сыздауық

См. также в других словарях:

• сыздауық — зат. Суық тию салдарынан денеге шығатын шиқан …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• соқта — зат. 1. Сыздауықтың, шиқанның ортасындағы өзегі, өлі ет. 2. Иленіп, тығыздалған, жұмбаздалған зат …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• кер сауын — (Монғ.) бие емшегінің әбден сыздауы. Биені к е р с а у ы н ғып сауып, ағытып джібер қарағым (Монғ.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• маңлай — (Жамб.: Сар., Шу; Қарақ.; Қ орда, Шиелі; Өзб., Ташк.; Талд., Талды.; Түрікм.: Таш., Көнеүр.; Алм., Кег.; Ауғ.; Ир.) маңдай. Бір кезде мыстан кемпір әйелдің м а ңл а й ы н а н сипап отырады (Жамб., Шу). М а ңл а й ы м а сыздауық чығып, жанымды… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• тәуір тарту — (Алм., Кег.) жазылу, айыға бастау, тәуірлену. Маңлайыма шыққан сыздауық т ә у і р т а р т ы п келеді (Алм., Кег.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шығу — 1. (Гур., Тең.; Қост., Жанг.) шиқан, сыздауық. Мұның құлағы күйеуі барында кеткен. Бір жаман ш ы ғ у шығып, алланың әмірі… (Ж. Нәжім., Ақ шағ., 18). 2. (Монғ.) жара. Мойнына ш ы ғ у шығыпты ғой (Монғ.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі