-
1 insigne
insigne -
2 insigne
insigne -
3 insigne
insigne -
4 insigne
insigne, is, n. (surtout au plur.) [st2]1 [-] signe particulier, marque distinctive. [st2]2 [-] insignes, ornements, honneurs, distinctions. [st2]3 [-] signal. - insigne veri, Cic.: la marque distinctive de la vérité. - insignia luctus: les signes du deuil. - insignia Fori, Cic.: les ornements du Forum. - insignia morbi, Hor.: les symptômes de la maladie. - insigne nocturnum, Liv.: signal de nuit.* * *insigne, is, n. (surtout au plur.) [st2]1 [-] signe particulier, marque distinctive. [st2]2 [-] insignes, ornements, honneurs, distinctions. [st2]3 [-] signal. - insigne veri, Cic.: la marque distinctive de la vérité. - insignia luctus: les signes du deuil. - insignia Fori, Cic.: les ornements du Forum. - insignia morbi, Hor.: les symptômes de la maladie. - insigne nocturnum, Liv.: signal de nuit.* * *Insigne, insignis, Substantiuum. Plin. Enseigne et marque.\Erat insigne quum ad arma concurri oporteret. Caesar. C'estoit le signe quand, etc.\Quod erat insigne, cum, qui id faceret, facere ciuibus omnibus consilii sui copiam. Cic. Qui estoit signe que, etc.\Insigne ad memoriam. Liu. Chose digne de memoire.\Insigne, et quod frequentius dicitur, Insignia, insignium, dicuntur. Virgil. Liu. Enseignes, Marques et armoiries.\Insignia in vnaquaque dicuntur re, quae maxime conspicua sunt. Cic. Toutes choses d'apparence et de grande monstre, ou d'excellence.\Capitis summi praeclarum insigne. Lucret. Diademe, Couronne royale.\Insigne regni. Cic. Habit et accoustrement royal, Ce à quoy on congnoist que c'est le roy. -
5 insigne
insigne [ɛ̃siɲ]masculine noun( = cocarde) badge* * *ɛ̃siɲ
1.
adjectif fml [honneur, faveur, privilège] great, signal sout (épith); [service] distinguished; [maladresse] remarkable ironavoir l'insigne honneur de faire — to have the great honour [BrE] of doing
2.
nom masculin ( signe distinctif) badge
3.
* * *ɛ̃siɲ1. nm[parti, club] badge2. adj3. insignes nmpl[fonction] insignia pl* * *A adj fml [honneur, faveur, privilège] great, signal sout ( épith); [service] distinguished; [maladresse] remarkable iron; avoir l'insigne honneur de faire to have the great honourGB of doing.[ɛ̃siɲ] adjectifmensonge/calomnie insigne unparalleled lie/slander————————[ɛ̃siɲ] nom masculin -
6 īnsīgne
īnsīgne is, n [insignis], a mark, indication, proof, sign, token, signal: quod erat insigne, eum facere, etc.: Minerva singulare est insigne eius gymnasi: clipei insigne decorum, i. e. conspicuous shield, V.: maeroris, mourning: morbi, H.—A badge, garb, decoration: regis, V.: quo (vestitu) insigni uti consuerat, Cs.: fortunae: nec vestis habitu nec alio ullo insigni differentes, etc., L.— Usu. plur, attire, uniform, costume, regalia: cum insignibus regiis: inperi, S.: imperatoris, Cs.: sacerdotes, suis insignibus velati, L.: tectis insignibus suorum, ornaments of the helmets, Cs.: vocis, costume of a singer, Iu.: paternum, coat of arms, V.— A standard: navem Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, i. e. the flag (of the admiral's ship), Cs.— A signal: quod erat insigne, cum oporteret, etc., Cs.: nocturnum trium luminum, L. —Fig., an honor, distinction: insignia virtutis adsequi.—A gem, brilliant passage, fine saying: orationis: verborum et sententiarum; cf. dicam insigne, a glorious song, H.* * *mark, emblem, badge; ensign, honor, badge of honor -
7 insigne
A.Lit.:B.quod erat insigne, eum facere, etc.,
Cic. de Or. 3, 33, 133:Minerva singulare est insigne ejus gymnasii,
id. Att. 1, 4, 3:bos in Aegypto etiam numinis vice colitur: Apim vocant. Insigne ei in dextro latere candicans macula,
Plin. 8, 46, 71, § 184.— Plur.:sibi haberent honores... sibi triumphos, sibi alia praeclarae laudis insignia,
Cic. Pis. 9, 26.—A sign or badge of office or honor, a decoration: bulla erat indicium et insigne fortunae, Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152; id. Div. 1, 17, 36; Liv. 25, 4; Suet. Aug. 35.—Esp. in plur., insignia, attire, uniform, costume, regalia, etc.:C.sedebat cum purpura, et sceptro, et insignibus illis regiis,
Cic. Sest. 26, 57:imperatoris,
Caes. B. C. 3, 96:sacerdotum,
Liv. 3, 39:pontificalia,
id. 10, 7: militaria, ornaments, probably on the helmets of the officers, Caes. B. G. 7, 45:triumphorum,
Suet. Aug. 29:majestatis,
Just. 10, 1, 3; cf.:horum (mundi et caeli) insignia, sol, luna, etc.,
Cic. N. D. 1, 36, 100:vocis,
the costume of a public singer, Juv. 8, 227. —A standard: navem Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, i. e. the flag of the admiral's ship, Caes. B. C. 2, 6.—D.A signal:II.in praetoria nave insigne nocturnum trium luminum fore,
Liv. 29, 25, 11.—Trop., an honor:insignia virtutis multi sine virtute adsecuti sunt,
Cic. Fam. 3, 13, 1:laudis,
id. Sull. 9, 26:orationis lumina et quodam modo insignia,
brilliant passages, gems, id. Or. 39, 135 (v. the context):verborum et sententiarum insignia,
id. de Or. 2, 9, 36; 3, 25, 96 al. -
8 insigne
insigne agg.1 distinguished, illustrious, eminent; (famoso) famous; (grande) outstanding, exceptional: un insigne scienziato, a famous scientist; è un insigne personaggio nel campo letterario, he's an outstanding figure in the literary field2 (notorio) notorious: un criminale insigne, a notorious criminal.* * *[in'siɲɲe]* * *insigne/in'siŋŋe/[ personalità] prominent, distinguished; [ opera] famous. -
9 insigne
insigne agg 1) выдающийся, знаменитый; именитый un insigne scienziato -- знаменитый ученый cittadini insigni -- именитые граждане 2) lett неоценимый 3) значительный, большой quantità insigne -- значительное количество forze insigni -- крупные силы 4) iron известный, знаменитый un criminale insigne -- отъявленный преступник -
10 insigne
insigne agg 1) выдающийся, знаменитый; именитый un insigne scienziato — знаменитый учёный cittadini insigni — именитые граждане 2) lett неоценимый 3) значительный, большой quantità insigne — значительное количество forze insigni — крупные силы 4) iron известный, знаменитый un criminale insigne — отъявленный преступник -
11 insigne
insigne agg.m./f. 1. ( illustre) insigne, illustre, éminent: un insigne scienziato un éminent scientifique. 2. ( famoso) célèbre. -
12 insigne
insigne insigne, is n знак отличия -
13 insigne
-
14 insigne
-
15 insigne
-
16 insigne
-
17 insigne
insigneinsigne [in'si28D7FBEFɲ28D7FBEF28D7FBEFɲ28D7FBEFe]aggettivobedeutend, hervorragendDizionario italiano-tedesco > insigne
18 insigne
19 Insigne
20 insigne
īnsīgne, is n. [ insignis ]2) знак отличия (insignia regia, virtutis C)i. regium C, QC, T — царская корона (диадема)i. navis Cs, Vlg — фигура на корабельной корме4) сигнал (i. nocturnum L)5) предмет роскоши, украшение (insignia penatium, deorum C)6) высшая точка (insignia verborum, orationis C)См. также в других словарях:
insigne — 1. (in si gn ) adj. 1° Qu on distingue à quelque signe remarquable ; digne d être remarqué, d être distingué en bien ou en mal, en parlant des choses. • Rigueur insigne, TRISTAN Mariane, II, 2. • S il a cette vertu, cette valeur insigne,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
insigne — Insigne. adj. de tout genre. Signalé, remarquable. Bonheur insigne. malheur insigne. une grace, une faveur insigne. je luy ay des obligations insignes. c est une fausseté insigne. une calomnie insigne. un voleur insigne. un insigne faussaire. un… … Dictionnaire de l'Académie française
insigne — adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que es muy conocido por su trabajo o por sus cualidades: un insigne profesor, un científico insigne. Sinónimo: famoso … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
insigne — (Del lat. insignis). adj. célebre. ☛ V. reliquia insigne … Diccionario de la lengua española
insigne — agg. [dal lat. insignis, propr. che si distingue per un segno particolare ]. 1. a. [di persona che si distingue per particolari doti o per l eccellenza delle opere: uno studioso i. ] ▶◀ eccellente, eccelso, egregio, emerito, eminente, esimio,… … Enciclopedia Italiana
insigne — adj. 2 g. Que se distingue entre os demais. = DESTACADO, DISTINTO, FAMOSO, ILUSTRE, NOTÁVEL ≠ DESCONHECIDO, IGNOTO ‣ Etimologia: latim insignis, e, que tem sinal particular, notado, notável … Dicionário da Língua Portuguesa
insigne — Insigne, et notable, Insignis … Thresor de la langue françoyse
insigne — 1. insigne [ ɛ̃siɲ ] adj. • XIVe; lat. insignis ♦ Qui s impose ou qui est digne de s imposer à l attention. ⇒ remarquable; éclatant, éminent, fameux. Service insigne. ⇒ important, signalé. Faveur, grâce insigne. Avoir l insigne honneur de. Iron.… … Encyclopédie Universelle
Insigne — Sur les autres projets Wikimedia : « Insigne », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Un insigne est une marque distinctive d appartenance à un groupe, un grade, un rang ou une fonction. Insigne du Bataillon de marche n°2 … Wikipédia en Français
INSIGNE — adj. des deux genres Signalé, remarquable. Il se dit Des personnes et des choses. Bonheur insigne. Malheur insigne. Une grâce, une faveur insigne. Je lui ai des obligations insignes. C est une fausseté insigne, une insigne fausseté. Une calomnie… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
INSIGNE — adj. des deux genres Qui s’impose à l’attention par son caractère. Bonheur insigne. Malheur insigne. Une grâce, une faveur insigne. Je lui ai des obligations insignes. Il se dit quelquefois des Personnes. Ce fut un personnage insigne. Il se prend … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)