-
1 animose
ănĭmōsē, adv. [st2]1 [-] avec courage, avec énergie, courageusement, hardiment. [st2]2 [-] avec passion, avec ardeur. - quae vehementer acriter animose fiunt, Cic. Tusc. 4: ce que l'on fait avec ardeur, avec élan, avec énergie. - tabulas operis antiqui animosissime comparare, Suet. Caes. 47: rechercher avec une incroyable avidité les tableaux anciens. - errores suos animosius defendere, quam... Aug.: défendre ses erreurs avec trop d'ardeur plutôt que de... - quanto animosius, Sen.: avec combien plus de courage. - Germanis quid est animosius? Sen. Ir. 1: quoi de plus brave que les Germains? - animosius a mercatore quam a vectore solvitur votum, Sen. Ep. 8, 73: le marchand met plus d'empressement que le passager à acquitter son voeu.* * *ănĭmōsē, adv. [st2]1 [-] avec courage, avec énergie, courageusement, hardiment. [st2]2 [-] avec passion, avec ardeur. - quae vehementer acriter animose fiunt, Cic. Tusc. 4: ce que l'on fait avec ardeur, avec élan, avec énergie. - tabulas operis antiqui animosissime comparare, Suet. Caes. 47: rechercher avec une incroyable avidité les tableaux anciens. - errores suos animosius defendere, quam... Aug.: défendre ses erreurs avec trop d'ardeur plutôt que de... - quanto animosius, Sen.: avec combien plus de courage. - Germanis quid est animosius? Sen. Ir. 1: quoi de plus brave que les Germains? - animosius a mercatore quam a vectore solvitur votum, Sen. Ep. 8, 73: le marchand met plus d'empressement que le passager à acquitter son voeu.* * *Animose, Aduerbium. Cic. Courageusement, de grand courage, Magnanimement. -
2 animose
animose animose храбро -
3 animose
animose animose смело, мужественно -
4 animose
animōsē [ animosus ]1) мужественно, храбро, отважно, смело (facere, vivere C)2) ревностно ( votum solvere Sen); рьяно, страстно ( gemmas comparare Su); упорно ( errores suos defendere Aug) -
5 animose
animōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (animosus), mutvoll, mutig, herzhaft, beherzt (Ggstz. timide), I) im allg.: an. et fortiter facere alqd, Cic.: an. vivere, mit Selbstvertrauen, Cic.: an. paupertatem ferre, humiliter infamiam, Sen.: vulnera sua animosius retractare, Sen. – II) insbes., eifrig, hitzig, leidenschaftlich, liceri, ICt.: multo animosius C. Marius se gessit, Val. Max.: animosius solvitur votum, Sen.: errores suos animosius defendere, Augustin.: animosissime comparare gemmas, Suet.
-
6 animose
animōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (animosus), mutvoll, mutig, herzhaft, beherzt (Ggstz. timide), I) im allg.: an. et fortiter facere alqd, Cic.: an. vivere, mit Selbstvertrauen, Cic.: an. paupertatem ferre, humiliter infamiam, Sen.: vulnera sua animosius retractare, Sen. – II) insbes., eifrig, hitzig, leidenschaftlich, liceri, ICt.: multo animosius C. Marius se gessit, Val. Max.: animosius solvitur votum, Sen.: errores suos animosius defendere, Augustin.: animosissime comparare gemmas, Suet. -
7 animōsē
animōsē adv. [animosus], spiritedly, courageously, eagerly: id fecerunt: vivere, independently.* * *animosius, animosissime ADVcourageously, boldly, nobly, ardently, energetically; in high minded manner -
8 animose
ănĭmōsē, adv., v. 2. animosus fin. -
9 animosus
1.ănĭmōsus, a, um, adj. [anima].I.Full of air, airy (cf. anima, I. and II. A.):II.guttura,
through which the breath passes, Ov. M. 6, 134.—Of the wind. blowing violently:Eurus,
Verg. G. 2, 441:ventus,
Ov. Am. 1, 6, 51.—Full of life, living, animate, of pictures, etc. (cf. anima, II. C.):2.Gloria Lysippost animosa effingere signa,
Prop. 4, 8, 9.— Comp., sup., and adv. of 1. animosus not used.ănĭmōsus, a, um, adj. [animus].I.Full of courage, bold, spirited, undaunted (cf. animus, II. B. 2. a.):II.mancipia neque formidolosa neque animosa,
Varr. R. R. 1, 17, 3:in gladiatoriis pugnis timidos odisse solemus, fortes et animosos servari cupimus,
Cic. Mil. 34:ex quo fit, ut animosior etiam senectus sit quam adulescentia et fortior,
shows more courage and valor, id. Sen. 20 equus, Ov. M. 2, 84; id. Tr. 4, 6, 3:animosum (equorum) pectus,
Verg. G. 3, 81:bella,
Ov. F. 5, 59:Parthus,
Hor. C. 1, 19, 11:Hector,
id. S. 1, 7, 12:rebus angustis animosus atque Fortis appare,
id. C. 2, 10, 21:frigus animosum,
fear coupled with courage, Stat. Th. 6, 395.—Proud on account of something:III.En ego (Latona) vestra parens, vobis animosa creatis,
proud to have borne you, Ov. M. 6, 206:spoliis,
id. ib. 11, 552.—Adeo animosus corruptor, that fears or avoids no expense or danger in bribery, * Tac. H. 1, 24.—So, also, emptor animosus, sparing or fearing no expense, Dig. 17, 1, 36 (cf. Suet. Caes. 47: gemmas semper animosissime comparāsse prodiderunt).— Adv. ănĭmōsē, in a spirited manner, courageously, eagerly:animose et fortiter aliquid facere,
Cic. Phil. 4, 2:magnifice, graviter animoseque vivere,
independently, id. Off. 1, 26, 92; id. Tusc. 4, 23, 51:animose liceri,
to bid eagerly, Dig. 10, 2, 29.— Comp.:animosius dicere,
Sen. Ben. 6, 37:animosius se gerere,
Val. Max. 8, 2 fin.—Sup.:gemmas animosissime comparare,
Suet. Caes. 47. -
10 tapfer
tapfer, fortis (Ggstz. ignavus). – animosus (mutig, herzhaft, Ggstz. timidus); verb. fortis et animosus od. animosus et fortis. – strenuus (entschlossen, Ggstz. ignavus); verb. fortis atque strenuus od. strenuus et fortis. – acer (feurig, Ggstz. lentus): verb. acer et fortis. – expertae od. spectatae virtutis (von erprobter Tapferkeit). – tapfer mit der Faust, persönlich tapfer, manu fortis od. promptus. – Adv.fortiter; animose; verb. animose et fortiter; strenue; acriter; bene (gehörig). – sich t. halten, se fortem praebere od. praestare (im allg); fortiter od. acriter pugnare (im Kampf); acriter od. bene potare (beim Trinken): tapferer sein als jmd., virtute praecedere alqm od. praestare alci.
-
11 animosus
(adi.) animose (adv.) ничего не щадящий, emtor rei anim., предлагающий высокую цену (1. 36 § 1. D. 17, 1); также animose liceri (1. 29. D. 10, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > animosus
-
12 beherzt
beherzt, animosus (mutigen Herzens). – fidens (zuversichtlich). – impavidus (unerschrocken). – audax (etwas wagend, kühn). – Adv.animose; fidenter; animo fidenti od. praesenti; impavide; audacter. – b. sein, animo esse fidenti od. praesenti: nicht so b. sein wie ein anderer, animo esse inferiorem: er wurde b., accessit ei animus: b. machen, animum alci facere od. addere; alqm od. animum alcis erigere od. confirmare (in seinem Mute aufrichten oder bestärken). – Beherztheit, animus fidens (Zuversichtlichkeit, Ggstz. animus timidus). – audacia (Kühnheit, Ggstz. timiditas, timor). – animus praesens. animi praesentia (Unerschrockenheit). – mit der größten B., animo fidentissimo, praesentissimo: B. zeigen, animo praesenti uti.
-
13 mutig
mutig, animosus (mutvoll, herzhaft). – fidens animo u. bl. fidens (beherzt, dreist). – fortis (tüchtig, tapfer); verb. fortis et animosus [1729] (d. i. tapfer u. herzhaft). – ferox (voll wilden, unbändigen Mutes). – animo promptus, auch bl. promptus (bereitwillig zum Handeln, da, wo es gilt, bei der Hand; speziell promptus ad pericula, mutig zur Bestehung von Gefahren). – alacer (voll freudigen Mutes). – audax (immer zum Wagen bereit, kühn). – jmd. mutiger machen zu allem, alqm audaciorem facere ad omnes conatus: dieser Umstand machte sein Heer von Tag zu Tag mutiger, quae res in dies confirmatiorem eius exercitum efficiebat. – Adv.animose; fortiter; forti animo; alacri animo; audacter. – m. sterben, fortiter mori.
-
14 vehementer
vĕhĕmentĕr, adv. [st2]1 [-] violemment, avec ardeur, ardemment. [st2]2 [-] durement, sévèrement, rigoureusement. [st2]3 [-] fortement, beaucoup. - compar. vehementius; superl. vehementissime. - vehementer displicere, Cic. Att. 13, 21, 3: déplaire vivement. - vehementer id retinebatur, Cic. Rep. 2, 56: c'était maintenu fortement, énergiquement. - se vehementissime exercere in aliqua re, Cic. de Or. 1, 152: s'exercer dans une chose avec la plus grande énergie. - vehementer errare, Cic. Fin. 2, 9: se tromper lourdement. - haec tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44, ces choses si contradictoires. - vehementer utilis, Cic. Balb. 60: fortement utile. - erit mihi vehementissime gratum, Cic.: cela me sera très agréable.* * *vĕhĕmentĕr, adv. [st2]1 [-] violemment, avec ardeur, ardemment. [st2]2 [-] durement, sévèrement, rigoureusement. [st2]3 [-] fortement, beaucoup. - compar. vehementius; superl. vehementissime. - vehementer displicere, Cic. Att. 13, 21, 3: déplaire vivement. - vehementer id retinebatur, Cic. Rep. 2, 56: c'était maintenu fortement, énergiquement. - se vehementissime exercere in aliqua re, Cic. de Or. 1, 152: s'exercer dans une chose avec la plus grande énergie. - vehementer errare, Cic. Fin. 2, 9: se tromper lourdement. - haec tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44, ces choses si contradictoires. - vehementer utilis, Cic. Balb. 60: fortement utile. - erit mihi vehementissime gratum, Cic.: cela me sera très agréable.* * *Vehementer, Aduerbium. Cic. Avec grande vehemence, Grandement, Vehementement.\Quae vehementer, acriter, animose fiunt. Cic. Avec vehemence, Impetueusement.\Admirari vehementer. Cic. S'esmerveiller grandement.\Displicet vehementissime. Cic. Me desplaist grandement.\Exercere se vehementer in aliqua re. Cic. De grande affection.\Inuehi vehementer. Cic. Aigrement, Impetueusement.\Vos credere hoc mihi vehementer velim. Terent. Je vouldroye fort que, etc. -
15 Храбро
- forti pectore; fortiter; animose; acriter; -
16 fortis
fortis (archaic form FORCTIS, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. s. v. sanates, p. 348 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 84; and perh. also in the form FORCTUS; v. id. s. v. horctum, p. 102; cf. Müll. ad Fest. p. 320, b), e, adj. [Sanscr. dhar-; v. forma, firmus], strong, powerful.I.Physically (rare;II.syn.: firmus, strenuus, incolumis, animosus): ecquid fortis visa est (mulier),
powerful, Plaut. Mil. 4, 3, 13:set Bacchis etiam fortis tibi vissast?
id. Bacch. 2, 2, 38: sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, nunc senio confectus quiescit, a powerful horse, Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14 (Ann. v. 441 ed. Vahl.); so,equus,
Lucr. 3, 8; 764; 4, 987; Verg. A. 11, 705.— Poet. transf.:aquarum,
Lucr. 6, 530:terrae pingue solum... Fortes invortant tauri,
Verg. G. 1, 65:contingat modo te filiamque tuam fortes invenire,
i. e. hearty, well, Plin. Ep. 4, 1 fin.; 4, 21, 4; 6, 4, 3:antecedebat testudo pedum LX., facta item ex fortissimis lignis,
Caes. B. C. 2, 2, 4; so,ligna fortissima,
Veg. 1, 24 fin.:invalidissimum urso caput, quod leoni fortissimum,
Plin. 8, 36, 54, § 130:fortiores stomachi,
id. 32, 7, 26, § 80:plantae fortiores fient,
Pall. Febr. 24, 7:fortiorem illum (pontem) tueri, Auct. B. Alex. 19, 2: castra,
Cic. Div. 1, 33, 72:aratra,
Plin. Ep. 5, 6, 10:fortiora remedia,
Tac. A. 1, 29:humeri,
Val. Fl. 1, 434:vincula,
Sen. Hippol. 34: sol (with medius), powerful, i. e. fierce, hot, id. Med. 588:fortiora ad hiemes frumenta, legumina in cibo,
Plin. 18, 7, 10, § 60:(vites) contra pruinas fortissimae,
id. 14, 2, 4, § 23.—Mentally, strong, powerful, vigorous, firm, steadfast, stout, courageous, brave, manly, etc., answering to the Gr. andreios (very freq. in all periods and sorts of composition).A.Of human beings: fortis et constantis est, non perturbari in rebus asperis nec tumultuantem de gradu deici, ut dicitur;B.sed praesenti animo uti et consilio, nec a ratione discedere,
Cic. Off. 1, 23, 80:temperantia libidinem (aspernatur), ignaviam fortitudo: itaque videas rebus injustis justos maxime dolere, imbellibus fortes,
id. Lael. 13, 47:gladiatores fortes et animosos et se acriter ipsos morti offerentes servare cupimus,
id. Mil. 34, 92:rebus angustis animosus atque Fortis appare,
Hor. C. 2, 10, 22:viri fortes et magnanimi,
Cic. Off. 1, 19, 63:vir fortis et acris animi magnique,
id. Sest. 20, 45:boni et fortes et magno animo praediti,
id. Rep. 1, 5; 1, 3:sapientissimi et fortissimi,
id. ib. 2, 34:vir liber ac fortis,
id. ib. 2, 19:horum omnium fortissimi sunt Belgae,
Caes. B. G. 1, 1, 3:fortissimus vir,
id. ib. 2, 25, 1; 2, 33, 4;3, 20, 2: hunc liberta securi Divisit medium, fortissima Tyndaridarum,
Hor. S. 1, 1, 100:vis recte vivere? quis non? Si virtus hoc una potest dare, fortis omissis Hoc age deliciis,
id. Ep 1, 6, 30:seu quis capit acria fortis Pocula,
id. S. 2, 6, 69: cavit, ne umquam infamiae ea res sibi esset, ut virum fortem decet, an honorable or worthy man, Ter. And. 2, 6, 13; cf.: FORCTIS frugi et bonus, sive validus, Paul. ex Fest. p. 84 Müll.; and:HORCTUM et FORCTUM pro bono dicebant,
id. p. 102:ego hoc nequeo mirari satis, Eum sororem despondisse suam in tam fortem familiam... Familiam optimam occupavit,
so respectable, honorable a family, Plaut. Trin. 5, 2, 9;(cf. bonus): vir ad pericula fortis,
Cic. Font. 15, 33:nondum erant tam fortes ad sanguinem civilem,
Liv. 7, 40, 2:vir contra audaciam fortissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85: vidi in dolore podagrae hospitem meum fortiorem, id. Fragm. ap. Non. 527, 33:imperator in proeliis strenuus et fortis,
Quint. 12, 3, 5:virum fortem ac strenuum scio dixisse, etc.,
Sall. C. 51, 16:si fortes fueritis in eo, quem nemo sit ausus defendere,
if you had proceeded with vigor, energy, Cic. Verr. 2, 1, 1, § 3.— Poet., with dat.:fugacibus,
Ov. M. 10, 543; and with inf.:fortis et asperas Tractare serpentes,
Hor. C. 1, 37, 26:contemnere honores,
id. S. 2, 7, 86:aurum spernere fortior Quam cogere,
id. C. 3, 3, 50; Stat. Th. 10, 906.—Prov.:fortes fortuna adjuvat,
fortune favors the brave, Ter. Phorm. 1, 4, 26; cf.:fortes enim non modo fortuna adjuvat, ut est in vetere proverbio, sed multo magis ratio,
Cic. Tusc. 2, 4, 11: audendum est;fortes adjuvat ipsa Venus,
Tib. 1, 2, 16: fortibus est fortuna viris data, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 262 ed. Vahl.;for which: audentes fortuna iuvat,
Verg. A. 10, 284; and:audentes deus ipse juvat,
Ov. M. 10, 586); cf. also elliptically: sedulo, inquam, faciam: sed fortuna fortes;quare conare, quaeso,
Cic. Fin. 3, 4, 16; id. Fam. 7, 25.—Of animals (rare):C.fortes ad opera boves,
Col. 6, 1, 2:bestiae et fortiora animalia,
Lact. 6, 10, 13.—Of inanim. and abstr. things:1.ex quo fit, ut animosior senectus sit quam adolescentia et fortior,
Cic. de Sen. 22, 72:fortibus oculis,
with eyes sparkling with courage, id. Att. 15, 11, 1:fortissimo et maximo animo ferre,
id. Fam. 6, 13 fin.:animus,
Hor. S. 2, 5, 20:pectus,
id. Epod. 1, 14; id. S. 2, 2, 136:fortissimo quodam animi impetu,
Cic. de Or. 3, 8, 31:acerrima et fortissima populi Romani libertatis recuperandae cupiditas,
id. Phil. 12, 3, 7:in re publica forte factum,
id. Att. 8, 14, 2:ut nullum paulo fortius factum latere posset,
Caes. B. G. 3, 14, 8:fortia facta,
Sall. C. 59, 6; id. J. 53, 8; Liv. 26, 39, 3; Curt. 7, 2, 38:opera,
service, Liv. 40, 36, 11:consilia,
id. 9, 11, 4; 25, 31, 6; Cic. Sest. 23, 57; Tac. H. 3, 67:solatia,
id. A. 4, 8:nulla poterat esse fortior contra dolorem et mortem disciplina,
Cic. Tusc. 2, 17, 41:acerrimae ac fortissimae sententiae,
id. Cat. 3, 6, 13:oratio fortis et virilis,
id. de Or. 1, 54, 231; cf.:genus dicendi forte, vehemens,
id. ib. 3, 9, 32:non semper fortis oratio quaeritur, sed saepe placida, summissa, lenis,
id. ib. 2, 43, 183:placidis miscentem fortia dictis,
Ov. M. 4, 652:verba,
Prop. 1, 5, 14.—Hence, adv.: fortĭter.(Acc. to I.) Strongly, powerfully, vigorously (rare):2.astringere,
Plaut. Bacch. 4, 7, 25:verberare virgis uvas,
Pall. Oct. 19.— Comp.:sublatis fortius manibus,
Petr. 9:fortius attrahere lora,
Ov. R. Am. 398:ardere,
id. M. 6, 708.— Sup.:fortissime urgentes,
Plin. 9, 8, 9, § 32:rigorem fortissime servat ulmus,
id. 16, 40, 77, § 210. —(Acc. to II.) Strongly, powerfully, boldly, intrepidly, valiantly, bravely, manfully (very freq. in all periods and kinds of composition):quae (vincla, verbera, etc.) tulisse illum fortiter et patienter ferunt,
Cic. Phil. 11, 3, 7; cf.:fortiter et sapienter ferre,
id. Att. 14, 13, 3:fortiter excellenterque gesta,
id. Off. 1, 18, 61:facere quippiam (with animose),
id. Phil. 4, 2, 6:repudiare aliquid (with constanter),
id. Prov. Cons. 17, 41:bellum gerere,
id. Fl. 39, 98; cf.:sustinere impetum hostium,
Caes. B. G. 2, 11, 4:perire,
Hor. S. 2, 3, 42:absumptis rebus maternis atque paternis,
manfully made away with, id. Ep. 1, 15, 27.— Comp.:pugnare,
Caes. B. G. 2, 26, 2:evellere spinas animo an agro,
Hor. Ep. 1, 14, 4:et melius secat res,
id. S. 1, 10, 15.— Sup.:Dolabella injuriam facere fortissime perseverat,
Cic. Quint. 8, 31:restitit hosti,
Caes. B. G. 4, 12, 5. -
17 humile
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
18 humilis
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
19 vehementer
vĕhĕmenter ( vēmenter), adv. [vehemens].I.(Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:II.vehementer irata,
Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:vos credere hoc mihi vehementer velim,
Ter. Eun. 5, 8, 39:se agere,
Cic. Phil. 8, 5, 16:quae vehementer, acriter, animose fiunt,
id. Tusc. 4, 23, 51:vehementer eos incusavit,
Caes. B. G. 1, 40:commotus,
id. ib. 1, 37.— Comp.:insectari aliquem vehementius,
Cic. Lael. 16, 57:nisi alicui vehementius minari,
id. Verr. 2, 4, 66, § 149:vehementius equos incitare,
Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:vehementissime contendere,
Caes. B. C. 3, 17:proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,
Sall. J. 4, 5. —(Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:fluctuare video vehementer mare,
Plaut. Rud. 4, 1, 12:astringere manus,
id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:vehementer id retinebatur,
Cic. Rep. 2, 32, 56:hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,
id. Att. 16, 16, D:displicere,
id. ib. 13, 21, 3:quod vehementer ad has res Attinet,
Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:vitium vehementer effugere,
Lucr. 4, 823.— Comp.:ingemere vehementer,
Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:se vehementissime exercere in aliquā re,
Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P. -
20 vementer
vĕhĕmenter ( vēmenter), adv. [vehemens].I.(Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:II.vehementer irata,
Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:vos credere hoc mihi vehementer velim,
Ter. Eun. 5, 8, 39:se agere,
Cic. Phil. 8, 5, 16:quae vehementer, acriter, animose fiunt,
id. Tusc. 4, 23, 51:vehementer eos incusavit,
Caes. B. G. 1, 40:commotus,
id. ib. 1, 37.— Comp.:insectari aliquem vehementius,
Cic. Lael. 16, 57:nisi alicui vehementius minari,
id. Verr. 2, 4, 66, § 149:vehementius equos incitare,
Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:vehementissime contendere,
Caes. B. C. 3, 17:proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,
Sall. J. 4, 5. —(Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:fluctuare video vehementer mare,
Plaut. Rud. 4, 1, 12:astringere manus,
id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:vehementer id retinebatur,
Cic. Rep. 2, 32, 56:hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,
id. Att. 16, 16, D:displicere,
id. ib. 13, 21, 3:quod vehementer ad has res Attinet,
Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:vitium vehementer effugere,
Lucr. 4, 823.— Comp.:ingemere vehementer,
Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:se vehementissime exercere in aliquā re,
Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Animose — An i*mose , Animous An i*mous, a. [L. animosus, fr. animus soul, spirit, courage.] Full of spirit; hot; vehement; resolute. [Obs.] Ash. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Animose — Animose, so v.w. Schwefelerde 2) … Pierer's Universal-Lexikon
animose — adjective Resolute and full with vigor. See Also: animosity … Wiktionary
Animöse — Animösef festangestellteUnterhalterinmännlicherGästeineinerNachtbar.Zusammengesetztaus»animieren«und»Möse=Vagina«.1960ff … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
animose — … Useful english dictionary
Animous — Animose An i*mose , Animous An i*mous, a. [L. animosus, fr. animus soul, spirit, courage.] Full of spirit; hot; vehement; resolute. [Obs.] Ash. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Animosities — Animosity An i*mos i*ty, n.; pl. {Animosities}. [F. animosit[ e], fr. L. animositas. See {Animose}, {Animate}, v. t.] 1. Mere spiritedness or courage. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] Such as give some proof of animosity, audacity, and execution,… … The Collaborative International Dictionary of English
Animosity — An i*mos i*ty, n.; pl. {Animosities}. [F. animosit[ e], fr. L. animositas. See {Animose}, {Animate}, v. t.] 1. Mere spiritedness or courage. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] Such as give some proof of animosity, audacity, and execution, those she… … The Collaborative International Dictionary of English
Schwefelerde — Schwefelerde, 1) (Mehlschwefel), natürlich vorkommender erdiger Schwefel; 2) (Animose), neuer Dünger, ist sine lockere, erdige, schwarzbraune Masse, besteht aus einem Gemeng von Torfstaub, Kochsalz u. Gyps, welches mit den flüssigen Producten der … Pierer's Universal-Lexikon
Ungarische Sprache und Literatur — Ungarische Sprache und Literatur, Die ungar. Sprache ist ein Zweig der ugrischen Gruppe der finnischen Sprachfamilie, entbehrt der Diphthonge u. hat eigenthümliche Laute hinsichtlich des i; sie hat keine bestimmte Unterscheidung des Genus bei den … Herders Conversations-Lexikon
animosity — noun /æn.əˈmɑs.ɪ.ti/ Violent hatred leading to active opposition; active enmity; energetic dislike. Syn: enmity, hatred, opposition, acrimony … Wiktionary