-
21 idio-isolysin
s.idioisolisina. -
22 idiocy idio·cy n
['ɪdɪəsɪ] -
23 idiomatic idio·mat·ic adj
[ˌɪdɪə'mætɪk] -
24 idiomatically idio·mati·cal·ly adv
[ˌɪdɪə'mætɪk(ə)lɪ]English-Italian dictionary > idiomatically idio·mati·cal·ly adv
-
25 idiosyncrasy idio·syn·cra·sy n
[ˌɪdɪə'sɪŋkrəsɪ](peculiarity, foible) (piccola) mania, (characteristic) particolarità f inv -
26 idiosyncratic idio·syn·crat·ic adj
[ˌɪdɪəsɪŋ'krætɪk]English-Italian dictionary > idiosyncratic idio·syn·crat·ic adj
-
27 idiota idio·ta
-
28 idiotisch
-
29 idiosynctarasy
{,idio'siŋkrəsi}
1. собствен темперамент/маниер/начин на мислене и пр., индивидуална особеност
2. мед. идиосинкразия* * *{,idio'sinkrъsi} n 1. собствен темперамент/маниер/начи* * *1. мед. идиосинкразия 2. собствен темперамент/маниер/начин на мислене и пр., индивидуална особеност -
30 idiot
Idio't m (-en, -en), Schwachsinnige mif (-n, -n) (S-r), Geistesschwache m i f (-n, -n) (G-r); i-ski idio'tisch, verblö'det, schwachsinnig; i-zam Idioti'smus m (-, -men); -
31 idiotensicher
idiótensicher a разг.рассчи́танный «на дурака́», преде́льно просто́й в обраще́нии ( о приборе) -
32 falcidiare
-
33 fastidiare
(-idio) vt уст.) докучать, надоедать; беспокоить -
34 invidiare
(- idio) vt1) завидоватьnon avere nulla da invidiare a nessuno — быть довольным собой и своей судьбой2) отказывать; отниматьinvidiare una cosa a se stesso — отказывать себе в чём-либо•• -
35 perfidiare
-
36 presidiare
-
37 sussidiare
-
38 idiolect
-
39 idiocy
idio·cy [ʼɪdiəsi] n -
40 idiomatic
idiomatisch
См. также в других словарях:
idio- — ♦ Élément, du gr. idios « propre, spécial ». idio élément, du gr. idios, qui appartient en propre à qqn ou à qqch . ⇒IDIO , élém. formant Élém. initial tiré du gr. « propre, particulier, qui appartient en propre à qqn ou à qqc. » et entrant dans… … Encyclopédie Universelle
idio — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia propriu . [pron. di o . / < fr., it. idio , cf. gr. idios – propriu]. Trimis de LauraGellner, 22.04.2005. Sursa: DN IDIO elem. propriu, specific . (< fr. idio , cf … Dicționar Român
idio... — idio..., I|dio... 〈in Zus.〉 eigen..., Eigen..., selbst..., Selbst... [<grch. idios „eigen, eigentümlich“] * * * idio... [griechisch ídios »eigen«, »eigentümlich«], Wortbildungselement mit den Bedeutungen: 1) eigen, selbst, z. B.… … Universal-Lexikon
Idio... — idio..., I|dio... 〈in Zus.〉 eigen..., Eigen..., selbst..., Selbst... [<grch. idios „eigen, eigentümlich“] * * * idio... [griechisch ídios »eigen«, »eigentümlich«], Wortbildungselement mit den Bedeutungen: 1) eigen, selbst, z. B.… … Universal-Lexikon
idio... — idio..., Idio... <aus gleichbed. gr. ídios> Wortbildungselement mit der Bedeutung »eigen, selbst, eigentümlich, besonders«, z. B. idiografisch, Idiolatrie; vgl. ↑ideo..., Ideo … Das große Fremdwörterbuch
idio- — element meaning one s own, personal, distinct, from Gk. idio , comb. form of idios own, personal, private, one s own (see IDIOM (Cf. idiom)) … Etymology dictionary
idio... — idio..., Idio...: Das Bestimmungswort von Zusammensetzungen mit der Bedeutung »eigen, selbst; eigentümlich, besonder...« ist entlehnt aus gleichbed. griech. ídios (vgl. ↑ Idiot) … Das Herkunftswörterbuch
Idio... — idio..., Idio...: Das Bestimmungswort von Zusammensetzungen mit der Bedeutung »eigen, selbst; eigentümlich, besonder...« ist entlehnt aus gleichbed. griech. ídios (vgl. ↑ Idiot) … Das Herkunftswörterbuch
idio- — [id′ē ō, id′ēə] [Gr idio < idios, one s own < IE * swedyos < base * swe , poss. > L suus, his, her, one s, OE swæs, beloved, own] combining form one s own, personal, distinct [idiomorphic] … English World dictionary
Idio- — Id i*o ([i^]d [i^]*[ o] ). A combining form from the Greek i dios, meaning private, personal, peculiar, distinct. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Idĭo... — Idĭo... (v. gr.), eigen … Pierer's Universal-Lexikon