þjokkr/is

a. thick, dense, = þykkr.

* * *

adj. thick, = þykkr, q. v.

толстый, = þykkr

* * *

= þykkr

m. thwack, hurt.

(acc. -van), a. thick, = þjokkr( garðr fimm feta þykkr); þykkt veðr, thick weather; þykkr skógr, dense forest; þykkt hár, thick hair.

* * *

m. [cp. A. S. þaccian; Old Engl. (Chaucer) thack; Engl. thwack = to strike; see also þjökka and þjaka]:—a thwack, thump, blow, a hurt; hann görði meyjunni þann þykk, at hón grét þegar, eu sveininn lék hann miklu harðara, Sd. 141; verðr nú við hann skapfátt ok veitir honum áverka svá næsta mikinn, at honum var þat gildr þykkr ( a severe hurt) ok eigi banvænligr, Ísl. ii. 321 (Heiðarv. S.); þykkjar verðr, worthy of a thwack, Eg. (in a verse); fékk Gunnarr mikinn þykk af eins manns spjóti, Dropl. (major), cp. Njarð. 378.

adj. [the older form in ancient vellums is þjokkr or þjökkr, or even, esp. in Norse vellums, þjukkr, whence is derived the mod. Swed. and Norweg. tjok or kjok, but Dan. tyk; a v follows kk before a vowel, but even there is often dropped; compar. þykkvari, þykkvastr, or contr. þykkri, þykkastr: A. S. þicc; Engl. thick; Germ. dick: on the other hand, Germ. dicht, Engl. tight answer to Icel. þóttr.]

A. Thick, stout, in substance; skjöld víðan ok þykkvan, Eg. 285; þykk spöng, Fms. ii. 310; öx þykk ok hvöss, vi. 29; eirskjöld þykkan ok víðan, Stj. 461; þjukkar brynhosur … þjukkr ok þolinn, Þiðr. 97; garðr svá þjukkr, N. G. L. ii. 122; hann hefir skó þjökkvan, Edda 17; víðr ok þjokkr, 58; garðr fimm feta þjokkr, Grág. ii. 262; þjukkan (þykkvan) skugga, Sks. 11 (new Ed. v. l. 7), 405 B; þykkum bylgjum, id.; fjogurra álna þykkvir, 40 new Ed.; húð góð ok þykk til reipa, 41; þjökkva leggi, Jd. 33; þykkr í andliti, Sturl. iii. 111: þykkara lopt, Stj. 17; veðr var þjökkt, Bs. i. 442; þykkt veðr ok regn, Eb. 204; veðr var þykkt ok drífa, Fms. v. 341; þykk þoka, viii. 83, v. l.; þjukkr mjörkvi, Sks. 47 new Ed.

II. thick, thronged, of a number of objects, e. g. trees; í skoginum þar sem þjukkastr var, Barl. 9; í skóginn þar sem þykkvastr var, Fms. i. 72; þykkr skógr, 136, Ó. H. 36; skógr mikill ok þjokkr, Nj. 130, v. l.; þykkt hár, Eg. 305; þar var þykkost fylking, Mork. 113, v. l.: neut, svá stóðu þjökkt spjót á Aroni, Bs. i. 528; féilu Varbelgir þar svá þykkt, at …, Fms. ix. 522; hann bað menn sína fylgjask vel ok standa þykkt, Eg. 288; hann hopaði aptr þar til er liðit stóð þykkra, 296 (þykkvast, v. l.); var þar þykkt fylkt en þynnst við díkit, Fms. vi. 406; ef þrír menn ganga þjukt ok eigi fleiri, Gþl. 108; ef þjukkara er gengit en nú er sagt, 109 (of the thickness of a rank of men); menn hljópu svá þykkt yfir hann, at hann mátti eigi upp standa … meðan menn hljópu þykkast yfir hann, Fms. viii. 75; ok fylkja á skipinu allt á millum stafna ok svá þykkt, at allt var skarat skjöldum, Ld. 78; skipa skjöldum þjokkt við stafna, Mork. 180.

III. in local names, Þykkvi-bær, -skógr, Landn.

B. COMPDS: þykkbyrt, þykkbýlt, þykkfarit, þykkleitr, þykkröggvaðr, þykksettr, þykkskipat, þykkskýjaðr, þykkvarraðr, þykkvaxinn.

adj. (← þjokkr, þjǫkkr); acc. þykkvan; comp. þykkvari или þykkri, superl. þykk(v)astr

1) толстый

2) густой, плотный

* * *

п. густой; толстый

(acc. digran), a.

1) big, stout, opp. to grannr; digr sem naut, big as an ox; digr fótr, a big leg; hon gekk digr með tveim, she was big with twins;

2) thick, = þjokkr, opp. to þunnr; digrt belti, a thick belt; nautssíða feit ok digr, a fat and thick side of beef;

3) of sound, deep (þat hljóð er digrara);

4) big, haughty; digr orð, big words, threats; gera sik digran, to puff oneself up.

* * *

adj., neut. digrt, [the Goth. probably had an adj. digrs; Ulf. renders αδρότης by digrei; Swed. diger; the Germ. dick is different, and answers to Icel. þjokkr, þykkr]:—stout, big; a pole is digr, a wall þykkr: the phrase, d. sem naut, big as an ox, Eb. 314; hár ok d., Anal. 79; d. fótr, Nj. 219; Ólafr Digri, Olave the Fat, Ó. H.: er kálfi var digrastr, Nj. 247: digrt men (monile), Fms. vi. 271; falr langr ok digr, Eg. 285; digrir fjötrar, Sks. 457: (hon) gékk digr með tveim, she was big with twins, Str. 16.

β. irregularly = þykkr; d. panzari, Sturl. ii. 59; d. ok feit nautssíða, a thick side of bacon, Fms. ii. 139.

2. metaph., göra sik digran, to puff oneself out, Bs. i. 719, Karl. 197; digr orð, big words, threats, Ísl. ii. 330, Bs. i. 758.

β. gramm. deep, of a tune, sound, Skálda 177, Ísl. ii. 467, v. 1.

see þjokkr, þykkr.

a. lasting, durable; enduring (þrekinn ok þolinn við vás ok erviði).

* * *

adj. one who holds out longest, lasting, durable; skjöldr þjokkr ok þolinn, Karl. 97: enduring, þrekinn ok þolinn við vás ok erviði, Róm. 330, Fms. ii. 69: of one who never gets exhausted, never loses his breath, of a runner, horse, or the like, minn hestr er þolnari en þinn.