-
1 азныктыш
1. зараза; разносчик, возбудитель болезни. Трахом шинчан еҥ, кидшым ведраш, подеш лугалтен мушкынат, чер азныктышыжым вӱдыш колта. Ӱпымарий. Больной трахомой распространяет заразу даже тогда, когда моет руки в ведре, котле.2. в поз. опр. заразный. Азныктыш чер заразная болезнь.Словарь. марийско-русский язык (Марла-рушла мутер) > азныктыш