Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ămictus

  • 1 amictus

        amictus ūs, m    [amicio], a throwing on, throwing around; hence, amictum imitari alicuius, style of dress. — Meton., an outer garment: statuam esse eiusdem, amictus declarat: duplex, of double texture, V.: Phrygius, i. e. the Trojan chlamys, V.—Poet.: nebulae, V.
    * * *
    cloak, mantle; outer garment; clothing, garb; fashion; manner of dress; drapery

    Latin-English dictionary > amictus

  • 2 amictus

        amictus    P. of amicio.
    * * *
    cloak, mantle; outer garment; clothing, garb; fashion; manner of dress; drapery

    Latin-English dictionary > amictus

  • 3 amictus

    1.
    ămictus, a, um, Part. of amicio.
    2.
    ămictus, ūs, m. [amicio], orig. a throwing about or on one of a garment; hence,
    I.
    The manner of dressing, fashion:

    amictum imitari alicujus,

    Cic. de Or. 2, 22, 91 (cf. Plin. Ep. 2, 3, 2):

    est aliquid in amictu,

    Quint. 11, 3, 156.—
    II.
    Meton., abstr. pro concr., the garment itself that is thrown about or on, any clothing, a mantle, cloak, etc.:

    quam (statuam) esse ejusdem, status, amictus, anulus, imago ipsa declarat,

    Cic. Att. 6, 1, 17:

    frustra jam vestes, frustra mutatur amictus,

    Tib. 1, 9, 13:

    velut amictum mutabis eos,

    Vulg. Heb. 1, 12:

    duplex,

    made of a double texture, Verg. A. 5, 421:

    Tyrii,

    Ov. A. A. 2, 297:

    amictus corporis,

    Vulg. Eccli. 19, 27:

    nec amictu ora velabis,

    ib. Ez. 24, 17: gloriam dedit sanctitatis amictum, the garment of holiness, i. e. the sacred vestment, ib. Eccli. 50, 12 et saep.—
    B.
    Trop.
    1.
    For other kinds of covering: caeli mutemus amictum, the air which surrounds us, i. e. to go into another region, * Lucr. 6, 1133:

    Phrygius,

    Verg. A. 3, 545:

    nebulae amictus,

    id. ib. 1, 412; Stat. Th. 1, 631:

    caecus,

    Sil. 12, 613:

    jam virides lacerate comas, jam scindite amictus,

    i. e. the herbage that clothes the ground, weeds, Col. 10, 70.—
    2.
    Prov.:

    quem mater amictum dedit, sollicite custodire,

    i. e. not to give up the habits formed in early youth, Quint. 5, 14, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > amictus

  • 4 Nyctyornis amictus

    ENG red-bearded bee-eater
    NLD Maleise baarbijeneter

    Animal Names Latin to English > Nyctyornis amictus

  • 5 amicio

    ăm-ĭcĭo, ĭcui, or ixi, ictum, 4, v. a. ( fut. amicibor, Plaut. Pers. 2, 5, 6; perf. only in exs. below; inf. perf. amicisse, Front.) [jacio], to throw round, to wrap about (cf. amphiballô); exclusively of upper garments (on the contr., induere, of clothes put or drawn on; vestire, of those for the protection or ornament of the body): se amicire or pass. amiciri, to throw round, veil one's self.
    I.
    Lit.:

    amictus epicroco, Naev. ap. Var. 7, 3, 92: palliolatim amictus,

    Plaut. Ps. 5, 1, 29:

    amicibor gloriose,

    id. Pers. 2, 5, 6:

    pallium, quo amictus, soccos, quibus indutus esset,

    Cic. de Or. 3, 32:

    amictus est pallio,

    Vulg. 1 Reg. 28, 14:

    amictus togā purpureā,

    Cic. Phil. 2, 34: qui te togā praetextā amicuit, Brut. ap. Diom. p. 364 P.:

    celerius mater amixit, Varr. ib.: dum calceabat ipse sese et amiciebat,

    Suet. Vesp. 21 al. — Poet.: nube umeros (Gr. acc.) amictus, Hor. C. 1, 2, 31; Verg. A. 1, 516:

    amictus nube,

    Vulg. Apoc. 10, 1:

    lumine,

    ib. Psa. 103, 2:

    mulier amicta sole,

    ib. ib. 12, 1; so,

    (rex) amicietur terrā Aegypti, sicut amicitur pastor pallio suo,

    ib. Jer. 43, 12.—
    II.
    Trop., of other things, to cover, clothe, wrap up:

    nive amicta loca,

    Cat. 63, 70:

    colus amicta lanā,

    id. 64, 311:

    amicitur vitibus ulmus,

    Ov. P. 3, 8, 13:

    et piper et quidquid chartis amicitur ineptis,

    Hor. Ep. 2, 1, 270:

    amicta ossa luridā pelle,

    id. Epod. 17, 22:

    amicti vitibus montes,

    Flor. 1, 16:

    partem alteram luce, alteram tenebris amicisse Jovem,

    Fronto, Fer. Als. p. 188.

    Lewis & Short latin dictionary > amicio

  • 6 amiciō

        amiciō —, ictus, īre    [am- (for ambi-) + iacio], to throw around, wrap about: quo (pallio) amictus est: velis amicti: nube umeros amictus, H.— Fig., to cover, wrap, surround: quidquid chartis amicitur, H.: ulmi amicti vitibus, O.
    * * *
    I
    amicire, amicui, amictus V TRANS
    clothe, cover, dress; wrap about; surround; veil; clothe with words
    II
    amicire, amixi, amictus V TRANS
    clothe, cover, dress; wrap about; surround; veil; clothe with words

    Latin-English dictionary > amiciō

  • 7 circumspicio

    circum-spĭcĭo, exi, ectum, 3 ( perf. sync. circumspexti, Ter. Ad. 4, 5, 55; inf. sync. circumspexe, Varr. ap. Non. p. 106, 16, or Sat. Men. 82), v. n. and a. (class.).
    I.
    Neutr., to look about one ' s self, to cast a look around; or, with an obj.-clause, to observe, see, look about:

    circumspicedum, numquis est, Sermonem nostrum quiaucupet,

    see whether there is any one, Plaut. Most. 2, 2, 41; 2, 2, 43; Ter. And. 2, 2, 20;

    Varr. l. l.: suus conjux ubi sit circumspicit,

    Ov. M. 1, 605:

    circumspicere late,

    Quint. 10, 3, 29:

    num quid circumspexti?

    Ter. Ad. 4, 5, 55:

    diversi circumspiciunt,

    Verg. A. 9, 416:

    qui in auspicium adhibetur nec suspicit nec circumspicit,

    Cic. Div. 2, 34, 72:

    circumspicit, aestuat, of one in trouble or perplexity,

    id. Rosc. Com. 14, 43; cf. Liv. 21, 22, 7.—
    (β).
    Sometimes circumspicere se, to look about one ' s self:

    circumspicedum te, ne quis adsit arbiter,

    Plaut. Trin. 1, 2, 109; Varr. ap. Non. p. 106, 16;

    Auct. B. Afr. 47: numquamne te circumspicies?

    Cic. Par. 4, 2, 30.—In partic., to look about one ' s self with haughtiness; to think highly of one ' s self:

    usque eone te diligis et magnifice circumspicis?

    Cic. Rosc. Com. 2, 5;

    and trop. of language: Romanus sermo magis se circumspicit et aestimat praebetque aestimandum,

    Sen. Ep. 40, 11.—
    B.
    Trop., to exercise foresight, be cautious, take heed:

    esse circumspiciendum diligenter, ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10: cui mandetis (rempublicam) circumspicite [p. 342] Sall. H. 2, 41, 10 Dietsch.—Esp. freq.,
    II.
    Act., to view on all sides, to survey:

    cum sua quisque miles circumspiceret,

    looked carefully to see, Caes. B. G. 5, 31; Liv. 9, 28, 5:

    tam latā acie ne ex medio quidem cornua sua circumspicere poterant,

    Liv. 37, 41, 4:

    lucos,

    Ov. M. 5, 265:

    amictus,

    to review, id. ib. 4, 318; so,

    habitum suum,

    Plin. Ep. 4, 11, 3; cf. under circumspectus, adv.—
    2.
    To descry, get sight of by looking around:

    saxum circumspicit ingens,

    Verg. A. 12, 896:

    Athin,

    Ov. M. 5, 72.—
    B.
    Transf., of things:

    in latus omne patens turris circumspicit undas,

    Ov. H. 6, 69.—
    C.
    Trop.
    1.
    To view something mentally, to survey, ponder upon, weigh, consider (syn.:

    considero, perpendo): reliqua ejus consilia animo circumspiciebat,

    Caes. B. G. 6, 5:

    circumspicite paulisper mentibus vestris hosce ipsos homines,

    Cic. Sull. 25, 70; cf.

    se,

    id. Par. 4, 2, 30:

    neque temere consulem saltatorem vocare, sed circumspicere, quibus praeterea vitiis adfectum esse necesse sit eum, etc.,

    id. Mur. 6, 13.—So with rel. -clause, Sall. H. 2, 41 Dietsch; Sen. Ep. 70, 5; Calp. Ecl. 5, 95:

    circumspectis rebus omnibus rationibusque subductis summam feci,

    Cic. Fam. 1, 9, 10:

    permulta sunt in causis circumspicienda, ne quid offendas,

    id. de Or. 2, 74, 301; id. Agr. 1, 8, 23; id. Fam. 5, 13, 3:

    circumspicite celeriter animo, qui sint rerum exitus consecuti,

    id. Leg. 2, 17, 42:

    vide, quaere, circumspice, si quis est forte ex eā provinciā qui te nolit perisse,

    id. Verr. 2, 3, 77, § 180; id. Clu. 53, 147; id. Cat. 4, 2, 4; Liv. 23, 20, 6; cf. Tac. H. 2, 6; Suet. Aug. 63.—With ut and subj., Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10; Ov. Tr. 1, 1, 87:

    cum circumspicerent Patres quosnam consules facerent,

    Liv. 27, 34, 1.—
    2.
    To look about for something with desire, to seek for, etc. (so mostly since the Aug. per.):

    nec, sicut aestivas aves, statim auctumno tecta ac recessum circumspicere,

    Liv. 5, 6, 2; 7, 14, 6:

    externa auxilia,

    id. 1, 30, 6; cf. Just. 22, 5, 4:

    fugam,

    Tac. A. 14, 35; Just. 2, 12, 26:

    novas belli causas,

    id. 31, 1, 8; Verg. G. 3, 390; Plin. Ep. 3, 3, 3:

    peregrinos reges sibi,

    Just. 40, 1, 1; 22, 5, 4:

    viresque suas circumspectantes his validiores,

    Amm. 22, 8, 18.—Hence, circumspectus, a, um, P. a.
    A.
    Of things, weighed with care, well considered, guarded, circumspect (perh. not ante - Aug.):

    verba non circumspecta,

    Ov. F. 5, 539:

    judicium,

    Quint. 10, 1, 26:

    interrogatio,

    id. 5, 7, 31:

    moderatio animi,

    Val. Max. 4, 3, 4:

    circumspectissima sanctio decreti,

    id. 1, 1, 20.—
    2.
    Transf. to the person who carefully weighs a thing, circumspect, considerate, cautious, wary, provident, heedful:

    modo circumspectus et sagax, modo inconsultus et praeceps,

    Suet. Claud. 15:

    circumspectissimus et prudentissimus princeps,

    id. Tib. 21:

    tenues et circumspecti,

    Quint. 12, 10, 23; Cels. 3, 9 fin.:

    omnes,

    Col. 1, 8, 16; 1, 7, 12:

    sive aliquis circumspectior est,

    Sen. Q. N. 5, 1, 5.—Of dogs:

    assidui et circumspecti magis quam temeraril,

    Col. 7, 12, 5.—
    B.
    In late Lat., worthy of consideration, respected, distinguished:

    circumspectum et verecundum nomen populi Romani,

    Amm. 14, 6, 6:

    colores,

    id. 28, 4, 12:

    circumspectus genere, famā potentiāque,

    id. 18, 10, 1.—Hence, circumspectē, adv., with consideration, with mature deliberation, warily, cautiously, considerately, circumspectly, etc.:

    circumspecte compositeque indutus et amictus,

    Gell. 1, 5, 2 (cf. supra, II. D.):

    circumspecte vestiti,

    Amm. 27, 3, 14:

    circumspecte facti versus,

    Gell. 9, 10, 6:

    facere aliquid,

    Dig. 4, 4, 7, § 8: parcius et circumspectius faciendum est, * Quint. 9, 2, 69:

    circumspectius donare, eligere eos, in quos merita conferantur,

    Sen. Ben. 3, 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumspicio

  • 8 decet

    dĕcet, cuit, 2, v. impers. [Sanscr. dacas, fame; Gr. dokeô, to seem, think; Lat. decus, dignus]. It is seemly, comely, becoming,; it beseems, behooves, is fitting, suitable, proper (for syn. v. debeo init.):

    decere quasi aptum esse consentaneumque tempori et personae,

    Cic. Or. 22, 74; cf. also nunc quid aptum sit, hoc est, quid maxime deceat in oratione videamus, id. de Or. 3, 55, 210 (very freq. and class.; not in Caes.).—Constr., with nom. or inf. of the thing, and with acc.; less freq. with dat. of the pers.; sometimes absol.
    a.
    With nom. rei
    (α).
    and acc. pers.: Ph. Quin me aspice et contempla, ut haec (sc. vestis) me decet. Sc. Virtute formae id evenit, te ut deceat, quicquid habeas, Plaut. Most. 1, 3, 16 sq.; cf.:

    quem decet muliebris ornatus, quem incessus psaltriae, Cic. Clod. fragm. 5, p. 105 ed. Beier: te toga picta decet,

    Prop. 4, 4, 53 al.; Hor. Ep. 1, 18, 30; Quint. 8, 5, 28;

    and nec habitus triumphalis feminas deceat,

    id. 11, 1, 3; cf.:

    omnis Aristippum color decuit,

    Hor. Ep. 1, 17, 23:

    intonsus crinis deum,

    Tib. 1, 4, 38; cf.:

    neglecta decet multas coma,

    Ov. A. A. 3, 153; id. F. 2, 106 et saep.:

    id maxime quemque decet, quod est cujusque maxime suum,

    Cic. Off. 1, 31, 113:

    quod omnes et semper et ubique decet,

    Quint. 11, 1, 14:

    non si quid Pholoen satis, Et te, Chlori, decet,

    Hor. Od. 3, 15, 8 et saep.:

    qui flexus deceat miserationem,

    Quint. 1, 11, 12:

    civitatem quis deceat status,

    Hor. Od. 3, 29, 25 et saep.—In plur.:

    quem tenues decuere togae nitidique capilli,

    Hor. Ep. 1, 14, 32:

    te non citharae decent,

    id. Od. 3, 15, 14:

    alba decent Cererem: vestes Cerealibus albas Sumite,

    Ov. F. 4, 619; id. M. 1, 457 et saep.:

    nec velle experiri, quam se aliena deceant,

    Cic. Off. 1, 31, 113; Quint. 6, 1, 25:

    illa quoque diversa bonum virum decent,

    id. 11, 1, 42 et saep.:

    duo verba uni apposita ne versum quidem decuerint,

    id. 8, 6, 43.—
    (β).
    Without acc. pers.:

    nihil est difficilius quam quid deceat videre,

    Cic. Or. 21, 70; cf.:

    quid deceat et quid aptum sit personis,

    id. Off. 1, 34 fin.:

    casus singularis magis decuit,

    Quint. 8, 3, 20; id. 11, 3, 161 et saep.:

    idem fere in omni genere causarum et proderit et decebit,

    id. 11, 1, 14; cf. id. 9, 4, 21.—In plur.:

    ubi lepos, joci, risus, vinum, ebrietas decent,

    Plaut. Ps. prol. 20:

    cum magna pars est exhausta orationis, pene omnia decent,

    Quint. 11, 3, 147; 150; id. 11, 1, 48 et saep. —
    (γ).
    With dat.:

    istuc facinus nostro generi non decet,

    Plaut. Am. 2, 2, 188: certa est ratio quae deceat philosopho, Apul. Flor. 3, p. 355, 13; Plaut. Pers. 2, 2, 34; cf. infra. —
    b.
    With inf.
    (α).
    and acc. pers.:

    non te mihi irasci decet,

    Plaut. Am. 1, 3, 24:

    hanc maculam nos decet effugere,

    Ter. Ad. 5, 8, 31:

    oratorem irasci minime decet,

    Cic. Tusc. 4, 25; Quint. 12, 6, 3; Ov. M. 3, 265; so freq. with inf. pass.:

    specimen naturae capi debet ex optima quaque natura,

    Cic. Tusc. 1, 14, 32:

    mortalin' decuit violari vulnere divum?

    Verg. A. 12, 797; Ter. And. prol. 16. —
    (β).
    Without acc.:

    injusta ab justis impetrare non decet,

    Plaut. Am. prol. 35:

    exemplis grandioribus decuit uti,

    Cic. Div. 1, 20; Ov. M. 8, 27:

    nunc decet caput impedire myrto: nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,

    Hor. Od. 1, 4, 9 sq.; id. Ep. 1, 17, 2; Pers. 3, 27.—
    (γ).
    With dat.:

    decet tantae majestati eas servare leges, quibus, etc.,

    Dig. 32, 1, 23:

    ita uti liberali esse ingenio decet,

    Ter. Hec. 1, 2, 89:

    prima certe pensari decet populo utrum, etc.,

    Liv. 34, 58, 8.
    c.
    Absol.
    (α).
    with acc. pers.:

    ita ut vos decet,

    Plaut. Most. 3, 2, 40; cf.:

    facis, ut te decet,

    Ter. Andr. 2, 5, 10; id. Heaut. 5, 5, 10:

    ita uti fortes decet milites,

    id. Eun. 4, 7, 44; cf.: id. Andr. 2, 6, 14:

    illum decet,

    Quint. 9, 4, 15 et saep.—
    (β).
    Without case:

    eia haud sic decet,

    Ter. Eun. 5, 9, 35; cf. id. Hec. 2, 2, 10:

    fecisti ut decuerat,

    id. ib. 4, 4, 66:

    minus severe quam decuit,

    Cic. Phil. 6, 1:

    velata parte oris, quia sic decebat,

    it was becoming, Tac. A. 13, 45:

    nihil aliter ac deceat,

    id. Att. 6, 3, 8: perge;

    decet,

    Verg. A. 12, 153 et saep.—
    (γ).
    With dat.:

    ita nobis decet,

    Ter. Ad. 5, 8, 5; id. Heaut. 5, 2, 12:

    locum editiorem quam victoribus decebat,

    Sall. H. 1, 98 (Serv. Verg. A. 8, 127.)— Hence, dĕcens, entis, P. a. (freq. in Hor., Ov., and post-Aug. prose, esp. Quint.; not in Verg.; in Cic. once adverbially, and cf. decentia), seemly, becoming, decent, proper, fit:

    amictus,

    Ov. Pont. 2, 5, 52; cf.:

    decentior amictus,

    Quint. 11, 3, 156;

    and sinus (togae) decentissimus,

    id. 11, 3, 140:

    ornatus,

    id. 2, 15, 21:

    motus,

    Hor. Od. 4, 13, 17; Quint. 1, 10, 26; cf.:

    corporis decens et accommodatus orationi motus,

    id. 11, 3, 29;

    and allevatio atque contractio humerorum,

    id. 11, 3, 83:

    decentissimum sponsalium genus,

    Sen. Ben. 1, 9 et saep.:

    quid verum atque decens,

    Hor. Ep. 1, 1, 11:

    decentius erit servare pudorem,

    Quint. 11, 1, 78; cf. 8, 6, 6.—
    2.
    Esp. of corporeal fitness and symmetry, regularly, symmetrically, handsomely shaped; well-formed; noble:

    forma,

    Ov. Am. 3, 1, 9; cf.:

    habitus decentior quam sublimior,

    Tac. Agr. 44:

    facies,

    Ov. Tr. 3, 7, 33:

    malae,

    Hor. Od. 3, 27, 53:

    Venus,

    id. ib. 1, 18, 6; cf.:

    Cynthia,

    Prop. 4, 8, 52 (5, 8, 52 M.):

    Gratiae,

    Hor. Od. 1, 4, 6:

    (Paullus) et nobilis et decens,

    id. ib. 4, 1, 13: pulcher et decens toto corpore, Suct. Dom. 18; cf. Juv. 6, 161:

    sumptis decentior armis Minerva,

    Ov. H. 5, 35; Quint. 8, 3, 10 et saep.— Adv.: decenter (acc. to no. 1), becomingly, decently, properly, fitly:

    fictis nominibus decenter uti,

    Plin. Ep. 6, 21, 5; cf.:

    fieri,

    Quint. 11, 1, 79:

    singula quaeque locum teneant sortita decenter,

    Hor. A. P. 92; cf.:

    maesta,

    Ov. Am. 2, 5, 44.— Comp.: Hor. Ep. 2, 2, 216; Quint. 9, 1, 21 al.— Sup., a false reading for diligentissime, Cic. Caes. 26, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > decet

  • 9 glaucopis

    glaucōpis, ĭdis, f., = glaukôpis (gray-eyed, an epithet of Minerva), the owl:

    si meus aurita gaudet glaucopide Flaccus,

    Mart. 7, 87 dub. (ex conject. Scalig., al. lagopode; v. lagopus).
    1.
    glaucus, a, um, adj., = glaukos, bright, sparkling, gleaming, grayish ( poet. and in post-Aug. prose; cf.:

    caeruleus, caesius): undae,

    Lucr. 1, 719;

    so of water: amictus (Nymphae),

    Verg. A. 12, 885; cf.:

    amictus (dei Tiberini),

    id. ib. 8, 33:

    sorores,

    i. e. the Nereides, Stat. Th. 9, 351:

    ulva,

    Verg. A. 6, 416:

    salix,

    id. G. 4, 182; cf.:

    frons (salictorum),

    id. ib. 2, 13:

    equus,

    id. ib. 3, 82:

    oculi,

    Plin. 8, 21, 30, § 75; 11, 37, 53, § 141 sq.— Transf.:

    glauca uxor, i. e. with gleaming eyes,

    Amm. 15, 12, 1.
    2.
    glaucus, i, m., = glaukos, a bluish-colored fish, otherwise unknown, Plin. 9, 16, 25, § 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > glaucopis

  • 10 glaucus

    glaucōpis, ĭdis, f., = glaukôpis (gray-eyed, an epithet of Minerva), the owl:

    si meus aurita gaudet glaucopide Flaccus,

    Mart. 7, 87 dub. (ex conject. Scalig., al. lagopode; v. lagopus).
    1.
    glaucus, a, um, adj., = glaukos, bright, sparkling, gleaming, grayish ( poet. and in post-Aug. prose; cf.:

    caeruleus, caesius): undae,

    Lucr. 1, 719;

    so of water: amictus (Nymphae),

    Verg. A. 12, 885; cf.:

    amictus (dei Tiberini),

    id. ib. 8, 33:

    sorores,

    i. e. the Nereides, Stat. Th. 9, 351:

    ulva,

    Verg. A. 6, 416:

    salix,

    id. G. 4, 182; cf.:

    frons (salictorum),

    id. ib. 2, 13:

    equus,

    id. ib. 3, 82:

    oculi,

    Plin. 8, 21, 30, § 75; 11, 37, 53, § 141 sq.— Transf.:

    glauca uxor, i. e. with gleaming eyes,

    Amm. 15, 12, 1.
    2.
    glaucus, i, m., = glaukos, a bluish-colored fish, otherwise unknown, Plin. 9, 16, 25, § 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > glaucus

  • 11 circumspiciō

        circumspiciō ēxī (perf. circumspēxtī, T.), ectus, ere    [circum + specio], to look about, cast a look around, observe, see: circumspicio; nusquam (sc. te video), T.: coniunx ubi sit, O.: nec suspicit nec circumspicit: nusquam circumspiciens aut respiciens, L.—Fig., to exercise foresight, be cautious, take heed: esse circumspiciendum diligenter, ut, etc.—To view on all sides, survey: sua circumspicere quid secum portare posset, Cs.: amictūs, to review, O.: turris circumspicit undas, commands, O.—To descry, get sight of, discern: saxum, V.— Fig., to view mentally, survey, ponder, weigh, consider: consilia animo, Cs.: circumspectis rebus omnibus: procellas quae impendent: circumspicere, quibus necesse sit, etc.: animo, qui sint exitūs rerum: quosnam consules facerent, L.: usque eone te diligis et magnifice circumspicis? are you so haughty? — To look about for, seek for: tecta ac recessum, L.: alium (arietem), V.
    * * *
    circumspicere, circumspexi, circumspectus V
    look around/over/for, survey; inspect; search for/seek; examine/review; ponder

    Latin-English dictionary > circumspiciō

  • 12 croceus

        croceus adj.    [crocus], of saffron, saffron-colored, yellow, golden: odores, V.: flores, V.— Saffron: Tithoni cubile, V.: amictus, O.: fetus (visci), V.
    * * *
    crocea, croceum ADJ
    yellow, golden; saffron-colored; of saffron/its oil, saffron-; scarlet (Ecc)

    Latin-English dictionary > croceus

  • 13 decēns

        decēns entis, adj. with comp.    [P. of decet], seemly, becoming, decent, proper, fit: amictus, O.: motus, H.: quid verum atque decens, H.: (habitus) decentior quam sublimior, Ta.— Symmetrical, well-formed, beautiful, noble: mālae, H.: Venus, H.: quā nulla decentior, O.
    * * *
    decentis (gen.), decentior -or -us, decentissimus -a -um ADJ
    appropriate, decent/seemly/becoming, in approved standard; pleasing/graceful

    Latin-English dictionary > decēns

  • 14 dē-pendeō

        dē-pendeō —, —, ēre,    to hang from, hang on, hang down: ex umeris nodo dependet amictus, V.: galea ramis, V.: serta tectis, O.: laqueo, L.: Licia dependent, O.—Fig., to be dependent on, wait for: Dependet fides a veniente die, O.—To depend, be derived: ‘augurium’ dependet origine verbi, O.

    Latin-English dictionary > dē-pendeō

  • 15 dī-scindō

        dī-scindō cidī, cissus, ere,    to tear asunder, cut apart, cleave, divide, rend, tear: Vestem, T.: tunicam: purpureos amictūs manu, V.: labrum, T.: artūs, V.: novaculā cotem, L.: amicitiae discindendae, rudely broken off.

    Latin-English dictionary > dī-scindō

  • 16 ex-olēscō

        ex-olēscō olēvī, ētus, ere,     inch, to grow out of use, become obsolete, pass away, cease: cum patris favor exolevisset, L.: exoletis annalium exemplis, L.: exolescunt Graeci amictūs, Ta.: ne disciplina per desidiam exolesceret, Ta.

    Latin-English dictionary > ex-olēscō

  • 17 glaucus

        glaucus adj., γλαυκόσ, bright, sparkling, gleaming, grayish: amictus, V.: lumen (oculorum), V.: ulva, V.: equus, V.
    * * *
    glauca, glaucum ADJ

    Latin-English dictionary > glaucus

  • 18 per-lūceō (pell-)

        per-lūceō (pell-) lūxī, —, ēre,    to shine through, glimmer: perlucens iam aliquid lux, i. e. in some measure piercing, L.: pelluces, i. e. you wear a transparent garment, Iu.—P. praes., transparent: perlucens aether: amictus, O.: ruina, Iu. —Fig., to shine through, gleam forth, appear, be clear, be intelligible: illud quasi perlucet ex eis virtutibus: pellucens oratio.

    Latin-English dictionary > per-lūceō (pell-)

  • 19 prae-texō

        prae-texō xuī, xtus, ere,    to weave before, fringe, edge, border: Purpura praetexit amictūs, O.: litora Praetexunt puppes, V.: nationes Rheno praetexuntur, border on the Rhine, Ta.—To border, furnish, provide, adorn: primis litteris sententiae carmen omne praetexitur, i. e. the initial letters of the verses are those of the sentence: omnia lenioribus principiis natura praetexuit, has provided with, etc.: praetexta quercu domus, O.: praetexat fastigia chartae littera, i. e. be written on the margin, Tb.—Fig., to cover, cloak, conceal, disguise: hoc nomine culpam, V.—To assign as a pretext: servatam ab eo filiam, Ta.: nomina speciosa, Ta.

    Latin-English dictionary > prae-texō

  • 20 sordidus

        sordidus adj. with comp. and sup.    [sordes], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid: amictus, V.: mappa, H.: duces Non indecoro pulvere, H.: Auctumnus calcatis uvis, O.: terga suis, dingy, O. —Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, Caec. ap. C.—Fig., low, base, mean, poor, humble, small, paltry: homo: non sordidus auctor Naturae, H.: sordidissimus quisque, L.: rura, V. — Low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful: ut quisque sordidissimus videbitur: sordidissima ratio et inquinatissima: sordidiores (artīs) repudiare: Virtus repulsae nescia sordidae, H.: pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment. — Mean, niggardly, penurious, sordid: Sordidus quod nolit haberi, H.: periurium, Ph.
    * * *
    sordida -um, sordidior -or -us, sordidissimus -a -um ADJ
    dirty, unclean, foul, filthy; vulgar, sordid; low, base, mean, paltry; vile

    Latin-English dictionary > sordidus

См. также в других словарях:

  • AMICTUS — Anglis olim, an Amytte, primum ex sex indumentis Episcopo, in Ecclesia Romana, cum Presbyteris communibus: Sunt autem illa, Amictus, Alba, Cingulum, Stola, Manipulus et Planeta, uti habet Innocentius III. de Myster. Myssae l. 1. c. 10. Et quidem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Amictus — (lat.), 1) (röm. Ant.), Oberkleid; 2) auch im Allgemeinen Kleid; 3) (Kirchw.), so v.w. Humerale …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Amictus — (lat.), Gewand; besonders das viereckige, weißleinene Tuch, das der Priester seit dem 8. Jahrh. zur Zelebration des Hochamtes über Nacken und Schulter trug und vorn auf der Brust mit Schnüren zusammenband …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Amictus — (lat.), Humerale, das weißleinene Schultertuch des amtierenden Priesters …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Nyctyornis amictus — Guêpier à fraise Nyctyornis amictus …   Wikipédia en Français

  • Monoplex amictus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr …   Wikipedia

  • Omorgus amictus — Omorgus amictus, adult Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Aegus amictus —   Aegus amictus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Nyctyornis amictus — raudonbarzdis naktinis bitininkas statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Nyctyornis amictus angl. red bearded bee eater vok. Rotbartspint, m rus. краснобородая ночная щурка, f pranc. guêpier à fraise, m ryšiai: platesnis… …   Paukščių pavadinimų žodynas

  • Guepier a fraise — Guêpier à fraise Nyctyornis amictus …   Wikipédia en Français

  • Guêpier À Fraise — Nyctyornis amictus …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»