решиться

(ἢ κατεργάσασθαι τέν Ἑλλάδα ἢ τελευτῆσαι τὸν βίον Her.)

(εἰς τὰς χεῖράς τι Polyb.)

(τὸ παιδίον Her.)

(τὰ τόξα Her.; λευκέν ἐσθῆτα Plut.)

(τοὺς ξυμμάχους Thuc.; ὅσον τριάκοντα Plut.)

(ὁπλίτας ἐπὴ τὰς ναῦς Thuc.; φιλοφρόνως τινά Plat.; ἐν ταῖς οἰκίαις τινά Aeschin.; τέν αἰτίαν τινός Polyb. - ср. 11; σχῆμά τι Plut., Luc.)

ἀναλαβέσθαι κίνδυνον Her. — решиться на опасное дело;

(δόξαν Xen., Polyb.; τὰς ὀσμάς Arst.)

(πολλάκις Plat.)

(πάντας τοὺς προγόνους ἐξ ἀρχῆς Arst.)

(ἀρχέν ἣν πρότερον ἐκέκτησθε Xen.; θυσίας καὴ πομπάς Plut.)

(ἐπιστήμην ἐν αὑτῷ Plat.; τέν πόλιν ἐκ τῆς πρόσθεν ἀθυμίας Polyb.)

(πᾶσαν τέν αἰτίην Her.; τὰς ἁμαρτίας Soph.)

(τὰς δυνάμεις Polyb.; τὸν στρατόν Plut.)

(ἐξ ἀρρωστίας μεγάλης Plut.)

(ἵππον Xen., Plat.; ἀφεθέντα λίθον Arst.)

(τὸν ἀκροατήν Arst.; δῆμον ἑστιάσεσι Plut.)

(τὸν δίσκον εἰς τὸ ἄνω Luc.; τὸν κύβον Plut., Luc.)

(μύδρους Arst.)

(κόνιν Arst.)

ἀ. κίνδυνον Her., Thuc. — идти на опасность, рисковать собой;

δ. φέρειν τινός Her. — прийти в отчаяние от чего-л.;

(συνταραχθῆναι πρός τι Plut.)

(πρός и ἔς τι Thuc., πρό τινος Xen., περί τινος Dem. и πρός τινα Plut.)

(ποιεῖν τι Thuc.)

(δεινὰ πάθη Soph.)

τίς εἶς (v. l. εἰς) ἀνδρῶν, ὅ μευ ἔτλης ἀντίος ἐλθεῖν ; Hom. — что ты за человек, который дерзнул выйти мне навстречу?;

οἱ ὑπομένοντες Thuc. и οἱ ὑπομείναντες Xen. — оставшиеся (дома);

τοῖσι ἀνδράσι οὐ ὑπέμεινον τὰ τέκνα Her. — у этих людей дети не выживали

μηδὲν ὑπομένει Arst. — нет ничего неподвижного

(ὑ. τε καὴ καρτερεῖν Plat.)

(τέν δουλείαν Thuc.; τέν ἀλγηδόνα Plat.)

τοὺς ἐκ τοῦ πολέμου κινδύνους ὑπομεῖναι Isocr. — пойти на военные опасности;

(τέν ἑορτήν Thuc.; ὅσα ἡμᾶς ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ ὑπέμενεν Plat.)

(τρεῖς κολοσσούς τινι Her.; κίονας προθύρῳ Pind.)

(γνωμὰς σοφάς Soph.; ὑποθέσεις τινάς Polyb.)

(τοὺς δορυφόρους Her.; ταξιάρχους καὴ λοχαγούς Xen.)

τῷ πλήθει ὑπέστη δέος Polyb. — толпу охватил страх

ὑποστῆσαι τέν ἑαυτοῦ ναῦν ἀντίπρωρρον τοῖς πολεμίοις Polyb. — поставить свой корабль носовой частью к неприятелю

(τινί Aesch., Xen. и τινά Eur., Thuc.)

τὸ ὑπιστάμενον (sc. γάλα) Her. — осевшее вниз, т.е. снятое молоко;

(ὑποστήτω μοι Hom.)

(τί τινι Hom.)

(τέν ἀρχήν Xen.; τριηραρχίαν Lys.)

τὰ ὑφεστῶτα Polyb. — текущие дела;

ὑφιστάμενοι μένουσιν ἕως ἂν πλησίον ἔλθῃ Arst. — остановившись, они выжидают, пока он подойдет поближе;

αποφασίζω τό ταξίδι — решиться на поездку;

αποφασίζω τό σταμάτημα τού πολέμου — решить прекратить войну;

έχει να θρέψει δέκα στόματα — у него на иждивении десять ртов;

στόμα πηγαδιού — отверстие колодца;

στόμα λιμένος — вход в порт;

στόμα πόταμου — устье реки;

στόμα έλκους (τραύματος) — края язвы (раны);

στόμα πυροβόλου — жерло орудия;

§ αισχρό ( — или απύλωτο, άσχημο) στόμα — сквернослов;

γλυκό στόμα — сладкоречивый человек;

του βουλώνω ( — или κλείνω) το στόμα прям., перен. — зажимать, затыкать кому-л. рот;

ανοίγω το στόμα — открывать рот;

λέει ό, τι τοδρχεται στο στόμα — он говорит, что попало, что придёт ему в голову;

δεν βάζω στο στόμα μου — не брать в рот чего-л.;

από στόμα σε στόμα — из уст в уста;

τον εχουν στο στόμα — быть у всех на устах;

μένω μ' ανοιχτό το στόμα — остаться с открытым ртом (от удивления);

στέκομαι ( — или στέκω) μ' ανοιχτό το στόμα — стоять разинув рот;

δεν τολμώ ν' ανοίξω το στόμα μου — не сметь рта раскрыть;

έχω ένα στόμα — а) обладать даром речи; — б) быть сквернословом;

βάζω κάποιον στο στόμα μου — говорить о ком-л. с осуждением, зло;

βγάζω τινά από το στόμα μου — перестать злословить о ком-л.;

μ' ενα στόμα — единогласно;

απ' το στόμα μου το πήρες — предвосхитить чьй-л. слова;

από το στόμα σου και στού θεού τ' αυτί — твоими устами да мед пить;

τα λέμε στόμα με στόμα — говорить конфиденциально, доверительно (с кем-л.);

την έχω τη λέξη στο στόμα μου — это слово вертится у меня на языке;

από στόματος — наизусть;

εν ενί στόματι — единодушно, единогласно