жырту

См. также в других словарях:

• бет жырту — Өлікті жоқтаудың ең ескі түрі …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• сүру — 1 (Шымк., Мақт.; Қарақ.) жер жырту. Жұрттың қолындағы жер с ү р е т і н көлігі болса, өліб, жұтаб егін саймандары да (соқа, тырма сияқты) жоқ (Шымк., Мақт.). [Ертедегі түркі тілдерінде сүрмек жер жырту (А. Бор., Бадаи..., 194); өзб. сурмак (Узб.… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• атжал — зат. Қыр. зат. Жер жырту, егін ору, шөп шабу кезіндегі қалып кеткен немесе игерілмей қалған жіңішке жер …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• егін айдау — Жер жырту, астық себу …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• қос айдау — Жер жырту …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• соқа — зат. Жер жырту үшін қолданылатын ауыл шаруашылық құралы …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• тілгіш — зат. Жер жыртуға, тақтай тілуге т.б. шаруа істеуге арналған құрал …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• агрек — (Көкш.: Еңб., Щуч., Қ ту; Орал: Жымп., Жән., Шыңғ.) жыртылмай қалған жер (ат жал). А г р е к т і жал деп те атаймыз (Көкш., Еңб.). Ол бір ұқыпты тракторшы, жыртқан жері бойлай а г р е к с і з болады (Орал, Шыңғ.). Жерді тегіс, сапалы, ешбір а гр… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• айдап тұру — (Шымк., Түлк.) жер жырту. Еркінбай қос а й д а п т ұ р (Шымк., Түлк.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• бұлық — 1 (Алм.: Кег., Шел.) бөлме. Мынау тамның (қ.) бір б ұ л ы ғ ы (Алм., Кег.). Сырт көрінісінде қыстақтың өзге үйлерінен ешқандай айырмасы жоқ, бұл там (қ.) қоржын тәрізді үш б ұ л ы қ жай (Б. Соқ., Жекпе жек, 18). Қонақ көп келетін болған соң, үйді …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• бұлық айдау — (Сем.: Ақс., Көкп., Ұрж.; Шығ.Қаз., Зайс.) жер жырту, соқа айдау. Бұлық сөзі орыстың плугінен шыққан болуға тиіс. Колхозшылар б ұ л ы қ а й д а у ғ а шықты (Сем., Ақс.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі