-
1 ενοχλητικός
[энохлитикос] εκ. неудобный, обременительный,Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь) > ενοχλητικός
-
2 надоедливый
-
3 навязаться
-яжусь, -яжешьсяρ.σ.ενοχλώ, γίνομαι ενοχλητικός, φόρτωμα, κολλώ. || πετυχαίνω με επίμονες ενοχλητικές παρακλήσεις.εκφρ.навязаться на (мою) голову (ή на шю) – γίνομαι φόρτωμα (ενοχλητικός), κάθομαι στο σβέρκο. -
4 навязчивый
επ., βρ: -чив, -а, -о.1. ενοχλητικός, οχληρός, φορτικός, βαρετός•навязчивый че-ловк ενοχλητικός άνθρωπος•
навязчивый посетитель βαρετός επισκέπτης.
2. μτφ. έμμονος, επίμονος•-ая идея, мысль έμμονη ιδέα, σκέψη.
-
5 назойливый
επ., βρ: -лив, -а, -оενοχλητικός, οχληρός, φορτικός, βαρετός•назойливый человек ενοχλητικός άνθρωπος•
-ая мысль ενοχλητική σκέψη.
-
6 неотвязный
επ., βρ: -зен, -зна, -зноέμμονος, αξεκόλλητος ενοχλητικός, φορτικός•какой ты -! τι ενοχλητικός που είσαι!•
-ая мысль έμμονη ιδέα.
-
7 беспокойный
-
8 беспокойный
беспоко́й||ныйприл1. (причиняющий беспокойство) μπελαλίδικος, ἐνοχλητικός, ᾶβολος:\беспокойныйная работа μπελαλίδικη δουλειά; \беспокойный ребенок τό ἄτακτο παιδί;2. (склонный к волнению) ἀνήσυχος/ἀνησυχαστικός, ἀνησυχητικός (выражающий беспокойство):\беспокойный человек ἀνήσυχος ἄνθρωπος \беспокойный сон ταραγμένος ὕπνος; \беспокойный вид ἀνησυχαστική ὀψη;3. (находящийся в возбуждении, в движении) ταραγμένος:\беспокойныйное море ταραγμένη θάλασσα. -
9 докучливый
докучливыйприл ἐνοχλητικός, ὀχληρός, φορτικός, ἀνιαρός. -
10 навязчивый
навязчив||ыйприл ἐνοχλητικός, φορτικός, ὀχληρός:\навязчивыйый человек ὁ φορτικός ἀνθρωπος· \навязчивыйый посетитель ὁ ὀχληρός ἐπισκέπτης· ◊ \навязчивыйая идея ἡ Εμμονος ίδέα· \навязчивыйый мотив τό ἐμμονο μοτίβο. -
11 надоедливый
надоедлив||ыйприл βαρετός, ὀχλη-» ἀνιαρός, φορτικός, ἐνοχλητικός: -
12 назойливый
назо́йлив||ыйприл ἐνοχλητικός, φορτικός, ὀχληρός:\назойливыйый человек ὁ φορτικός ἀνθρωπος. -
13 неотвязный
неотвязн||ыйприл ἔμμονος, ἐνοχλητικός, φορτικός:\неотвязныйая мысль ἡ ἔμμονη ίδέα -
14 нудный
ну́дныйприл ἀνιαρός, βαρετός, ὀχλη-ρός, ἐνοχλητικός:\нудный человек βαρετός ἄνθρωπος. -
15 привязчивый
привязчивыйприл1. πού ἀφοσιώνεται (άγαπάει) εὔκολα, τρυφερός·2. (надоедливый) ὀχληρός, ἐνοχλητικός. -
16 расспросы
расспрос||ымн. οἱ ἐρωτήσεις, τά ἐρωτήματα:приставать к кому́-л. с \расспросыами γίνομαι ἐνοχλητικός σέ κάποιον μέ τίς ἐρωτήσεις μου. -
17 стеснительный
стесни́тельн||ыйприл1. (застенчивый) ντροπαλός, διστακτικός·2. (стесняющий) ἐνοχλητικός, στενόχωρος. -
18 навязчивый
[ναβγιάστσιβυϊ] εκ. ενοχλητικός -
19 навязчивый
[ναβγιάστσιβυϊ] εκ. ενοχλητικός -
20 назойливый
[ναζόϊλιβυϊ] εκ. ενοχλητικός
См. также в других словарях:
ενοχλητικός — ή, ό αυτός που προκαλεί ενόχληση. [ΕΤΥΜΟΛ. < ενοχλώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1889 στο Ελληνογαλλικό Λεξικό τού Ν. Κοντόπουλου] … Dictionary of Greek
ενοχλητικός — ή, ό επίρρ. ά που προξενεί ενόχληση, ανιαρός, δυσάρεστος … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
φιλόχληρος — ον, Μ αυτός που τού αρέσει να ενοχλεί, ενοχλητικός: [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + ὀχληρός «ενοχλητικός, δυσάρεστος»] … Dictionary of Greek
άκαιρος — η, ο (Α ἄκαιρος, ον) αυτός που λέγεται ή γίνεται σε ακατάλληλο χρόνο, ο παράκαιρος νεοελλ. 1. πρόωρος 2. άγουρος 3. αδικαιολόγητος, παράλογος αρχ. 1. αυτός που γίνεται ενοχλητικός με το να κάνει ή να πει κάτι τη στιγμή που δεν πρέπει 2. ο… … Dictionary of Greek
άοχλος — ἄοχλος, ον [όχλος] (Α) αυτός που δεν ενοχλεί, μη ενοχλητικός … Dictionary of Greek
άχαρις — ἄχαρις ( ιτος), ι (AM) [χάρις] 1. αυτός που δεν έχει χάρη, ο άχαρος 2. δυσάρεστος, ενοχλητικός αρχ. 1. αχάριστος, αγνώμων 2. αξιολύπητος … Dictionary of Greek
έγκειμαι — (AM ἔγκειμαι) υπάρχω, βρίσκομαι («εδώ έγκειται η δυσκολία τού ζητήματος») αρχ. 1. περιβάλλομαι («ἔγκειμαι μόχθοις») 2. παρεμβάλλομαι 3. καταδιώκω επίμονα, πιέζω («ἐνέκειτο τῷ Περικλεῑ») 4. (για συζήτηση) διαφωνώ 5. είμαι ή γίνομαι ενοχλητικός 6.… … Dictionary of Greek
αέλαμος — και αγέλαμος, ο (για πρόσωπα) α) κάτισχνος άνθρωπος σαν καλάμι β) ενοχλητικός άνθρωπος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αρχ. ουσ. ἔλυμος] … Dictionary of Greek
αβάρετος — (I) η, ο 1. ο πάντοτε πρόθυμος για εργασία, ακούραστος, ακαταπόνητος 2. αυτός που δεν γίνεται ενοχλητικός, βάρος στον άλλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερητ. + βαρετός]. (II) και ητος, η, ο 1. αχτύπητος, άδαρτος 2. αλάβωτος, ατραυμάτιστος 3. «γάλα αβάρετο» … Dictionary of Greek
αβαρής — ές και άβαρος, η, ο (Α ἀβαρής, ές) [βάρος] ο χωρίς βάρος ή αυτός που έχει μικρό βάρος, ο ελαφρύς νεοελλ. άμυαλος, ασύνετος αρχ. ο μη φορτικός, ο μη ενοχλητικός … Dictionary of Greek
αβδέλλα — Ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.300 μ., 448 κάτ.) του νομού Γρεβενών. Βρίσκεται στις πλαγιές της Πίνδου. Αποτελεί έδρα της ομώνυμης κοινότητας. * * * η 1. υδρόβιος δακτυλιοσκώληκας (βλ. βδέλλα) 2. κν. ονομ. με την οποία είναι γνωστή, σε ορισμένες… … Dictionary of Greek
