-
1 караульщик
Law: watchman -
2 караульщик
м рзгguarda m -
3 караульщик
м -
4 караульщик
м. разг.watchman* -
5 караульщик
ncolloq. sargs, vaktnieks* * *vaktnieks, sargs -
6 караульщик
-
7 караульщик
ncolloq. vaht, valvur -
8 караульщик
ngener. vedetta -
9 караульщик
м.( сторож) разг. gardien m -
10 караульщик
м.( сторож) разг. gardien m -
11 караульщик
м; разг.каравылчы, сакчы -
12 караульщик
(обычн. не о воен.) вартівник, чатівник, вартовик, чатовик (-ка).* * *вартівни́к, -а -
13 караульщик
-
14 караульщик
м. разг. -
15 караульщик
муж. хъалагъургæнæг -
16 караульщик
-а, α.-ца, -ы θ.φρουρός, σκοπός. -
17 караульщик
vaht; valvur -
18 караульщик
F m Wächter -
19 караульщик
м; разг.ҡарауылсы, һаҡсы -
20 караульщик
м қаровул, посбон, нигоҳбон, дидбон
- 1
- 2
См. также в других словарях:
караульщик — см. сторож Словарь синонимов русского языка. Практический справочник. М.: Русский язык. З. Е. Александрова. 2011. караульщик сущ., кол во синонимов: 4 • … Словарь синонимов
КАРАУЛЬЩИК — КАРАУЛЬЩИК, а, муж. (разг.). Человек, к рый караулит, сторож. | жен. караульщица, ы. Толковый словарь Ожегова. С.И. Ожегов, Н.Ю. Шведова. 1949 1992 … Толковый словарь Ожегова
Караульщик — м. То же, что Караульный. По машинному делу смотритель 1, машинистов 2, караульщиков 2. Израсходовано на жалование и провиант 13 руб. При приемке руд отвальщик 1, караульщик 1. Ф. 28. о. 1, св. 14, д. 23, л. 51 (1839 г.) … Словарь золотого промысла Российской Империи
Караульщик — м. разг. Тот, кто охраняет кого либо, сторожит что либо, караулит кого либо или что либо. Толковый словарь Ефремовой. Т. Ф. Ефремова. 2000 … Современный толковый словарь русского языка Ефремовой
караульщик — караульщик, караульщики, караульщика, караульщиков, караульщику, караульщикам, караульщика, караульщиков, караульщиком, караульщиками, караульщике, караульщиках (Источник: «Полная акцентуированная парадигма по А. А. Зализняку») … Формы слов
караульщик — кара ульщик, а … Русский орфографический словарь
караульщик — (2 м); мн. карау/льщики, Р. карау/льщиков … Орфографический словарь русского языка
караульщик — а; м. Разг. Тот, кто караулит, охраняет кого , что л.; сторож. Нанять караульщиков охранять сад. ◁ Караульщица, ы; ж … Энциклопедический словарь
караульщик — а; м.; разг. см. тж. караульщица Тот, кто караулит, охраняет кого , что л.; сторож. Нанять караульщиков охранять сад … Словарь многих выражений
караульщик — КАРАУЛЬЩИК, а, м Разг. То же, что сторож; Син.: охранник. // ж караульщица, ы. Дедушка, как он сам говорил, работал караульщиком на складе … Толковый словарь русских существительных
караульщик — карауль/щик/ … Морфемно-орфографический словарь