δάκρυον

(δάκρυα χέειν, βάλλειν, εἴρειν и λείβειν Hom.)

(κηδεμόνων μέγα δ. Anth.)

(τῆς ἀκάνθης Her.; ἀπὸ τῶν ἀνθέων καὴ ἀπὸ τῶν δένδρων Arst.)

(στράτευμα Xen.; σοφία Plat.; φίλος Dem.; ἀνήρ Theocr.)

(μαρτυρία Dem.; νίκη Plut.)

(εὔνοια, δάκρυον Plut.)

(διὰ θώρηκος Hom.; διὰ τοῦ ὀρόφου Xen.; διὰ τοῦ ὕδατος Plat.)

(διὰ πεδίοιο Hom.; διὰ θαλάσσας Pind. - ср. 8; ὅ Ἴστρος ῥέει δι΄ οἰκευμένης Her.)

δι΄ ἄλλων εἴκοσι σταδίων Her. — еще через двадцать стадиев;

διὰ χρόνου Plat., Xen.; — по истечении некоторого времени;

δι΄ (ὅλης) τῆς νυκτός Her., Xen.; — в течение (всей) ночи;

(διὰ μήλων κεῖσθαι Hom.)

(τιμᾶν δι΄ ἀνθρώπων τινά Pind.)

(διὰ τοῦ λόφου Xen.)

διὰ τέλους τὸ πᾶν Aesch. — все до конца;

διὰ χειρῶν (χερῶν) или διὰ χειρός Soph., Arst., Plut.; — руками или в руках;

δι΄ ἐλέφαντος καὴ χρυσοῦ Diod. — из слоновой кости и золота;

(διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ θεοῦ NT.)

(πεσεῖν ἀλλοτρίας διὰ γυναικός Aesch.)

διὰ μέθης Plat. — в состоянии опьянения;

ἓξ δὲ διὰ πτύχας ἦλθε χαλκός Hom. — сквозь шесть слоев (кожи) прошла медь

(ἐπὴ χθόνα καὴ διὰ πόντον Pind.; διὰ κῦμα ἅλιον Aesch. и διὰ πόντιον κῦμα Eur.)

(διὰ τάφρον ἐλαύνειν Hom.)

(ἐν σπηεσσι δι΄ ἄκριας Hom.)

(διὰ νύκτα Hom.)

(νικῆσαι δι΄ Ἀθηνην Hom.; σώζεσθαι διά τινα Xen.; διά τινα βελτίονα γενέσθαι Plat.)

(Ἀθηναίης διὰ βουλάς Hom.)

(δάκρυον Hom.; med. δάκρυα Soph.)

(ἀπὸ βλεφάρων ἔρος εἴβετο Hes.)

(τινα Hom., Arph., τινα δόμων Eur. и τινα ἔνδοθεν Lys.; med. τινα Hom., Her., Soph., Arph.; φόνος φόνον ἐξεκάλεσε Eur.)

(τινα Soph.; med. θεούς Plut.)

(δάκρυον Aesch.; ὀργήν Aesch.; τέν ὁρμήν τινος и τινα πρός τι Polyb.)

(ἐσθής Arph.)

(δάκρυον Hom.)

(τινὰ μάχης и ἐκ μεγάροιο Hom.; τινὰ τήνδε τέν ὁδόν Soph.; τινὰ ἐπ΄ ἀνθηρὸν δάπεδον Arph.; τινὰς ἐς μάχην Her.)

(ἐπὴ θήραν Xen.)

(τὸν μυστικὸν Ἴακχον Plut.)

γνόντες δὲ ταῦτα ἐξάγουσι Xen. — приняв эти решения, они выступают в поход

(τινά Her., Xen.)

(πολλὰ τάλαντα ἐκ τῆς πόλεως Thuc.; σῖτον παρά τινος Dem.)

(τινὰ ἀνδράποδον Lys.)

(περίττωσιν Plut.)

(ὕδωρ τάφροις Xen.)

(τινὴ δάκρυ Eur. и δάκρυον Plut.; med. γέλωτα ἔκ τινος Xen.)

(πολλοὺς πόνους καὴ πολλὰς ἐπιμέλειας Xen.)

(τινὰ πρὸ φόωσδε Hom.; σκύμνους Arst.)

(γλῶττα ἐξαγομένη μέχρι πόρρω Arst.)

(τινά Dem.; τὸ ὑγρὸν ὑπὸ τοῦ θερμοῦ Arst.)

(καρπόν Soph. ap. Plut.)

(ἔξω τέν αἱμασιάν Dem.)

(εἰς ἔργον τὸ πρόβλημα Plut.)

(τοὺς λόγους εἰς ἄλλας ὑποθέσεις Plut.)

(τινὰ ἐπ΄ οἶκτον Eur.)

(τινὰ ἐπὴ τὰ πονηρότερα Thuc.; τὸν δῆμον πρὸς ἀπόστασιν Plut.; ἐξαχθεὴς πρᾶξαί τι Dem.)

(ἀχέων τινά Pind.; τὰ ποιήματα τοῦ μύθου Plut.)

(τινά τοῦ βίου и τοῦ ζῆν Plut. или ἐκ τοῦ ζῆν Polyb.; med. φρενῶν τινα Eur.)

ἑαυτὸν ἐ. Plut. — покончить жизнь самоубийством;

(οἱ μεγάλοι πόνοι συντόμως ἐξάγουσιν Epicur. ap. Plut.)

(ὄνομά τι πρὸς τέν Ἑλληνικέν διάλεκτον Plut.)

(ἐπὴ τῆς γῆς Arst.)

ἥμενος ἢ ἕρπων Hom. — сидящий (дома) или бродящий (вне дома);

(ἐξ εὐνῆς Arph.)

ἕρπεθ΄ ὡς τάχιστα Soph. — уходите поскорее;

(νόσος ἕρπει τινί Plut.)

(πόλεμος ἕρπει Arph.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(ὅ ἱ. καὴ ἥ ἴδισις καταψύχει τὰ σώματα Arst.)

οὐ τὸν ἐμὸν ἱδρῶτα οὕτως ἀνοήτως ἐκβαλῶ Arph. — плодов своего труда я не выброшу столь безрассудно

τῆς ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὴ προπάροιθεν ἔθηκαν Hes. — впереди добродетели боги поместили труды, т.е. только через тяжелый труд достигается добродетель

(σμύρνης Eur.)

(τὸ δάκρυον ἱ. τίς ἐστιν Arst.)

(impf. ἵην и ἵειν, conjct. ἱῶ, opt. ἱείην, fut. ἥσω, aor. ἧκα, aor. conjct. ὧ, aor. opt. εἵην, pf. εἷκα, ppf. εἵκειν, inf. praes. ἱέναι, inf. aor. 2 εἷναι, imper. praes. ἵει, imper. aor. 2 ἕς, part. praes. ἱείς, part. aor. 2 εἵς; med.: praes. ἵεμαι, impf. ἱέμην, aor. 2 εἵμην, praes. conjct. ἱῶμαι, aor. 2 conjct. ὧμαι, praes. opt. ἱείμην, aor. 2 opt. εἵμην, pf. med.-pass. εἷμαι, ppf. med.-pass. εἵμην, part. praes. ἱέμενος, part. aor. 2 ἕμενος, imper. praes. ἵεσο, imper. aor. 2 οὗ, inf. praes. ἵεσθαι, inf. aor. ἕσθαι; pass.: aor. 1 εἵθην - эп. ἕθην, fut. 1 ἑθήσομαι, adj. verb. ἑτός)

(ἴκμενον οὖρόν τινι, τινὴ ἄγγελόν τινα Hom.)

ἱ. φυγῇ ἵππων πόδα Eur. — погнать лошадей вскачь

(ἐπὴ Κυκλώπων θυμέλας = εἰς Μυκήνας Eur.)

(τινὰ εἰς Τάρταρον Aesch.; τινὰ ἀπ΄ ἄκρας πλακός Soph.; πέτρας ἄπο Eur.)

(λᾶαν, ὀϊστόν Hom.; βέλεα ἐπί τινι Hes.; δόρυ Eur.; κομήτην ἰόν Soph.)

(ἐπὴ σκοπόν, v. l. ἐπὴ στόχον Xen.)

(βαλεῖν τινα Hom.)

(οἴκαδε Hom.; εἰς ὄρεα Eur.; ἐπὴ τὸν βαλόντα Arst.)

ἱ. κόμας Hom. — зачесывать вниз или распускать волосы;

(ἵππον ἐν παρηορίῃσιν Hom.)

(ὄπα κάλλιμον Hom.; φωνήν Aesch., Plut.; διαπρύσιον κέλαδον Eur.; ἄλλα μέλη, sc. τῶν χοροῶν Plat.)

(ἔπεα Hom.; ἔπος δυσθρήνητον Soph.)

Ἑλλάδα γλῶσσαν ἱ. Her. — говорить на греческом языке;

Ἐνιπεύς, ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν ἐπὴ γαῖαν ἵησιν Hom. — Энипей, прекраснейшая из рек, текущих на земле;

(διὰ στόμα λιγνὺν μέλαιναν Aesch.)

(δάκρυον χαμᾶζε Hom.)

(ἐκ χειρὸς φάσγανον χαμᾶζε Hom.)