-
1 adorno
ădorno, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] préparer, arranger, munir, équiper. - adornare nuptias, Plaut.: préparer une noce. - adornare mare classibus, Cic.: couvrir la mer de flottes. - adornare accusationem, Cic.: préparer les éléments d'une accusation. - adornare testium copiam, Cic. Clu. 6: produire une foule de témoins. - adornare ut...: prendre des dispositions pour... - adorna, ut rem divinam faciam, Plaut. Rud.: prends des dispositions pour que j'offre un sacrifice. - adornat + inf. Plaut.: il se dispose à... - tragulam in te injicere adornat, Plaut. Ep.: il se prépare à lancer sur toi un javelot. [st1]2 [-] orner, embellir, décorer; rehausser, faire valoir, vanter. - flaminem insigni veste et curuli regiā sellā adornavit, Liv. 1: il revêtit le flamine d'un vêtement éblouissant et lui donna la chaise curule, celle des rois. - bene facta suis verbis adornant, Plin. Ep. 1: ils font valoir par leurs discours le bien qu'ils ont fait. - hanc legem (s.-ent. verbis) leviter adornabit, Quint. 7: il fera légèrement ressortir les mérites de cette loi.* * *ădorno, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] préparer, arranger, munir, équiper. - adornare nuptias, Plaut.: préparer une noce. - adornare mare classibus, Cic.: couvrir la mer de flottes. - adornare accusationem, Cic.: préparer les éléments d'une accusation. - adornare testium copiam, Cic. Clu. 6: produire une foule de témoins. - adornare ut...: prendre des dispositions pour... - adorna, ut rem divinam faciam, Plaut. Rud.: prends des dispositions pour que j'offre un sacrifice. - adornat + inf. Plaut.: il se dispose à... - tragulam in te injicere adornat, Plaut. Ep.: il se prépare à lancer sur toi un javelot. [st1]2 [-] orner, embellir, décorer; rehausser, faire valoir, vanter. - flaminem insigni veste et curuli regiā sellā adornavit, Liv. 1: il revêtit le flamine d'un vêtement éblouissant et lui donna la chaise curule, celle des rois. - bene facta suis verbis adornant, Plin. Ep. 1: ils font valoir par leurs discours le bien qu'ils ont fait. - hanc legem (s.-ent. verbis) leviter adornabit, Quint. 7: il fera légèrement ressortir les mérites de cette loi.* * *Adorno, adornas, adornare, Idem significat quod simplex Ornare. Liu. Aorner, Accoustrer.\Adornare verbis benefacta sua. Plin. iunior. Enrichir de parolles, Magnifier, Vanter les plaisirs qu'on a faict.\Adornare. Cic. Apprester, Appareiller, Accoustrer.\Tragulam in te iniicere adornat. Plaut. Il s'appreste pour te jecter un dard, et te navrer, Pour te tromper.\Adornare aliquid. Controuver quelque chose, Inventer quelque finesse.\Testes adornare. Cic. Apposter, Forger des tesmoings.\Crimen adornare. Cic. Controuver, Inventer.\Adornare aliquam, pro Ornare, et ad honores promouere. Cic. Eslever aux honneurs.\Adornatus venatui. Tacitus. Appresté pour aller à la chasse. -
2 adorno
ad-ōrno, āvī, ātum, āre1) готовить, устраивать ( nuptias Ter); подготовлять ( accusationem C)2) оснащать, снаряжать ( naves Cs)a. aliquem armis QC — вооружить кого-л.3) украшать (arma auro QC; aliquem honoribus VP); наряжать ( aliquem insigni veste L); разукрашивать, расхваливать ( aliquid verbis PJ) -
3 adorno
ad-ōrno, āvī, ātum, āre, zu irgend einem Zweck herrichten, a) zum Nutzen, Gebrauch = mit dem Nötigen versehen, ausstatten, ausrüsten, zu etw. Anstalt machen, -treffen, ad fugam viaticum, Plaut.: nuptias, Plaut.: naves onerarias, Caes.: patinam, anrichten, Apic.: Italiae duo maria maximis classibus firmissimisque praesidiis, Cic.: fugam, Ter.: accusationem, Cic.: tu interibi adorna ceterum, quod opus est, Plaut.: m. ut u. Konj., adorna, ut rem divinam faciam, Plaut. rud. 1206: continuo haec adornant, ut lavet, Ter. eun. 582: m. Infin., tragulam in te inicere, Plaut. Epid. 690. – b) zum Schmuck = schmücken, zieren, zum Schmuck mit etw. versehen, α) materiell, forum magno ornatu, Cic.: alqm insigni veste et curuli regiā sellā, Liv.: urbem monumentis, Suet. – β) ideell, iusti honores alqm adornant, Liv.: tantis adornatus virtutibus, Vell.: benefacta verbis, verschönernd herausstreichen, Plin. ep.
-
4 adorno
ad-ōrno, āvī, ātum, āre, zu irgend einem Zweck herrichten, a) zum Nutzen, Gebrauch = mit dem Nötigen versehen, ausstatten, ausrüsten, zu etw. Anstalt machen, -treffen, ad fugam viaticum, Plaut.: nuptias, Plaut.: naves onerarias, Caes.: patinam, anrichten, Apic.: Italiae duo maria maximis classibus firmissimisque praesidiis, Cic.: fugam, Ter.: accusationem, Cic.: tu interibi adorna ceterum, quod opus est, Plaut.: m. ut u. Konj., adorna, ut rem divinam faciam, Plaut. rud. 1206: continuo haec adornant, ut lavet, Ter. eun. 582: m. Infin., tragulam in te inicere, Plaut. Epid. 690. – b) zum Schmuck = schmücken, zieren, zum Schmuck mit etw. versehen, α) materiell, forum magno ornatu, Cic.: alqm insigni veste et curuli regiā sellā, Liv.: urbem monumentis, Suet. – β) ideell, iusti honores alqm adornant, Liv.: tantis adornatus virtutibus, Vell.: benefacta verbis, verschönernd herausstreichen, Plin. ep. -
5 adorno
adornare, adornavi, adornatus V TRANSequip, get ready, prepare; set off; adorn, array, embellish; honor, endow -
6 adorno
ăd-orno, āvi, ātum, 1, v. a., to prepare a thing for some definite object, to get ready, to furnish, provide, fit out, equip, kosmeô.I.In gen. (class.;II.esp. freq. in Plaut. and Cic.): quin tu mihi adornas ad fugam viaticum,
Plaut. Ep. 5, 1, 9:nuptias,
id. Cas. 2, 6, 67; so also id. Aul. 2, 1, 35:fugam,
Ter. Eun. 4, 4, 6 (cf.:fugam aut furtum parat,
id. Phorm. 1, 4, 14):maria classibus et praesidiis,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:forum comitiumque adornatum, ad speciem magnifico ornatu, ad sensum cogitationemque acerbo et lugubri,
id. Verr. 2, 1, 22:ut accusationem et petitionem consulatus adornet atque instruat,
prepare, id. Mur. 22, 46:testium copiam,
to produce, id. Clu. 6:invenire et adornare comparationem criminis,
id. ib. 67:contra haec Pompeius naves magnas onerarias adornabat,
Caes. B. C. 1, 26:omni opulentiā insignium armorum bellum adornaverant,
Liv. 10, 38.—Anteclass. constr. with inf.:tragulam in te inicere adornat,
Plaut. Ep. 5, 2, 25.—And absol.:adorna, ut rem divinam faciam,
Plaut. Rud. 4, 6, 2; Ter. Eun. 3, 5, 34.—To put an ornament upon one; hence, to decorate, adorn, embellish with something (mostly in the Aug. per.; esp. in the histt.): aliquem aliqua re:(Numa) flaminem insigni veste et curuli regiā sellā adornavit,
Liv. 1, 20:triumphum,
Vell. 2, 122; so Suet. Aug. 29; id. Tib. 43; id. Calig. 45; id. Ner. 12; 38: [p. 45] Curt. 3, 3, 13; 17 al.— Trop.:tantis adornatus virtutibus,
Vell. 2, 2:praecipuis donis,
id. 2, 121:bene facta suis verbis,
Plin. Ep. 1, 8, 15:adornata verbis,
Tac. A. 1, 52:legem leviter (sc. verbis) adornabit, ut justam,
Quint. 7, 1, 47.—Hence, * ădornātē, adv.: declamabat splendide atque adornate, brilliantly and elegantly (opp. circumcise ac sordide), Suet. Rhet. 6. -
7 adornate
adornātē, Adv. (adornatus v. adorno), zierlich, splendide atque adornate declamare (Ggstz. circumcise ac sordide), Suet. rhet. 6.
-
8 superadornatus
superadōrnātus, a, um (super u. adorno), auf der Oberfläche-, von außen verziert (vergoldet, versilbert), Sen. nat. qu. 4, 2, 18.
-
9 ădornātus
ădornātus, a, um part. passé de adorno. [st2]1 [-] équipé, préparé, muni. [st2]2 [-] orné, enrichi, rehaussé. -
10 adornate
adornātē, Adv. (adornatus v. adorno), zierlich, splendide atque adornate declamare (Ggstz. circumcise ac sordide), Suet. rhet. 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adornate
-
11 superadornatus
superadōrnātus, a, um (super u. adorno), auf der Oberfläche-, von außen verziert (vergoldet, versilbert), Sen. nat. qu. 4, 2, 18.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superadornatus
-
12 adornate
ădornātē, adv., v. adorno fin. -
13 superadornatus
sŭpĕr-ădornātus, a, um, Part. [adorno], further adorned, additionally ornamented:materia,
Sen. Q. N. 4, 2, 18.
См. также в других словарях:
adorno — sustantivo masculino 1. Aquello que se pone para embellecer o mejorar una cosa o persona: Tengo que comprar los adornos de Navidad. Lleva una cinta de adorno en la cabeza. Le he comprado un adorno para la mesa. 2. Área: tauromáquia Lance con que… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
ADORNO (T. W.) — ADORNO THEODOR WIESENGRUND (1903 1969) Philosophe, sociologue, compositeur et musicographe allemand né à Francfort sur le Main. Élève de composition d’Alban Berg, Adorno émigre à l’avènement du nazisme en Angleterre puis aux États Unis, où il… … Encyclopédie Universelle
adorno — (De adornar). 1. m. Aquello que se pone para la hermosura o mejor parecer de personas o cosas. 2. balsamina (ǁ planta balsaminácea). 3. germ. chapines1. de adorno. loc. adj. Que no hace labor efectiva. Se emplea mucho jocosamente. Este está de… … Diccionario de la lengua española
Adorno — (izg. àdorno), Theodor (1903 1969) DEFINICIJA njemački filozof, sociolog i glazbeni teoretičar, u emigraciji u SAD u za vrijeme nacizma, od 1949. opet u Njemačkoj (frankfurtska škola) … Hrvatski jezični portal
Adorno [1] — Adorno, Stadt in der sardinischen Provinz Aosta; Bergbau, Weberei; 10,500 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
Adorno [2] — Adorno, Familie in Genua, gibellinisch gesinnt, besonders berühmt durch 7 Dogen: 1) Gabriel, 1363–70; Antonietto I., 1384–97; 3) Georg, 1413–15; 4) Rafael, 1443–47; 5) Barnabas, 1447; 6) Prosper, 1461–78 u. 7) Antonietto II., 1513 u. 1522–27; in… … Pierer's Universal-Lexikon
Adorno — Adorno, berühmtes Geschlecht zu Genua, das der Republik 7 Dogen gab, in der Regel auf franz. Seite, Gegner der Doria … Herders Conversations-Lexikon
Adorno — Adorno, Theodor W … Philosophy dictionary
Adorno — (Theodor Wiesengrund) (1903 1969) philosophe, sociologue et musicologue allemand. Fondateur de l école de Francfort (1923) … Encyclopédie Universelle
adorno — /a dorno/ agg. [part. pass. senza suff. di adornare ], lett. 1. [ripieno d ornamenti] ▶◀ abbellito, adornato, decorato, ornato. ◀▶ disadorno, nudo, spoglio. 2. [che suscita attrazione] ▶◀ attraente, bello, leggiadro. ◀▶ brutto … Enciclopedia Italiana
Adorno — Adorno, Theodor Wiesengrund … Dictionary of sociology