рәсем+дәфтәре

Петрович нæ ферох кодта зæгъын, зæгъгæ, афтæ æрмæст, чысыл уынджы æнæ вывескæйæ кæй цæры æмæ рагæй кæй зоны Акакий Акакиевичы, уый тыххæй райста афтæ аслам хуыйынмæ, Невский проспекты та дзы æрмæст хуыйæггаг райстаиккой авд туманы æмæ æрдæг. – Петрович не упустил при сем случае сказать, что он так только, потому что живет без вывески на небольшой улице и притом давно знает Акакия Акакиевича, потому взял так дешево; а на Невском проспекте с него бы взяли за одну только работу семьдесят пять рублей. (Н. Гоголь, Цинел. Тæлмацгæнæг – Багаты Н.)

Уалынмæ марды рахастой, адæм аивылдысты йæ фæстæ, уый дæр цыди семæ, марды фæстæ; сауджынтæ уыдысты сæ аргъауæн дарæсы, хур касти, дзидзидай сывæллæттæ куыдтой сæ мадæлты хъæбысты, зарыдысты хæрдмæдзог цъиутæ, сывæллæттæ афтид хæдæтты згъордтой æмæ сæхи ирхæфстой фæндагыл. – Покойницу понесли, наконец, народ повалил следом, и он пошел за нею; священники были в полном облачении, солнце светило, грудные ребенки плакали на руках матерей, жаворонки пели, дети в рубашонках бегали и резвились по дороге. (Н. Гоголь, Старосветские помещики. Тæлмацгæнæг – Саламты А.)

Цон фæстæмæ Уæрæсемæ! Ам мæнæн цард нæй. – Поеду-ка я обратно в Россию! Нет мне здесь житья. (Брытъиаты Е., Уæрæседзау)

– Гъе, ныртæккæ æрбатæхдзæн!..– загъта мын цинæн мæлгæ Максим Максимыч, – цон дæлæ кæрты дуармæ, уым æм банхъæлмæ кæсон... Эх! Æвгъуаг, Н-имæ зонгæ кæй нæ дæн... — Ведь сейчас прибежит!.. – сказал мне Максим Максимыч с торжествующим видом, – пойду за ворота его дожидаться... Эх! жалко, что я не знаком с Н... (М. Лермонтов, Максим Максимыч)