Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Þiuda

  • 1 Іуда

    iuda
    ч.
    Judasz, Juda

    Українсько-польський словник > Іуда

  • 2 instar

    īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – / Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..

    lateinisch-deutsches > instar

  • 3 instar

    īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für
    ————
    die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle
    ————
    des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram
    ————
    caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instar

  • 4 Þýðverskr

    a. German.
    * * *
    adj., but better Þýðerskr, often spelt Þyeskr; the v and r are due to a wrong notion as to its origin, as if it came from - verjar (= men) instead of the inflex. iskr, as is seen from the German form; [O. H. G. Diutisc; mid.H. G. Diutisch, Tiusch; low Lat. Theotiscus; Hel. Thiudisk; mod. Germ. Teutsch, Deutsch; Engl. Dutch; these forms shew that v and r are in the Norse wrongly inserted; the old Icel. word was evidently borrowed from the Germ. through the trading people, perhaps in the 11th or 12th century; it does not therefore appear in a genuine Norse form, for then the inflexive iskr should have been assimilated to the preceding root word, so forming a monosyllable; the mod. form Þýzkr is in this respect correct; the root word is Goth. þiuda = þjóð, see Grimm’s Dict. s. v. ii. 1043; in Ulf. þiuþisko = ἐθνικως]:—German; Þýðerskir menn (Þýðverskir, Þýverskir, Þýðskir, v. l.), Fms. viii. 248; Vindum ok Þýðeskum mönnum, x. 45, v. l.; Þýðerska menn, 47; en Þýðeskir menn segja, Fas. i. 332; Þýverskir, Fb. i. 355. l. c.; Þýveskr, Ann. 1342 C; svá segir í kvœðum Þýðærskum, Þiðr. 304; frá sögn Þýðærskra manna, 334; Þýðeskum kvæðum, 231, 330, 352; Þýðeskra manna sögur, 180; í Þýðersk tunga, 1, 302, 304.

    Íslensk-ensk orðabók > Þýðverskr

  • 5 þjóð

    с. ж. р. - i- народ
    г. þiuda, д-а. þēod, д-с. thiod(a), д-в-н. diot(a), откуда д-в-н. diutisc народный (н. deutsch немецкий), ср. голл. duitsch немецкий (а. Dutch голландский), ш., д., нор. tysk немецкий; к лит. tautá народ

    Old Norse-ensk orðabók > þjóð

  • 6 tuath

    I
    people, tenantry, so Irish, Old Irish túath, populus, Welsh tud, country, nation, Cornish tus, Breton tud, Gaulish Tout-, Teuto-: *toutâ, people; Latin Umbr. toto, state, Oscan túvtú, populus, Latin tôtus, all; Gothic þ;iuda, people, Teutonic, Deutsch, German, Dutch; Lettic táuta, people, Old Prussian tauto, land.
    II
    north, Irish tuath, tuaith, Old Irish túath, left, north: *toutâ, *touto-s (adj.), left hand, left, "good", Gothic þ;iuþ;, good; cf. Greek $$Geu$$'w/numos, left hand, "good-omened". Rhys (Manx Pray. $$+2, 62) suggests that the root is su, turn (see iompaidh): *do-hu$$-th (*to-su-), "turning to"; Welsh aswy or aseu, left hand, being also hence - *ad-sou-i-.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > tuath

  • 7 Иуда

    [Iúda] m.
    2) voltagabbana, giuda

    Новый русско-итальянский словарь > Иуда

  • 8 κοίρανος

    Grammatical information: m.
    Meaning: `ruler, commander, lord' (Il.).
    Compounds: rarely as 2. member, e. g. πολυ-κοίρανος `ruling many' (A. Fr. 238, lyr.) with πολυκοιρανίη `ruling many' (Rhian. 1, 10); but Β 204 = `ruling of many' with the first member as subject; the 2. member is verbal noun to κοιρανέω.
    Derivatives: κοιρανίδαι pl. `sons of rulers, members of the ruling house' (S. Ant. 940; Fraenkel Nom. ag. 2, 20); κοιρανῃ̃ος and κοιρανικός `belonging to the ruling house' (late poets); κοιρανίη `dynasty' (D. P., APl.; s. above); κοιρανέω `rule' (Il.).
    Origin: IE [Indo-European] [515] * kor(i)os `war, army'
    Etymology: With κοίρανος agrees (except the middle vowel) OWNo. herjann surname of Odin; given the productivity of the no-suffix, esp. in words of this meaning (Lat. dominus: domus, Goth. Þiudans `king': Þiuda `people' etc.), the word need not be an old inheritance. But the basis is in any case common, i. e. a word for `army, fighting group' with representatives in Germanic, Baltic and Celtic, e. g. Goth. harjis `army', Lith. kãrias `id.', MIr. cuire m. `crowd, group', Gaul. Tri-, Petru-corii people's-namen ("consisting of three, resp. four tribes"), IE. *kori̯os. In Greek too the word has existed, also in proper name like Κοιρό-μαχος, Κοιρατάδας (Solmsen Glotta 1, 76ff.). - Beside IE. *kori̯os there was without i̯o- * kor(o)- in Lith. kãras `war', OPers. kāra- `army, people'. Further details in Pok. 615f., Fraenkel Lit. et. Wb. s. kãr(i)as. - In Greek κοίρανος was replaced by ἄναξ and βασιλεύς; s. vv.
    Page in Frisk: 1,894

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κοίρανος

  • 9 judas

    nm.
    1. xoin, sotqin, munofiq (nasroniy afsonalariga ko‘ra o‘z ustozi, Iso payg‘ambarga xiyonat qilgan Iuda Iskariot nomidan)
    2. kichik darcha, teshik, tuynukcha.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > judas

См. также в других словарях:

  • iudă — IÚDĂ, iude, s.f. Om trădător; om făţarnic, prefăcut. – Din sl. Ijuda. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98  IÚDĂ s. v. trădător. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  iúdă s. f., g. d. art. iúdei; …   Dicționar Român

  • iuda — Iúda s. pr. m., g. d. lui (acestui, unui) Iúda Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic …   Dicționar Român

  • Judas Tadeo, san — (Iúda Lebbaíos) ► Uno de los doce apóstoles. Con su nombre se designa una de las cartas apostólicas …   Enciclopedia Universal

  • PALAESTINS — provincia Syriae Arabiae contermina. Herodot. tota n Syriam vocat Palaestinam. In ea quinque civita tes continebantur, Gaza, Ascalon, Gath, Accaron, et Azotus. Vide Plin. l. 5. c. 20 et l. 6. c. 27. Alii terram Sanctam vocant, in Galilaeam ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Thiuda — Thiuda, (Þiuda) ist das frühste überlieferte Lexem in einer germanischen Sprache, in der Gotischen Sprache, mit der übertragenen Bedeutung des Begriffs „Volk“. Das für die urgermanische Sprache rekonstruierte *þeuda bildet die sprachliche Basis… …   Deutsch Wikipedia

  • AECHMALOTARCHAE — Graecô nomine, Gap desc: Hebrew Hebr. Principes exilii seu captivitatis; etiam Capita tribuvum, Esr. c. 1. v. 5. et c. 8. v. 16. et c. 9. v. 1. dicti sunt apud Hebraeos, qui Populo in captivitate Babylonica detento praefuêre. Ipsa einim… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TRIBUS — aut a numero, quia tres primitus apud Romanos erant, aut tributo quod pendebant, (teste Fazellô) dictae sunt partes in quas populus vel civitas dividitur, ab aliquibus ortum ducentes. Veluti tribus Israel a filiis Iacob originem traheutes; quibus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Germanic peoples — The Germanic peoples are a historical group of Indo European speaking peoples, originating in Northern Europe and identified by their use of the Germanic languages which diversified out of Common Germanic in the course of the Pre Roman Iron Age.… …   Wikipedia

  • Pueblos germánicos — Reunión germana (thing) representada en un relieve de la Columna de Marco Aurelio …   Wikipedia Español

  • Prägermanisch — Gesprochen in (ausgestorben) Linguistische Klassifikation Urindogermanisch Westliches Indogermanisch Prägermanisch Offizieller Status …   Deutsch Wikipedia

  • ESRON — sil. Ruben. Gen c. 46. v. 9. Fil. Iuda. 1. Par. c. 4. v. 1. qui Gen. c. 46. v. 12. Zara dicitur. Fil. Pharez filii Iuda. Nomen loci. in tribu Iuda, al. Asor, Civ. iuxta Eremum, item Esrom, et Hesron. Ios. c. 15. v. 3. Lat. sagitta exsultationis,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»