қазанат

См. также в других словарях:

• қазанат — зат. Дене бітімі ірі (кеудесі кең, шоқтығы биік), ұзақ жолға шыдамды, мықты ат …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қазанат — 1. (Қарақ.) құйрық жалы қысқа, селдірлеу жарысқа қосатын бәйге аты. 2. (Талд., Панф.) сырт пішіні әдемі, кеудесі кең, шоқтығы биік, сирақты, денесі жеңіл жылқы тұқымы …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қазанат адам — (Жамб., Қорд.) дастарқаны кең, ақпейіл адам …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• жанпоз — (Гур., Маңғ.) кердерінің бір түрі. Арғымақтан туған қазанат, Шабуыл салса нанғысыз. Айырдан туған ж а н п о з бар, Нарға жүгін салғысыз (Махамбет, 33). қ. жамбоз …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• тобышақ — (Жамб., Шу; ҚХР) жылқының жүйрігі, таза арғымақтың бір түрі. Айғыр салсаң қазанат, содан туар т о б ы ш а қ (Жамб., Шу). Алыс жолға арымайтын жүні тақыр т о б ы р ш а қ (ҚХР) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• добал — сын. сөйл. Жуандау. Біздің жылқы жабы емес, қарабайыр мен қазанат. Жабы деген жалдас, мойыны жуан, аяғы қысқа да д о б а л, жүні қалың, жал құйрығы қою келеді (Ер қанаты, 84) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• жалаңқат — зат. көне. Астарламай тігілген жұқа шапан. Мінуге керек қазанат Беліне керек шар болат. Денеге керек ж а л а ң қ а т, Жаппарға жан аманат (Қобыланды, 253) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі