Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

(colorante)

  • 1 colorante

    colorante
    colorante [kolo'rante]
     aggettivo
    färbend, Färbe-, Farb-
     II sostantivo Maskulin
    Farbstoff Maskulin; colorante-i alimentari Lebensmittelfarben Feminin plurale

    Dizionario italiano-tedesco > colorante

  • 2 colorante

    adjetivo
    ————————
    sustantivo masculino
    colorante
    colorante [kolo'raDC489F9Dn̩DC489F9Dte]
    färbend
    Farbstoff masculino

    Diccionario Español-Alemán > colorante

  • 3 colorante pigmentario

    colorante pigmentario
    Pigmentfarbstoff

    Diccionario Español-Alemán > colorante pigmentario

  • 4 colorante-i alimentari

    colorante-i alimentari
  • 5 colorant

    deutsch: Farbmittel n
    español: colorante m
    français: colorant m
    italiano: colorante m
    中文: 着色剂
    русский: краситель m; пигмент m

    Multilingual plastics terminology dictionary > colorant

  • 6 clueo

    clueo, ēre ( von κλύω, altlat. = audio), ich werde genannt, heiße, gelte od. bin vor der Welt, dah. auch ich werde gepriesen, gefeiert (s. Brix Plaut. trin. 309), a) Aktiv: α) m. Nom.: ubi mortuus sis, ita sis ut nomen cluet (lautet), Plaut. trin. 496. – β) m. dopp. Nom.: unde ignis cluet mortalibus clam divisus, Acc. fr.: victor victorum cluet, Plaut.: ut meus victor vir belli clueat, Plaut.: cuiā operā Troginu calix per castra cluebat? Lucil. fr.: quae post diu mihi clara clueant, die mir großen u. langen Ruhm verschaffen, Plaut.: corona per gentes hominum quae clara clueret, Lucr.: divûm sacerdos infulis celsus clues, Anthol. Lat. 1315, 38 M. – γ) m. Nom. u. Infin.: per gentes esse cluebat omnium miserrimus, Enn. com. fr.: Atridae fratres cluent fecisse facinus maximum, Plaut.: cuiuscumque imago cluet de corpore fusa vagari, Lucr. – δ) m. Acc. u. Infin.: ex taurigeno semine ortam fuisse an humano cluam? Acc. tr. 463. – ε) m. Abl. (wodurch?), ut Acherunti clueas gloriā, mit Ruhm genannt werdest, Plaut.: si quod agit cluet victoriā, wenn der Mensch durch seine Tätigkeit den Siegesruhm (Siegespreis) erlangt, Plaut.: oves, quîs Tarentum vel Baetica cluet naturā colorante, Tert. de pall. 3. – ζ) absol., quaecumque cluent, alles, was Namen hat = existiert, Lucr. 1, 449. – b) Depon.: sed hi cluentur hospitum infidissimi, Pacuv. tr. 194: Stratioticus homo qui cluear, heiße = bin, Plaut. Pseud. 918: Pompilius clueor, Varr. sat. Men. 356. – / Nbf. cluo, ere, Sen. apoc. 7, 2. v. 1. Auson. prof. (XVI) 22, 28. p. 69 Schenkl.; sept. sap. (XX) Cleob. 2. p. 108 Schenkl.; epist. (XVI) 2, 21. p. 175 Schenkl. Prud. cath. 9, 107 u.a. Spät. (s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 266 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 143).

    lateinisch-deutsches > clueo

  • 7 coloro

    colōro, āvī, ātum, āre (color), I) tr. färben, A) eig.: 1) im allg.: corpora, Cic.: genas, Sen. rhet.: lignum sinopide, Plin.: colorantur (pira Tiberiana) magis sole, Plin.: nubes coloratur, Sen. – 2) insbes., rötlich-, bräunlich färben, bräunen, cum in sole ambulem, naturā fit ut colorer, Cic.: sol colorat; non utique, qui est coloratus, a sole est, Quint.: qui in solem venit, colorabitur, Sen.: quîs (ovibus) Tarentum vel Baetica cluet naturā colorante, Tert. – B) übtr.: 1) im allg.: haec si animum non coloravit, sed infecit, nicht ganz durchdrungen, sondern nur eine äußere Färbung gegeben hat, Sen. ep. 71, 31: qui magisterio quodam et ductu vitae colorat mores adulescentium et velut murice probitatis inficit, Ambros. de off. 1, 43, 211. – 2) insbes.: a) der Rede Kolorit geben, dah. col. se od. Passiv colorari (v. der Rede), Kolorit annehmen od. erhalten, Cic. Brut. 170; de or. 2, 60; or. 42. – b) beschönigen, verdecken, libidinosam liberalitatem debiti nomine, Val. Max. 8, 2, 2: inepta sua vultu serio, Prud. cath. 2, 35. – II) intr. Farbe annehmen, bräunen, Apic. 7, 295 u. 8, 461.

    lateinisch-deutsches > coloro

  • 8 dye

    deutsch: Farbstoff m
    español: tinte m
    français: colorant m
    italiano: colorante m
    中文: 染料
    русский: краситель m

    Multilingual plastics terminology dictionary > dye

  • 9 pigmentario

    pigmentario
    pigmentario , -a [piγmeDC489F9Dn̩DC489F9D'tarjo, -a]
    das Pigment betreffend, Pigment-; colorante pigmentario Pigmentfarbstoff masculino, femenino

    Diccionario Español-Alemán > pigmentario

  • 10 purpurina

    sustantivo femenino
    purpurina
    purpurina [purpu'rina]
    num1num (colorante rojo) Purpurin neutro
    num2num (polvo de metal) Glitzerstaub masculino

    Diccionario Español-Alemán > purpurina

  • 11 tinte

    'tinte
    m
    Färbung f, Färben n
    sustantivo masculino
    1. [sustancia] Färbemittel das
    2. [operación] Färben das
    3. [tintorería] Reinigung die
    4. (figurado) [apariencia] Anstrich der
    tinte
    tinte ['tiDC489F9Dn̩DC489F9Dte]
    num1num (teñidura) Färben neutro
    num2num (colorante) Färbemittel neutro
    num3num (tintorería) Reinigung femenino
    num4num (matiz) Färbung femenino; (apariencia) (An)schein masculino; un cierto tinte de ironía ein leichter Anflug von Ironie; tus palabras tenían un cierto tinte de alegría in deinen Worten schwang Freude mit

    Diccionario Español-Alemán > tinte

  • 12 tintura

    tin'tura
    f
    1) ( tinte) Färben n, Färbung f
    2)
    sustantivo femenino
    2. [tinte] Färbemittel das
    tintura
    tintura [tiDC489F9Dn̩DC489F9D'tura]
    num1num (tinte) Färben neutro
    num2num (colorante) Färbemittel neutro
    num3num (maquillaje) Schminke femenino
    num4num medicina Tinktur femenino

    Diccionario Español-Alemán > tintura

  • 13 clueo

    clueo, ēre ( von κλύω, altlat. = audio), ich werde genannt, heiße, gelte od. bin vor der Welt, dah. auch ich werde gepriesen, gefeiert (s. Brix Plaut. trin. 309), a) Aktiv: α) m. Nom.: ubi mortuus sis, ita sis ut nomen cluet (lautet), Plaut. trin. 496. – β) m. dopp. Nom.: unde ignis cluet mortalibus clam divisus, Acc. fr.: victor victorum cluet, Plaut.: ut meus victor vir belli clueat, Plaut.: cuiā operā Troginu calix per castra cluebat? Lucil. fr.: quae post diu mihi clara clueant, die mir großen u. langen Ruhm verschaffen, Plaut.: corona per gentes hominum quae clara clueret, Lucr.: divûm sacerdos infulis celsus clues, Anthol. Lat. 1315, 38 M. – γ) m. Nom. u. Infin.: per gentes esse cluebat omnium miserrimus, Enn. com. fr.: Atridae fratres cluent fecisse facinus maximum, Plaut.: cuiuscumque imago cluet de corpore fusa vagari, Lucr. – δ) m. Acc. u. Infin.: ex taurigeno semine ortam fuisse an humano cluam? Acc. tr. 463. – ε) m. Abl. (wodurch?), ut Acherunti clueas gloriā, mit Ruhm genannt werdest, Plaut.: si quod agit cluet victoriā, wenn der Mensch durch seine Tätigkeit den Siegesruhm (Siegespreis) erlangt, Plaut.: oves, quîs Tarentum vel Baetica cluet naturā colorante, Tert. de pall. 3. – ζ) absol., quaecumque cluent, alles, was Namen hat = existiert, Lucr. 1, 449. – b) Depon.: sed hi cluentur hospitum infidissimi, Pacuv. tr. 194:
    ————
    Stratioticus homo qui cluear, heiße = bin, Plaut. Pseud. 918: Pompilius clueor, Varr. sat. Men. 356. – Nbf. cluo, ere, Sen. apoc. 7, 2. v. 1. Auson. prof. (XVI) 22, 28. p. 69 Schenkl.; sept. sap. (XX) Cleob. 2. p. 108 Schenkl.; epist. (XVI) 2, 21. p. 175 Schenkl. Prud. cath. 9, 107 u.a. Spät. (s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 266 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 143).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clueo

  • 14 coloro

    colōro, āvī, ātum, āre (color), I) tr. färben, A) eig.: 1) im allg.: corpora, Cic.: genas, Sen. rhet.: lignum sinopide, Plin.: colorantur (pira Tiberiana) magis sole, Plin.: nubes coloratur, Sen. – 2) insbes., rötlich-, bräunlich färben, bräunen, cum in sole ambulem, naturā fit ut colorer, Cic.: sol colorat; non utique, qui est coloratus, a sole est, Quint.: qui in solem venit, colorabitur, Sen.: quîs (ovibus) Tarentum vel Baetica cluet naturā colorante, Tert. – B) übtr.: 1) im allg.: haec si animum non coloravit, sed infecit, nicht ganz durchdrungen, sondern nur eine äußere Färbung gegeben hat, Sen. ep. 71, 31: qui magisterio quodam et ductu vitae colorat mores adulescentium et velut murice probitatis inficit, Ambros. de off. 1, 43, 211. – 2) insbes.: a) der Rede Kolorit geben, dah. col. se od. Passiv colorari (v. der Rede), Kolorit annehmen od. erhalten, Cic. Brut. 170; de or. 2, 60; or. 42. – b) beschönigen, verdecken, libidinosam liberalitatem debiti nomine, Val. Max. 8, 2, 2: inepta sua vultu serio, Prud. cath. 2, 35. – II) intr. Farbe annehmen, bräunen, Apic. 7, 295 u. 8, 461.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coloro

  • 15 cachet

    cachet
    cachet [ka'∫ε] <->
      sostantivo Maskulin
     1  medicina Kapsel Feminin
     2 (theat, film:comparsa) Statist(in) Maskulin(Feminin); (compenso) Gage Feminin
     3 (colorante per capelli) Haarfärbemittel neutro

    Dizionario italiano-tedesco > cachet

  • 16 porporina

    porporina
    porporina [porpo'ri:na]
      sostantivo Feminin
     1 (colorante) Purpurin neutro
     2 (miscuglio di polveri) Bronzefarbe Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > porporina

См. также в других словарях:

  • colorante — sustancia generalmente de origen vegetal o sintética que porporciona color a tejidos y microorganismo para permitir su examen. Tinte Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. colorante Pigmento, tinte o …   Diccionario médico

  • colorante — adjetivo,sustantivo masculino 1. [Sustancia] que da color o tiñe: sustancia colorante. No soy partidario del uso de colorantes en la alimentación …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • colorante — 1. adj. Que da color. Producto colorante. U. t. c. s. [m6]Teñir con colorantes naturales. 2. m. Sustancia que añadida a ciertos alimentos sirve para darles color o teñirlos. Esta mermelada no tiene colorantes …   Diccionario de la lengua española

  • colorante — s.m. [part. pres. di colorare ]. (chim.) [sostanza solubile capace di tingere un supporto: c. naturali, artificiali ] ▶◀ [➨ colore (2)] …   Enciclopedia Italiana

  • colorante — adj. 2 g. Corante …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Colorante — ► adjetivo 1 Que da color. ► sustantivo masculino 2 Sustancia con la que se da a una materia una coloración duradera: ■ primero decoloró la tela para que el colorante quedase mejor. 3 Sustancia que se emplea para colorear ciertos alimentos: ■… …   Enciclopedia Universal

  • Colorante — Composición química del colorante Amarillo 2G. Un colorante es una sustancia que es capaz de teñir las fibras vegetales y animales. Los colorantes se han usado desde los tiempos más remotos, empleándose para ello diversas materias procedentes de… …   Wikipedia Español

  • colorante — {{#}}{{LM C09339}}{{〓}} {{SynC09566}} {{[}}colorante{{]}} ‹co·lo·ran·te› {{《}}▍ adj.inv./s.m.{{》}} {{♂}}Referido a una sustancia,{{♀}} que da color o tiñe: • Yo solo tomo alimentos sin colorantes ni conservantes.{{○}} {{#}}{{LM SynC09566}}{{〓}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • colorante — ● colorant, colorante adjectif Qui colore : Shampooing colorant …   Encyclopédie Universelle

  • colorante — adj m y f y s m Que se emplea para teñir o dar color: sustancia colorante …   Español en México

  • Colorante de caramelo — Código UE E 150 Uso de Colorante Otros nombres Caramelo Cantidad Tonalidad 1 MOL / 1L agua* 1/2MOL / 1L agua* …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»