-
1 HEL
(gen. heljar, dat. helju), f.blár sem hel, black as Hel;2) abode of the dead (gráta Baldr ór helju);leysa höfuð sitt ór helju, to save oneself from death;rasa í helina opna, to rush into open death;liggja á heljar þremi, to be on the verge of death;3) death (þykkir ekki betra líf en hel);berja e-n grjóti í hel, to stone one to death.* * *f., gen. heljar, dat. helju or hel (less correct); a nom. helja never occurs in old writers, although a gen. helju is used in the mod. phrase, milli heims ok helju (old and better heljar); [Ulf. halja = αδης, Matth. xi. 23, Luke xvi. 23, 1 Cor. xv. 55; A. S. and Engl. hell; Hel. and O. H. G. hellia; Germ. hölle; cp. Dan. i hjel]:—the abode of the dead:1. in a heathen sense answering to the Greek Hades, and distinguished from Valhalla; í Helju, Alm. 15, 19, 21, 27, 33; til Heljar, Skm. 27, Vtkv. 6, Vþm. 43; ok létta ekki fyrr en vér höfum Sigmund í Helju, Fær. 166; væntir mik, at hann sé nú í Helju, Fas. i. 233; at þau undr beri fyrir þik at þú sér brátt í Helju ok víst mun þetta þín furða vera, Ísl. ii. 351; fara til Heljar, to fare to Hel. to die, Gísl. 107.2. phrases or sayings, heimta e-n ór Helju, to draw one out of Hel, i. e. to rescue him from imminent death or peril; þóttusk þeir hafa hann ór Helju heimtan, Eg. 533, Fs. 8, Fms. iii. 80; cp. gráta Baldr ór Helju, Edda 38, 39, Bs. i. 648 (in a verse); búask til Heljar, to busk one for a journey to Hel. i. e. to put him in a shroud; ok er þat því mælt at maðr þykki til Heljar búask, sá er sik klæðir mjök, þá er hann gengr út eðr klæðir sik lengi, Gísl. 107; liggja (vera) milli heims ok Heljar (see heimr II), Grett. 114, Fas. ii. 437, Fb. i. 260; liggja á Heljar þremi, to lie on the threshold of Hel. O. H. L. 71; eigi eru vér svá á Heljar þröm komnir, at þú hafir allt ráð várt í hendi þér, 655 x. 1; rasa í Helina opna, to rush into open Hel. i. e. to seek death, Fms. viii. 437; leysa höfuð ór Helju, to release one’s head out of Hel. Skv. 2. 1.II. death; unnusk þeir Hákon mikit, svú at þá skildi ekki nema hel, Fms. vii. 733; höggr á tvær hendr ok þykkir eigi betra líf en hel, without caring for his life, Ísl. ii. 368; mér er verra líf en hel, Stj. 495; bíða heljar, to bide for death, Stor. 24; nema þeim liggi við hel eða húsgangr, N. G. L. i. 54; þat er vant at sjá, félagsmaðr, hvárt fyrr kemr, hel eðr langframi, Orkn. 466.2. abverb. phrases,α. til heljar, to death; hafðr til heljar, put to death, Grág. i. 34; drepa mann til heljar, 161; bíta e-u til heljar, N. G. L. i. 341; svelta til heljar, to starve to death, Bret. 8; færa e-n til heljar, to slay one, Fms. vi. 166.β. í hel, to death (Dan. i hjel); sofa í hel, to sleep oneself to death, Rb. 356; vella möðkum í hel, 414; berja grjóti í hel, to stone to death, Landn. 236, Eb. 98, Ld. 152, Gísl. 118; berja e-n í hel, Fms. v. 181; drepa e-n í hel, Hbl. 27, Am. 38.III. the ogress Hel, the Proserpine of Scandin. mythol., Edda 18, 37–39, Gm. 31, Vtkv. 3; með Helju, id.; bjóða Helju útlausn, etc., id.; haldi Hel því er hefir, Edda 38 (in a verse): Hel was represented as of a black, livid hue, whence the phrase, blár sem Hel, black as Hel, Nj. 177; blár sem Hel ok digr sem naut, Eb. 314: Heljar-skinn, n. ‘Hel-skin,’ Black-skin; hann lézk eigi slík Heljarskinn séð hafa, Landn. 121; also as a nickname, id. The inmates of Hel (ghosts called up from below) were supposed to be endowed with a supernatural strength, whence the phrases, heljar-afl, n. strength of Hel, gigantic strength; tók hann þá á sínu heljarafli, Od. ix. 538 (ἐπέρεισε δε ιν ἀπέλεθρον): heljar-karl, m. a ‘hell-carle,’ a person of gigantic strength, Fb. i. 212: heljar-maðr, m. (heljar-menni, n.), a man of Hel, like heljar-karl, Ld. 160; er þat jafnan reynt, at heljarmaðrinn er harðr við at eiga, Al. 109; Oddr kvað eigi hógligt við heljarmann þann, en við fjölkyngi móður hans, Fs. 32; ok er íllt at fásk við heljarmanninn, Grett. 134; görðu eigi þat at hætta þér einn undir vápn heljarmannsins, Þorst. S. St. 52; hann er h. ok ván at íllt hljótisk af, Fs. 36; ekki mun heljarmaðr þessi láta hér við lenda, Od. xxii. 70: Heljar-sinnar, m. pl. the champions of Hel, demons, ghosts, Edda (Sksm.) 41; salir Heljar, the halls of Hel, Vsp. 35: cp. also Heljar-grind, f. the gates of Hel; Heljar-meyjar, f. pl. the maids of Hel; Heljar-reip, n. the ropes of Hel, Sól. 37–39; Heljar-rann, n. the hall of Hel, Vtkv. 6; Heljar-diskr, m. the dish of Hel, Edda (Gl.), Sturl. (in a verse); Heljar-epli, n., Ísl. ii. 351 (in a verse); Heljar-askr, m. the ash of Hel, Sturl. (in a verse), cp. Vsp. 2. -
2 hel
-
3 hel
f. -jō-, gen. heljar, dat. helju1) миф. Хель, царство мёртвыхgráta Baldr ór helju — вызволить плачем Бальдра из Хель, Gylfag. 49
2) смертьhann høggr á tvær hendr ok þykkir ekki betra líf en hel — он рубит обеими руками, и для него всё равно — жизнь или смерть, Heiðarv. 31
berja e-n grjóti í hel — забить кого-л. камнями насмерть
-
4 Hel
f. -jō- propr., gen. Heljar, dat. Heljuмиф. Хель (дочь Локи, властительница царства мёртвых) -
5 hel-vænn
adj. fast sinking, = banvænn, Jb. 324 B. -
6 hel-skór
m. pl. ‘Hel-shoes,’ put on the dead to enable them to walk to Hel; for this heathen burial rite see Gísl. 24 (107). -
7 Hel-vegr
m. ‘Hel-way,’ the way to Hel (Hades), Edda, Fas. i. 333: mythol., Sæm. 156 (Helr, prose). -
8 hel-för
f. ‘Hel-faring,’ death, burial, Blas. 44. -
9 Hel-genginn
part. ‘Hel-gone,’ dead, Eg. (in a verse). -
10 hel-gráðr
m. voracity betokening death (in the case of one who is fey), Fas. i. 372 (in a paraphrase from a poem); cp. hel-hungr, Ivar Aasen. -
11 Hel-grindr
f. pl. the gates of Hel, Edda. -
12 hel-pallr
m. the daïs of Hel, Lex. Poët. -
13 hel-reið
f. ‘Hel-ride,’ name of a poem, Sæm. -
14 hel-víti
n. [from A. S. hellewite, whence Swed. helvete, Dan. helvede, prop. the fine (víti) of Hel. q. v.]:—hell, the abode of the damned, Stj., Rb., N. T., Pass., Vídal. passim, but only in Christian writers; it appears first in Hallfred.COMPDS: helvítisbúi, helvítisbyrgi, helvítiseldr, helvítiskvalir, helvítislogi, helvítismaðr, helvítismyrkr, helvítispína, helvítisvirki. -
15 hel-blár
adj. black as death, Fas. iii. 653. -
16 Hel-blindi
a, m. a name of Odin, Edda. -
17 Hel-fíkr
m. = helgráðr, Fas. i. 385. -
18 hel-fúss
adj. eager for death, Akv. 43. -
19 hel-galdr
m. a death-dirge, Fbr. 24. -
20 hel-nauð
f. = helstríð, Lex. Poët.
См. также в других словарях:
HEL — (homonymie) Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres … Wikipédia en Français
Hel — (homonymie) Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres … Wikipédia en Français
Hel — may refer to:Germanic mythology* Hel (location), a location in Germanic mythology. * Hel (being), ruler of Hel, the location.Modern popular culture*Club Hel (The Matrix), a location in the Matrix series.Music* Hel (band), a Swedish Viking rock… … Wikipedia
Hel — 〈f.; ; unz.; german. Myth.〉 Totenwohnstätte, Unterwelt [→ Hölle] * * * Hel, die; <meist o. Art.> [wahrsch. »die Bergende«, verw. mit ↑ hehlen] (germ. Mythol.): 1. Totenreich, in dem alle auf dem Land Gestorbenen ihre Wohnstätte haben. 2.… … Universal-Lexikon
Hel — Жанры викинг рок Годы 1999 2005 Страна … Википедия
Hel — /hel/, n. Scand. Myth. 1. the goddess ruling Niflheim: a daughter of Loki and Angerboda. 2. the home of the dead; Niflheim. [ < ON; see HELL] * * * In Norse mythology, the realm of the dead and, later, the goddess of the dead. She was the… … Universalium
Hel — har 2 betydninger i nordisk mytologi. 1. Hel er Lokes datter, der bestyrer underverdenen af samme navn. Hun er søster til Midgårdsormen og Fenrisulven. 2. Hel er dødsriget, hvor alle mennesker og guder, der ikke er døde ærefuldt i kamp, ender.… … Danske encyklopædi
Hel — se puede referir a: Geografía Hel puerto del norte de Polonia. Mitología Hel Diosa de la mitología nórdica. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llega … Wikipedia Español
hel·lè — hel|·lè Mot Agut Nom masculí hel·lènic hel|·lè|nic Mot Pla Adjectiu variable … Diccionari Català-Català
hel — HEL. s.m. Peşte migrator, cu corpul asemănător cu al şarpelui (Anguilla anguilla). – ngr. héli. Trimis de gall, 28.01.2008. Sursa: DLRM hel, heli, s.m. (reg., înv.) Ţipar, fusar. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DAR hel (héli) … Dicționar Român
Hel|a — «HEHL ah», noun. = Hel. (Cf. ↑Hel) … Useful english dictionary
