алабажақ

См. также в других словарях:

• алабажақтану — алабажақтан етістігінің қимыл атауы …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• аламыш — (Көкш.: Щуч., Еңб.) алабажақ, ала шұбар. Құйқасының әр жерінде а л а м ы ш төбелі болғандықтан, басына үнемі кестелі тақия киіп отырады («Жұлдыз», 1988, №4, 43) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• алабүйректен — ет. Әр жердің қары кетіп, алабажақтану, алақат алақат күйге түсу. Оған мына «түске дейін – мүйіз, түстен кейін – киіз» аталатын жаймашуақ қабаттасқаннан кейін ит жонданып, бүкіс тартқан жоталардың төскейі тіпті а л а б ү й р е к т е н і п шыға… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• алажарқы — сын. жерг. Алабажақ. Көк жүзі бір жері қарақошқыл, бір жері а л а ж а р қ ы тартып түсініксіз күйде тұнжыраңқы тұр (Б. Шаханов, Ғашық., 84) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• алақожалақ — сын. Алабажақ, қожалақ қожалақ. ≈ Ауыл іші а л а қ о ж а л а қ, көз сүрінеді …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• майлақы — сын. жерг. Алабажақ, кір қожалақ; қарала торала. Мойыннан жоғары жақтың бәрі қап қара, баттасқан м а й л а қ ы күйе (Ә.Кекілбаев, Елең алаң, 161). Үйлерді, көшелерді баттасқан м а й л а қ ы мұнар көлегейлеп апты (Ә.Кекілбаев, Құсқанат, 214) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• майлақылан — ет. жерг. Алабажақтану, қарақошқылдану. Алдындағы.. қолтиді м а й л а қ ы л а н ы п қалған жиде тастары ию қию араласып кетіпті (Ә.Кекілбаев, Үркер) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі