-
1 τριχες
-
2 τρίχες
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > τρίχες
-
3 τρίχες
см. θρίξ -
4 Σαν βγάλει η απαλάμη μου τρίχες
– Σαν βγάλει η απαλάμη μου τρίχες• Когда рак на горе свистнет• Когда щука запоет и когда рак свистнетИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Σαν βγάλει η απαλάμη μου τρίχες
-
5 Οι πολλές φροντίδες ασπρίζουν τις τρίχες
• Не годы старят, а гореИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Οι πολλές φροντίδες ασπρίζουν τις τρίχες
-
6 τρίχα
η1) волос; 2) ворсинка;§ κρέμομαι από μιά τρίχα — висеть на волоске;
παρά τρίχα... — чуть не...;
σηκώθηκαν οι τρίχες μου — волосы у меня встали дыбом;
είμαι στην τρίχα — быть одетым с иголочки;
ήρθε στην τρίχα — он висит на волоске;
σκίζει την τρίχα — он и с камня лыко дерёт;
τον έβγαλε σαν την τρίχα απ' το προζύμι — он его вывел на чистую воду;
τρίχες (κατσαρές) — пустяк, ерунда;
σαν βγάλει η απαλάμη μου τρίχες когда на ладони волосы вырастут; = когда рак свистнет -
7 θριξ
gen. τρῐχός ἥ (gen. pl. θριξί) тж. собир.1) волос, волосы(τρίχες κεφαλῆς Hom. или αἱ ἐν τῇ κεφαλῇ τρίχες Thuc.; λεπτὸς ὥσπερ θ. Arst.)
τριχὸς πλόκαμος или βόστρυχος Aesch. — прядь волос;θ. γενείου Aesch. — борода2) шерсть, руно(ἀρνῶν Hom.; τετραπόδων Arst.; καμήλου NT.)
3) конский волос(οὐραῖαι Hom.)
4) щетина(κάπρου Hom.)
5) перен. «волосок», пустякθ. ἀνὰ μέσσον погов. Theocr. — на волосок, чуть-чуть;
οὐδ΄ ἂν τρίχα ἄν τις παρείρειε погов. Xen. — никому и волоса (= слова) не вставить (в речь неугомонных болтунов);ἄξιόν τι τριχός погов. Arph. — нечто стоящее (не более) волоса, т.е. совершенный пустяк;ἀπὸ τριχὸς ἠερτῆσθαι погов. Anth. — висеть на волоске -
8 ρεω
Iэп. тж. Hes., Anth. ῥείω, редко Plut., Luc. ῥέομαι (fut. ῥεύσομαι - дор. ῥευσοῦμαι, поздн. ῥεύσω, атт. ῥυήσομαι, aor. 1 ἔρρευσα, aor. 2 ἐρρύην, pf. ἐρρύηκα; формы на εη, εο и εω - без стяжения)1) течь, литься, струиться(ῥέε δάκρυα Hom.)
ῥ. ὕδατι λιαρῷ Hom. — источать горячую воду;φάραγγες ὕδατι ῥέουσαι Eur. — ущелья, по которым течет вода, т.е. горные потоки;ῥ. ἀπὸ τηκομένης χιόνος Her. — (о реке) образоваться от тающих снегов;ἱδρῶτι ῥεούμενοι (= ῥεόμενοι) Her. — обливающиеся потом;μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή Hom. — слаще меда лилась речь (Нестора);ῥ. ἐπαίνῳ Arph. — быть осыпаемым похвалами;χρυσῷ ῥ. Eur. — купаться в золоте;ὡς ἰόντων ἁπάντων καὴ ἀεὴ ῥεόντων Plat. — так как все движется и вечно течет;οἱ ῥέοντες Plat. «текучие», т.е. последователи Гераклита2) растекаться, разливаться(ὅ ποταμὸς ἐρρύη μέγας Thuc.)
ἥ φλὸξ ῥυεῖσα Plut. — распространившееся пламя3) расплываться, исчезать(ῥ. καὴ ἀπόλλυσθαι Plat.)
4) наплывать, устремляться(ῥεῖ πολὺς ὅδε λεὼς πρόδρομος Aesch.)
ῥέων στρατὸς ἔστειχε Eur. — армия неудержимо прорывалась вперед5) нападать, (гневно) набрасываться(κατά τινος Dem. и πρός τινα Plut.)
6) с жаром набрасываться, ревностно приниматься(ῥ. πρὸς τὰ μαθήματα Plat.; ῥ. ἐπὴ ποιητικήν Plut.)
7) опадать(ῥεῖ ὅ καρπός Polyb.)
8) падать, выпадать9) ( о корабле) пропускать воду, течь Arst.10) страдать истечениямиαἱ κοιλίαι αἱ ῥέουσαι Diod. — понос
11) лить, струить(γάλα Theocr.; οἶνον Luc.)
II(только pf. εἴρηκα; pass.: fut. ῥηθήσομαι, fut. 3 εἰρήσομαι, aor. ἐρρήθεν и ἐρρέθην - ион. εἰρέθην, pf. εἴρημαι, ppf. εἰρήμην) говорить -
9 ακανθωδης
21) заросший терновником, тернистый(χῶρος Her.)
2) усаженный шипами или иглами(ῥάχις, γλῶττα Arst.)
3) похожий на иглыαἱ ἀκανθώδεις τρίχες Arst. — щетина
4) придирчивый, мелочной(λόγοι Luc.)
-
10 ακρουλος
-
11 απομαδαω
-
12 απορρεω
(fut. ἀπορρυήσομαι, aor. 2 ἀπερρύην)1) вытекать, стекать(ἐκ κρήνης Plat.; αἵματα ἀπορρυέντα Aesch.)
τὸ ἀπὸ τοῦ καρποῦ ἀπορρέον Her. — вытекающий из плода сок2) падать вниз, спадать(τοῦ ἵππου Plut.)
; выпадать, опадать(τὰ πτερὰ Plat. или τὰ φύλλα ἀπορρεῖ Dem., Arst.; ἀπορρυῆναι τῆς κεφαλῆς Plut.; τρίχες ἀπορρυεῖσαι Arst.)
3) выходить, вырываться, валить4) пропадать(ἀπορρεῖ μνῆστίς τινος Soph.)
5) уходить, удаляться(ἀπό τινος Polyb.; τῆς αὐλῆς Plut.)
ἀ. ἀλλήλων Plat. — расходиться, расставаться -
13 αραιος
I.ἀραιός, ἁραιός31) узкий, тонкий(γλῶσσαι Hom.)
2) тесный(εἴσοδος Hom.)
3) слабый(κνῆμαι, χείρ Hom.; φωνά Theocr.)
4) легкий быстроходный(νῆες Hes.)
5) небольшой глубины(φάλαγγες Xen.)
6) неплотный(ὀμίχλη νέφους Arst.)
7) редкий(τρίχες Arst.)
8) рыхлый, пористый(ὀστοῦν Arst.; σπόγγοι Diod.)
9) скудный(τροφή Arst.)
II.3 и 21) призываемый в молитвах(Ζεύς Soph.)
2) отягощенный проклятьем, проклятый(γονά Aesch.; ἀραῖόν τινα λαβεῖν Soph.)
3) гибельный, губительный, несущий проклятье(τινι Aesch., Soph., Plat.)
-
14 αραιος...
ἁραιός...ἀραιός, ἁραιός31) узкий, тонкий(γλῶσσαι Hom.)
2) тесный(εἴσοδος Hom.)
3) слабый(κνῆμαι, χείρ Hom.; φωνά Theocr.)
4) легкий быстроходный(νῆες Hes.)
5) небольшой глубины(φάλαγγες Xen.)
6) неплотный(ὀμίχλη νέφους Arst.)
7) редкий(τρίχες Arst.)
8) рыхлый, пористый(ὀστοῦν Arst.; σπόγγοι Diod.)
9) скудный(τροφή Arst.)
-
15 βαθυς
1) глубокий(τάφρος, ἅλς Hom.; τομή Plut.; πληγή Luc.)
; глубокий, т.е. образующий высокие кучи(ἄμαθος Hom.; τέφραι Plut.)
β. πτῶμα Aesch. — падение с большой высоты2) обнесенный высоким забором(αὐλή Hom.)
3) глубоко вдающийся, образующий глубокую бухту(ἠϊών Hom.)
,4) вытянутый в глубину(φάλαγξ Xen.)
5) плотный, густой(ἀήρ Hom.)
6) густой, обильный(λήϊον Hom.; τρίχες, σῖτος ἐν τῷ πεδίῳ Xen.; πώγων Luc.)
7) покрытый толстым слоем почвы, т.е. плодородный, тучный(γῆ Eur.; χώρα Plut.)
8) богатый(κλῆρος Pind.; ἄνδρες Xen.)
9) сильный, великий(λαῖλαψ Hom.; κίνδυνος Pind.; τέρψις Soph.)
10) глубокий, крепкий(ὕπνος Luc.)
11) глубокий, т.е. нерушимый(σιγή Luc.; εἰρήνη Anth.)
12) глубокий, т.е. поздний, глухойβαθὺ γῆρας Anth. — глубокая старость13) глубокий, сознательный, серьезный(φρήν Hom., Pind., Aesch.; ἤθεα Her.)
-
16 διαλευκος
-
17 διαπνεω
1) продувать, обдувать, обвевать(αὔραις διαπνεῖσθαι Xen.; ὅ ἀέρ διαπνεῖ τὸ σῶμα Arst.)
2) pass. развеваться(τρίχες διαπνεόμεναι Arst.)
3) выдыхаться, испаряться(διαπνέοντος τοῦ ὑγροῦ Arst.)
; pass. развеиваться, рассеиваться(διαπίπτειν καὴ δ. Plat.; ἐξελθούσης τῆς ψυχῆς διαπνεῖται τὸ σῶμα Arst.)
4) переводить дух, отдыхать, приходить в себя(ἐκ δυσχερείας Polyb.; διαπνεῦσαι καὴ στῆναι Plut.)
-
18 δικορυφος
-
19 εκρεω
(fut. ἐκρεύσομαι, aor. ἐξέρρευσα, aor. 2 ἐξερρύην, pf. ἐξερρύηκα)1) вытекать, литься(ἐκ δ΄ αἷμα ῥέε Hom.; ἐκ τοῦ χάσματος Plat.; αἷμα ἐκρυέν и ἐξερρυηκός Arst.)
2) изливаться, втекать, впадать(ἐς θάλασσαν Her.)
3) выпадать(τὰ πτερὰ ἐξερρύηκε Arph.; τρίχες ἐκρέουσιν Arst.)
4) прекращаться, кончаться, исчезать(τὸ γελοῖον ἐξερρύη Plat.; τὸ δέος ἐξερρυηκός Plut.)
ἐξερρύησαν οἱ τοῦ Θεμιστοκλέους λόγοι τῶν Ἑλλήνων Plut. — греки забыли о словах Фемистокла5) утрачивать, терять(τέν χάριν Anth.)
-
20 εμφυω
(к med.: aor. 2 ἐνέφυν, pf. ἐμπέφυκα)1) досл. взращивать, перен. вкладывать, внедрять, внушать(οἴμας ἐν φρεσίν τινι Hom.; ἔρωτά τινι Xen.)
2) med. (в чем-л., на чем-л. или из чего-л.) вырастать, расти, произрастать(κιττὸς ὥσπερ ἐν ξόλῳ ἐμφύς Arst.; ἐμπεφύκασι ἐν αὐτῇ sc. νήσῳ - δένδρεα πολλά Her.)
ὅθι πρῶται τρίχες ἐμπεφύασι Hom. — там, где начинается (у лошадей) грива3) med. зарождаться, возникать, развиваться4) med. (преимущ. aor. и pf.) быть врожденным, присущим(τινί Her., Eur.; ὅ ἐμφυόμενος ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβος Plut.)
πρὸς φιλοσοφίαν ἐμπεφυκώς Plut. — чувствующий природное влечение к философии5) med. (aor. и pf.) прижаться, прильнуть, ухватиться(ἐμφὺς οὐκ ἀνίει Her.; ἐμφὺς ὡς λιμνᾶτις βδέλλα Theocr.)
ἔχετ΄ ἐμπεφυυῖα Hom. — она припала (к коленям Зевса);ταῖν χεροῖν ἐμπεφυκώς Plut. — уцепившись обеими руками;ἐμφῦναι ταῖς ναυσίν Plut. — прибегнуть к флоту;ταῖς κώπαις ἐμφύντες Plut. — ухватившись за весла:τοῖς πολεμίοις ἐμφῦναι Plut. — преследовать врагов по пятам;ἐμφῦναι τοῖς Μακεδόνων πράγμασιν Plut. — вмешаться в македонские дела6) med. быть привязанным, крепко держаться(τοῖς πολιτικοῖς δόγμασι Plut.)
ταῖς ἐλπίσιν ἐμπεφυκώς Plut. — окрыленный надеждами
См. также в других словарях:
τρίχες — θρίξ hair fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηλαστικά — Ομοταξία σπονδυλωτών που περιλαμβάνει περίπου 3.000 γένη και 15.000 είδη, από τα οποία άλλα ζουν έως σήμερα και άλλα έχουν εκλείψει. Είναι ζώα ομοιόθερμα, με πνευμονική αναπνοή και πλήρες διάφραγμα, το οποίο χωρίζει τη θωρακική περιοχή, που… … Dictionary of Greek
παρατίλλω — ΜΑ μσν. μέσ. παρατίλλομαι αραιώνω πυκνοσπαρμένη φυτεία με απόσπαση μερικών φυτών αρχ. 1. αποσπώ τις τρίχες από τα διάφορα μέρη τού σώματος κάποιου, εκτός τής κεφαλής («τὰς βλεφαρίδας σου παρατιλῶ», Αριστοφ.) 2. μέσ. (γενικά) αποσπώ τις τρίχες μου … Dictionary of Greek
τρίχα — (I) Α επίρρ. σε τρία τμήματα, σε τρία μέρη ή με τρεις τρόπους, τριχῆ* (α. «ἐπεὰν τὴν φιλύρην τρίχα σχίσῃ», Ηρόδ. β. «ἦμος δὲ τρίχα νυκτὸς ἔην» όταν ήταν η τρίτη νυκτερινή φρουρά, Ομ. Οδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < τρι (βλ. λ. τρεις, τρία) + ουρανικό… … Dictionary of Greek
κίστος — (Cistus). Γένος φυτών της οικογένειας των κιστιδών (δικοτυλήδονα), το οποίο περιλαμβάνει περίπου 25 είδη, κοινά στις μεσογειακές περιοχές. Πρόκειται για μικρά φρύγανα ή αρωματικούς, αείφυλλους θάμνους, με πυκνές τρίχες, ύψους μέχρι 1 μ., οι… … Dictionary of Greek
λόφος — Ονομασία πέντε οικισμών. 1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 790 μ., 74 κάτ.) στην πρώην επαρχία Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού, 74 χλμ. Α της Πάτρας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Διακοπτού. Μέχρι το 1955… … Dictionary of Greek
μήριγξ — μῆριγξ και σμῆριγξ, ἡ (Α) 1. σκληρή τρίχα, γουρουνότριχα 2. (κατά τον Ησύχ.) α) (ο τ. μῆριγξ) «ἄκανθα γινομένη ἐν τοῑς ἐρίοις τῶν προβάτων» β) (ο τ. σμῆριγξ) «πόα καὶ εἶδος ἀκάνθης, σμήριγγες πλεκταί, σειραί, βόστρυχοι, καὶ τῶν κυνῶν ἐν τοῑς… … Dictionary of Greek
μαδώ — (AM μαδῶ, άω, Μ και μαδίω και μαδιῶ και μαθῶ) 1. (για τρίχες, φτερά, φύλλα κ.λπ.) (αμτβ.) πέφτω («μαδήσανε τα πούπουλα») 2. (για πρόσωπα ή πράγματα) (αμτβ.) αποβάλλω, χάνω τις τρίχες, τα φτερά, τα φύλλα μου («ἐὰν δέ τινι μαδήσῃ ἡ κεφαλὴ αὐτοῡ,… … Dictionary of Greek
πεταλούδα — I Ακμαίο στάδιο των λεπιδόπτερων. Είναι έντομο με μικρό κεφάλι, αλλά ιδιαίτερα αναπτυγμένο κατά την έννοια του πλάτους τα πλευρικά μάτια είναι σύνθετα, μεγάλα και αποτελούνται από πολυάριθμα ομματίδια ή απλά μάτια (μέχρι 27.000 στη σφίγγα του… … Dictionary of Greek
πολιός — ά, ό / πολιός, ά, όν, ΝΜΑ, ποιητ. τ. θηλ. και ος, ανωμ. τ. θηλ. πολιάς, άδος, Α 1. (ιδίως για τρίχες) υπόλευκος, φαιός, ασπριδερός, ψαρός, γκρίζος («ἕσσατο δ ἔκτοσθεν ῥινὸν πολιοῑο λύκοιο», Ομ. Ιλ.) 2. (για πρόσ.) αυτός που έχει ψαρές ή λευκές… … Dictionary of Greek
τανύθριξ — τριχος, ὁ, ἡ, και ως επίθ. τανύτριχος, ον, Α 1. αυτός που έχει μακριές τρίχες 2. αυτός που έχει πολλές και πυκνές τρίχες, δασύτριχος, μαλλιαρός 3. φρ. «ὗς τανύθριξ» είδος αγριογούρουνου με ανορθωμένες τις τρίχες τού σώματός του (Σιμων. Αμ.).… … Dictionary of Greek