за+мной

Ме ’мирæттæй мемæ ничи уыд. – Никого из соплеменников со мной не было. (т.е. никого из осетин со мной не было)

Æмæ чысыл рæстæг нæ рацыд (ссæдз азмæ æввахс), цалынмæ йе 'мирон адæммæ, йæ къабæзтæ, йæ хиуæттæм, ирон фысджытæй ма культы цæхæрæй чи аирвæзт, уыдоны куынæг рæнхъмæ фæстæмæ здæхт, уæдæй. – И прошло немало времени (почти двадцать лет), пока он возвратился к своим соплеменникам, родным и близким, и к тем немногим писателям, которые уцелели в пекле культа. (Мамиаты И., Курдиат рæстæджы тыхæвзарæнты)

Райы (Къоста), йе 'мирон адæмæй бабуц. – Ликует (Къоста), наслаждается обществом соплеменников. (Бестауты Г., Къостайы бæрæгбон Къахеты)

Мæ разы дæргъæй лæууы урс кофтæ æмæ морæ ибкæйы чындздзон чызг. – Передо мной в полный рост стоит молодая девушка в белой кофте и коричневой юбке. (Дзесты К., Лæг нæ дæ…)

Ныр мæнæ мæ разы Æлгъыстагау растынц Нæ рухс царды мæргтæ… – Вот предо мной восстают, подлежащие проклятью, яды нашей светлой жизни… (Хаджеты Т., Зымæгон мелоди)

Фондз азы уæрагсастæй фæтухи кодта уаты (растын йæ бон нал уыд), стæй æфхæрд æмæ мæстджынæй араст йæ мæрдонвæндагыл. – Пять лет он со сломанным коленом промучился в постели (не будучи в состоянии подняться), а потом, угнетенный и разгневанный, сошел в могилу. (Нафи, «Мах дуг», 2007, №10)

Гуырдзыстоны пролетариатæн æмгуырæй растын нæ бантыст. – Пролетариату Грузии совместно восстать не удалось. (Бестауты Гиуæргийы уацæй)

Хъæугæрон хæлд сисы фарсмæ æмбырдæй лæууыдысты сывæллæттæ. – На краю села, у разрушенной стены, собравшись вместе, стояли дети. (Цæгæраты М., Дзыллæйы сагъæстæ)

Æз не ’ууæндын, Таирæ мæ фарсмæ кæй ис, ууыл. – Мне не верится, что Таира находится рядом со мной. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Сахаты фæстæ мæм æрбацыдысты æмæ мæ акодтой фыццаг уæладзыджы иу чысыл уатмæ. Сигарæты тæф æмæ дзы æнудæй сулæфæнтæ нæ уыди, фæхуыдуг уæвынмæ мæ бирæ нал бахъуыди. – Через час за мной пришли и провели на первый этаж в маленькую комнату, где пахло сигарами и было так душно, что я едва не задохся. (Ж.-П. Сартр, Стена. Тæлмацгæнæг – Хъодзаты Æ.)

Бельгиаг мæм цымыдисхуызæй йæ цæст дары. – Бельгиец с любопытством наблюдает за мной. («Мах дуг», 2005, №12)

Уый курæг уæ дæн, æмæ мæ-иу æрхуы уадындзау зæлланггæнаг æрхуы чырыны бавæрут, хурау тæмæнтæкалæг чырыны, æмæ мын-иу мæ сæрмæ æрвцъæх тырыса ныссадзут. – Пусть похоронят меня в медном гробу, звучном, как труба, блестящем, как солнце, и пусть поставят надо мной высокое синее знамя. (Гæздæнты Г., Повесть о трех неудачах. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)

Анютæйы сныв кодта æрвцъæх разгæмтты, дарихуыз риуæхгæнæны, сызгъæрин æгънæджытимæ. – Анюту он изобразил в голубом платьице с шелковым нагрудником и золотыми пуговками. («Мах дуг», 1999, №10–11)

Æз не ’ууæндын, Таирæ мæ фарсмæ кæй ис, ууыл. – Мне не верится, что Таира находится рядом со мной. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)