қоңылтаяқ

См. также в других словарях:

• қоңылтаяқ — үст. Аяқ киімнің жалаң өзін ғана (шұлықсыз) кию …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• ұйық — 1 (Қост., Жанг.) ми батпақ, тартпа жер. Мұхтар, бұзауды байқа, ұ й ы қ қ а түсіп кетпесін (Қост., Жанг.). Айналасының бәрін жау қамап шыға алмастық ұ й ы қ қ а батқан тәрізденді (Б. Майл., Шығ., 3 т., 157) 2 (Гур., Маңғ.) ұйысқан, қалың, бір… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шығар — зат. жерг. Шығатын жер, есік. Жандос екі баланы алып, жүрелеген қалпы қазша қаздаңдап, ш ы ғ а р ғ а беттеді (О.Бөкеев, Үркер, 96). Кебісін қоңылтаяқ сүйретіп, шапанын желбегей жамылған Жүсекең ш ы ғ а р д а н Зылихамен жарыса кірді (Қ.Ысқақов,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі