-
1 жындану
1) бешенство2) сходить с ума; бесноваться -
2 жындану
1) сходить с ума 2) перен. злиться, бесноваться
См. также в других словарях:
дем ұру — (Алм., Жам.) жын ұру, жындану, шалықтау. Д е м ұ р ғ а н ба өзіңді, тегі, жырқылдап күле бересің (Алм., Жам.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әйтегі ұстау — (Шымк., Шәу.; Гур., Маңғ.) ұстамасы ұстау, жындану. Оның ә йт е г і ұ с т а п ауырып жатыр (Шымк., Шәу.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жінігісу — (Монғ.) шатақтасу, жындану. Қайран жануарлар ай, бұрын малдың басы болсаң, енді ит пен құстың асы болыпсыңдар, төрт аяғың төбеңе ойнағыр сендерді ит пен құсқа жем қылған қандай сұм екен! – деп балықшылар ж і н і г і с і п жатыр (М. Құл., Таңд.… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мартулау — (Жамб.: Мер., Шу; Қарақ.) жындану, жын соғу. Оның бір келіні м а р т ул а п т ы (Жамб., Шу). [Қырғызша марту (Кирг. рус. сл., 246)] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айны — ет. ауыс. Есінен адасу, жындану. Екі естінің сөзі сияқты. Бұ да а й н ы п , ауыс болып қалған ғой (Ш. Мұртазаев, Қара маржан, 210) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тәйтіктен — ет. Жеңілтектену; жындану, аласұру. Қоштасу кешінде балауса қыздар мен кекіл шашын қайырған бозбалалар зікір салғандай, т ә й т і к т е н і п би биледі (Лен. жас, 20.09.1976, 2) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
