-
1 zabrzmieć
глаг.• зазвучать• звучать• прозвучать• раздать• раздаться* * *zabrzm|ieć\zabrzmieći сов. прозвучать, зазвучать, раздаться;\zabrzmiećiały oklaski раздались рукоплескания
+ rozlec się, rozbrzmieć* * *zabrzmi сов.прозвуча́ть, зазвуча́ть, разда́тьсяzabrzmiały oklaski — разда́ли́сь рукоплеска́ния
Syn: -
2 rozbrzmieć
глаг.• раздать• раздаться* * *сов. 1. раздаться, разнестись, прозвучать;2. (napełnić się dźwiękami) огласиться+1. zabrzmieć, zadźwięczeć, rozlec się
* * *сов.1) разда́ться, разнести́сь, прозвуча́ть2) ( napełnić się dźwiękami) огласи́тьсяSyn: -
3 zadźwięczeć
глаг.• зазвучать• прозвенеть* * *сов. зазвучать, прозвучать+rozbrzmieć, zabrzmieć
* * *сов.зазвуча́ть, прозвуча́тьSyn: -
4 odezwać się
odezwę się, odezwie się, odezwij się сов.1) сказа́ть, произнести́odezwać się się do kogoś — заговори́ть с ке́м-л., обрати́ться к кому́-л.
2) разда́ться, послы́шаться3) перен. отозва́тьсяodezwać się się o kimś lekceważąco — пренебрежи́тельно отозва́ться о ко́м-л.
odezwała się w kimś ambicja — в ко́м-л. заговори́ло самолю́бие
4) отозва́ться, пода́ть весть5) карт. объяви́ть ( масть)odezwać się się w piki — объяви́ть пи́ки
Syn: -
5 odezwać
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• говорить• заговорить• звучать• перейти• поговаривать• разговаривать• сказать* * *odezw|aćsię, \odezwaćę się, \odezwaćie się, \odezwaćij się сов. 1. сказать, произнести;\odezwać się do kogoś заговорить с кем-л., обратиться к кому-л.; 2. раздаться, послышаться; 3. перен. отозваться; \odezwać się о kimś lekceważąco пренебрежительно отозваться о ком-л.; \odezwaćała się w kimś ambicja в ком-л. заговорило самолюбие; 4. отозваться, подать весть; 5. карт. объявить (масть); \odezwać się w piki объявить пики+1. powiedzieć 2. rozlec się, zabrzmieć, zadźwięczeć 4. przesłać wiado-mość 5. zgłosić
См. также в других словарях:
zabrzmieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brzmieć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W … Słownik języka polskiego
zabębnić — dk VIa, zabębnićnię, zabębnićnisz, zabębnićnij, zabębnićnił, zabębnićniony 1. «uderzyć kilkakrotnie w bęben; zagrać na bębnie; o bębnie: zabrzmieć» Zabębnić na alarm. Zabębnić w takt marsza. Zabębnił bęben. 2. «uderzyć czymś w coś, o coś… … Słownik języka polskiego
gruchnąć — dk Va, gruchnąćnę, gruchnąćniesz, gruchnąćnij, gruchnąćnął, gruchnąćnęła, gruchnąćnęli, gruchnąćnięty, gruchnąćnąwszy 1. «zabrzmieć głośno, gwałtownie, nagle; spowodować nagły odgłos; huknąć, grzmotnąć» Gruchnął strzał. Gruchnęły śmiechy, wiwaty … Słownik języka polskiego
grzmotnąć — dk Vc, grzmotnąćnę, grzmotnąćniesz, grzmotnąćnij, grzmotnąćnął, grzmotnąćnęła, grzmotnąćnęli, grzmotnąćnięty, grzmotnąćnąwszy 1. forma dk czas. grzmocić (p.) 2. «rzucić coś z siłą, z rozmachem» Grzmotnąć książką o podłogę. 3. pot. «spaść z… … Słownik języka polskiego
odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… … Słownik języka polskiego
potoczyć — dk VIb, potoczyćczę, potoczyćczysz, potoczyćtocz, potoczyćczył, potoczyćczony 1. «sprawić, aby coś się toczyło, przesuwało, popchnąć tocząc» Potoczyć wózek, piłkę. 2. przestarz. «wykonać czymś szeroki ruch» dziś żywe we fraz. Potoczyć (dookoła)… … Słownik języka polskiego
przebrzmieć — dk VIIa, przebrzmiećmi, przebrzmiećmiał przebrzmiewać ndk I, przebrzmiećwa, przebrzmiećają, przebrzmiećał «brzmiąc przeminąć; zabrzmieć i przestać» Przebrzmiał już hejnał. przen. «stracić aktualność, pójść w zapomnienie» Przebrzmiały echa tych… … Słownik języka polskiego
rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… … Słownik języka polskiego
wydobyć — dk, wydobyćbędę, wydobyćbędziesz, wydobyćbędą, wydobyćbądź, wydobyćbył, wydobyćbyty wydobywać ndk I, wydobyćam, wydobyćasz, wydobyćają, wydobyćaj, wydobyćał, wydobyćany 1. «wydostać z wnętrza na powierzchnię; wyciągnąć, wyjąć» Wydobyć walizkę z… … Słownik języka polskiego
wydrzeć — dk XI, wydrzećdrę, wydrzećdrzesz, wydrzećdrzyj, wydrzećdarł, wydrzećdarty wydzierać ndk I, wydrzećam, wydrzećasz, wydrzećają, wydrzećaj, wydrzećał, wydrzećany 1. «szarpnięciem oddzielić coś od czegoś, wyrwać, oderwać» Wydrzeć kartkę z zeszytu.… … Słownik języka polskiego
