Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(òîñò)

  • 1 οἴνη

    οἴνη (-ή?)
    Grammatical information: f.
    Meaning: `the ace on a die' (Achae., Zen.)
    Other forms: οἰνός m. (Poll.)
    Origin: IE [Indo-European] [286] * h₁eino- `one, alone', or * h₃eino-.
    Etymology: Old word for `alone', found in several languages as numeral: Lat. ūnus (OLat. oino), Celt., e.g. OIr. óin, Germ., e.g. Goth. ains, NHG ein, OPr. ains, IE * oino-s. In Greek in this meaning the old form εἷς (s. v.) was retained. The changing accent-tradition οἴνη: οἰνός may be related to the substant. use; cf. Schwyzer 380. More forms w. lit. WP. 1, 101, Pok. 286, W.-Hofmann and Ernout-Meillet s. ūnus, Vasmer s. inóĭ. -- A parallel fomation is οἶος; s. v.
    Page in Frisk: 2,364

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἴνη

  • 2 benzoino

    ben oìno 1) бензойное дерево 2) смола бензойного дерева, росный ладан

    Большой итальяно-русский словарь > benzoino

  • 3 unus

    ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur. (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta, Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – / α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6: unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32.

    lateinisch-deutsches > unus

  • 4 Ваше здоровье!

    adj

    Универсальный русско-немецкий словарь > Ваше здоровье!

  • 5 ваше здоровье!

    adj

    Универсальный русско-немецкий словарь > ваше здоровье!

  • 6 за здоровье милых нашему сердцу!

    prepos.

    Универсальный русско-немецкий словарь > за здоровье милых нашему сердцу!

  • 7 произносить

    v
    1) gener. (etw.) von sich geben, ausbringen (òîñò), mächen, nachsprechen, sprechen, vorbringen, herausbringen, hervorbringen, aussprechen, vorsprechen (для того, чтобы кто-л. повторил)
    2) obs. ausreden

    Универсальный русско-немецкий словарь > произносить

  • 8 с Новым годом!

    1. prepos.
    1) gener. glückliches Neujahr!, prosit Neujahr!, prosit Neujahr! (òîñò)

    2. n

    Универсальный русско-немецкий словарь > с Новым годом!

  • 9 твоё здоровье!

    Универсальный русско-немецкий словарь > твоё здоровье!

  • 10 карантинный патент

    Dictionnaire russe-français universel > карантинный патент

  • 11 за здоровье!

    Universale dizionario russo-italiano > за здоровье!

  • 12 за ваше здоровье!

    Russisch-Nederlands Universal Dictionary > за ваше здоровье!

  • 13 произносить

    v
    gener. uitbrengen (òîñò), uitspreken

    Russisch-Nederlands Universal Dictionary > произносить

  • 14 unus

    ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur.
    ————
    (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta,
    ————
    Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis
    ————
    u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6:
    ————
    unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > unus

  • 15 за ваше здоровье\!

    gener. op uw gezondheid\! (òîñò)

    Dutch-russian dictionary > за ваше здоровье\!

  • 16 произносить

    v
    gener. uitbrengen (òîñò), uitspreken

    Dutch-russian dictionary > произносить

  • 17 consentiens

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentiens

  • 18 consentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentio

  • 19 cosentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > cosentio

  • 20 O

    1.
    O, o, the fourteenth letter of the Latin alphabet, corresponding to the Gr. o and ô. The Latin language possessed both the sound and the sign from the earliest times; whereas the Etruscan language never possessed the o, and the Umbrian seems not to have received it as an alphabetical character till a later period. The oldest monuments of the Latin tongue frequently employ o where the classic language has u. So on the Column. Rostr. MACESTRATOS ( acc. plur.), EXFOCIONT, CONSOL, PRIMOS ( nom. sing.), CAPTOM; in the epitaphs of the Scipios, HONC OINO, COSENTIONT, DVONORO OPTVMO VIRO (bonorum optumum virum); in the S. C. de Bacch. IN OQVOLTOD al. And even in the later inscrr. and MSS., we sometimes find o for u:

    POPLICO, POPOLVM, TABOLEIS, in the Tab. Bantina: FACIONDAM DEDERONT,

    Inscr. Orell. 1585:

    MONDO, HOC TOMOLO,

    ib. 4858:

    fondus, fornacatibus, solitodo, etc., in good MSS. (v. Freund,

    Cic. Mil. p. 18). And, on the contrary, u for o in the old forms, fruns, funtes, for frons, fontes, v. h. vv.: RVBVSTIS for robustis, in the Cenot. Pisan.; v. Inscr. Orell. 642:

    NVMENCLATOR,

    Inscr. Grut. 630, 5:

    CONSVBRINVS,

    ib. 1107, 1:

    SACERDVS,

    ib. 34, 5:

    VNV LOCV,

    ib. 840, 1. O appears in class. Lat. particularly in connection with qu and v: quom, avos. This interchange of o and u seems to have been effected rather by dialectical and local than by organic and historical causes; just as in the modern Italian dialects a preference is shown on the one hand for o and on the other for u, and in one and the same dialect the Latin o has passed over into u and the u into o. —On the commutation of o and e, see the letter E.—We have o for au in Clodius, plodo, plostrum, sodes, etc. (also in polulum for paululum, Cato, R. R. 10, 2).— O inserted in the archaic forms:

    Patricoles, Hercoles, v. Ritschl ap. Rhein. Mus. 8, p. 475 sq., and 9, p. 480. As an abbreviation, O. stands for omnis and optimus: I. O. M., Jovi Optimo Maximo: O. E. B. Q. C., ossa ejus bene quiescant condita,

    Inscr. Orell. 4489; cf.:

    O. I. B. Q., ossa illius bene quiescant,

    ib. 4483; 4490:

    O. N. F., omnium nomine faciundae,

    ib. 4415:

    O. T. B. Q., ossa tua bene quiescant: O. V., optimo viro,

    ib. 4135;

    also: optimi viri,

    ib. 5037.
    2.
    ō (long also before an initial vowel:

    o ego,

    Ov. M. 8, 51; Hor. A. P. 301;

    but also short: ŏ Alexi,

    Verg. E. 2, 65), interj. The commonest exclamation of joy, astonishment, [p. 1232] desire, grief, indignation, etc.; O! Oh! constr. usually with voc. or acc.; less freq. with nom., gen., utinam, si.
    1.
    With voc.: o Romule, Romule die, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41 Vahl. (Ann. v. 115 Vahl.): o Tite, tute Tuti, id. ap. Prisc. p. 947 P. (Ann. v. 113 Vahl.); cf.: o Tite, si quid te adjuero, id. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.):

    o mi Furni!

    Cic. Fam. 10, 26, 2:

    o paterni generis oblite,

    id. Pis. 26, 62.—
    2.
    With acc.:

    o faciem pulchram... o infortunatum senem,

    Ter. Eun. 2, 3, 5 and 7:

    o miseras hominum mentes,

    Lucr. 2, 14:

    o me perditum, o me afflictum!

    Cic. Fam. 14, 4, 3:

    o hominem nequam!

    id. Att. 4, 13, 2:

    o praeclarum custodem ovium, ut aiunt, lupum!

    id. Phil. 3, 11, 27:

    o rem totam odiosam,

    id. Att. 6, 4, 1:

    o Bruti amanter seriptas, litteras,

    id. ib. 15, 10.—
    3.
    With nom. (rare): o pietas animi, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 27, 88 (Ann. v. 8 Vahl.): o Patricoles, id. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 14 Vahl.):

    o vir fortis atque amicus!

    Ter. Phorm. 2, 2, 10:

    o ego ter felix,

    Ov. M. 8, 51; so,

    o ego,

    Hor. A. P. 301:

    o multum miseri,

    Ov. M. 4, 155:

    o qualis facies!

    Juv. 10, 157.—
    4.
    With utinam:

    o utinam Obrutus esset!

    Ov. H. 1, 5; id. M. 1, 363 al.—
    5.
    With si: quamquam, o si solitae quicquam virtutis adesset! yet oh! if, etc., Verg. A. 11, 415.—
    6.
    With gen.:

    o nuntii beati,

    Cat. 9, 5.—By poets also placed after a word:

    o lux Dardaniae, spes o fidissima Teucrūm,

    Verg. A. 2, 281:

    quid o tua fulmina cessant!

    Ov. M. 2, 279.—Three times repeated: o pater, o genitor, o sanguen dis oriundum, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41 (Ann. v. 117 Vahl.); cf.: o pater, o patria, o Priami domus, id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 118 Vahl.):

    o soror, o conjux, o femina sola superstes,

    Ov. M. 1, 351.

    Lewis & Short latin dictionary > O

См. также в других словарях:

  • oino- — /oi nō , nə or no / combining form occurring as an occasional variant for oeno (see ↑oen ) * * * oino see œno …   Useful english dictionary

  • OINO — ICAO Airportcode f. Noor (Iran) …   Acronyms

  • OINO — ICAO Airportcode f. Noor ( Iran) …   Acronyms von A bis Z

  • Oinomaos — Oinọmaos,   griechischer Mythos: König von Pisa in Elis, dem geweissagt worden war, die Vermählung seiner Tochter Hippodameia werde ihm den Tod bringen; jeder Freier musste mit ihm ein Wagenrennen austragen und wurde dabei getötet. Oinomaos kam… …   Universal-Lexikon

  • Oinone — Oinọne,   griechischer Mythos: Nymphe auf dem Berg Ida, Geliebte des jungen Paris, den sie erfolglos vor der Fahrt zu Helena warnte. Als er im Trojanischen Krieg, schwer verwundet, bei ihr Rettung suchte, weigerte sie sich obwohl sie ein… …   Universal-Lexikon

  • Anios — (griechisch Ἄνιος) ist eine Figur aus der griechischen Mythologie. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Leben 3 Trojanischer Krieg 4 Li …   Deutsch Wikipedia

  • Lucius Cornelius Scipio (consul en -259) — Pour les articles homonymes, voir Scipions et Lucius Cornelius Scipio. Lucius Cornelius Scipio est un homme d État et général de la République romaine au IIIe siècle av. J.‑C., fils de Lucius Cornelius Scipio Barbatus (consul en 298 av …   Wikipédia en Français

  • Lucio Cornelio Escipión (cónsul 259 a. C.) — Lucio Cornelio Escipión (en latín, Lucius Cornelius Scipio), hijo del consular Lucio Cornelio Escipión Barbado y hermano del también consular Cneo Cornelio Escipión Asina; fue un político y militar de la República romana, que ocupó el cargo de… …   Wikipedia Español

  • oi-no- — One, unique. Derivatives include once, atone, union, universe, and any. I. Basic form *oi no . 1. a. a1, an1, once, one; …   Universalium

  • oenomel — noun wine mixed with honey • Hypernyms: ↑beverage, ↑drink, ↑drinkable, ↑potable • Substance Meronyms: ↑honey * * * ˈēnəˌmel noun ( s) …   Useful english dictionary

  • Wine — This article is about the beverage. For other uses, see Wine (disambiguation) …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»