-
1 ριζα
ἥ1) корень (sc. ἐλαίης Hom.; τριχός Arst.)2) целебный корень, зелье(ῥ. ὀδυνήφατον Hom.)
3) перен. корень, источник, начало(κακῶν Eur.; ῥ. γένους Soph.; καλοκἀγαθίας Plut.)
ἐκ ῥιζῶν ἀναιρεῖν τι Plut. — вырвать что-л. с корнем4) подошва, подножье(τοῦ λόφου Polyb.)
5) основание, основа(ῥ. πάντων καὴ βάσις Plat.)
6) перен. ствол, ветвьῥ. χθονός Pind. — часть света, материк
7) род или происхождение(εὐγενής Eur.)
-
2 ρίζα
η1) е рази. знач корень;ρίζες τού δέντρου — корни дерева;
έχει εκατόν ρίζες εληές — у него сто корней маслины, сто оливковых деревьев;
ρίζα του δοντιού — корень зуба;
ρίζα της λέξης — корень слова;
ρίζα του κάκου — корень зла;
τετραγωνική (κυβική) ρίζα — квадратный (кубический) корень;
βγάζω ( — или εξάγω) τη ρίζα — извлекать корень;
πιάνω ( — или απλώνω) ρίζα — пускать корни;
χτυπώ το κακό στη ρίζα — или κόβω το κακό απ' τη ρίζα — пресекать зло в корне;
έχω βαθειές ρίζες — иметь глубокие корни;
2) перен. основание, база;ρίζα του βουνού — подножие горы;
3) мат., хим. радикал -
3 ρίζα
ἡ ρίζα, ης корень -
4 ῥίζα
{сущ., 17}Ссылки: Мф. 3:10; 13:6, 21; Мк. 4:6, 17; 11:20; Лк. 3:9; 8:13; Рим. 11:16, 17, 18; 15:12; 1Тим. 6:10; Евр. 12:15; Откр. 5:5; 22:16.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > ῥίζα
-
5 ρίζα
{сущ., 17}Ссылки: Мф. 3:10; 13:6, 21; Мк. 4:6, 17; 11:20; Лк. 3:9; 8:13; Рим. 11:16, 17, 18; 15:12; 1Тим. 6:10; Евр. 12:15; Откр. 5:5; 22:16.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > ρίζα
-
6 ῥίζα
1. корень; перен. источник, начало, основа; 2. побег (из корня или пня), росток; перен. потомок.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ῥίζα
-
7 ῥίζα
кореньКореньΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ῥίζα
-
8 ῥίζα
корень; подошва ( горы) -
9 ρίζα
[риза] ουσ θ корень. -
10 αντιφαρμακος
-
11 αρωματικος
-
12 εγγλυσσω
-
13 εδαφος
- εος τό1) основание, дно(νηός Hom., Plut. и πλοίου Dem.; ποταμοῦ Xen.; θαλάσσης Arst.)
ἐχθρὸς τῷ ἐδάφει Dem. — смертельный враг2) земля, почваεἰς τὸ ἔ. καθαιρεῖν или κατασκάπτειν Thuc. и καταβάλλειν Plut. — сравнивать с землей, срывать до основания3) pl. земельные владения Isae.; территория(τῆς πατρίδος Aeschin.; τῆς πόλεως Dem.)
4) пол(τοῦ οἴκου Her.; ὀρχήστρας Arst.)
-
14 εδραζω
прочно основывать, устанавливать, утверждать, укреплять(Ἀκμονίδαν = οὐρανόν Anth.; ἥ ῥίζα ἐν τοῖς μέρεσιν ἑδράζεται τῆς γῆς Arst.)
τῷ σείεσθαι μᾶλλον ἑδράζεσθαι Plut. — от сотрясения укрепляться, утрясаться -
15 εδωδιμος
-
16 ευγενης
эп. εὐηγενής 21) славного происхождения, родовитый, знатный(ἄνδρες, ῥίζα, δόμος Eur.; γυνή Aesch., Plut.)
τὸ ἐστίχθαι εὐγενὲς κέκριται Her. — татуировка считается (у фракийцев) признаком знатности2) благородный, возвышенный(φύσις Soph.; παιδεία Plut.)
3) хорошей породы, породистый(λέων Aesch.; ἵππος Soph.; ζῷον Arst.; ὄρνιθες Polyb.)
4) отличный, плодородный(χώρα Plut.)
5) красивый, прекрасный(πρόσωπον Eur.)
-
17 κλαδος
ὅ [κλάω II]1) (преимущ. сорванная, отломанная) ветвь, побег(ἐλαίας Aesch.; δάφνης Eur.)
ἱκτηρίοις κλάδοισιν ἐξεστεμμένοι Soph. — увенчанные просительными ветвями, т.е. держа обвитые белой шерстью ветви ( в знак просьбы о заступничестве);εἰ ἥ ῥίζα ἁγία, καὴ οἱ κλάδοι погов. NT. — если свят корень, то (святы) и ветви2) перен. рука(δύο κλάδοι Emped.)
-
18 μελησιμβροτος
-
19 οδυνηφατος
-
20 πικρος
1) острый, остроконечный(ὀϊστός Hom.; γλωχίς Soph.)
2) горький(ῥίζα Hom.)
; горько-соленый(δάκρυον Hom.)
3) едкий, острый(ὀδμή Hom.)
4) пронзительный(οἰμωγή Soph.)
5) резкий, мучительный(ὠδῖνες Hom.)
6) прискорбный, горестный, тяжелый(τιμωρία Aesch.; ἀγών Soph.)
7) скорбящий, печальный(ὄρνις Soph.)
8) тягостный, неприятный(δεσμοί Eur.; γειτονία Plat.)
9) ненавистный(θεοῖς Soph.)
10) резкий, жестокий, суровый(νόμοι Arph.; λόγοι Eur.; δικαστής Polyb.; ζῆλον NT.)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ῥίζα — ῥίζᾱ , ῥίζα root fem nom/voc/acc dual ῥίζᾱ , ῥίζα root fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ρίζα — η / ῥίζα, ΝΑ, και ιων. τ. ῥίζη και αιολ. τ. βρίζα Α 1. βοτ. το κατά κανόνα υπόγειο τμήμα τού σώματος ενός φυτού, κύριες λειτουργίες τού οποίου είναι η στήριξη τού φυτού, η πρόσληψη από το έδαφος νερού και των διαλυμένων σ αυτό ανόργανων αλάτων,… … Dictionary of Greek
ρίζα — η 1. τομέσα στη γη τμήμα του βλαστού κάθε φυτού και με επέκταση ολόκληρο το φυτό: Πούλησε πενήντα ρίζες ελιές. 2. μτφ., βάση, θεμέλιο: Στη ρίζα του βουνού υπήρχε μια πηγή. 3. πρώτη αρχή, αιτία: Από την αρχή δε χτυπήθηκε το κακό στη ρίζα του. 4.… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ῥίζᾳ — ῥίζαι , ῥίζα root fem nom/voc pl ῥίζᾱͅ , ῥίζα root fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ριζά — τα, Ν πρόποδες βουνού. [ΕΤΥΜΟΛ. < ρίζα, κατά τα: χαμηλά, ψηλά] … Dictionary of Greek
Κάτω Ριζά — Οικισμός (57 κάτ.) του νομού Πρεβέζης. Τα Κ.Ρ. υπάγονται διοικητικά στον δήμο Ζαλόγγου … Dictionary of Greek
ῥίζας — ῥίζᾱς , ῥίζα root fem acc pl ῥίζᾱς , ῥίζα root fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥίζαι — ῥίζα root fem nom/voc pl ῥίζᾱͅ , ῥίζα root fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥίζαν — ῥίζᾱν , ῥίζα root fem acc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥιζᾶν — ῥίζα root fem gen pl (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥιζέων — ῥίζα root fem gen pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)