мал-жай

См. также в других словарях:

• жай — I Жай жапырақ. бот. Бір ғана алақаны бар жапырақ түрі. Өсімдікте бір ғана жапырақ алақаны болады. Мұндай жапырақты – ж а й ж а п ы р а қ деп атайды (Биология, 66). Егер сағақта бір ғана жапырақ тақтасы болса, ондай жапырақты ж а й ж а п ы р а қ… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• жай түсу — (Түрікм., Красн.) найзағай түсу. Колхоздың мал қорасына ж а й т ү с і п, үш төрт бас малы шығын болып еді (Түрікм., Красн.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қора-жай — зат. Мал қоралауға, отын, шөп үюге арналған жайлар …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• өлік — Өлігіңнің ішіне… Кейігенде өлген малға айтылатын қарғыс. Бейәдептеу әйелдердің үй іргесінде мал жайғап жүріп: «Өй, ө л і г і ң н і ң і ш і н е … топалаң келгір! кебенек келгір! жамандатқыр! қарасан келгір!» деп қарғап сілеген дауыстарының… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• кезік — 1 (Жамб.: Шу, Мер., Луг.; Қ орда, Арал; Гур., Маңғ.) сүзек ауруы. К е з і к п е н ауырғанда он он бес күндей есін білмей ауырады (Жамб., Шу). Бұрын осы елде к е з і к ауруы көп болушы еді Қ орда., Арал). Бұрын к е з і к ауруы көп болатын, қазір к …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• көк — … 2. ауыс. Шар болаттан жасалған, асыл; сапалы д.м. Мыс.: көк найза, көк сүңгі, көк кіреуке, көк семсер, көк сауыт т.б. Сүбедей баһадүр мен Жебе ноян жас батырларға арналған орданың рәсімді сыйлығы – болат дулыға, к ө к кіреуке сауыт, наркескен… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• қора — зат. 1. Қабырғалары ағаш, қамыс не саманнан қаланып, төбесі жабылған, мал қамауға арналған орын, жай. 2. Есік алдындағы төңірегі қоршалған ашық жер, аула. зат. Мал қамауға арналған орын, жай …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қамба — 1 (Гур., Маңғ.) бүршіксіз шөптердің жалпы аты. Қ а м б а шөпте дән болмайды (Гур., Маңғ.). Жері тұнып тұрған қ а м б а екен (Гур., Маңғ.) 2 1. (Орал, Чап.) шөмеле етіп үйгенге дейін бөлек бөлек етіп тырмамен жиып қойған шөп. 2. (Орал: Жән., Орда) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• ақыр — 1 (Алм.: Жам., Кег.; Талд., Гв.; Қ орда: Сыр., Жал.; Шымк., Қызылқ.; Жамб.: Св., Шу; Қарақ.) малға шөп салатын орын, астау. А қы р ғ а шөп сал, ат жесін (Алм., Кег.). Атты а қ ы р ғ а байладым (Талд., Гв.). А қ ы р шөпті тапап баспау үшін… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• теппе — 1 (Түрікм.: Красн., Бекд., Жеб.; Гур., Маңғ.) саты, басқыш. Мектептің т е пп е с і н әкел (Түрікм., Бекд.) 2 1. (Жамб., Сар.; Шымк.: Мақт., Лен.) малдың қыстайғы қиын көлікпен бастырып, құйып жасаған тезек түрі. Т е п п е н і ң көбін қысқа… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қора-қопсы — зат. Қора жай, мал ұстауға арналған орын. зат. Мал қамауға отын, шөп үюге арналған жайлар …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі