-
1 podejrzany
podejrzan|y\podejrzanyi 1. о со подозреваемый, заподозренный в чём;2. (wzbudzający podejrzenie) подозрительный; 3. \podejrzanyу ♂ юр. лицо, находящееся под следствием; подозреваемый+1. posądzony
* * *1) o co подозрева́емый, заподо́зренный в чём2) ( wzbudzający podejrzenie) подозри́тельный3) podejrzany м, юр. лицо́, находя́щееся под сле́дствием; подозрева́емыйSyn: -
2 niewyraźny
прил.• вялый• мглистый• невнятный• незначительный• неопределенный• нечленораздельный• неясный• слабый• туманный• тусклый• хилый* * *niewyraźn|y\niewyraźnyi 1. неотчётливый, неясный; смутный;\niewyraźnyе głosy невнятные голоса; \niewyraźnyа sylwetka смутные очертания; \niewyraźnyе pismo неразборчивый почерк;
2. ненадёжный, сомнительный;\niewyraźny typ сомнительная личность;
● \niewyraźnyа mina неуверенный (растерянный) вид+2. podejrzany
* * *1) неотчётливый, нея́сный; сму́тныйniewyraźne głosy — невня́тные голоса́
niewyraźna sylwetka — сму́тные очерта́ния
niewyraźne pismo — неразбо́рчивый по́черк
2) ненадёжный, сомни́тельныйniewyraźny typ — сомни́тельная ли́чность
•Syn:podejrzany 2) -
3 osobnik
сущ.• индивидуум• личность• образец• особа• особь• персона• тип• человек* * *osobni|k♂ 1. мн. И. \osobnikki особь ž, индивидуум;2. мн. И. \osobnikсу тип, личность ž; podejrzany \osobnik nor дозрительная личность, подозрительный тип+1. jednostka, okaz 2. osoba, indywiduum
* * *м1) мн, И osobniki о́собь ż, индиви́дуум2) мн, И osobnicy тип, ли́чность żpodejrzany osobnik — подозри́тельная ли́чность, подозри́тельный тип
Syn: -
4 typ
сущ.• вид• качество• литера• порода• природа• род• сорт• тип• типаж• шрифт* * *♂ 1. Р. \typu тип;2. разг. тип, индивид;ciemny (podejrzany) \typ подозрительная личность;
● to jest kobieta (mężczyzna) w moim \typie такие женщины (мужчины) мне нравятся (в моём вкусе)+2. typek
* * *м1) Р typu тип2) разг. тип, индиви́дciemny (podejrzany) typ — подозри́тельная ли́чность
•- to jest mężczyzna w moim typieSyn: -
5 figurant
сущ.• статист• фигурант* * *подставное лицоuczestnik postępowania sądowego lub przygotowawczego (oskarżony, podejrzany lub świadek) юр. фигурантtancerz baletowy, występujący w grupie устар. фигурант (в балете)teatr. statysta устар. театр. фигурант* * *♂ подставное лицо* * *мподставно́е лицо́ -
6 podejrzeć
глаг.• подсмотреть• прослушать* * *podejrz|eć\podejrzećyj, \podejrzećany сов. подсмотреть, подглядеть ГЛ podpatrzyć, podglądnąć* * *podejrzyj, podejrzany сов.подсмотре́ть, подгляде́тьSyn:
См. также в других словарях:
podejrzany — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, podejrzanyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego się podejrzewa o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek podejrzany o morderstwo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podejrzany — 1. «taki, na którego padło podejrzenie, posądzony o coś» Ktoś jest podejrzany o kradzież, o zabójstwo. 2. «budzący wątpliwości, podejrzenia; niepewny, wątpliwy» Podejrzany człowiek. Podejrzany hałas, szmer. Podejrzane towarzystwo. Podejrzane… … Słownik języka polskiego
szemrany — podejrzany … Słownik gwary warszawskiej
pranie — 1. pot. Coś wyjdzie, okaże się w praniu «coś sprawdzi się w praktyce, w działaniu»: (...) jak będzie wyglądało rządzenie przez pana premiera (...) to się dopiero okaże w praniu. PR kom 1996. 2. Pranie brudnych pieniędzy «legalizowanie nieuczciwie … Słownik frazeologiczny
świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… … Słownik frazeologiczny
ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… … Słownik języka polskiego
mętny — mętnyni, mętnyniejszy 1. «zawierający męty, zawiesinę, utrudniający dokładne widzenie przedmiotów; nieprzejrzysty» Mętna ciecz, woda, kałuża, rzeka. Mętny płyn, sok. Mętne wino, piwo. Mętna szyba. ◊ Łowić, łapać ryby w mętnej wodzie «wyzyskiwać… … Słownik języka polskiego
nieczysty — nieczystyyści 1. «niezgodny z nakazami obowiązującej w danym środowisku etyki; nieuczciwy, podejrzany; rozwiązły, nieprzyzwoity, nieskromny, bezwstydny» Nieczyste interesy, zamiary. Dorobić się majątku w nieczysty sposób. Nieczyste życie.… … Słownik języka polskiego
niewyraźny — niewyraźnyni 1. «nie mający wyrazistości, nie wyodrębniający się z całości; słabo widoczny, słabo słyszalny, niezbyt zrozumiały, niejasny» Niewyraźny cień. Niewyraźne światło. Niewyraźne głosy. Niewyraźne zarysy czegoś. Niewyraźne sformułowanie.… … Słownik języka polskiego
nora — ż IV, CMs. norze; lm D. nor «podziemna kryjówka zwierzęcia; jama, dziura» Borsucza, lisia, mysia nora. Nora borsuka. Nory wykopane, wygrzebane przez zwierzęta. Myszy gnieżdżące się w norach. ◊ Wykurzyć lisa z nory «zmusić kogoś do opuszczenia… … Słownik języka polskiego
osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… … Słownik języka polskiego