. Rep. 2, 32, 56:

    hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,

    id. Att. 16, 16, D:

    displicere,

    id. ib. 13, 21, 3:

    quod vehementer ad has res Attinet,

    Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:

    vitium vehementer effugere,

    Lucr. 4, 823.— Comp.:

    ingemere vehementer,

    Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:

    se vehementissime exercere in aliquā re,

    Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P.

    Lewis & Short latin dictionary > vehementer

  • 20 vementer

    vĕhĕmenter ( vēmenter), adv. [vehemens].
    I.
    (Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:

    vehementer irata,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:

    vos credere hoc mihi vehementer velim,

    Ter. Eun. 5, 8, 39:

    se agere,

    Cic. Phil. 8, 5, 16:

    quae vehementer, acriter, animose fiunt,

    id. Tusc. 4, 23, 51:

    vehementer eos incusavit,

    Caes. B. G. 1, 40:

    commotus,

    id. ib. 1, 37.— Comp.:

    insectari aliquem vehementius,

    Cic. Lael. 16, 57:

    nisi alicui vehementius minari,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 149:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:

    vehementissime contendere,

    Caes. B. C. 3, 17:

    proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,

    Sall. J. 4, 5. —
    II.
    (Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:

    fluctuare video vehementer mare,

    Plaut. Rud. 4, 1, 12:

    astringere manus,

    id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:

    vehementer id retinebatur,

    Cic. Rep. 2, 32, 56:

    hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,

    id. Att. 16, 16, D:

    displicere,

    id. ib. 13, 21, 3:

    quod vehementer ad has res Attinet,

    Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:

    vitium vehementer effugere,

    Lucr. 4, 823.— Comp.:

    ingemere vehementer,

    Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:

    se vehementissime exercere in aliquā re,

    Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P.

    Lewis & Short latin dictionary > vementer

См. также в других словарях:

  • Animose — An i*mose , Animous An i*mous, a. [L. animosus, fr. animus soul, spirit, courage.] Full of spirit; hot; vehement; resolute. [Obs.] Ash. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Animose — Animose, so v.w. Schwefelerde 2) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • animose — adjective Resolute and full with vigor. See Also: animosity …   Wiktionary

  • Animöse — Animösef festangestellteUnterhalterinmännlicherGästeineinerNachtbar.Zusammengesetztaus»animieren«und»Möse=Vagina«.1960ff …   Wörterbuch der deutschen Umgangssprache

  • animose — …   Useful english dictionary

  • Animous — Animose An i*mose , Animous An i*mous, a. [L. animosus, fr. animus soul, spirit, courage.] Full of spirit; hot; vehement; resolute. [Obs.] Ash. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Animosities — Animosity An i*mos i*ty, n.; pl. {Animosities}. [F. animosit[ e], fr. L. animositas. See {Animose}, {Animate}, v. t.] 1. Mere spiritedness or courage. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] Such as give some proof of animosity, audacity, and execution,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Animosity — An i*mos i*ty, n.; pl. {Animosities}. [F. animosit[ e], fr. L. animositas. See {Animose}, {Animate}, v. t.] 1. Mere spiritedness or courage. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] Such as give some proof of animosity, audacity, and execution, those she… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Schwefelerde — Schwefelerde, 1) (Mehlschwefel), natürlich vorkommender erdiger Schwefel; 2) (Animose), neuer Dünger, ist sine lockere, erdige, schwarzbraune Masse, besteht aus einem Gemeng von Torfstaub, Kochsalz u. Gyps, welches mit den flüssigen Producten der …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ungarische Sprache und Literatur — Ungarische Sprache und Literatur, Die ungar. Sprache ist ein Zweig der ugrischen Gruppe der finnischen Sprachfamilie, entbehrt der Diphthonge u. hat eigenthümliche Laute hinsichtlich des i; sie hat keine bestimmte Unterscheidung des Genus bei den …   Herders Conversations-Lexikon

  • animosity — noun /æn.əˈmɑs.ɪ.ti/ Violent hatred leading to active opposition; active enmity; energetic dislike. Syn: enmity, hatred, opposition, acrimony …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»