своего)

Гъе, фæлæ йæ усы мад дæр бацыбæл йæ сиахсмæ – Да, но и теща тоже возжелала своего зятя (Дзесты Куыдзæг, Зæрдæйы ностæ)

Зирæ зæрдæйæ æмбæрста йæ мойы мидкатай, уыдта йын йæ дондзаст цæстытæ, йæ æнæбондзинад. – Зира сердцем чувствовала внутреннее беспокойство своего мужа, видела его влажные глаза, его беспомощность. (Цгъойты Х., «Мах дуг», 2004, №9)

Мæ дыууадæсаздзыд хæрæфырт Арсен дæр йе ’рвад Коцойты Арсены юмористон миниатюрæтæй дыууæ радзырдта. – Мой двенадцатилетний племянник Арсен тоже рассказал две юмористические миниатюры своего родственника Арсена Коцоева. («Пульс Осетии», 2008, №16)

Дыууæ сырх зачъеджын бæгъæввад цæцæйнаджы Теркæн уыцы фарсæй æрбацыдысты бæрæгбон фенынмæ; сæ лымæны хæдзары цур дзуццæджы бадтысты, гыццыл лулæтæй, тутæгæнгæйæ, æнаивгомау тамако дымдтой æмæ, адæммæ кæсгæйæ, сæхи мидæг ныхæстæ кодтой. – Два краснобородые босые чеченца, пришедшие из-за Терека полюбоваться на праздник, сидели на корточках у дома своего знакомца и, небрежно покуривая из маленьких трубочек и поплевывая, перекидывались, глядя на народ, быстрыми гортанными звуками. (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

Фæлæ нæм уæддæр Аристархы тыххæй цы зонæнтæ ис, уыдонæй бæрæг у, уый дунейы арæзт йæ рæстæджы адæмæй хуыздæр кæй æмбæрста. – Но всё же, из того, что нам известно об Аристархе ясно, что строение мироздания он понимал лучше своих современников. (Сиукъаты Никъала, Дун-дуне нæ алфамбылай)

Йæ размæйы астрономтæй хъауджыдæр, Гиппарх æдзух йæ цæст дардта арвмæ, æрвон буæртты змæлд иртасгæйæ, уый арæх пайда кодта йæ дуджы математикон зонæнтæй. – В отличии от астрономов – предшественников Гиппарха, он постоянно обращал внимание на небо, и, изучая движение небесных тел, часто пользовался математическими знаниями своего времени. (Сиукъаты Н., Дун-дуне нæ алфамбылай)

Уæдæ куыд æххæст кæнынц ир сæ хуыздæры фæдзæхстытæ абон? – Ну так как осетины выполняют наказы своего лучшего (представителя)? (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

ирæй курынц æсæддон æххуыс… – просят у осетин военной помощи… (Джыккайты Ш., Ирон литературæйы истори, 1917–1956 азтæ)

… табу дын кæнынц ир æмæ дыгур. – … тебе поклоняются иронцы и дигорцы. (Хъодзаты Æ., Коммунизмы æндæрг)

Цæгат Иры чындзæхсæвы уыдтæн. Кæсын æмæ, ус кæмæн хæссынц, уыцы лæппу йæ фыды алфамбылай разил-базил кæны. Мæнмæ уый диссаг фæкаст. – Был (я) в Северной Осетии на свадьбе. Смотрю, парень, который женится, носится около своего отца. Мне это показалось удивительным. (Мамсыраты М., Æцæгæлон бæстæ)

Хъуыды йæ кæныс, Хуыцау йæ бæллæхæвæрды хъомысы æмæ ма дзы суанг æгæрон тыхджын æмæ æнæрцæф сыкъафындз дæр кæй тæрсы, уыдæтты тыххæй цы зæгъы, уый? – Помните, как Бог говорит о могуществе своего гнева и о том, что его боится даже носорог, который силен и неуязвим? (Гæздæнты Г., Гавайские гитары)

Дзæгъæлы хастам уаз зæдтæн нывæндтæ. – Тщетно мы приносили жертвы святым ангелам. (Нафи, «Мах дуг», 2007, №8)

Мæ уаз куыстæй нæ кодтон мулк, йе – ном. – Из своего священного занятия не делал я ни богатств, ни имени. (Хаджеты Т., Кафаг лæппуйы тæргай)

Айс мæ уаз лæвар цытæн. – Прими мой дар святой в знак почета. (Джыккайты Ш., Дæ ном)

Уарзы лæппуйы йе схæссæг – цыма булæмæргъ уардийы. – Любит наставник своего ученика, словно соловей розу. (Ш. Руставели, Стайы цармдарæг. Тæлмацгæнæг – Бестауты Г.)

Уым царди хъæлдзæг даргъкъахджын, сырх уарди. – Там жила радостная, длинноногая, красная роза. (Галуанты Людæ, Малусæг æмæ гæлæбу)

Ирыстоны разамонджытæ фылдæр хатт сæ адæмы æвзаг хъахъхъæнынæй сæ бынæттæ хъахъхъæнын ахсджиагдæр хъуыддагыл нымадтой. – Руководители Осетии защиту своих должностей обычно считали более важной задачей, чем защиту языка своего народа. (Хъодзаты Æ., «Рæстдзинад»)

Хъуыддаг уый мидæг ис, æмæ поэт йæ уацмысы арæх аивы, ахуыр кæуыл стæм, ахæм формæ æмæ йын ратты ног хуыз, йæ хихуызон æнкъарæнтæ йын хуыздæр чи равдисдзæн, ахæм хуыз. – Дело в том, что поэт часто меняет ту форму своего произведения, к которой мы привыкли и придает ей тот новый вид, который лучше отобразит его самобытные эмоции. («Ирон ныхасы культурæ»)

Чызг æвиппайды фестад йæ бынатæй. – Девушка неожиданно поднялась со своего места. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Гафез стыр аргъ кæны йе ’мсис хистæрæн – Гафез очень уважает своего старшего коллегу («Мах дуг», 2006, №7)

Цæмæй æнусбонтæм хызт уай дæ зын, дæ низтæй… – Чтобы был ты навеки избавлен от своего горя и болезней… (Хаджеты Таймуразы тæлмацтæй)

Дардæй æрбайхъуысти автомобилы уаст. – Издалека послышался шум автомобиля. (Коцойты А., Джанаспи)

Сыстад йæ бынатæй æмæ йæ рахиз хъус аздæхта, хъæртæ кæцæй æрбайхъуыстысты, уыцырдæм. – Он встал со своего места и устремил свое правое ухо в ту сторону, откуда донеслись крики. (Гурион Тасо, Уыцы саджы цæстытæ)

Дзæуджыхъæуæй æрбайхъуысти ахæм хабар... – Из Владикавказа пришло следующее известие... (Коцойты А., Бимболы карьерæ)