Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ātis

  • 1 epigramma

        epigramma atis, n    (dat. plur. -atis, C.), ἐπίγραμμα, an inscription: incisum in basi: tripodem ponere epigrammate inscripto, N.—An epigram: in eum facere.
    * * *
    I
    inscription, epigram
    II
    epigrammatos/is N N
    inscription; epitaph; mark tattooed on criminals; short poem, epigram

    Latin-English dictionary > epigramma

  • 2 Anas

    1.
    ănăs, ănătis ( gen. plur. anatum, Cic. N. D. 2, 48, 124; Plin. 25, 2, 3, § 6;

    rarely anatium,

    Varr. R. R. 3, 5, 14; 3, 11, 1) [kindr. with old Germ. Anut; Lith. antis; mod. Germ. Ente; perh. also with Sanscr. ātis, a waterfowl], f., the duck:

    greges anatium,

    Varr. R. R. 3, 11:

    anatum ova,

    Cic. N. D. 2, 48, 124 al.:

    Anas fluviatilis,

    wild-duck, Ov. M. 11, 773.
    2.
    ănās, ātis, f. [3. anus], disease of old women: anatem morbum anuum dicebant, id est, vetularum sicut senium morbum senum, Paul. ex Fest, p. 29 Müll.; cf. Placid. p. 435 Mai.
    3.
    Ănas, ae, m., a river in Spain, now Guadiana (Arab., i. e. Wadi-Ana, = river Anas), Caes. B. C. 1, 38; Plin. 3, 1, 3, § 3; 4, 22, 35, § 116; Mel. 2, 6; 3, 1; cf. Mann. Hispan. 325.

    Lewis & Short latin dictionary > Anas

  • 3 anas

    1.
    ănăs, ănătis ( gen. plur. anatum, Cic. N. D. 2, 48, 124; Plin. 25, 2, 3, § 6;

    rarely anatium,

    Varr. R. R. 3, 5, 14; 3, 11, 1) [kindr. with old Germ. Anut; Lith. antis; mod. Germ. Ente; perh. also with Sanscr. ātis, a waterfowl], f., the duck:

    greges anatium,

    Varr. R. R. 3, 11:

    anatum ova,

    Cic. N. D. 2, 48, 124 al.:

    Anas fluviatilis,

    wild-duck, Ov. M. 11, 773.
    2.
    ănās, ātis, f. [3. anus], disease of old women: anatem morbum anuum dicebant, id est, vetularum sicut senium morbum senum, Paul. ex Fest, p. 29 Müll.; cf. Placid. p. 435 Mai.
    3.
    Ănas, ae, m., a river in Spain, now Guadiana (Arab., i. e. Wadi-Ana, = river Anas), Caes. B. C. 1, 38; Plin. 3, 1, 3, § 3; 4, 22, 35, § 116; Mel. 2, 6; 3, 1; cf. Mann. Hispan. 325.

    Lewis & Short latin dictionary > anas

  • 4 anathema

    1.
    ănăthēmă, ătis, n., = anathêma, an offering, a gift, Prud. Psych. 540:

    in anathema oblivionis,

    Vulg. Judith, 16, 23.
    2.
    ănăthĕmă, ătis, n., = anathema, a later form of anathêma, used in mal. part. (eccl. Lat.), pr. an offering not to be redeemed; and of a living thing, to be put to death, doomed; hence, an accursed thing, a curse.
    I.
    Concr., of things:

    vocavit nomen loci illius Horma, id est anathema,

    Vulg. Num. 21, 3; ib. Jud. 1, 17; ib. Deut. 13, 16.—
    II.
    A curse of excommunication, anathema:

    anathematis injuria,

    Aug. Ep. 75.—
    III.
    Meton. (like the Heb.).
    A.
    The person cursed:

    nec inferes quippiam ex idolo in domum tuam, ne fias anathema, sicut et illud est,

    Vulg. Deut. 7, 26. —
    B.
    The person excommunicated:

    aliquem anathema dicere,

    Tert. adv. Haer. 6; Vulg. Rom. 9, 3; ib. 1 Cor. 12, 3; 16, 22; ib. Gal. 1, 8; 1, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > anathema

  • 5 Atina

    Ātīna, ae. f., = Atina.
    I.
    A.. A town in Latium, still called Atina, Liv. 9, 28; Verg. A. 7, 630; cf. Mann. Ital. I. p. 675.—Hence,
    B.
    Ātīnas, ātis, adj., of Atina, Atinatic, or Atinatian:

    praefectura,

    Cic. Planc. 8.— Absol.:

    in Atinati,

    in the Atinatic territory, Cic. Att. 15, 3.— Ātīnātes, ium, m., the inhabitants of Atina, Cic. Planc. 8.—
    II.
    A [p. 189] town of the Venetians, Plin. 3, 19, 23, § 131; cf. Mann. Ital. I. p. 95.—
    III.
    A town in Lucania, now Atena; hence, Ātīnas, ātis, adj., Atinatic:

    in Atinate campo,

    Plin. 2, 103, 106, § 225.

    Lewis & Short latin dictionary > Atina

  • 6 Atinas

    Ātīna, ae. f., = Atina.
    I.
    A.. A town in Latium, still called Atina, Liv. 9, 28; Verg. A. 7, 630; cf. Mann. Ital. I. p. 675.—Hence,
    B.
    Ātīnas, ātis, adj., of Atina, Atinatic, or Atinatian:

    praefectura,

    Cic. Planc. 8.— Absol.:

    in Atinati,

    in the Atinatic territory, Cic. Att. 15, 3.— Ātīnātes, ium, m., the inhabitants of Atina, Cic. Planc. 8.—
    II.
    A [p. 189] town of the Venetians, Plin. 3, 19, 23, § 131; cf. Mann. Ital. I. p. 95.—
    III.
    A town in Lucania, now Atena; hence, Ātīnas, ātis, adj., Atinatic:

    in Atinate campo,

    Plin. 2, 103, 106, § 225.

    Lewis & Short latin dictionary > Atinas

  • 7 Atinates

    Ātīna, ae. f., = Atina.
    I.
    A.. A town in Latium, still called Atina, Liv. 9, 28; Verg. A. 7, 630; cf. Mann. Ital. I. p. 675.—Hence,
    B.
    Ātīnas, ātis, adj., of Atina, Atinatic, or Atinatian:

    praefectura,

    Cic. Planc. 8.— Absol.:

    in Atinati,

    in the Atinatic territory, Cic. Att. 15, 3.— Ātīnātes, ium, m., the inhabitants of Atina, Cic. Planc. 8.—
    II.
    A [p. 189] town of the Venetians, Plin. 3, 19, 23, § 131; cf. Mann. Ital. I. p. 95.—
    III.
    A town in Lucania, now Atena; hence, Ātīnas, ātis, adj., Atinatic:

    in Atinate campo,

    Plin. 2, 103, 106, § 225.

    Lewis & Short latin dictionary > Atinates

  • 8 laev

    1.
    lĕvĭtas, ātis, f. [1. levis], lightness, as to weight.
    I.
    Lit. (rare):

    plumarum,

    Lucr. 3, 387; id. 4, 745:

    armorum,

    Caes. B. G. 5, 34:

    nulli fruticum levitas major,

    Plin. 13, 22, 42, § 123.—
    * B.
    Transf., poet., movableness, mobility:

    Termine, post illud levitas tibi libera non est: Qua positus fueris in statione, mane,

    Ov. F. 2, 673.—
    II.
    Trop.
    A.
    Light-mindedness, changeableness, fickleness, inconstancy, levity (freq. and class.):

    quid est inconstantiā, mobilitate, levitate turpius?

    Cic. Phil. 7, 3, 9:

    temere assentientium,

    id. Ac. 2, 38, 120:

    in populari ratione,

    id. Brut. 27, 103:

    mobilitas et levitas animi,

    Caes. B. G. 2, 1:

    ut adversas res, sic secundas immoderate ferre, levitatis est,

    lightness of mind, Cic. Off. 1, 26, 90:

    amatoriis levitatibus dediti,

    frivolities, id. Fin. 1, 18, 62:

    manet in rebus temere congestis levitas,

    Quint. 10, 3, 17:

    contemnamus igitur omnis ineptias—quod enim lenius huic levitati nomen inponam,

    Cic. Tusc. 1, 40, 95.—
    B.
    In partic., of speech, shallowness, superficialness (rare):

    opinionis,

    Cic. N. D. 2, 17, 45.
    2.
    lēvĭtas ( laev-), ātis, f. [2. lēvis], smoothness.
    I.
    Lit. (class.):

    speculorum,

    Cic. Univ. 14; id. de Or. 3, 25, 99; id. Univ. 6; Plin. 2, 3, 3, § 7:

    intestinorum,

    slipperiness, lubricity, Cels. 4, 16; 2, 8.—
    II.
    Trop., of speech, smoothness, fluency, facility:

    Demosthenes nihil levitate Aeschini et splendore verborum cedit,

    Cic. Or. 31, 110:

    verborum,

    Quint. 10, 1, 52:

    effeminata,

    id. 8, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > laev

  • 9 levitas

    1.
    lĕvĭtas, ātis, f. [1. levis], lightness, as to weight.
    I.
    Lit. (rare):

    plumarum,

    Lucr. 3, 387; id. 4, 745:

    armorum,

    Caes. B. G. 5, 34:

    nulli fruticum levitas major,

    Plin. 13, 22, 42, § 123.—
    * B.
    Transf., poet., movableness, mobility:

    Termine, post illud levitas tibi libera non est: Qua positus fueris in statione, mane,

    Ov. F. 2, 673.—
    II.
    Trop.
    A.
    Light-mindedness, changeableness, fickleness, inconstancy, levity (freq. and class.):

    quid est inconstantiā, mobilitate, levitate turpius?

    Cic. Phil. 7, 3, 9:

    temere assentientium,

    id. Ac. 2, 38, 120:

    in populari ratione,

    id. Brut. 27, 103:

    mobilitas et levitas animi,

    Caes. B. G. 2, 1:

    ut adversas res, sic secundas immoderate ferre, levitatis est,

    lightness of mind, Cic. Off. 1, 26, 90:

    amatoriis levitatibus dediti,

    frivolities, id. Fin. 1, 18, 62:

    manet in rebus temere congestis levitas,

    Quint. 10, 3, 17:

    contemnamus igitur omnis ineptias—quod enim lenius huic levitati nomen inponam,

    Cic. Tusc. 1, 40, 95.—
    B.
    In partic., of speech, shallowness, superficialness (rare):

    opinionis,

    Cic. N. D. 2, 17, 45.
    2.
    lēvĭtas ( laev-), ātis, f. [2. lēvis], smoothness.
    I.
    Lit. (class.):

    speculorum,

    Cic. Univ. 14; id. de Or. 3, 25, 99; id. Univ. 6; Plin. 2, 3, 3, § 7:

    intestinorum,

    slipperiness, lubricity, Cels. 4, 16; 2, 8.—
    II.
    Trop., of speech, smoothness, fluency, facility:

    Demosthenes nihil levitate Aeschini et splendore verborum cedit,

    Cic. Or. 31, 110:

    verborum,

    Quint. 10, 1, 52:

    effeminata,

    id. 8, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > levitas

  • 10 optimas

    optĭmas ( optŭm-), ātis, adj. [optimus], of or belonging to the best or noblest, aristocratic:

    res publica, quae ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (from Non. 342, 31): matronae opulentae, optimates, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v 294 Vahl.).—Hence, subst.: optĭmas ( optŭm-), ātis, usually in plur.: optĭmātes ( optŭm-), um and ĭum, comm., the adherents of the best men, in a political sense, i. e. the aristocratic party, the aristocrats (opp. populares, the popular party; cf.:

    primores, proceres): qui ita se gerebant, ut sua consilia optimo cuique probarent, optimates habebantur... sunt principes consilii publici, sunt, qui eorum sectam sequuntur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    cum (summa rerum) est penes delectos, tum illa civitas optimatium arbitrio regi dicitur (opp. to the regnum and the civitas popularis),

    id. Rep. 1, 26, 42; so,

    in optimatium dominatu,

    id. ib. 1, 27, 43:

    contra voluntatem omnium optimatum,

    id. Inv. 2, 17, 52:

    plebis, et optimatium certamina,

    Tac. A. 4, 32:

    omnes optimates Juda et Jerusalem,

    Vulg. Jer 27, 20 et saep.—In sing.: dum pudet te parum optimatem esse, Cael. ap Cic. Att. 10, 9, A, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > optimas

  • 11 optimates

    optĭmas ( optŭm-), ātis, adj. [optimus], of or belonging to the best or noblest, aristocratic:

    res publica, quae ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (from Non. 342, 31): matronae opulentae, optimates, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v 294 Vahl.).—Hence, subst.: optĭmas ( optŭm-), ātis, usually in plur.: optĭmātes ( optŭm-), um and ĭum, comm., the adherents of the best men, in a political sense, i. e. the aristocratic party, the aristocrats (opp. populares, the popular party; cf.:

    primores, proceres): qui ita se gerebant, ut sua consilia optimo cuique probarent, optimates habebantur... sunt principes consilii publici, sunt, qui eorum sectam sequuntur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    cum (summa rerum) est penes delectos, tum illa civitas optimatium arbitrio regi dicitur (opp. to the regnum and the civitas popularis),

    id. Rep. 1, 26, 42; so,

    in optimatium dominatu,

    id. ib. 1, 27, 43:

    contra voluntatem omnium optimatum,

    id. Inv. 2, 17, 52:

    plebis, et optimatium certamina,

    Tac. A. 4, 32:

    omnes optimates Juda et Jerusalem,

    Vulg. Jer 27, 20 et saep.—In sing.: dum pudet te parum optimatem esse, Cael. ap Cic. Att. 10, 9, A, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > optimates

  • 12 optumas

    optĭmas ( optŭm-), ātis, adj. [optimus], of or belonging to the best or noblest, aristocratic:

    res publica, quae ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (from Non. 342, 31): matronae opulentae, optimates, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v 294 Vahl.).—Hence, subst.: optĭmas ( optŭm-), ātis, usually in plur.: optĭmātes ( optŭm-), um and ĭum, comm., the adherents of the best men, in a political sense, i. e. the aristocratic party, the aristocrats (opp. populares, the popular party; cf.:

    primores, proceres): qui ita se gerebant, ut sua consilia optimo cuique probarent, optimates habebantur... sunt principes consilii publici, sunt, qui eorum sectam sequuntur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    cum (summa rerum) est penes delectos, tum illa civitas optimatium arbitrio regi dicitur (opp. to the regnum and the civitas popularis),

    id. Rep. 1, 26, 42; so,

    in optimatium dominatu,

    id. ib. 1, 27, 43:

    contra voluntatem omnium optimatum,

    id. Inv. 2, 17, 52:

    plebis, et optimatium certamina,

    Tac. A. 4, 32:

    omnes optimates Juda et Jerusalem,

    Vulg. Jer 27, 20 et saep.—In sing.: dum pudet te parum optimatem esse, Cael. ap Cic. Att. 10, 9, A, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > optumas

  • 13 optumates

    optĭmas ( optŭm-), ātis, adj. [optimus], of or belonging to the best or noblest, aristocratic:

    res publica, quae ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (from Non. 342, 31): matronae opulentae, optimates, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v 294 Vahl.).—Hence, subst.: optĭmas ( optŭm-), ātis, usually in plur.: optĭmātes ( optŭm-), um and ĭum, comm., the adherents of the best men, in a political sense, i. e. the aristocratic party, the aristocrats (opp. populares, the popular party; cf.:

    primores, proceres): qui ita se gerebant, ut sua consilia optimo cuique probarent, optimates habebantur... sunt principes consilii publici, sunt, qui eorum sectam sequuntur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    cum (summa rerum) est penes delectos, tum illa civitas optimatium arbitrio regi dicitur (opp. to the regnum and the civitas popularis),

    id. Rep. 1, 26, 42; so,

    in optimatium dominatu,

    id. ib. 1, 27, 43:

    contra voluntatem omnium optimatum,

    id. Inv. 2, 17, 52:

    plebis, et optimatium certamina,

    Tac. A. 4, 32:

    omnes optimates Juda et Jerusalem,

    Vulg. Jer 27, 20 et saep.—In sing.: dum pudet te parum optimatem esse, Cael. ap Cic. Att. 10, 9, A, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > optumates

  • 14 Pietas

    1.
    pĭĕtas, ātis, f. [pius], dutiful conduct towards the gods, one's parents, relatives, benefactors, country, etc., sense of duty.
    I.
    Lit.
    A.
    With respect to the gods, piety:

    est enim pietas justitia adversus deos,

    Cic. N. D. 1, 41, 115; 1, 2, 3; cf.: aequitas tripartita dicitur esse;

    una ad superos deos, altera ad manes, tertia ad homines pertinere. Prima pietas, secunda sanctitas, tertia justitia aut aequitas nominatur,

    id. Top. 23, 90: pietas adversus deos, id. [p. 1375] Fin. 3, 22, 73:

    deos placatos pietas efficiet et sanctitas,

    id. Off. 2, 3, 11; id. Rep. 1, 2, 2:

    senex fretus pietate deum,

    Naev. B. Punic. 3, 1; Enn. ap. Non. 160, 2 (Trag. v. 369 Vahl.): nec pietas ulla est, velatum saepe videri Vortier ad lapidem atque omnes accedere ad aras, etc., that is not piety, to incline with veiled head to the marble, etc., Lucr. 5, 1198.—
    2.
    Conscientiousness, scrupulousness, Ov. F. 6, 607.—So of love and duty towards God (eccl. Lat.;

    freq.),

    Vulg. 2 Macc. 3, 1; id. 2 Pet. 1, 6.— Plur., Vulg. 2 Pet. 3, 11.—
    B.
    With respect to one's parents, children, relatives, country, benefactors, etc., duty, dutifulness, affection, love, loyalty, patriotism, gratitude, etc.: Pa. Salve, mi pater insperate. Tr. Volup est, quom istuc ex pietate vestrā nobis contigit, Plaut. Rud. 4, 4, 132:

    patrem tuom si percoles per pietatem,

    dutifully, id. Trin. 2, 2, 3:

    justitia erga deos religio, erga parentes pietas nominatur,

    Cic. Part. 22, 78:

    quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes?

    id. Planc. 33, 80:

    justitiam cole et pietatem, quae cum sit magna in parentibus et propinquis, tum in patriā maxima est,

    id. Rep. 6, 15, 15; cf.:

    pietas, quae erga patriam aut parentes, aut alios sanguine conjunctos officium conservare monet,

    id. Inv. 2, 22, 65; id. Rosc. Am. 13, 37:

    pietas in matrem,

    id. Lael. 3, 11; id. Att. 13, 39:

    mi mater, tua pietas plane nobis auxilio fuit,

    Plaut. Poen. 5, 4, 122; cf.

    v. 99: felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480:

    solemnia pietatis,

    the last offices, Tac. Agr. 7:

    egregium narras mirā pietate parentem,

    Cat. 66, 29:

    pietas erga aliquem,

    Cic. Fam. 1, 1, 1:

    in aliquem,

    id. ib. 1, 9, 1:

    hic tui omnes valent summāque pietate te desiderant,

    id. ib. 6, 20, 2:

    nec publicae pietatis intererat, quid vocarere,

    to the affection of the citizens, Plin. Pan. 21, 3:

    militiae,

    Luc. 4, 499.—Towards a husband (rare):

    neque id (officium nostrum) magis facimus quam nos monet pietas,

    Plaut. Stich. 1, 1, 6; cf.:

    scelus est pietas in conjuge Tereo,

    Ov. M. 6, 635.—The formula PIETATIS CAVSA or EX PIETATE (opp. EX TESTAMENTO), in epitaphs, denotes that the heir raised the monument to the deceased, not because compelled by the latter's last will, but out of affection and respect, Inscr. Orell. 4692; Inscr. Fabr. p. 710, n. 314.—
    II.
    Transf., in gen. (mostly poet. and in postAug. prose).
    A.
    Justice:

    at tibi... pro talibus ausis Di, si qua est caelo pietas, quae talia curet, Persolvant grates dignas, etc.,

    Verg. A. 2, 536; cf. Sil. 6, 410; so Verg. A. 5, 688:

    summa deum pietas,

    Stat. S. 3, 3, 1; cf. Liv. 4, 42.—
    B.
    Gentleness, kindness, tenderness, pity, compassion:

    permittite Patres Conscripti a pietate vestrā impetrari, ut damnatis liberum mortis arbitrium indulgeatis,

    Suet. Dom. 11:

    senatus,

    Plin. Pan. 79, 4; Dig. 48, 9, 5.—In addressing a person:

    mea pietas,

    my kind friend, Plaut. Bacch. 5, 2, 57.—
    III.
    Pĭĕtas, personified, a goddess, Piety, who had two temples at Rome, Liv. 40, 34, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Div. 1, 43, 98; Plin. 7, 36, 36, § 121; Val. Max. 5, 4, 7; Fest. p. 209 Müll.; Inscr. Orell. 1824 sq.; 3291.
    2.
    Pĭĕtas, ātis, f., a Roman surname, Inscr. Marin. Atti, p. 329.—
    II.
    Also, the name of a ship, Inscr. Orell. 3608.—
    III.
    Pietas Julia, a Roman colony in Istria, the mod. Pola, Plin. 3, 19, 23, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > Pietas

  • 15 pietas

    1.
    pĭĕtas, ātis, f. [pius], dutiful conduct towards the gods, one's parents, relatives, benefactors, country, etc., sense of duty.
    I.
    Lit.
    A.
    With respect to the gods, piety:

    est enim pietas justitia adversus deos,

    Cic. N. D. 1, 41, 115; 1, 2, 3; cf.: aequitas tripartita dicitur esse;

    una ad superos deos, altera ad manes, tertia ad homines pertinere. Prima pietas, secunda sanctitas, tertia justitia aut aequitas nominatur,

    id. Top. 23, 90: pietas adversus deos, id. [p. 1375] Fin. 3, 22, 73:

    deos placatos pietas efficiet et sanctitas,

    id. Off. 2, 3, 11; id. Rep. 1, 2, 2:

    senex fretus pietate deum,

    Naev. B. Punic. 3, 1; Enn. ap. Non. 160, 2 (Trag. v. 369 Vahl.): nec pietas ulla est, velatum saepe videri Vortier ad lapidem atque omnes accedere ad aras, etc., that is not piety, to incline with veiled head to the marble, etc., Lucr. 5, 1198.—
    2.
    Conscientiousness, scrupulousness, Ov. F. 6, 607.—So of love and duty towards God (eccl. Lat.;

    freq.),

    Vulg. 2 Macc. 3, 1; id. 2 Pet. 1, 6.— Plur., Vulg. 2 Pet. 3, 11.—
    B.
    With respect to one's parents, children, relatives, country, benefactors, etc., duty, dutifulness, affection, love, loyalty, patriotism, gratitude, etc.: Pa. Salve, mi pater insperate. Tr. Volup est, quom istuc ex pietate vestrā nobis contigit, Plaut. Rud. 4, 4, 132:

    patrem tuom si percoles per pietatem,

    dutifully, id. Trin. 2, 2, 3:

    justitia erga deos religio, erga parentes pietas nominatur,

    Cic. Part. 22, 78:

    quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes?

    id. Planc. 33, 80:

    justitiam cole et pietatem, quae cum sit magna in parentibus et propinquis, tum in patriā maxima est,

    id. Rep. 6, 15, 15; cf.:

    pietas, quae erga patriam aut parentes, aut alios sanguine conjunctos officium conservare monet,

    id. Inv. 2, 22, 65; id. Rosc. Am. 13, 37:

    pietas in matrem,

    id. Lael. 3, 11; id. Att. 13, 39:

    mi mater, tua pietas plane nobis auxilio fuit,

    Plaut. Poen. 5, 4, 122; cf.

    v. 99: felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480:

    solemnia pietatis,

    the last offices, Tac. Agr. 7:

    egregium narras mirā pietate parentem,

    Cat. 66, 29:

    pietas erga aliquem,

    Cic. Fam. 1, 1, 1:

    in aliquem,

    id. ib. 1, 9, 1:

    hic tui omnes valent summāque pietate te desiderant,

    id. ib. 6, 20, 2:

    nec publicae pietatis intererat, quid vocarere,

    to the affection of the citizens, Plin. Pan. 21, 3:

    militiae,

    Luc. 4, 499.—Towards a husband (rare):

    neque id (officium nostrum) magis facimus quam nos monet pietas,

    Plaut. Stich. 1, 1, 6; cf.:

    scelus est pietas in conjuge Tereo,

    Ov. M. 6, 635.—The formula PIETATIS CAVSA or EX PIETATE (opp. EX TESTAMENTO), in epitaphs, denotes that the heir raised the monument to the deceased, not because compelled by the latter's last will, but out of affection and respect, Inscr. Orell. 4692; Inscr. Fabr. p. 710, n. 314.—
    II.
    Transf., in gen. (mostly poet. and in postAug. prose).
    A.
    Justice:

    at tibi... pro talibus ausis Di, si qua est caelo pietas, quae talia curet, Persolvant grates dignas, etc.,

    Verg. A. 2, 536; cf. Sil. 6, 410; so Verg. A. 5, 688:

    summa deum pietas,

    Stat. S. 3, 3, 1; cf. Liv. 4, 42.—
    B.
    Gentleness, kindness, tenderness, pity, compassion:

    permittite Patres Conscripti a pietate vestrā impetrari, ut damnatis liberum mortis arbitrium indulgeatis,

    Suet. Dom. 11:

    senatus,

    Plin. Pan. 79, 4; Dig. 48, 9, 5.—In addressing a person:

    mea pietas,

    my kind friend, Plaut. Bacch. 5, 2, 57.—
    III.
    Pĭĕtas, personified, a goddess, Piety, who had two temples at Rome, Liv. 40, 34, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Div. 1, 43, 98; Plin. 7, 36, 36, § 121; Val. Max. 5, 4, 7; Fest. p. 209 Müll.; Inscr. Orell. 1824 sq.; 3291.
    2.
    Pĭĕtas, ātis, f., a Roman surname, Inscr. Marin. Atti, p. 329.—
    II.
    Also, the name of a ship, Inscr. Orell. 3608.—
    III.
    Pietas Julia, a Roman colony in Istria, the mod. Pola, Plin. 3, 19, 23, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > pietas

  • 16 puritas

    1.
    pūrĭtas, ātis, f. [purus], cleanness, purity (post-class.).
    I.
    Lit., Macr. Somn. Scip. 1, 11 fin.;

    of wine,

    Pall. 11, 14, 12.—
    II.
    Trop.:

    vivendi,

    Capitol. Ver. 3:

    sermonis,

    Hier. Ep. 57; Vulg. Psa. 17, 21.
    2.
    pūrĭtas, ātis, f. [pus], purulency (post-class.):

    sanguinis,

    Cael. Aur. Tard. 5, 4, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > puritas

  • 17 Zeugma

    1.
    zeugma, ătis, n., = zeugma, a grammatical figure, according to which two nouns or two infinitives are united to a verb which is applicable to only one of them, Ascon. ad Cic. Verr. 1, 18.
    2.
    Zeugma, ătis, n., = Zeugma, a town in Syria, on the Euphrates, now Rumkaleh, Plin. 5, 12, 13, § 67; 5, 24, 21, § 86; 34, 15, 43, § 150; Tac. A. 12, 12; Luc. 8, 237; Stat. S. 3, 2, 137.

    Lewis & Short latin dictionary > Zeugma

  • 18 zeugma

    1.
    zeugma, ătis, n., = zeugma, a grammatical figure, according to which two nouns or two infinitives are united to a verb which is applicable to only one of them, Ascon. ad Cic. Verr. 1, 18.
    2.
    Zeugma, ătis, n., = Zeugma, a town in Syria, on the Euphrates, now Rumkaleh, Plin. 5, 12, 13, § 67; 5, 24, 21, § 86; 34, 15, 43, § 150; Tac. A. 12, 12; Luc. 8, 237; Stat. S. 3, 2, 137.

    Lewis & Short latin dictionary > zeugma

  • 19 acclīvitās

        acclīvitās ātis, f    [acclivis], an ascent, rising grade, acclivity: pari acclivitate collis, Cs.
    * * *
    slope, ascent, upward inclination, steepness

    Latin-English dictionary > acclīvitās

  • 20 acerbitās

        acerbitās ātis, f    [acerbus], bitterness, harshness, sourness: fructūs magnā acerbitate permixtos ferre, i. e. public rewards bringing also bitter trials. — Fig., harshness, bitterness, rigor, severity, hostility, hatred: severitatem in senectute probo, acerbitatem nullo modo: patria, L.: virus acerbitatis, the poison of malice: nomen vestrum odio atque acerbitati futurum, an object of bitter hatred. —Plur., grief, sorrow, pain, anguish, affliction: lacrimas in meis acerbitatibus effudisti: omnīs acerbitates perferre, Cs.
    * * *
    harshness, severity; bitterness, sourness, ill feeling; anguish, hardship

    Latin-English dictionary > acerbitās

См. также в других словарях:

  • ATIS — or Atis may refer to: *Automatic Terminal Information Service at airports *Alliance for Telecommunications Industry Solutions *Automatic Transmitter Identification System in analog satellite TV *Automatic Identification System (AIS or ATIS, where …   Wikipedia

  • Atis — Saltar a navegación, búsqueda Atis con un gorro frigio. Thymiaterion de terracota de Tarso, siglo I o II a. C., Louvre. Atis (a veces Atys ) o Córibas es, en la mitología griega, una deidad de vida, muerte …   Wikipedia Español

  • Atis — Atis, so v.w. Atys …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ATIS — L ATIS (de l anglais Automatic Terminal Information Service) est un service automatique de diffusion. Il permet aux pilotes de recevoir en continu des informations sur les aéroports les plus fréquentés. Fichier audio Exemple d ATIS de …   Wikipédia en Français

  • atış — is. 1) Atma işi veya biçimi 2) Kalp veya nabzın vuruşu, çarpışı Birleşik Sözler atış yeri endirekt atış çengel atış çift atış potalı atış başlama atışı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • ATIS — El Servicio Automático de Información de Terminal (Automatic Terminal Information Service en inglés) o ATIS, es una emisión continua de información en áreas terminales congestionadas. El ATIS contiene información esencial como información… …   Wikipedia Español

  • ATIS — Die Abkürzung ATIS steht für: Alliance for Telecommunications Industry Solutions in der Telekommunikation Automatic Terminal Information Service in der Luftfahrt Automatic Transmitter Identification System in der europäischen Binnenschifffahrt… …   Deutsch Wikipedia

  • Atis — Esposo mítico de Cibeles o madre de los dioses y dios de la vegetación, adorado en Frigia y en Asia Menor. Posteriormente, su culto se extendió al Imperio romano donde, en el s. II AD, se convirtió en una deidad solar. El culto de Atis y de… …   Enciclopedia Universal

  • atis — įvairialapė kurpelė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Vėdryninių šeimos vaistinis augalas (Aconitum heterophyllum), paplitęs atogrąžų Azijoje. atitikmenys: lot. Aconitum heterophyllum angl. atis šaltinis Valstybinės lietuvių kalbos komisijos… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • atış — is. Tüfəng, tapança və s. atmaq işi və üsulu. Atış meydanı …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • Atis — Yon moun ki fè travay literè tankou ekri shante, poezi, fè penti e latriye. Yon moun ki konnen kreye imaj nan desen avèk ekriti. Yon atis kapab pran nenpòt imaj ki nan tèt li epi transfòme sou fòm reyalite …   Definisyon 2500 mo Kreyòl

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»