желбегей

См. также в других словарях:

• желбегей — үст. Сырт киімнің жеңін кимей немесе түймесін салмай иыққа іле салу. зат. Жауыннан қорғану үшін жамыла салатын жеңсіз сырт киім …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• желбегей — (Қост., Жанг.) матадан жасалған жазда киетін бас киім. Анау ж е л б ег е й киіп тұрған шалды танисыз ба? – Ол Файзулла шығар (Қост., Жанг.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• желегей — үст. сөйл. Желбегей …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• делегейлену — (Рес., Орын.) желбегей жүру, түймеленбей, белдік бумай жүру. Анау д е л е г е й л е н і п келе жатқан кім? (Орын., Бөр.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• күләпәрә — (Сем.: Ақс., Көкп., Абай; Көкш.: Щуч., Еңб.; Қост., Жанг.; Орал: Чап., Жымп.; Гур., Есб.; Монғ.) тымақ сыртынан киетін, жылы шұғадан тігілген салпаң құлақты астарсыз бас киім, жалбағай. Қыстыгүні боранда тымақтың сыртынан жылқышылар к ү л ә п ә р …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• патсайы — Қ орда., Қарм.) патшайы. Ертеде п а т с а й ы көрпе болған жоқ Қ орда., Қарм.). Қара ала жібек п а т с а й ы м е н әдіптеткен судыраған кәгебай шапанды үстіне желбегей киген… (С. Сейф., Шығ., 5 т., 103) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• кәрі — шөңге… Өгіз арбаның күпшегін майлап жатқан желбегей көйлекті к ә р і ш ө ң г е н і де Қажымұрат танып отыр (Қ. Ысқақ, Тұйық, 16). – Мен көпті көрген к ә р і ш ө ң г е н і ң бірімін, қарағым. Өзіңмен тілдесетін сөзім бар (Ә. Асқаров, Таңд., 380) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• күлтөкті — зат. сөйл. Күлтөкпе. Жұмағұл жағасын күрең сәтенмен көмкерткен түйе жүн шекпенді желбегей салып, не қораның үстіне, не есік алдындағы к ү л т ө к т і г е шығып тұрып, шекесінен қарайды (З. Ақашев, Ақбел асуы, 110) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• орайбек — зат. көне. Жалғыз бізбен тіккен кесте түрі. Тағы бір тұтқынды жеткізді. Ұзын етекті, қаусырмалы желбегей, кең сырмалы шапанының о р а й б е к белбеуін бастырта тартқан қыл шылбыр белін қысып, келісіп тұр (Д.Сапаров, Өткен күн., 1976, 11). Демек,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• шығар — зат. жерг. Шығатын жер, есік. Жандос екі баланы алып, жүрелеген қалпы қазша қаздаңдап, ш ы ғ а р ғ а беттеді (О.Бөкеев, Үркер, 96). Кебісін қоңылтаяқ сүйретіп, шапанын желбегей жамылған Жүсекең ш ы ғ а р д а н Зылихамен жарыса кірді (Қ.Ысқақов,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• ішкөйлекшең — үст. Үстінде тек ішкөйлегі ғана бар, ішкөйлек қана киген. Сол кезде Бәтима і ш к ө й л е к ш е ң күйінде жаныма тізерлей қалып, бірдеңе деп күбірлеп отырады (Т.Әбдікұлы, Парасат., 229). Қаракөлеңкеленіп тұрған бөлмеде сыртынан жұқа желбегейін… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі