λιμός

(δίψα τε καὴ λ. Hom.; λ. ὁμοῦ καὴ λοιμός Hes.; λιμῷ θανέειν Hom., ἀποθανεῖν Plat. и ἀπολλύναι NT.)

(κέντρον, λιμός Pind.; νόσος Aesch.)

(βάγματα αὐδή Aesch.)

(Πέλοπος ἱππεία Soph.)

ἐς τὸν αἰανῆ χρόνον Aesch. — навеки

(λαμπας Eur.)

(ἀνήρ Soph. - v. l. αἴθων)

(λιμός Hes.)

(χαλκός, οἶνος Hom.)

(καπνός Hom.; κισσός Anth.)

(ἀέλιος, κεραυνός Pind.)

(ῥόος καπνοῦ Pind.)

(σίδηρος Hom., Plut.)

(δέρμα λέοντος Hom.; ἀλώπηξ Pind.)

(ἵππος Hom.; ἀνήρ, λῆμα Aesch.)

(λιμός Aesch., Plut.)

(δύναμις, σιτία Plut.)

ἀ. λιμός ирон. Anth. — скудный ужин на серебряных блюдах

(χῶρος Hom.; πέτρα Aesch.; λόγοι Eur.)

(ἐς ἀκρόασιν Thuc.; θεᾶσθαι Xen.; ὀρχηστής Plut.)

(λιμός Hom.; νούσων ἑσμός Aesch.)

(μελεδῶναι Hes.; λιμός Anth.)

(δ. τε καὴ λιμός Hom.; πεῖνα καὴ δ. Plat.; πίνειν δίψης χάριν Arst.; οἴνου Plat.)

(ἀοιδᾶν Pind.)

(Μακεδόνας Polyb.)

(ἐς τέν Κρήτην Hom.; εἰς τὸ ἐργαστήριον Aeschin.)

(τοὺς τόπους Arst.)

(ἥ παρανομία εἰσοικισαμένη Plat.; λιμὸς εἰσοικίζεται εἴς τι Men.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(Διὸς ἄλοχος, т.е. Ἥρα Aesch.; ἐν πολέμῳ NT.)

(πόλις Eur.)

(ἀνήρ Soph.)

(φάλαγξ Xen.; ὗς ἄγριος Arst.)

(χωρία Xen.)

(χθών Aesch.)

(νόμος Her.)

(φιλία Plat.)

(ἀναγκαίη, σύμβασις Her.)

(γνώμη Her.)

(ῥεύματα Her.)

(βήξ Thuc.)

(σιτοδηΐη Her.; λιμός NT.)

(γέλως Plat.)

(ἵμερος, ἐπιθυμίαι Plat.)

(διαβολή Plat.)

(μάχη Plat.)

(ἔχθρα Plat.)

(τιμωρίαι Her.)

(χειμών Xen.)

(ψῦχος Her.)

(ἐπιστολαί NT.). - см. тж. ἰσχυρά и ἰσχυρόν